Η καθολική επικράτηση της Ιταλίας επί της Αγγλίας
Το είχα γράψει μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης των ομίλων ότι αυτή η Ιταλία έχει τις δυνατότητες να φτάσει ψηλά γιατί είναι μια ομάδα με κίνητρο.
Το κίνητρο να αποδείξουν οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές ότι παραμένουν ανταγωνιστικοί, ότι αξίζουν μεγαλύτερης προσοχής, ότι δεν υπολείπονται αγωνιστικά από τα ονόματα που έχουν επιλέξει οι ομάδες τους να μεταγράφουν από άλλες χώρες του εξωτερικού.
Είναι αλήθεια επίσης ότι ένας απλός φίλαθλος, ο οποίος γνωρίζει απλά τα βασικά, διαβάζοντας το ρόστερ της Σκουάντρα Ατζούρα ακόμα και αν γνώριζε τις ομάδες που αγωνίζονται οι περισσότεροι,δεν θα γνώριζε σε απόλυτο βαθμό τις ικανότητες αλλά και τις επιδόσεις τους αυτών των ποδοσφαιριστών.
Ποδοσφαιριστές όπως ο Ντι Λορέντσο, ο Τολόι, ο Σπινατσόλα που πριν από δυο χρόνια “κόπηκε” από την Γιουβέντους και αμέσως πέρασε στους δευτεροκλασάτους , ο “ξεχασμένος” Φλορέντσι , ο Καστροβίλι, ο Ατσέρμπι, ο Πεσίνα , ο Λοκατέλι, ο Μπεράρντι ακόμα και ο Μπελότι δεν ήταν γνωστοί στο ευρύ κοινό, για να μην αναφερθώ στο δίδυμο των τερματοφυλάκων (Μερέτ και Συριγκού) πίσω από τον Ντοναρούμα μια από τις λίγες φίρμες αυτής της Εθνικής.
Δεν ήταν γνωστοί! Τώρα είναι! Η “εκδίκηση” του Ιταλού ποδοσφαιριστή!
Αυτό το κίνητρο, αυτό το πείσμα, grinta το ονομάζουν οι Ιταλοί με έκανε να πιστεύω ότι η Σκουάντρα Ατζούρα θα φτάσει μέχρι το τέρμα.
Και φυσικό το γεγονός, αποδεδειγμένο πλέον ιστορικά, ότι καλό είναι να υπολογίζεις τους Ιταλούς σε μια μεγάλη διοργάνωση όταν φτάνουν πληγωμένοι από όλα όσα έχουν προηγηθεί!
Το μακρινό 1982 έφτασαν στα γήπεδα της Ισπανίας με την ρετσινιά των στημένων παιχνιδιών που έκανε άνω-κάτω το Καμπιονάτο και τελικά κατέκτησαν , άξια, πανάξια το Μουντιάλ!
Κάτι ανάλογο συνέβη το 2006. Θυμάστε; Τότε είχαμε το μέγα σκάνδαλο Calciopolis που συγκλόνισε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους του πλανήτη αλλά η δακτυλοδεικτούμενη Σκουάντρα Ατζούρα απάντησε και τότε με την κατάκτηση του 4ου Παγκόσμιου Τίτλου στην ιστορία της!
Πρόσφατα είχαμε τον εκκωφαντικό αποκλεισμό της Ιταλίας από Μουντιάλ γεγονός που κόντεψε να γκρεμίσει το Ιταλικό ποδοσφαιρικό οικοδόμημα, αλλά για να μη ξεχνιόμαστε είχε προηγηθεί και μια ταπεινωτική ήττα στο τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2012 από την Ισπανία , μια τεσσάρα που οι Ιταλοί ποτέ δε χώνεψαν , όπως δεν χώνεψαν τα σχόλια και τις επισημάνσεις πολλών ειδικών που προέβλεπαν το τέλος του ιταλικού ποδοσφαίρου , το τέλος της ιταλικής σχολής και την καθολική επικράτηση για τα επόμενα χρόνια της Ισπανικής Σχολής.
Η ζωή μας διδάσκει ότι αν δεν εκτιμήσεις σωστά τις καταστάσεις μετά από ένα θρίαμβο καραδοκεί μια πανωλεθρία αλλά και το αντίθετο.
Μετά λοιπόν από τα δυο αυτά κομβικά και σοκαριστικά γεγονότα τόσο για την ιταλική φίλαθλη κοινή γνώμη όσο και για την κοινότητα συνολικά του ποδοσφαίρου οι Ιταλοί έκατσαν σκέφτηκαν ανέλυσαν και προγραμμάτισαν την επόμενη μέρα. Δεν άφησαν τίποτα στην τύχη.
Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Και μπορεί να μην φάνηκαν σε συλλογικό επίπεδο γιατί εκεί είναι δύσκολο να εφαρμοστεί και να λειτουργήσει μια ενιαία γραμμή ή ακόμη δεν έχουν αποτυπωθεί σε συλλογικό επίπεδο σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργήσουν υπεραξία ,ιδιαίτερα στις ομάδες βιτρίνα του Ιταλικού ποδοσφαίρου , αλλά σε επίπεδο Εθνικής Ομάδας όλα άλλαξαν προς το καλύτερο με αποτέλεσμα να φτάσουν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους στην κορυφή της Ευρώπης.
