Ιταλία – Αγγλία: Από τη Lega Pro και τη League One, στον τελικό της δικαίωσης

Κωνσταντίνος Κωλαΐτης 10 Ιουλίου 2021 - 20:20

Ξεκίνησαν από (πολύ) χαμηλά. Τα κορυφαία κλαμπ δεν τους πίστεψαν ή άργησαν να τους ανακαλύψουν. Τώρα, όμως, βρίσκονται στον τελικό της ζωής τους, φέροντας τα γαλόνια από τη Lega Pro, την EFL και τα ερασιτεχνικά Ιταλίας και Αγγλίας. 16 ξεχωριστές ιστορίες ανέλιξης μέχρι τον τελικό του Euro 2020.

Κάθε παιδί που σέβεται το ποδοσφαιρικό του όνειρο, οραματίζεται τον εαυτό του να σηκώνει την κούπα. Παίζει στο προαύλιο του σχολείου, αλλά νιώθει πως παίζει στον τελικό του εγχώριου Κυπέλλου, του Champions League, του Euro ή του Μουντιάλ. Σκοράρει και σπεύδει να πανηγυρίσει, με όποιον τρόπο του έχει υποδείξει το είδωλό του από την τηλεόραση. Κι αυτό θα ήθελε να κάνει κι όταν μεγαλώσει, ιδανικά στο κορυφαίο επίπεδο, υπό το εκτυφλωτικό φως των προβολέων και των φλας.

Πολλές φορές, όμως, τα όνειρα μένουν μισά ή συναντούν αντιστάσεις από την πραγματικότητα. Σε τέτοιες στιγμές είναι που μετράει ο χαρακτήρας, η επιμονή, η ευχέρεια του να κοιτάς με προσοχή το τώρα και να παραμερίζεις τη νοσταλγία του παιδικού ονείρου, όσο κι αν νομίζεις ότι έχεις ξεμακρύνει από αυτό.

Ο τελικός του Euro 2020 φιλοξενεί 52 τέτοια παιδικά όνειρα. Μα και δεκάδες περιπέτειες, που έβαλαν σε κίνδυνο την εκπλήρωσή τους. Ιταλία και Αγγλία παρατάσσουν τους «μονομάχους» τους στο «Γουέμπλεϊ», ορισμένοι εκ των οποίων στο περασμένο Euro δοκιμάζονταν στη Serie C και τη League One. Παίκτες που μια δεκαετία πριν ξεκινούσαν από το «μηδέν» των ερασιτεχνικών κατηγοριών, με τους 19 από τους 23 των Τριών Λιονταριών χαρακτηριστικά να έχουν περάσει τουλάχιστον από μία ομάδα της Football League (2^η – 4^η κατηγορία). Μακριά από το προσκήνιο και τα «φυτώρια» των κορυφαίων ομάδων.

Πολλά από τα «μεγαθήρια», άλλωστε, τους αγνόησαν ή δεν τους πίστεψαν, με δανεισμούς επί δανεισμών, με δοκιμές στις προπονήσεις που κατέληξαν αρνητικά, με ελάχιστες συμμετοχές πριν την πώληση. Την οποία ήδη μετανιώνουν, βλέποντας τους πρώην παίκτες τους να διαπρέπουν στην κεντρική σκηνή και να διεκδικούν την κούπα το φετινό καλοκαίρι.

Πέραν, όμως, των μεγάλων κλαμπ, που έχουν τα ραντάρ τους ενεργοποιημένα σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά, ο τελικός αποτελεί τη δικαίωση και την περηφάνια και για κάμποσες άσημες ομάδες από τις μικρότερες κατηγορίες. Στην Ιταλία η Κούνεο, η Βίρτους Λαντσιάνο, η Πάβια, η Κρεμονέζε. Στην Αγγλία η Νορθάμπτον, η Στέιλιμπριτζ, η Γέιτ, η Τσίπεναμ και η Άλφρετον. Όλες τους έχουν κάτι κοινό: ένας πρώην παίκτης τους ετοιμάζεται να κρατήσει στα χέρια του το βαρύτιμο τρόπαιο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Παρακάτω, ακολουθούν 8+8 ιστορίες, μία για κάθε παίκτη ή ένα γκρουπ παικτών που τους ενώνει το ίδιο ποδοσφαιρικό παρελθόν. Αστέρια του σήμερα που χρειάστηκε να «ψηθούν» για χρόνια, που γυρόφερναν τα γήπεδα της χώρας τους μέχρι να κερδίσουν την αναγνώριση και μια μεταγραφή στην πρώτη κατηγορία. Κι από εκεί όλα πήραν τον δρόμο τους, ο οποίος τους οδήγησε στο Λονδίνο και το «Γουέμπλεϊ».

