Η Ισπανία δεν ήταν έτοιμη, επειδή δεν είναι σύλλογος

Παρακολουθώντας τον αγώνα της Ισπανίας με την Σουηδία έπιανα τον εαυτό μου να παθαίνει σοκ νομίζοντας ότι ταξιδεύει στον χρόνο και έχει γυρίσει περίπου τρεις μήνες πίσω και βλέπει το Ισπανία - Ελλάδα για την προκριματική φάση του Μουντιάλ 2022. Κι ύστερα έκανα την σύγκριση αυτών των δύο αγώνων μέσα από το Wyscout.

Απέναντι στην Σουηδία το τέμπο της Ισπανίας ήταν 18.09 - απέναντι στην Ελλάδα ήταν 18.89. Δηλαδή οι Ισπανοί, που είχαν καταλάβει ότι απέναντι στην Ελλάδα δεν κατάφεραν να ανοίξουν την άμυνα επειδή δεν είχαν αναπτύξει επιθέσεις σε υψηλό ρυθμό, έκαναν το ίδιο λάθος στην πρεμιέρα τους στο Euro. Απέναντι στους Σουηδούς οι Ισπανοί άλλαξαν 10 πάσες ανά κατοχή - ακριβώς όσες και απέναντι στους Έλληνες. Κόντρα στους Σουηδούς έκαναν 46 οργανωμένες επιθέσεις και 8 από αυτές ολοκληρώθηκαν με σουτ· απέναντι στην Ελλάδα έκαναν 42 οργανωμένες επιθέσεις και 8 από αυτές κατέληξαν σε σουτ.

Αναλύοντας την απόδοση των Ισπανών απέναντι στην Σουηδία μένεις με την αίσθηση ότι η ομάδα του Λουίς Ενρίκε δεν κατάφερε να μάθει από το πάθημα με την Ελλάδα, δηλαδή νομίζεις ότι δεν δούλεψε αρκετά προκειμένου να βάλει στο παιχνίδι της στοιχεία που θα της επέτρεπαν να λύσει το πρόβλημα που της έβαζε η αντίπαλη ομάδα όταν αμυνόταν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έχεις την ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις πόσο διαφορετική είναι η φύση της δουλειάς και της αποστολής του ομοσπονδιακού προπονητή συγκριτικά με αυτή του προπονητή συλλόγων.

Φυσικά ο Λουίς Ενρίκε και οι συνεργάτες του δεν θα βρίσκονταν πρώτη φορά απέναντι σε μια ομάδα που στήνει το αμυντικό της μπλοκ στα 20 μέτρα από την εστία και συρρικνώνει το τερέν μειώνοντας τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και των ποδοσφαιριστών. Και προφανώς ήξεραν πώς να δημιουργήσουν συνθήκες που θα ευνοούσαν τους ποδοσφαιριστές στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ποιοτικές ευκαιρίες απέναντι στην Σουηδία. Γι’ αυτό άλλωστε οι ευκαιρίες απέναντι στην Σουηδία (xG 2.1) ήταν πιο ποιοτικές συγκριτικά με αυτές απέναντι στην Ελλάδα (xG 1.71) και περισσότερες (16-9). Γι’ αυτό και τούτη τη φορά οι Ισπανοί έδωσαν περισσότερες επιθετικές μονομαχίες (59) συγκριτικά με αυτές που επεδίωξαν απέναντι στην Ελλάδα (48). Με άλλα λόγια οι Ισπανοί προσπάθησαν να δημιουργήσουν “ένας εναντίον ενός” καταστάσεις και να επιτεθούν στον αντίπαλο, και το έκαναν περισσότερες φορές και με ελαφρώς μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα (44%) συγκριτικά με το ματς με τους Έλληνες (41.6%), αλλά όλα αυτά δεν αποδείχθηκαν αρκετά κυρίως επειδή οι παίκτες του Λουίς Ενρίκε έχασαν τις τρεις μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησαν.

