Ο Ντεσάν δεν μέτρησε την κούραση, και η Γαλλία πήγε σπίτι
Ένα μέρος της εξήγησης για τον αποκλεισμό της Γαλλίας από το Euro 2020 κρύβεται προφανώς στην απόκρουση του Γιαν Ζόμερ στο πέναλτι που εκτέλεσε ο Κίλιαν Εμπαπέ, και γι’ αυτό ο 32χρονος τερματοφύλακας έγινε το πρόσωπο της ιστορικής πρόκρισης των Ελβετών και ο 22χρονος Γάλλος επιθετικός βρέθηκε στη θέση να απολογείται επειδή ο αντίπαλος τερματοφύλακας απέκρουσε το σουτ. Αυτό το κομμάτι της συζήτησης όμως δεν σηκώνει μεγαλύτερη ανάλυση και κριτική, διότι οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να κάνουν πολλά για να ελέγξουν την κατάσταση. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και μεγαλύτερο νόημα για να επιχειρήσει κανείς μια μικρή ανάλυση, έχει το κομμάτι των 15’ λεπτών που μεσολαβούν από το γκολ του Πογκμπά (3-1) μέχρι το γκολ του Γκαβράνοβιτς (3-3). Κι εδώ ένα μέρος της εξήγησης για όσα συνέβησαν είναι το σχετικό με το τι έκαναν οι Ελβετοί για να επιστρέψουν, και το άλλο μέρος της εξήγησης κρύβεται στα όσα έκαναν ή δεν έκαναν οι Γάλλοι προκειμένου να μην την πατήσουν.
Θα του είναι δύσκολο του Ντιντιέ Ντεσάν να συμφιλιωθεί με αυτό που του συνέβη σε αυτό το δεκαπεντάλεπτο, ειδικά αν ο καιρός αποδείξει ότι αυτή ήταν η τελευταία του διοργάνωση στη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της Γαλλίας. Ένας πολύ έμπειρος προπονητής, ένας που γνωρίζει καλά, θεωρητικά, την κόπωση που κουβαλούν οι ποδοσφαιριστές του και γνωρίζει πόσο διάστημα υψηλής έντασης μπορούν να του προσφέρουν σε έναν αγώνα, την “πάτησε” όταν επέλεξε να αφήσει τους ίδιους στο τερέν. Την πάτησε ειδικά με τα “κουράγια” που δεν είχαν απομείνει στον Καντέ και τον Πογκμπά. Και δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα του με την αλλαγή του Γκριεσμάν με τον Σισοκό στο 88’.
Στο 75’ οι Γάλλοι νόμισαν ότι “έφτασαν”, με το 3-1, στους “8”. Δεν είχε γίνει ούτε στους παίκτες ούτε στον προπονητή τους μάθημα η πληροφορία για το πάθημα της Ισπανίας στον αγώνα που προηγήθηκε. Δεν λειτούργησαν προνοητικά επειδή δεν φαντάστηκαν ότι η τόλμη της Κροατίας θα έδινε θάρρος στους Ελβετούς. Ο Ντεσάν δεν πίστεψε ότι θα αντιμετωπίσουν σημαντικό πρόβλημα ο Καντέ και ο Πογκμπά. Και δεν “τρόμαξε” ούτε με τον τρόπο που αυτοί - δεν - λειτούργησαν στην φάση του 81’ου λεπτού, κατά την ανάπτυξη της επίθεσης των Ελβετών που έφερε το γκολ του Σεφέροβιτς. Ο Φασναχτ βρήκε χώρο στον κεντρικό άξονα για να αναπτύξει την επίθεση αλλά και να κερδίσει την “δεύτερη μπάλα” λόγω της κούρασης των Πογκμπά - Καντέ, αλλά ο Ντεσάν δεν έκρινε ότι υπήρχε λόγος να αφαιρέσει έναν κουρασμένο κεντρικό μέσο και να φέρει στο γήπεδο κάποιον άλλον - π.χ. τον Τολισό.
Στο 90’ ο κουρασμένος Πογκμπά, που έχει χάσει το μυαλό του και δεν έχει παραμείνει συγκεντρωμένος, αργεί να αποφασίσει όταν του κάνει πάσα στα πόδια ο Μπενζεμά. Έχει δύο εύκολες πάσες για να παίξει με μια επαφή, στον Κομάν ή τον Σισοκό, βλέπει ότι πέφτουν πάνω του τέσσερις αντίπαλοι και παρ’ όλα αυτά επιλέξει να κάνει δεύτερη επαφή με την μπάλα για να σκεφτεί. 3-3. Ένας παίκτης που είχε βάλει υποψηφιότητα για να αναδειχθεί καλύτερος παίκτης του τουρνουά έγινε αυτός που έκανε το πιο κρίσιμο σφάλμα για το τρίτο γκολ που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση και τελικά στα πέναλτι.
Ο Ντεσάν δεν ήταν ο πρώτος προπονητής που την “πάτησε” επειδή δεν κατάφερε να μετρήσει καλά τις δυνάμεις των ποδοσφαιριστών του. Έτσι πήγε να την “πατήσει” ο Λουίς Ενρίκε, όταν ξαφνικά η Ισπανία “έφυγε από το τερέν” για περίπου 15’ λεπτά, με συνέπεια να ισοφαριστεί από την Κροατία, έτσι την “πάτησε” ο Φερνάντο Σάντος απέναντι στο Βέλγιο, αυτός ήταν ένας λόγος που την “πάτησε” ο Φρανκ Ντε Μπουρ με την Ολλανδία. Επειδή ερχόταν όμως “τελευταίος”, δηλαδή τα είχε δει αυτά τα φαινόμενα στα ματς που προηγήθηκαν, ο Ντεσάν έπρεπε να έχει θορυβηθεί και να έχει λειτουργήσει για να το προλάβει το κακό. Οι αλλαγές που δεν έκανε δεν δείχνουν ότι είχε καθαρό μυαλό.
