Μπονούτσι – Κιελίνι: Οι τρελοί και... old school Διόσκουροι της Ιταλίας (pics)

Μπονούτσι – Κιελίνι: Οι τρελοί και... old school Διόσκουροι της Ιταλίας (pics)

Μπονούτσι – Κιελίνι: Οι τρελοί και... old school Διόσκουροι της Ιταλίας (pics)
Ξέρουν ο ένας τον άλλον σαν την παλάμη τους. Μπορούν με μια ματιά να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν. Ξεχειλίζουν από τρέλα και πάθος. Μπονούτσι και Κιελίνι είναι οι σωματοφύλακες που θα ήθελαν όλοι στην άμυνα...

Το πάθος της εθνικής ομάδας της Ιταλίας, λόγω γενικότερης φιλοσοφίας των ανθρώπων της χώρας αλλά και πιο ειδικά με την αγάπη που τρέφουν σε ποδοσφαιρικό επίπεδο στην εθνική ομάδα της πατρίδας τους, είναι αστείρευτο. Αξιοζήλευτο. Και αυτό που βγάζουν οι Μπονούτσι και Κιελίνι στον αγωνιστικό χώρο είναι η τρέλα που κάνει έναν προπονητή ευτυχισμένο.

Οι δύο διεθνείς αμυντικοί καταφέρνουν να κερδίσουν τα εύσημα από τον κόσμο του ποδοσφαίρου με το δικό τους ρόλο στην πορεία της «σκουάντρα ατζούρα» μέχρι και τα ημιτελικά του φετινού Euro, με το σύνολο του Ρομπέρτο Μαντσίνι να συνεχίζει μια θεότρελη αήττητη πορεία και να έχει αλλάξει ολοκληρωτικά ταυτότητα...

«Τον ξέρω καλύτερα κι απ' τη γυναίκα μου...»

Πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει αυτό προς τον κόσμο; Η ατάκα του Τζόρτζιο Κιελίνι για τον Λεονάρντο Μπονούτσι είναι αυτό ακριβώς που βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο και αυτό ακριβώς που απολαμβάνει η εθνική ομάδα της Ιταλίας.

Παρέα έχουν παίξει για περισσότερα από 10 χρόνια σε συλλογικό επίπεδο και μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι βρίσκονται στη δύση των καλών ποδοσφαιρικών τους χρόνων, όμως, είναι τέτοια η εμπειρία και η σιγουριά που αποπνέουν, που παύει οποιαδήποτε κουβέντα περί των ικανοτήτων τους.

 

Ο Κιελίνι 36 ετών και ο Μπονούτσι στα 34. Ο πρώτος έχοντας μείνει πλέον δίχως συμβόλαιο και παίζοντας πρώτα για την πατρίδα του κι έπειτα για μια σκέψη περί της φημολογούμενης ανανέωσης με τη Γιουβέντους.

Ο Μπονούτσι κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει στη «Γηραιά Κυρία» μέχρι και το 2022. Μόλις ένα γκολ παθητικό σε 3 ματς στο φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που ξεκίνησαν μαζί στο αρχικό σχήμα της «σκουάντρα ατζούρα». Είτε είναι το φινάλε, είτε όχι, εκείνοι είναι παρόντες σε αυτή τη νέα εποχή που ξεκίνησε με τον Μαντσίνι για την Ιταλία και θέλουν να την οδηγήσουν στον θρίαμβο...

Τα μαθήματα στο Χάρβαρντ και οι... old school τύποι

Πριν από μερικά χρόνια, η ατάκα του Ζοσέ Μουρίνιο για το δίδυμο των Μπονούτσι – Κιελίνι είχε προκαλέσει αίσθηση. Ήταν η παραδοχή ενός ανθρώπου που γνωρίζει το ποδόσφαιρο απ' έξω κι ανακατωτά – είτε για κάποιους έχει ξεπεραστεί από τους ρυθμούς του αθλήματος, είτε όχι – και η αλήθεια είναι πως εκείνα τα λόγια ακόμα και σήμερα, επιβεβαιώνονται στο ακέραιο.

«Οι κύριοι Μπονούτσι και Κιελίνι θα μπορούσαν να βρίσκονται στο Χάρβαρντ και να παραδίδουν μαθήματα άμυνας. Το ταλέντο τους είναι τόσο εντυπωσιακό, όπως αυτό του κάθε δημιουργικού ανθρώπου που δουλεύει πάνω στο ταλέντο του. Οι δυο τους απαρτίζουν ένα μοναδικό δίδυμο στο κέντρο της άμυνας» είχε πει ο Πορτογάλος.

Οι δυο Ιταλοί γνωρίζουν πως κάθε άλλο παρά... εμπορικοί ποδοσφαιριστές είναι. Δεν θ' ασχοληθεί κανείς με την προσωπική τους ζωή, δύσκολα θα διαβάσει κανείς κάτι που να αφορά τη συμπεριφορά τους εκτός γηπέδου και φυσικά... δεν είναι οι πρώτοι με τους οποίους θ' ασχοληθεί ο Τύπος. Με κούρεμα... ό,τι πιο απλόα υπάρχει στο μπαρμπέρικο, μια σκάλα, δίχως κάτι πιο ιδιαίτερο, δίχως επίδειξη των τατουάζ, δίχως να προβάλλουν κάτι άλλο πέρα από τη δουλειά τους.

Δεν ασχολούνται με followers, έχουν ξεπεράσει τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα με το αγγλικό εθνόσημο και η δουλειά τους στο γήπεδο είναι το μοναδικό που τους απασχολεί και το μοναδικό που θέλουν να δώσει αφορμές για ενασχόληση μαζί τους...

Τέτοιους τρελούς να τους έχεις κοντά σου...

Όλοι καταλαβαίνουν και ξέρουν πλέον την φωνή κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και την... κραυγή πολέμου που βγάζουν οι Ιταλοί δείχνοντας σε όλους τι πρόκειται ν' ακολουθήσει.

Ωστόσο, το πάθος που βγαίνει κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και πολύ περισσότερο σε ένα απλό τάκλιν σε αντίπαλο, μια σωστή παρέμβαση σε φάση, ένα μπλοκάρισμα, μια απόκρουση, μια υπέρβαση για το καλό της ομάδας, πάντοτε θ' αποτελεί κάτι το ξεχωριστό.

Η λαβή του Μπονούτσι στον λαιμό του χαμογελαστού Ντοναρούμα έπειτα από σπουδαία επέμβαση του διεθνή πορτιέρε στο παιχνίδι με τους Βέλγους, οι πορωμένες αγκαλιές και τα φιλιά στον Σπινατσόλα που κατάφερε ν' αποσοβήσει γκολ έστω κι άθελά του. Η ένταση στα πρόσωπα των δύο Ιταλών στόπερ σε κάθε τι μικρό που μπορεί να συμβαίνει, αλλά που μπορεί ν' αποτελέσει καθοριστική στιγμή για την εξέλιξη ενός ολόκληρου ματς.

Δεν χάνουν το πάθος τους και γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι ανάμεσα στις αρμοδιότητές τους να το μεταφέρουν και στους υπόλοιπους. Κι όμως έχουν αυτό το χάρισμα να τους βγαίνει τόσο φυσιολογικά. Να έχουν τέτοιο... εύκολο σημείο βρασμού. Και τέτοιους ανθρώπους, με τέτοια τρέλα, με τέτοια αυταπάρνηση στο γήπεδο, συνήθως τους θέλεις κοντά σου και στη ζωή...

 

 

EURO Τελευταία Νέα