Τι όνειρο είδε ο Μαντσίνι και άφησε έξω τον Λοκατέλι
Όταν παρακολουθείς μια ομάδα από μακριά, δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγήσεις και να αναλύσεις τις επιλογές του προπονητή. Δεν είναι απλό να εξηγήσεις γιατί ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δεν έκανε το προφανές όταν επέλεγε την ενδεκάδα για το παιχνίδι με την Αυστρία - δηλαδή το να διατηρήσει αναλλοίωτη τη μεσαία γραμμή που έλαμψε με την απόδοσή της στα δύο πρώτα ματς του Euro 2020 και έκανε την Ιταλία να μοιάζει εντυπωσιακή. Η επιλογή του να αφαιρέσει τον Μάνουελ Λοκατέλι από την ενδεκάδα για χάρη του Μάρκο Βεράτι σου μοιάζει, εσένα του μακρινού παρατηρητή, παράλογη, κι ας ήταν καλός ο Βεράτι στο ματς με την Ουαλία.
Είναι γεγονός ότι ο Μαντσίνι έφτασε πολύ κοντά στο να πληρώσει πολύ ακριβά αυτή την επιλογή. Αφενός επειδή έλειψαν από την Ιταλία οι ποιοτικές πάσες του φορμαρισμένου Λοκατέλι, αυτές που διασπούν αμυντικές γραμμές και αναπτύσσουν τις επιθέσεις, όπως και οι μακρινές διαγώνιες μεταβιβάσεις του για να αλλάξει παιχνίδι και να δώσει την ευκαιρία σε έναν πλάγιο συμπαίκτη να βρεθεί σε κατάσταση “ένας εναντίον ενός” ή και να επιτεθεί σε ελεύθερο χώρο. Και αφετέρου επειδή ο Βεράτι δεν ήταν όσο πιεστικός ήταν ο Λοκατέλι στη φάση άμυνας, και μάλιστα αντιμετώπισε σχετικά νωρίς στο β’ ημίχρονο προβλήματα με τις φυσικές δυνάμεις του με συνέπεια να αφήσει χώρους για να επιτεθούν οι Αυστριακοί και να γίνουν απειλητικοί.
Η ιστορία του ματς έδειξε ότι ο Λοκατέλι, όπως και οι Πεσίνα - Κιέζα, βοήθησαν πολύ την Ιταλία να ανεβάσει την απόδοσή της, να βάλει παραπάνω ένταση στην συμπεριφορά της, να γίνει πιο απειλητική για την αντίπαλη εστία και τελικά πιο αποτελεσματική. Αλλαξε δυναμική η Ιταλία όταν έγιναν οι αλλαγές. Και ο αναλυτής στέκεται αμήχανα μπροστά στο γεγονός, δίχως να ξέρει αν πρέπει να επαινέσει τον Μαντσίνι που έκανε τις αλλαγές ή να τον ψέξει που δεν ξεκίνησε τον αγώνα με τα πρόσωπα των πρώτων δύο αγώνων.
Μια “πάσα κλειδί” ή through pass από τον Λοκατέλι άνοιξε το δρόμο για το πρώτο γκολ της Ιταλίας. Δύο μακρινές μεταβιβάσεις του έδωσαν την ευκαιρία στον Μπελότι και τον Κιέζα να βγουν τετ α τετ με τον αντίπαλο τερματοφύλακα, δύο κοψίματά του σταμάτησαν επιθέσεις των Αυστριακών: ο Λοκατέλι είναι στην καλύτερη στιγμή της μέχρι σήμερα καριέρας του.
Είμαστε όλοι “προπονητές” και είναι μια ανεξάντλητη συζήτηση αυτή που αφορά τις επιλογές της τακτικής και των παικτών που την υπηρετούν από έναν προπονητή. Για την ώρα, ας μπούμε στη θέση του προπονητή για να αντιληφθούμε γιατί επέλεξε τον Βεράτι αντί του Λοκατέλι.
Δίχως κανείς να γνωρίζει πώς έχει διαχειριστεί ο Λοκατέλι την απότομη άνοδο της μετοχής του, δηλαδή δίχως να ξέρεις αν ο 23χρονος μέσος “έχασε το μυαλό του” και γι’ αυτό έδωσε λόγο στον προπονητή του να αισθάνεται ανασφαλής σχετικά με το αν ο παίκτης του είναι η κατάλληλη επιλογή για το ματς με την Αυστρία με όρους ψυχοπνευματικούς, ο Μαντσίνι είχε έναν πολύ σοβαρό λόγο για να επιλέξει τον Βεράτι: να μην τον “χάσει”. Στα 28 του, ο Βεράτι ενσωματώθηκε στην αποστολή με την νοοτροπία ότι θα είναι βασικός, κι ας ερχόταν από την ταλαιπωρία με το γόνατό του. Αν δεν είχε αυτή την περιπέτεια, ο Βεράτι θα ήταν βασικός από το πρώτο παιχνίδι, διότι αυτός ήταν ο τρίτος χάφ στο βασικό σχέδιο του Μαντσίνι, μαζί με τον Ζορζίνιο και τον Μπαρέλα. Ο Μαντσίνι είναι κάποιος που δίνει πολλή σημασία σε αυτά, στον βαθμό που να μοιάζει τυπολάτρης. Δίνει σε όλους χρόνο συμμετοχής προκειμένου να φτιάξουν όλοι αναμνήσεις από το Euro, βγάζει παίκτες για να παίρνουν το χειροκρότημα, δείχνει στους “βασικούς” του τον σεβασμό που νιώθει ότι πρέπει να τους απιδίδεται. Αυτή η νοοτροπία θα ήταν αρκετή για να επαναφέρει τον - πολύ καλό με την Ουαλία - Βεράτι στο αρχικό σχήμα ακόμη και αν ο Λοκατέλι δεν έδωσε με την εκτός τερέν συμπεριφορά του κανένα λόγο στον Μαντσίνι για να τον κρατήσει στον πάγκο.
Μπορεί ένας προπονητής να ρισκάρει τόσο, εμένοντας στις αρχές του, που να “χάσει” ένα νοκ άουτ παιχνίδι στην τελική φάση του Euro 2020; Οχι. Ο Μαντσίνι δεν έβαλε απλώς έναν παίκτη με καλή φήμη που “έπρεπε” να γράψει τη συμμετοχή επειδή ήταν βασικός και πριν· επέλεξε κάποιον που ήταν βασικός, είναι πιο έμπειρος από τον Λοκατέλι και ερχόταν από μια καλή εμφάνιση στο προηγούμενο παιχνίδι. Κι είναι εξαιρετικά πιθανό να τον επέλεξε και επειδή εκτίμησε ότι τα δικά του στοιχεία ταίριαζαν περισσότερο συγκριτικά με αυτά του Λοκατέλι στις απαιτήσεις και το αγωνιστικό σχέδιο αυτού του αγώνα.
Η επιλογή του φυσικά είχε ρίσκο, όπως έχει κάθε επιλογή που κάνει ένας προπονητής - ρίσκο θα είχε, στο μυαλό του, και το να ξεκινούσε τον Λοκατέλι αντί του Βεράτι. Η επιλογή του δεν του βγήκε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Μαντσίνι είναι ‘μάγειρας”, ή ότι έκανε μια επιλογή επειδή “είδε όνειρο”. Κι είναι καλό να μπαίνουμε στη θέση του προπονητή και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις επιλογές του. Μας κάνει καλύτερους, ως θεατές και ποδοσφαιρόφιλους.
