Euro 2020 – Γαλλία: Ο δεκάλογος του αποκλεισμού
Πρώτη στον «όμιλο του θανάτου», έστω κι αν δεν έθελξε. Στο θεωρητικά δυσκολότερο bracket για να φτάσει τελικό, αλλά με ένα θεωρητικά βατό εμπόδιο μπροστά της στην εκκίνηση. Η Γαλλία είχε τις «ευλογίες» του παγκόσμιου τίτλου, του μεγάλου φαβορί, της… θεωρίας, είχε την περίσσια ποιότητα, αλλά είναι οριστικά εκτός Euro από τους «16», αποχωρώντας ταπεινωμένη από το «μικρό Παρίσι» και την «Arena Nationala» του Βουκουρεστίου μετά την πιο συγκλονιστική «μάχη» στον θεσμό εδώ και δεκαετίες.
Η ψυχωμένη, διαβασμένη, συγκεντρωμένη στο 100% και για 120 λεπτά, Ελβετία του Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς ξεγύμνωσε όλες τις ομαδικές αδυναμίες των παγκόσμιων πρωταθλητών, που (και) στο φετινό Euro κρύβονταν κάτω από το χαλάκι λόγω της κλάσης των μονάδων της. Σε τέτοιο σημείο που το τελικό αποτέλεσμα δεν μένει απλά ως «άθλος», ως μια ηρωική στιγμή του Γιαν Ζόμερ με την απόκρουση πρόκρισης στο πέναλτι του Μπαπέ, αλλά ως ηθική δικαίωση πως πέρασε η καλύτερη ομάδα στους «8».
Τι πήγε (τόσο) λάθος, λοιπόν, για τους δαφνοστεφανωμένους κατακτητές του Μουντιάλ, που είχαν επανεντάξει στο «οπλοστάσιό» τους μετά από σχεδόν έξι χρόνια τον σπουδαίο και διασωθέντα από το ναυάγιο, Καρίμ Μπενζεμά (4 από τα 7 γκολ των Τρικολόρ, η κορυφαία επίδοση για παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης στην ιστορία των Euro); Το Gazzetta προσπαθεί να δει πίσω από τις γραμμές της πιο ηχηρής αποτυχίας των «Bleus» μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, εστιάζοντας σε 10 βασικά σημεία του μεγαλύτερου «σοκ» ως τώρα στο φετινό Euro.
Λάθη Ντεσάν, ανεξήγητες επιλογές
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει ασφαλώς ο Ντιντιέ Ντεσάν. Για την εμμονή του να χαλιναγωγεί το πλούσιο ποιοτικά υλικό της ομάδας του, για τις επιλογές αλλά και τις διαρκείς αλλαγές διάταξης τόσο από παιχνίδι σε παιχνίδι, όσο και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Στην προσπάθειά του να ανακατέψει την τράπουλα και να βρει λύσεις, ανακάτωσε περισσότερο τον σχηματισμό και τους μηχανισμούς της ομάδας του. Η τριάδα των στόπερ, με αιχμή του δόρατος τον κατ’ εξακολούθηση «μπλαζέ» και επιρρεπή σε σφάλματα Κλεμέν Λενγκλέ, έδωσε το σύνθημα μιας αμυντικογενούς προσέγγισης κόντρα στην Ελβετία, που είχε ήδη αποδειχθεί άκυρη από το 15’, όταν ο Σεφέροβιτς παραβίασε για πρώτη φορά την εστία του Γιορίς, κερδίζοντας κατά κράτος στον αέρα τον στόπερ της Μπαρτσελόνα.
Ελλείψει των Ερναντέζ και Ντιν, ο εκλέκτορας των Τρικολόρ επέμεινε στη μετατροπή του Αντριέν Ραμπιό σε αριστερό οπισθοφύλακα, αγνοώντας πεισματικά τον τρίτο του μπακ, Λεό Ντιμπουά. Επιλογή που δεν είχε το παραμικρό κέρδος. Ο χαφ της Γιουβέντους συνέκλινε κεντρικά σε φάση κατοχής, όμως, αμυντικά η Γαλλία βρέθηκε εκτεθειμένη, αφού ο ίδιος δεν διαθέτει τα στοιχεία για να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο κόντρα σε μια ενεργητική ομάδα. Η είσοδος του Μπαμπού στο β’ μέρος, ενός πολύ δυνατού σωματικά μπακ-χαφ χωρίς, όμως, ιδιαίτερη τεχνική ή εκρηκτικότητα στο παιχνίδι του, φανέρωσε την ακαταλληλότητα του Ραμπιό σε αυτή τη θέση.