Τζιοβάνι Ντι Λορέντσο

Ζορζίνιο

Ινσίνιε - Ιμόμπιλε - Βεράτι

Λεονάρντο Σπινατσόλα

Ραφαέλ Τολόι

Φραντσέσκο Ατσέρμπι

Κιελίνι - Πεσίνα - Λοκατέλι

Γκαετάνο Καστροβίλι

Τζόρνταν Πίκφορντ

Χάρι Κέιν

Κάλβερτ Λιούιν - Γουόκερ

Τάιρον Μινγκς

Χάρι Μαγκουάιρ

Σαμ Τζόνστοουν

Μπεν Γουάιτ

Κίεραν Τρίπιερ

Στη γειτονιά που μεγάλωσε στην Τοσκάνη, έπαιζε στράικερ και τον φώναζαν «Μπατιγκόλ». Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο Τζιοβάνι μετατράπηκε σε μπακ, ξεκίνησε στην Περούτζια, το 2012 έπαιξε δανεικός στην Κούνεο της Lega Pro (3^η κατηγορία) κι από το 2015 ως το 2018 που ήταν 25 ετών ανήκε στη Ματέρα της Serie C. Τρία χρόνια αργότερα, θα αγωνιστεί βασικός στον τελικό του Euro.

«Είναι περίεργο όταν σκέφτομαι που ήμουν και που έχω φτάσει. Είχα μια σημαντική διαδρομή για να φτάσω εδώ. Έκανα πολλές θυσίες. Είμαι πολύ ικανοποιημένος τώρα και απολαμβάνω αυτό το υπέροχο ταξίδι»

Γεννημένος στην Ιμπιτούμπα της Βραζιλίας και με ιταλικές ρίζες από τον προπάππου του, μετακόμισε στην Ιταλία στα 15 και έγινε μέλος της Ακαδημίας της Ελλάς Βερόνα. Δέκα χρόνια πριν αγωνιστεί στον περασμένο τελικό του Champions League, ο σπουδαίος αμυντικός χαφ της Τσέλσι και των Ατζούρι βρέθηκε να παίζει στη Σαμπονιφατσέζε και την 4^η κατηγορία, στα 20 του χρόνια. Ήταν μέρος του… αγροτικού του, μέχρι να κερδίσει φανέλα βασικού και στην πορεία να πάρει μεταγραφεί στη Νάπολι.

Ιμόμπιλε του ’90, Ινσίνιε του ’91, Βεράτι του ’92. Αυτή η σούπερ τριπλέτα τη σεζόν 2011-12 πρωταγωνίστησε στην Πεσκάρα και την οδήγησε στην άνοδο ως πρωτοπόρο της Serie B. Ο Βεράτι προερχόταν από τα φυτώρια και το ταξίδι του ήταν περισσότερο ομαλό σε σχέση με τους άλλους δύο που ήταν δανεικοί, καθώς εκείνο το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Ινσίνιε επέστρεψε στους Παρτενοπέι (πριν από την Πεσκάρα είχε παίξει και στην 3^η κατηγορία με τη Φότζια) και του πήρε μερικές ακόμη σεζόν για να πάρει τη φανέλα βασικού σπίτι του. Ο Ιμόμπιλε στη Γιουβέντους, εκεί που έπαιζε από το 2007 ως μέλος της ομάδας νέων, με τους Μπιανκονέρι να τον πουλάνε στη Τζένοα έπειτα από τρεις δανεισμούς και μόλις 5 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα.

Εννέα ομάδες σε οκτώ χρόνια. Κι όμως, χρειάστηκε να φτάσει 26 χρονών για να πάρει την πρώτη του κανονική μεταγραφή. Ο εκ των αποκαλύψεων του φετινού Euro και άτυχος Λεονάρντο Σπινατσόλα, αποκτήθηκε από την Κ-19 της Γιουβέντους το 2010 και μέχρι το 2019 κατέγραψε 12 συμμετοχές και… 9 δανεισμούς. Η Γηραιά Κυρία δεν τον πίστεψε ποτέ, μα εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Κι από τις Βίρτους Λαντσιάνο, Βιτσέντζα και την Περούτζια το 2015, προέκυψε η μεγάλη ευκαιρία της Ρόμα το 2019 (μεταγραφή 29,5 εκατ. ευρώ), την οποία και έπιασε «από τα μαλλιά».

