Εδώ είναι Euro, εδώ είναι Βαλκάνια!
Η Ελλάδα, δυστυχώς, το είδε από την τηλεόραση. Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο και Σλοβενία δεν πέρασαν ούτε απ’ έξω. Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Σερβία και Ρουμανία έφτασαν λίγο πιο κοντά, αλλά μόνο Βόρεια Μακεδονία, Κροατία και Τουρκία συμμετείχαν στην τελική φάση του πιο συναρπαστικού Euro όλων των εποχών. Ε και;
Στην πιο μεγάλη, την πιο απολαυστική ημέρα του (ποδοσφαιρικού) πολέμου, τα Βαλκάνια σημάδεψαν τις ματσάρες Κροατία – Ισπανία και Γαλλία – Ελβετία, που είχαν συνολικά 14 γκολ, δύο παρατάσεις, πέναλτι, σταρ που έγιναν μοιραίοι και κατά λάθος ήρωες που ανέτρεψαν τα δεδομένα και τα προγνωστικά.
Από την μια, η συγκινητική Κροατία του συγκλονιστικού 35άρη Λούκα Μόντριτς βρήκε το κουράγιο να επιστρέψει από εις βάρος της 3-1 με δύο γκολ στο τέλος, καταρρέοντας στο έξτρα ημίωρο γιατί, απλούστατα, δεν είχε δυνάμεις και έπαιζε πλέον με περισσότερους επιθετικούς απ’ ότι μπορούσε να αντέξει η αγωνιστική της ισορροπία.
Και, από την άλλη, η τρομερή Ελβετία, η οποία έριξε στο καναβάτσο την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία με μπροστάρηδες τρεις ποδοσφαιράνθρωπους με ελβετικό διαβατήριο, αλλά με βαλκάνιο αίμα: Τον βοσνιακής καταγωγής Χάρις Σεφέροβιτς, τον Βόσνιο-Κροάτη Μάριο Γκαβράνοβιτς και τον γεννημένο στο Σαράγεβο, αλλά «Ελβετό» εδώ και 33 χρόνια, Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς.
Σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όπου κατά διαστήματα οι τακτικές και η στρατηγική πάνε περίπατο, σε μια διοργάνωση όπου η συσσωρευμένη κούραση από μια πολύ σκληρή Covid σεζόν αφήνει συνεχώς τα σημάδια της, η… τρέλα των Βαλκανίων είχε την τιμητική της στην, πιθανότατα, πιο απολαυστική ημέρα σε επίπεδο εθνικών ομάδων, όλων των εποχών!
Το ανέφερε, άλλωστε, και ο Γκάρι Λίνεκερ στα social media. «Αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ημέρα του ποδοσφαίρου που έχω δει ποτέ. Δύο εξωπραγματικά παιχνίδια, σχεδόν καθρέφτης το ένα του άλλου. Απίστευτες σκηνές». Πες τα ή μάλλον… γράψε τα, Γκάρι!
Στην Κοπεγχάγη, ο Μόντριτς τα έδωσε όλα μέχρι που… δεν είχε άλλα να δώσει. Κατσάδιασε με φωνές τον Άντε Ρέμπιτς γιατί έδενε τα κορδόνια του για δύο λεπτά, με αποτέλεσμα η Κροατία να παίζει με δέκα, όταν η Ισπανία ισοφάρισε σε 1-1 με τον Πάμπλο Σαράμπια.
Έτρεξε όσο δεν έχετε δει ποτέ να τρέχει ένας 35χρονος, λύγισε στην παράταση (όπως και οι συμπαίκτες του) και έγινε αλλαγή, χαιρέτησε ιπποτικά τους Ισπανούς και, στη συνέχεια, πήγε στην εξέδρα για να παρηγορήσει τα παιδιά τους, τα οποία είδαν τον μπαμπά να χάνει, αλλά να τιμάει για άλλη μια φορά με μοναδικό τρόπο το άθλημα που τόσα του έχει δώσει και έχει πάρει από εκείνον.
Η Ισπανία, η οποία έχει πλέον αποτινάξει μια για πάντα την στάμπα της «λούζερ» από πάνω της, βρήκε δις το ψυχικό σθένος για να σταθεί όρθια. Συνήλθε, έστω και με μεγάλο ζόρι, από το απίθανο αυτογκόλ του Ουνάι Σιμόν (παρ’ ότι, εσφαλμένα, χρεώθηκε στον Πέδρι), ενώ έβγαλε το επιθετικό της ταλέντο, όταν ένιωθε σίγουρη την πρόκριση και βρέθηκε να παλεύει για την επιβίωσή της στην παράταση.