Γενικά η οπισθοχώρηση των Γάλλων από τη στιγμή που έπαιρναν προβάδισμα, όπως συνέβη τόσο με τη Γερμανία που δίχως γνήσιο φορ στερήθηκε το εύκολο γκολ, αλλά και με Πορτογαλία, Ελβετία μετά τις δύο ανατροπές, ξένιζε με βάση τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Ο παθητικός ρόλος, που στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 δούλεψε χάρη στην αποτελεσματικότητα και τον «κυνισμό» επιθετικά, πέρα από το ότι δεν τη βοήθησε αυτή τη φορά, αδικεί τα προσόντα του συνόλου του Ντεσάν.
Η αφλογιστία του Μπαπέ
Στο Μουντιάλ της Ρωσίας πέτυχε τρία γκολ, τα δύο σε μια αξέχαστη «παράσταση» κόντρα στην Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι. Φέτος, είχε και τη βοήθεια του Μπενζεμά στο «κουπί» των γκολ. Ωστόσο, η αφλογιστία του Κιλιάν Μπαπέ στέρησε από τη Γαλλία το έξτρα γκολ που θα την ξεμπλόκαρε και θα επιβεβαίωνε την πληθώρα σκόρερ που διαθέτει. Ο 23χρονος σταρ, όμως, έμεινε στο απόλυτο μηδέν, παρά το ότι η ποιότητα των συνολικών του τελικών ευκαιριών έφτασε τα 2,26 στον δείκτη του xGoals, ο υψηλότερος για παίκτη στο φετινό Euro που δεν βρήκε δίχτυα. Με βάση αυτόν, δηλαδή, θα έπρεπε να έχει σκοράρει τουλάχιστον δύο φορές. Όσες και οι ευκαιρίες που έχασε στην παράταση κόντρα στην Ελβετία. Έστω μία να είχε μετουσιώσει σε γκολ, θα είχε κάνει τη διαφορά και δεν θα έφτανε στο 5ο και τελευταίο πέναλτι της διαδικασίας, εκεί που ο Γιαν Ζόμερ τον νίκησε εμφατικά. Έτσι, η μοναδική στιγμή που πανηγύρισε θα μείνει αυτή κόντρα στη Γερμανία, όταν το φοβερό του curler ακυρώθηκε για οφσάιντ.
Η αμυντική αστάθεια
Με εξαίρεση την πρεμιέρα κόντρα στη Γερμανία, όπου οι Βαράν, Κιμπεμπέ πήραν «άριστα» και ειδικά ο πρώτος έμοιαζε ανίκητος σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε υποψία «ρήγματος» από την πλευρά των Πάντσερ, η ανασταλτική λειτουργία των Τρικολόρ δεν πέρασε τη βάση. Αντίθετα από το πρόσωπο που είχε δείξει στο Μουντιάλ της Ρωσίας, η Γαλλία δεν έβγαλε την απαραίτητη σκληράδα, απειλήθηκε, δέχθηκε γκολ στα 3 από τα 4 ματς (ένα εξ αυτών κόντρα στην Ουγγαρία). Ο Καντέ συχνά έδειχνε ολομόναχος, ενώ και ο Παβάρ είχε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, πάντα στο αμυντικό σκέλος. Τα 6 γκολ σε 4 (ουσιαστικά στα τελευταία τρία) είναι δείκτης που στο αρνητικό σενάριο μπορούσε να στοιχίσει σε ένα φαβορί, την ώρα που (συμπτωματικά ή όχι) το Βέλγιο έχει δεχθεί 1 και Ιταλία (σε 90λεπτο) και Αγγλία κανένα.