Η επικράτηση της Ιταλίας ως ποδοσφαιρική συλλογικότητα και όχι απλά ως αγωνιστική επικράτηση της Σκουάντρα Ατζούρα , απέναντι στην Αγγλική Ποδοσφαιρική οντότητα αποδείχθηκε καθολική σε όλους τους τομείς που συγκροτούν την δομή του σύγχρονου ποδοσφαίρου!
-Οι Ιταλοί επικράτησαν στο αγωνιστικό επίπεδο. Οι ποδοσφαιριστές της Σκουάντρα Ατζούρα σχεδόν σε όλες τις αναμετρήσεις απέδωσαν ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου ,ξεπέρασαν αντιξοότητες αγωνιστικές , ξεπέρασαν τραυματισμούς , αποδείχθηκαν ψυχραιμοι και αποφασιστικοί στα δύσκολα , αποδείχθηκαν πιο ικανοί , πιο άξιοι από τους Άγγλους!
Κι αυτό όχι μόνο γιατί τους κέρδισαν στο τελικό αλλά κυρίως γιατί τους κέρδισαν στην έδρα τους , γιατί τους κέρδισαν σε μια διοργάνωση φτιαγμένη κοστούμι για την Αγγλική ομάδα. Πολύ αμφιβάλλω αν αυτό το τουρνουά γινόταν κάπου αλλού αν οι Άγγλοι θα κατάφερναν να φτάσουν μέχρι τον τελικό.
Οι Ιταλοί απέδειξαν ότι όπου και να διεξάγονταν οι αγώνες θα είχαν τον πρώτο και τελευταίο λόγο!
-Οι Ιταλοί επικράτησαν σε επίπεδο προσωπικοτήτων γιατί οι προσωπικότητες σφραγίζουν τα μεγάλα παιχνίδια. Ισχυρές προσωπικότητες ικανές να αλλάζουν τα δεδομένα δεν αποδείχθηκαν μόνο οι παίκτες πρώτης γραμμής αλλά όσοι κλίθηκαν να σηκώσουν το βάρος αυτής της φανέλας χωρίς να λυγίσουν οι ώμοι τους.
Καθόλου τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι στην καλύτερη ενδεκάδα τις διοργάνωσης φιγουράρουν 5 Ιταλοί και 3 Άγγλοι.
Αν και εδώ έχω μια ένσταση. Είναι αδύνατον να μην αποτελεί μέλος της καλύτερης ενδεκάδας ο Κιελίνι και στη θέση του να βρίσκεται ο Μαγκουάιρ! Δεν υπάρχει κανένας Μαγκουάιρ μπροστά στον Κελίνι ιδιαίτερα μετά τις εμφανίσεις του Ιταλού στην διοργάνωση. Στο μόνο που είναι καλύτερος ο Μαγκουάιρ είναι στο να προξενεί βανδάλες στη Μύκονο.
-Οι Ιταλοί επικράτησαν στον τομέα της τακτικής. Φάνηκε στον τελικό. Οι Άγγλοι δεν είχαν τακτική ώστε να κεφαλαιοποιήσουν το γρήγορο γκολ , οι Ιταλοί με την τακτική τους άλλαξαν πρόσωπα και θέσεις φέρνοντας το παιχνίδι στα μέτρα τους.
Η αθάνατη ιταλική τακτική για μια ακόμη φορά βρήκε λύσεις, γεγονός που αποτυπώθηκε και στη διαδικασία των πέναλτι.
-Οι Ιταλοί επικράτησαν στον τομέα ψυχολογία. Φάνηκαν και αποδείχθηκαν ανώτεροι στην πνευματική προετοιμασία της ομάδας, στο πως να προετοιμάσουν τους παίκτες να ανταποκριθούν με ψυχραιμία και νηφαλιότητα στα πρέπει ενός τελικού
-Και τέλος οι Ιταλοί επικράτησαν στον τομέα που έχει να κάνει με το προπονητικό επιτελείο μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης! Δεν ήταν μόνο ο Μαντσίνι που είχε τον πρώτο λόγο. Από δίπλα του είχε τον Οριάλι , παγκόσμιο πρωταθλητή το ‘82 με θητεία χρόνων στη Σκουάντρα Ατζούρα , τον Εβάνι, τον Βιάλι αλλά και τον Ντε Ρόσι, ο οποίος στον τελικό πριν την έναρξη πέταξε κοστούμια και γραβάτες , έβαλε φόρμες και παπούτσια για να κάνει ζέσταμα με τους ποδοσφαιριστές!!!
Οι Ιταλοί για μια ακόμη φορά απέδειξαν ότι γνωρίζουν πολύ καλά το άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο. Ότι έχουν την ικανότητα αλλά και τον τρόπο όχι μόνο να παράγουν ποδοσφαιριστές αλλά και να τους αναδεικνύουν μέσα από την Εθνική τους.
Όλα αυτά την ίδια ώρα που οι Άγγλοι ζουν σε μια φούσκα. Πιστεύουν ότι αγγλικό ποδόσφαιρο είναι η Πρέμιερ Λίγκ! Και όσο συνεχίζουν να μην τα ξεχωρίζουν ώστε να διαπιστώσουν λάθη και αδυναμίες , θα συνεχίσουν, στην καλύτερη, να τερματίζουν δεύτεροι και απογοητευμένοι!