Από τη Γκόιας και τη Σάο Πάουλο βρέθηκε ξαφνικά το 2014 στη Ρόμα, με μορφή δανεισμού. Οι Τζιαλορόσι δεν πείστηκαν για τις δυνατότητές του και δεν κινήθηκαν για την απόκτησή του. Μετά από έναν ακόμη χρόνο στο Campeonato, ήρθε η πρόταση της Αταλάντα και το καλοκαίρι του 2016 η έλευση του Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι θα τον μεταμόρφωνε προοδευτικά σε μέλος της εθνικής Ιταλίας που διεκδικεί το Euro, στα 31 του.

Το ευρύ κοινό τον έμαθε το 2012 όταν πήρε μεταγραφή στη Μίλαν. Ωστόσο, για να φτάσει εκεί χρειάστηκε να ξεκινήσει από χαμηλά, παίζοντας με την Πάβια, την ομάδα στην οποία ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, στην 4^η κατηγορία. Φυσικά, αυτή η περιπέτεια δεν ήταν τίποτα για τον πολύπειρο στόπερ μπροστά στις χημειοθεραπείες και τη «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο των όρχεων τη σεζόν 2013-14. Από την οποία και βγήκε θριαμβευτής.

Τρία παθήματα που μάλλον δεν έγιναν ποτέ μάθημα στη Μίλαν. Πολύ πριν καταξιωθεί ως ένας εκ τους κορυφαίους αμυντικούς της γενιάς του, ο Τζιόρτζιο Κιελίνι δοκιμάστηκε στη Μίλαν, όταν ακόμη ήταν teenager κι αγωνιζόταν στη Λιβόρνο. Οι Ροσονέρι τον απέρριψαν και δύο χρόνια αργότερα τον είδαν να μετακομίζει στη Γιουβέντους και σιγά-σιγά να γράφει ιστορία.

Το σκηνικό επαναλήφθηκε με διαφορετικό τρόπο για τους Πεσίνα-Λοκατέλι. Ο πρώτος, ο οποίος βρέθηκε από σπόντα στο Euro λόγω τραυματισμού του Σένσι, ξεκίνησε από τη Μόντσα και το καλοκαίρι του 2015 μεταγράφηκε στη Μίλαν. Ακολούθως έφυγε δανεικός σε Κατάνια και Κόμο, στη Serie C, εκεί που λίγο έλειψε να τα παρατήσει.

Κι ο Λοκατέλι είναι ο τρίτος της παρέας, εκείνος που πέρασε εννέα χρόνια στις τάξεις των Ροσονέρι (συνολικά 65 συμμετοχές), μόνο και μόνο για μετακομίσει στη Σασουόλο το 2019 έναντι 14 εκατ. ευρώ.

Έχει παίξει μόλις τρία λεπτά στο φετινό Euro. Φαντάζει θαύμα, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2019 έπαιζε ακόμη στη Serie B, με τη φανέλα της Κρεμονέζε, ως δανεικός από τη Φιορεντίνα. Μέσα στη διετία που μεσολάβησε, «έλαμψε» για τους Βιόλα και πλέον στα 24 του θέλει να φορέσει το μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης.

Ο Άγγλος κίπερ με το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας έπαιξε για πρώτη φορά σε α’ ομάδα στην Ντάρλινγκτον. Και μετά στην Άλφρετον, και μετά στην Μπέρτον, την Καρλάιλ, τη Μπράντφορντ και την Πρέστον. Το ταξίδι του Τζόρνταν Πίκφορντ μέχρι την καταξίωση ήταν μακρύ, με τον τερματοφύλακα των Τριών Λιονταριών να παίρνει μεταγραφή το 2017 στην Έβερτον έπειτα από την πρώτη του γεμάτη χρονιά στη Σάντερλαντ, την ομάδα που άνηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι 27 χρονών και μετράει ήδη μία συμμετοχή ως βασικός σε Μουντιάλ. Ο Χάρι Κέιν έγινε σταρ από την ηλικία των 20, αλλά έχει κι εκείνος να αφηγηθεί μια άξια πορεία ανέλιξης. Γέννημα-θρέμμα Λονδίνου, ξεπετάχτηκε από την Ακαδημία των Σπερς, αλλά όπως και οι περισσότεροι πιτσιρικάδες στο Νησί έφυγε δανεικός στη Λέιτον Όριεντ και αργότερα στη Μίλγουολ, καταγράφοντας συνολικά 18 συμμετοχές στη League One πριν λάμψει στο διεθνές στερέωμα.