Αν τους είχε μαζί του καθημερινά, ο Ισπανός προπονητής θα είχε προετοιμάσει πολύ περισσότερο, μέσα από προπονήσεις και παιχνίδια, τους ποδοσφαιριστές του για να αντιμετωπίσουν τέτοια κατάσταση παιχνιδιού. Δηλαδή θα είχε καταφέρει να βάλει πιο έντονα τα στοιχεία που είχε ανάγκη η Ισπανία για να τα καταφέρει. Στην Εθνική όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Στην πραγματικότητα τώρα ο Λουίς Ενρίκε είχε, στην μίνι προετοιμασία πριν από το τουρνουά, τον μεγαλύτερο χρόνο προπόνησης που έχει ποτέ του ένας προπονητής με την εθνική ομάδα. Γι’ αυτό και το δείγμα του ματς με τη Σουηδία είναι μια καθαρή απόδειξη ότι σε μια εθνική σπανίως κάνει την διαφορά η ομαδική τεχνική· την διαφορά την κάνει η φόρμα, δηλαδή η κατάσταση των ποδοσφαιριστών και ειδικά αυτών που μπορούν να είναι αποφασιστικοί και να κρίνουν με μια ενέργεια έναν αγώνα.

Με γυμνό μάτι μου έκανε εντύπωση ότι η Ισπανία δεν δοκίμασε σε αυτό το παιχνίδι να σημαδέψει με μακρινές μεταβιβάσεις στην πλάτη της σουηδικής άμυνας, ειδικά στις στιγμές που η Σουηδία έστηνε το αμυντικό της μπλοκ στο μεσαίο τρίτο του τερέν. Οι Ισπανοί δοκίμασαν λίγες φορές να αναπτύξουν επίθεση με αυτό τον τρόπο - ακριβώς όσες στο ματς με την Ελλάδα. Στα μάτια του παρατηρητή προκαλεί εντύπωση και το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στην αποστολή της Ισπανίας ο Μπράιαν Χιλ, ο μόνος winger που ήταν δυεισδητικός απέναντι στην κλειστή άμυνα της Ελλάδας και της είχε χαλάσει την οργάνωση με τις ντρίμπλες του στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού. Είναι όμως εύκολο να λες “απ’ έξω” ότι ο προπονητής έκανε λάθος που δεν τον έβαλε στην τελική του λίστα. Πάντως τέτοια στοιχεία, σαν αυτά του 20χρονου αριστερού εξτρέμ της Εϊμπαρ χρειαζόταν η Ισπανία για να καταφέρει να διασπάσει τις αμυντικές γραμμές της Σουηδίας το βράδυ της Δευτέρας.

Στα ματς της Δευτέρας είδαμε καλά οργανωμένες ομάδες. Και την διαφορά την έκαναν περισσότερο οι ατομικές επινοήσεις (Σικ, Μακ) και λιγότερο ο τρόπος ανάπτυξης των επιθέσεων και οι αλλαγή μοτίβων. Οι ατομικές επινοήσεις και η τύχη διαμορφώνουν αποτελέσματα στην τελική φάση των διοργανώσεων των εθνικών ομάδσων. Και επιβεβαιώνουν το στοιχείο του απρόβλεπτου, το οποίο κρατά το ποδόσφαιρο και γι’ αυτό παραμένει τόσο συναρπαστικό. Από τη θέση και την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Σικ, αυτό το γκολ μπαίνει 2 φορές στις 100. Από τη θέση και την κατάσταση παιχνιδιού που βρέθηκε ο Μακ προτού εκτελέσει, γκολ μπαίνει 3 φορές στις 100. Από τη θέση και την κατάσταση παιχνιδιού στην οποία βρέθηκε ο Αλβάρο Μοράτα στο 38’ο λεπτό του παιχνιδιού, ο εκτελεστής ευστοχεί 29 φορές στις 100. Ο Μοράτα όμως αστόχησε. Και το σχέδιο του Λουίς Ενρίκε κρίθηκε ανεπαρκές. Ποδόσφαιρο…