Ασυντόνιστη, ελλιπής ενέργεια, δεν έφτανε η ποιότητα
Η εικόνα της στο ξεκίνημα κόντρα στην Ελβετία ήταν πέρα για πέρα προβληματική. Παίκτες μπερδεμένοι στο γήπεδο, που δεν ήξεραν πού πρέπει να κινηθούν, χωρίς επικοινωνία, κάνοντας εύκολο στους προσηλωμένους Ελβετούς να κυκλοφορούν μεθοδικά τη μπάλα από τον άξονα και να την ελευθερώνουν στις πτέρυγες. Μέχρι να αφυπνιστεί από την απόκρουση του Γιορίς που την έσωσε από το 0-2, η Γαλλία έπαιζε διαρκώς σε χαμηλή ταχύτητα, ανήμπορη να ανεβάσει ρυθμό και να «ισοφαρίσει» σε ενέργεια το σύνολο του Πέτκοβιτς. Για να συμβεί η ανατροπή, όπως και κόντρα στην Πορτογαλία, χρειάστηκε να καταθέσουν ψήγματα της ποιότητάς τους τα μεγάλα της αστέρια. «Σκαστό», no-look τακουνάκι ο Μπενζεμά, έφερε μπροστά του τη μπάλα με μαγικό τρόπο και 1-1. Ρεσιτάλ… τριγωνομετρίας, υπέροχο τακουνάκι-δεύτερη ασίστ από τον Μπαπέ στο 2-1, σουτ-αριστούργημα από τον Πογκμπά στο 3-1. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα ορίζει το επίπεδο της μεσοεπιθετικής γραμμής της. Κι αυτή τη φορά, δεν ήταν αρκετά.
Καμία βοήθεια από τον πάγκο
Αυτή τη φορά δεν του «βγήκε» του Ολιβιέ Ζιρού, ο οποίος πέρασε σε δεύτερη μοίρα λόγω Μπενζεμά. Ο Ντεμπελέ τραυματίστηκε, οι Σισοκό, Τολισό δεν φάνηκαν καθόλου και μόνο ο Κίνγκσλεϊ Κομάν είχε τη διάθεση και προσέφερε ερχόμενος από τον πάγκο. Στα «χαρτιά» διέθετε βάθος, αυτό, όμως, δεν φάνηκε στο ρόστερ της Γαλλίας, που δεν είχε την πολυτέλεια κανενός game-changer, όπως για παράδειγμα έχει ως τώρα η Ιταλία με Λοκατέλι, Κιέζα, Πεσίνα, ή η Ισπανία με τον Ντάνι Όλμο.
Οι τραυματισμοί
Είναι γεγονός ότι μετά το ματς της πρεμιέρας, τα προβλήματα φυσικής κατάστασης και τραυματισμών «χτύπησαν» για τα καλά τις τάξεις της Γαλλίας. Πρώτα ο Ντεμπελέ, ο οποίος ναι μεν δεν έπεισε ότι μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω, αλλά ήταν δε έμπιστος παίκτης στο rotation του Ντεσάν και θα μείνει εκτός δράσης τελικά για 4 μήνες. Στη συνέχεια η «κακοδαιμονία» με τους αριστερούς μπακ στο ματς με την Πορτογαλία, όπου ο Ντιν αντικατέστησε στο ημίχρονο τον τραυματία Λούκας Ερναντές και στο 52’ υποχρεώθηκε κι εκείνος να αποχωρήσει με ενοχλήσεις. Λεμάρ (αστράγαλος), Τιράμ (προσαγωγοί) ήταν άλλοι δύο που προστέθηκαν στο ιατρικό δελτίο, αυξάνοντας την πίεση και λιγοστεύοντας τις λύσεις από τον πάγκο σε ένα απαιτητικό Euro με ταξίδια και περιορισμούς Covid συν τοις άλλοις.
Άφησε εκτός Ουπαμεκανό-Ερναντέζ και το πλήρωσε
Ναι, αλλά… Οι τραυματισμοί είναι πάντα ελαφρυντικό, στην προκειμένη, όμως, ξεσκεπάζουν ακόμη μια λανθασμένη ή έστω αδικαιολόγητη επιλογή. Την ώρα που «βάφτιζε» μπακ τον Ραμπιό, οι Ουπαμεκανό και Τεό Ερναντέζ παρακολουθούσαν (;) τον αποκλεισμό από την τηλεόραση. Ο εκλέκτορας της Γαλλίας άφησε εκτός του νεοαποκτηθέντα «βράχο» της Μπάγερν, η παρουσία του οποίου στην τριάδα της άμυνας έναντι του Λενγκλέ θα μπορούσε να αποβεί καταλυτική. Μα πάνω απ’ όλα, δεν βρήκε χώρο σε 26μελη αποστολή για τον κορυφαίο αριστερό μπακ της φετινής Serie A. Ο αεικίνητος μπακ-χαφ της Μίλαν έκανε μακράν καλύτερη σεζόν από τον αδερφό του, Λούκας και δεδομένα θα είχε απείρως περισσότερα να προσφέρει από τον Ραμπιό στην αριστερή πτέρυγα, έστω και ως τρίτος στην ιεραρχία. Αλλά εδώ που τα λέμε και ο Λεό Ντιμπουά της Λυών, κανονικός μπακ, δηλαδή, δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε λεπτό.