Η Νορθάμπτον βλέπει δύο πρώην παίκτες της στον τελικό του Euro 2020. Έστω κι αν πέρασαν δανεικοί, Γουόκερ και Κάλβερτ-Λιούιν υπηρέτησαν το κλαμπ τις σεζόν 2008-09 και 2015-16 αντίστοιχα, αμφότεροι προερχόμενοι από τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Ο νυν φορ της Έβερτον, μάλιστα, είχε περάσει νωρίτερα και από τη Στέιλιμπριτζ της 7^ης κατηγορίας (!) το 2015.

Κάποτε ήταν άστεγος, δούλευε παράλληλα ως μπάρμαν και μηχανικός για να επιβιώνει και να μπορεί να παίζει παράλληλα ποδόσφαιρο στην 8^η κατηγορία με τη φανέλα της Γέιτ Τάουν. Ήταν η εποχή που σκεφτόταν να τα παρατήσει περισσότερο από ποτέ άλλοτε, δίνοντας τελικά παράταση στο όνειρο και υπογράφοντας στην επίσης ερασιτεχνική, Τσίπεναμ. Ίπσουϊτς, Μπόρνμουθ, Άστον Βίλα, εθνική Αγγλίας και μια ανεξάντλητη επιμονή από τον 28χρονο στόπερ, ο οποίος ίσως διένυσε την πιο δύσβατη διαδρομή από όλους για να φτάσει στον τελικό του «Γουέμπλεϊ».

Λίγες μέρες πριν η Αγγλία μπει στον χορό του Euro 2016, ο Χάρι Μαγκουάιρ πανηγύριζε την άνοδο στην Premier League με τη Χαλ. Πέντε χρόνια αργότερα, μόνο ο ίδιος και όσοι τον ξέρουν καλά μπορούν να πουν αν ο ίδιος φανταζόταν πως θα είναι βασικός στο επόμενο Euro, ένας εκ των κορυφαίων στόπερ του τουρνουά και έτοιμος να σηκώσει την ιστορική κούπα με τα Λιοντάρια.

Από το 2011, όταν και υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο απολογισμός του ήταν ο εξής: επτά δανεισμοί (Όλνταμ, Σκάνθορπ, Γέοβιλ, Ντονκάστερ και άλλες), μηδέν συμμετοχές. Στα 28 του χρόνια, ο κίπερ της Γουέστ Μπρομ, νο2 στην ιεραρχία του Σάουθγκεϊτ, έχει αποκτήσει το status για το οποίο πάλευε μια δεκαετία, ενός κίπερ, δηλαδή, επιπέδου Premier League και ονειρεύεται κι εκείνος πως θα φορέσει το μετάλλιο του Euro.

Μπήκε κι αυτός από το παράθυρο, όπως ο Πεσίνα στην Ιταλία, λόγω του τραυματισμού του Αλεξάντερ-Άρνολντ. Άλλη μία σπουδαία ευκαιρία που παρουσιάζεται τον τελευταίο χρόνο για τον 23χρονο αμυντικό, ο οποίος μέχρι το 2020 πηγαινοερχόταν ως δανεικός από τη Μπράιτον, με σταθμούς τις Νιούπορτ και Πιτέρμπορο. Φέτος, όχι μόνο έπαιξε Premier League, αλλά ήταν βασικός και ετοιμάζεται για σούπερ μεταγραφή. Ποιος ξέρει, ίσως την πραγματοποιήσει ως πρωταθλητής Ευρώπης.

Στη Σίτι πέρασε και δεν ακούμπησε (2010-12), έπαιξε δανεικός σε Μπάρνσλεϊ και Μπέρνλι και τα πρώτα χρόνια της καριέρας του βρισκόταν στην αφάνεια. Ώσπου οι Κλάρετς τον απέκτησαν μόνιμα το 2012 και μετά από μια γεμάτη τριετία ήρθε η στιγμή της Τότεναμ και ακολούθως και η πρώτη συμμετοχή με το εθνόσημο.