Ιταλία - Αγγλία: Το νιαούρισμα των «Λιονταριών» και η δικαίωση του τολμηρού Μαντσίνι
Τελικά… διαψευστήκαμε! Είχε αποθέματα τύχης η Ιταλία και το σήκωσε! Στα πέναλτι τους Ισπανούς στον ημιτελικό, στα πέναλτι και την κούπα επί των Αγγλων. Η πρώτη που τα καταφέρνει μ’ αυτόν τον τρόπο στην ιστορία των Euro! Πέρασε μόνο το Βέλγιο στην κανονική διάρκεια μετά τη φάση των ομίλων (2-1), χρειάστηκε να παίξει τρεις φορές παράταση (με Αυστρία, Ισπανία, Αγγλία) και να αναδείξει τον Ντοναρούμα τελικά MVP ενός τουρνουά που ξεχώρισε για την επιθετικότητα, την ενέργεια, την ένταση, τα γκολ τις ευκαιρίες! Το πήρε με την τύχη όμως; Όχι βέβαια. Διότι σε όλα αυτά τα παιχνίδια, από τη φάση των ομίλων μέχρι και χθες, οι Ιταλοί μόνο σε ένα ήταν κατώτεροι τoυ αντιπάλου τους σε μεγάλα διαστήματα: εναντίον της Ισπανίας. Και ειδικά χθες ήταν πολύ – πολύ ανώτεροι των φοβικών Αγγλων! Και άξιζαν την επικράτηση 100% στην κανονική διάρκεια του τελικού!
Ναι, στο τέλος μένει ο Ντοναρούμα, ο οποίος δεν έκανε τίποτα περισσότερο από τον Πίκφορντ: απέκρουσε δύο πέναλτι, όσα και ο Αγγλος κίπερ, ο οποίος πήγε να φέρει τα πάνω – κάτω με την απόκρουση στο πέναλτι του σπεσιαλίστα Ζορζίνιο. Όμως πριν από τον Ντοναρούμα, οι Ιταλοί είχαν επικρατήσει κατά κράτος από το 20’ και μετά. Σ’ αυτό, βέβαια, έβαλαν το χεράκι τους και οι Αγγλοι, οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν σε 120 λεπτά μία αληθινή ευκαιρία και να σκοράρουν. Στο 2’, προτού καλά – καλά αρχίσει ο τελικός.
Τι έκαναν εν συνεχεία; «Νιαούρισαν» κατά το κοινώς ποδοσφαιρικό λεγόμενο. Φοβήθηκαν! Να και κάτι στο οποίο... πέσαμε μέσα, στην εκτίμησή μας για τους Αγγλους μετά το «πειστικό» για πολλούς 2-0 επί των Γερμανών. Είχαν το 1-0, είχαν το κοινό μαζί τους, είχαν την ταραχή των Ιταλών και το μπέρδεμά τους στο 3-4-3 του Σάουθγκέιτ, που μετατρεπόταν εύκολα σε 3-5-2 με Στέρλινγκ – Κέιν κατά διαστήματα. Κι όμως, τα πέταξαν όλα στα σκουπίδια. Εμειναν πίσω, έδωσαν χώρο και μπάλα στους Ιταλούς, κατά διαστήματα δεν περνούσαν καν τη μεσαία γραμμή, απέκρουαν «τυφλά», είχαν στο μυαλό τους μόνο τις κόντρα επιθέσεις και τις στατικές φάσεις.
Ναι, όλοι τώρα μιλούν για τα πέναλτι του Ράσφορντ και του Σάντσο που μπήκαν στο 120’ και για τις επιλογές του κόουτς Γκάρεθ με τον ορισμό του άγουρου Σάκα ως τελευταίου εκτελεστή. Δίκιο έχουν, αλλά η Αγγλία το ματς το έχασε στα 90 λεπτά και στην παράταση. Τότε που προτίμησε τον κλεφτοπόλεμο και το ταμπούρι!