Εγκλωβισμένος Καντέ
Τα όνειρα για «Χρυσή Μπάλα» πιθανώς να έσβησαν για τον Ενγκολό Καντέ. Δεν τον βοήθησε η ομάδα του, δεν τον βοήθησε ο προπονητής του να αυξήσει τα τεκμήρια για τη βράβευσή του, που μετά τον τελικό του Champions League φάνταζαν ικανά να τη δικαιολογήσουν. Ο Καντέ δεν ήταν ο εαυτός του, εμφανίστηκε εγκλωβισμένος, όπως και ο Πογκμπά, από τη διάταξη του 3-4-3 και του τρόπου που αναπτυσσόταν η Γαλλία, έχασε αυτόματα τη δυνατότητα να βοηθήσει και στη δημιουργία, τομέας στον οποίο είναι ανάλογα εξαιρετικός με το ανασταλτικό κομμάτι. Ως εκ τούτου, οι κάθετες πάσες του Πογκμπά που δημιούργησαν πολλές φορές προϋποθέσεις και γκολ ήταν η μοναδική απειλή της Γαλλίας από τον άξονα.
Το Μπενζεμά-Μπαπέ-Γκριεζμάν δεν δούλεψε αρμονικά
Ναι, ο Μπενζεμά σκόραρε τέσσερις φορές. Ναι, οι δύο ασίστ κόντρα στην Ελβετία ήρθαν από Μπαπέ και Γκριεζμάν. Η συνεργασία της «τρομακτικής» σε ποιότητα τριπλέτας των Τρικολόρ, όμως, δεν έφτασε τον βαθμό που όλοι φαντάζονταν. Οι επελάσεις και των τριών τους στο ανοιχτό γήπεδο ήταν στοιχείο που έκανε τη διαφορά κόντρα στη Γερμανία, αλλά σε συνθήκες σετ παιχνιδιού, η δράση τους ήταν περισσότερο ελεγχόμενη. Ενδεχομένως, προβλέψιμη. Ο Μπαπέ κάποιες φορές φαινόταν να θέλει να επιβληθεί, να κάνει το κάτι παραπάνω. Ίσως γιατί αυτό δεν ήρθε ποτέ από τον «Γκρίζι», ο οποίος σκόραρε το γκολ κόντρα στην Ουγγαρία και… μέχρι εκεί.
Πνευματικά απροετοίμαστη
Μπορεί να επιβίωσε στο «γκρουπ του θανάτου» και να τερμάτισε πρώτη, αλλά η πορεία της Γαλλίας διαρκώς έφθινε μετά την 1η αγωνιστική. Ο Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «διασκέδασε πολύ νωρίς» και τελικά προσγειώθηκε απότομα στη φάση των νοκ-άουτ, κόντρα σε έναν εκ πρώτης όψεως υποδεέστερο αντίπαλο. Η Ελβετία δεν είχε τίποτα να χάσει και επιστράτευσε την τακτική της συνέπεια και τη συγκέντρωση για να πάρει το μάξιμουμ. Από την άλλη, οι Τρικολόρ ακόμα και όταν έδειχναν να «καθαρίζουν» με το 3-1, δεν είχαν το καθαρό μυαλό να ανταποκριθούν μέχρι τέλους στην πίεση. Η τρικυμία στην άμυνα στο 3-2 που εκμεταλλεύτηκε ξανά ο Σεφέροβιτς, η λάθος πάσα του Πογκμπά στο κέντρο από την οποία ξεκινά η φάση για το 3-3, με τη μπαλιά του Τζάκα προς τον Γκαβράνοβιτς να «τρυπάει» εύκολα τους Τρικολόρ, ήταν μερικά μόνο από τα δείγματα χαλάρωσης και πνευματικής ανετοιμότητας που επέδειξε η Γαλλία στα κρίσιμα σημεία, χωρίς καν να προστίθεται στη ζυγαριά το πόσο νωθρή μπήκε στο ματς.
