Για να «αναστήσει» τον Βεράτι, ο Μαντσίνι «σκότωσε» τον Λοκατέλι
Στα δύο πρώτα παιχνίδια της Ιταλίας στο Euro 2020, απέναντι σε Τουρκία και Ελβετία, ο Μάνουελ Λοκατέλι έλαμψε με την απόδοσή του. Τόσο, που να μπει στη λίστα των φαβορί για την ανάδειξή του σε Man of the Tournament και φυσικά στην κουβέντα της ποδοσφαιρικής αγοράς για μια μεταγραφή σε ομάδα της ελίτ. Κι ύστερα η Ιταλία έφτασε στο τρίτο παιχνίδι, απέναντι στην Ουαλία, και εκεί ο Ρομπέρτο Μαντσίνι αποφάσισε να φέρει στο γήπεδο τον Μάρκο Βεράτι, που είχε απαλλαγεί από τις ενοχλήσεις στο γόνατο, οι οποίες ήταν και ο λόγος της απουσίας του από το βασικό σχήμα στα πρώτα παιχνίδια. Από τότε, ο Μαντσίνι επέμεινε στον Βεράτι. Κι ας του έδειξε το ματς με την Αυστρία, το οποίο ξεκίνησε με τον Βεράτι και το τελείωσε με τον Λοκατέλι, ότι δεν “έβγαινε” στο γήπεδο αυτή η επιλογή.
Και φτάσαμε στον προημιτελικό, όπου η Ιταλία συνάντησε το Βέλγιο. O Μαντσίνι επέμεινε να δείχνει εμπιστοσύνη στον Βεράτι, ο οποίος δικαίωσε την επιλογή με την απόδοσή του. Εκανε το καλύτερο παιχνίδι του μέχρι σήμερα στο τουρνουά (81% θετικές ενέργειες, 96& ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, σύμφωνα με το Wyscout) και ήταν, μαζί με τον Λορέντσο Ινσίνιε, παίκτης - κλειδί για την επικράτηση της Ιταλίας. Αυτό το ματς ο Λοκατέλι έμεινε να το κοιτάζει από τον πάγκο.
Κι ύστερα ήρθε ο ημιτελικός με την Ισπανία. Ο Μαντσίνι έδειξε πάλι εμπιστοσύνη στον “βασικό” του, πόνταρε πάλι στην εμπειρία, αλλά και στα στοιχεία του Βεράτι, τα οποία προτίμησε έναντι αυτών που βάζει στην ομάδα ο Λοκατέλι. Τα στοιχεία της απόδοσής του, όπως καταγράφηκαν από το Wyscout τεκμηριώνουν την γενική αίσθηση: ο Βεράτι έκανε την πιο μέτρια (65% θετικές ενέργειες, που είναι το χαμηλότερο ποσοστό του, σε 52 τακτικές ενέργειες, που είναι ο μικρότερος όγκος ενεργειών του σε παιχνίδι του Euro) εμφάνισή του. Και η απόδοση του 28χρονου μέσου ήταν μια από τις εξηγήσεις για την αδυναμία της Ιταλίας να κρατήσει την μπάλα, να αναπτύξει επιθέσεις και να γίνει απειλητική (έφτιαξε τον μικρότερο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων, και δημιούργησε τον μικρότερο αριθμό τελικών προσπαθειών στο τουρνουά). Κάπως έτσι ο Μαντσίνι χρειάστηκε τον Λοκατέλι, τον οποίο έφερε στο ματς στο 85’, πέντε λεπτά μετά την ισοφάριση των Ισπανών. Και αυτό που φάνηκε στα 39’ λεπτά της συμμετοχής του ήταν ότι ο 23χρονος μέσος καταρρακώθηκε ψυχολογικά από την επιλογή του προπονητή του να τον αφαιρέσει από το βασικό σχήμα. Σε αυτό το παιχνίδι ο Λοκατέλι έκανε ιστορικό χαμηλό της σεζόν στην αποτελεσματικότητα των ενεργειών του (33%). Έκανε, όλες κι όλες, πέντε πάσες - οι τρεις εύστοχες. Ο Μαντσίνι επέμεινε μαζί του, και τον έβαλε στην λίστα των εκτελεστών στα πέναλτι. Μάλιστα του έδωσε το πρώτο πέναλτι. Δίχως να μπορεί κανείς με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι του Λοκατέλι του έλειψε η αποφασιστικότητα και η προσωπικότητα στη στιγμή, για να εκτελέσει καλύτερα, η εκτέλεσή του δεν ήταν αρκετή για να νικήσει τον Σιμόν.
Τώρα, που προετοιμάζει το σχέδιό του για τον τελικό, ο Μαντσίνι δεν έχει στα χέρια του τον MVP των δύο πρώτων αγώνων, έναν παίκτη που είχε δημιουργήσει την δυναμική να αναδειχθεί σε πρόσωπο της Ιταλίας στο τουρνουά. Στη θέση αυτού έχει έναν ποδοσφαιριστή με μειωμένη αυτοεποίθηση, έναν που έχει κλονιστεί. Την ίδια στιγμή που κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον Μαντσίνι για τον τρόπο που έχει διαχειριστεί τις καταστάσεις, δεδομένου ότι επέλεξε έναν πολύ έμπειρο και πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή για να βασιστεί πάνω του στα νοκ άουτ, ο τρόπος που διαχειρίστηκε τον Λοκατέλι είχε ως συνέπεια να χάνει, στη δεδομένη στιγμή, έναν πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή.
Αυτή η ιστορία δείχνει πόσο δύσκολη είναι η δουλειά, πόσο δύσκολη είναι η θέση του προπονητή. Στην πραγματικότητα πολύ συχνά δεν υπάρχουν “σωστές” και λάθος αποφάσεις. Ένας προπονητής προσπαθεί να προεκτιμήσει την εξέλιξη ενός παιχνιδιού και να προβλέψει ποια στοιχεία έχει μεγαλύτερη ανάγκη η ομάδα του προκειμένου να είναι αποτελεσματική. Κι ύστερα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των επιλογών του. Τόσο απέναντι στην Αυστρία όσο και απέναντι στην Ισπανία ο Μαντσίνι πήγε να πληρώσει ακριβά το κόστος των επιλογών του. Και τώρα δεν έχει την ασφάλεια ότι στην περίπτωση που τον επιλέξει, οποιαδήποτε στιγμή, στον τελικό ο Λοκατέλι θα είναι πάλι ο παίκτης των πρώτων δύο αγώνων και όχι το φάντασμά του, που εμφανίστηκε στον ημιτελικό με την Ισπανία. Παραδείγματα σαν αυτό αναδεικνύουν τη σημασία της διαχείρισης των προσωπικοτήτων και εξηγούν για ποιο λόγο το man management έχει γίνει η πιο περιζήτητη δεξιότητα στους προπονητές - ειδικά αυτούς που δουλεύουν στο επίπεδο της ελίτ.