Ο Λουίς Ενρίκε κερδίζει το στοίχημα με Ουνάι Σιμόν (εξαιρετικός μετά το αυτογκόλ), Άλβαρο Μοράτα (τρομερή δουλειά σε όλο το ματς και γκολ – σφραγίδα πρόκρισης στην παράταση) και Πέδρι (αλήθεια είναι μόνο 18 ετών ο κύριος;). Και, από εκεί που έβλεπε εαυτόν εκτός διοργάνωσης, τώρα δικαιούται να ονειρεύεται ακόμα και παρουσία στα ημιτελικά.
Την Παρασκευή (02/07, 19:00), άλλωστε, η Ισπανία θα βρει μπροστά της μια εξαιρετική ομάδα μεν, η οποία όμως έκανε ίδια μια απίστευτη, ασύλληπτη υπέρβαση δε: Να αποκλείσει την παγκόσμια πρωταθλήτρια, παρ’ ότι έχανε 3-1 στο 80’, με το τεράστιο ψυχολογικό βαρίδι του να έχει χάσει πέναλτι που μπορούσε να την είχε φέρει μπροστά στο σκορ με 2-0.
Πως το έκανε η Ελβετία; Με άγνοια κινδύνου, εκμεταλλευόμενη τα αμυντικά κενά των Γάλλων (αυτά που δεν υπήρχαν σε τέτοιο βαθμό στο Μουντιάλ του 2018), αλλά και την (ανεξήγητη) τάση του Ντιντιέ Ντεσάν να τραβάει τα… γκέμια της υπέρ ταλαντούχας επιθετικά ομάδας του, όπως έκανε επανειλημμένως σε αυτή την διοργάνωση.
Στο 3-1, το οποίο διαμορφώθηκε μεταξύ άλλων από μια ασύλληπτη γκολάρα του Καρίμ Μπενζεμά (αλήθεια, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι χάλασε την χημεία της ομάδας;) και μια φανταστική οβίδα του Πολ Πογκμπά, η Γαλλία ήταν έτοιμη να κατασπαράξει τους Ελβετούς.
Στο φινάλε, όμως, ήταν συντηρητική, οπισθοχώρησε, έδωσε χώρο στους θρασείς (με την καλή έννοια) Ελβετούς με το… βαλκανικό αίμα και, τελικά, το πλήρωσε πολύ ακριβά. Αυτή η εξαιρετική γαλλική γενιά είναι δεδομένο ότι θα επιστρέψει δριμύτερη στο Μουντιάλ του Κατάρ (με τον Ζινεντίν Ζιντάν στον πάγκο της;) αλλά, προς το παρόν, θα δει τα προημιτελικά από την τηλεόραση. Ας πρόσεχε…
Όσο για εμάς; Προτού οι περισσότεροι εξ’ υμών (και όχι τόσο ημών) πάμε διακοπές μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους, έχουμε άλλα εννέα παιχνίδια για να απολαύσουμε μια διοργάνωση που αναβλήθηκε πέρυσι, απλά και μόνο για να διεξαχθεί φέτος με κόσμο στις εξέδρες και μπαλάρα στο γήπεδο. Χαλάλι η αναμονή…
Υ.Γ.: Αγαπητέ Κιλιάν (Μπαπέ), μην σε παίρνει από κάτω. Καθοριστικά πέναλτι έχασαν στην καριέρα τους θρύλοι όπως ο Μισέλ Πλατινί ή ο Ρομπέρτο Μπάτζιο. Βρήκαν, όμως, το σθένος και την προσωπικότητα για να σηκωθούν, να πατήσουν πιο γερά στα πόδια τους και να γράψουν ιστορία. Αυτό θα κάνεις και εσύ, γιατί έχεις ασύλληπτο ταλέντο. Αρκεί να κατανοήσεις ότι κανείς δεν είναι πάνω από την ομάδα του, έστω και αν λόγω ταλέντου ξεχωρίζει σε σχέση με άλλους παίκτες. Μικρός είσαι ακόμα, θα μάθεις…