Δικαίωση, λοιπόν, της καλύτερης ομάδας σ’ αυτόν τον τελικό και της καλύτερης ομάδας συνολικά στο τουρνουά! Και εντός προπονητή, ο οποίος σε αντίθεση με τον Σάουθγκέιτ τόλμησε! Επαιξε όλα τα χαρτιά του! Όχι μόνο για να ισοφαρίσει, αλλά και για να πάεει την παρτίδα προτού αυτή φτάσει στα πέναλτι! Την ίδια ώρα που ο Σάουθγκέιτ δεν έβγαζε ούτε τον εξαφανισμένο Μάουντ (για να βάλει Γκρίλις, Σάντσο, Ράσφορντ και να απειλήσει περισσότερο με έναν φρέσκο μεσοεπιθετικό ή έναν κλασάτο επιθετικό), ο allenatore Μαντσίνι έδινε ρέστα! Εξω από το 54’ ο άφαντος Ιμόμπιλε αι ο αρνητικός Μπαρέλα, μέσα ο ντριμπλέρ Μπεράρντι και ο Κριστάντε για να δώσει ύψος/δύναμη στη μεσαία γραμμή και να «απελευθερώσει» Βεράτι – Ζορζίνιο. Μονότερμα, ισοφάριση, πίεση για το 2-1 που δεν προκύπτει.
Του «κάθεται» η στραβή με τον τραυματισμό του καλύτερου μαζί με τον Μπονούτσι παίκτη του (Κιέζα), δεν πτοείται! Μέσα ο Μπερναντέρσκι, τολμά να βγάλει και τον σούπερ Ινσίνιε στην αρχή της παράτασης για να παίξει με καθαρόαιμο φρέσκο φορ (Μπελότι). Κι’ όχι μόνο αυτό! Προτιμά τις αντοχές και την επιθετικότητα του Λοκατέλι και βγάζει και τον Βεράτι! Επαιξε σχεδόν όλα τα χαρτιά του ο Μαντσίνι, την ίδια ώρα που ο Σάουθεγκέιτ παρακολουθούσε ως θεατής ή δίσταζε! Νίκησε λοιπόν στη ρουλέτα ο πιο τολημρός, την ώρα που τα λιονταράκια και ο προπονητής τους δείλιαζαν!
Χίλια μπράβο, λοιπόν, στην Ιταλία! Το άξιζε περισσότερο από κάθε άλλη, το σήκωσε τρία χρόνια μετά τον αποκλεισμό της από το Moυντιάλ και μάλιστα με τον ολόδικό της, ξεχωριστό τρόπο! Χωρίς ίχνος από κατενάτσιο πλην 15λεπτων στον ημιτελικό με την Ισπανία. Εχοντας έναν εξαιρετικό κόουτς, έναν σούπερ τερματοφύλακα και την καλύτερη μεσαία γραμμή (με έξτρα επιλογές, μάλιστα) στο τουρνουά. Χωρίς γκολτζή σέντερ φορ μετά τους ομίλους, με τρομερούς τους Κιέζα – Ινσίνιε και έναν εκπληκτικό Μπονούτσι στον τελικό, που έκανε τον Κέιν να μοιάζει με παιδάκι στις προσωπικές μονομαχίες, παρότι ο φορ της Τότεναμ είχε αξιοζήλευτο πάθος και προσπάθησε να παίξει πολύ με το μυαλό και τη συγκέντρωσή του ως play maker σε πολλές περιπτώσεις.
Ας μην υποτιμούμε τους Αγγλους: ήρθαν, είναι εδώ και θα παραμείνουν στο ανώτατο επίπεδο. Οι κορυφαίοι προπονητές εργάζονται στην Premier League, η γενιά τους είναι καταπληκτική, ημιτελικός - τελικός μεγάλων διοργανώσεων μέσα σε τρία χρόνια ήταν όνειρο απατηλό για δεκάδες χρόνια στο Νησί. Θα τους ξαναδούμε δυνατούς τα επόμενα χρόνια...
* Μεγάλες απογοητεύσεις κατά σειρά: Γαλλία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία.
* Ευχάριστες εκπλήξεις κατά σειρά: Δανία, Ελβετία, Τσεχία.
* Στο ύψος της: Ισπανία.
* Καλύτερη ενδεκάδα σε 4-3-3: Ντοναρούμα (Πίκφορντ), Ντάμφρις, Σο (Σπινατσόλα), Μπονούτσι, Μαγκουάιρ – Ζορζίνιο, Πέδρι, Ντάμσγκααρντ, - Κιέζα, Ινσίνιε, Στέρλινγκ.
