Η μεγαλύτερη ελληνική ποδοσφαιρική πρόκληση του 2024

Γιάννης Σαπουντζάκης Γιάννης Σαπουντζάκης
Η μεγαλύτερη ελληνική ποδοσφαιρική πρόκληση του 2024
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης γραφεί για την μεγαλύτερη πρόκληση του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα στο 2024 και εξηγεί γιατί θέλουμε να ξεχάσουμε το 2023.

Καλή χρονιά να έχουμε με Υγεία και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός ομορφαίνει τις ζωές μας. Είναι βέβαιο πως για την χρονιά που ανέτειλε, ο κάθε ένας από όσους θα διαβάσουν αυτές εδώ τις γραμμές, εύχεται να πετύχει η ομάδα του τους στόχους της. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι αυτοί. Ασφαλώς και για τους φίλους των «μεγάλων», όνειρο αποτελεί η κατάκτηση του πρωταθλήματος από την αγαπημένη τους ομάδα.

Απολύτως σεβαστό και το μόνο βέβαιο είναι πως η Stoiximan Superleague μας επιφυλάσσει πολλές συγκινήσεις και «μάχες» μέχρι… τελικής πτώσης. Άλλωστε, ουδείς μπορεί τούτη την ώρα να προβλέψει το οτιδήποτε για το ποια ομάδα θα κόψει πρώτη το νήμα και θα χαμογελάσει στο φινάλε της σεζόν.

Βλέποντας, ωστόσο, την μεγάλη εικόνα, η πιο σπουδαία πρόκληση για τη νέα χρονιά, σε ό,τι αφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αφορά στην Εθνική μας ομάδα. Το μεγάλο ραντεβού του 2024 είναι προγραμματισμένο για τον προσεχή Ιούνιο στα γήπεδα της Γερμανίας. Και εκεί πρέπει να είναι και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Όλα θα κριθούν τον προσεχή Μάρτιο σε δύο αγώνες, ο πρώτος κόντρα στο Καζακστάν στη Φιλαδέλφεια και ο δεύτερος εκτός έδρας είτε απέναντι στην Γεωργία, είτε απέναντι στο Λουξεμβούργο. Δεν θα είναι εύκολο. Και δεν θα μπορούσε να είναι από τη στιγμή που και για τις αντιπάλους της Ελλάδας, αυτοί οι αγώνες φαντάζουν ως μία ευκαιρία να γράψουν ιστορία. Είναι μεγάλη υπόθεση για έναν ποδοσφαιριστή να σκέφτεται πως μέσα από ένα ή δύο παιχνίδια μπορεί να γίνει ήρωας στα μάτια εκατομμυρίων συμπατριωτών του.

 

Η Εθνική μας είναι που θα έχει το «πρέπει» να βαραίνει τα πόδια των διεθνών. Είναι η ομάδα που έχει την υποχρέωση να τα καταφέρει και να πάρει το εισιτήριο για το Euro. Πάνε πια δέκα χρόνια από την τελευταία της συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση. Το Μουντιάλ της Βραζιλίας είναι μακριά. Υπάρχουν πλέον πολλά παιδάκια που αγαπούν το ποδόσφαιρο και δεν έχουν δει πότε την Εθνική να συμμετέχει σε ένα μεγάλο ραντεβού. Σε ένα τουρνουά από αυτά που τα πιτσιρίκια μαζεύουν τα καλοκαίρια αυτοκόλλητα για να συμπληρώσουν το αναμνηστικό άλμπουμ.

Οτιδήποτε άλλο πέραν της πρόκρισης, θα αποτελέσει παταγώδη αποτυχία. Και σε αυτή την περίπτωση κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, πότε θα υπάρξει ξανά ανάλογη ευκαιρία για επιστροφή στα μεγάλα ραντεβού. Οι κληρώσεις, όπως αποδείχθηκε και πρόσφατα από τον όμιλο που διαμορφώθηκε στα προκριματικά του Euro, θα συνεχίσουν να είναι δύσκολες. Ενώ ας μην ξεχνάμε πως στο επόμενο Nations League η Ελλάδα θα συμμετάσχει στη δεύτερη Λίγκα και άρα οι αντίπαλοί της θα είναι πολύ ποιοτικές ομάδες.

Το 2023 που θέλουμε να ξεχάσουμε

Κλείνοντας, υπάρχει και μία ακόμα πρόκληση. Και αυτή δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Δεν περιορίζεται στις γραμμές που οριοθετούν τους αγωνιστικούς χώρους. Πρόκληση αλλά και ευχή από όσους αγαπάμε πραγματικά τα σπορ. Ας είναι το 2024 η χρονιά στην οποία θα μπει πράγματι ένα τέλος στα φαινόμενα οπαδικής βίας που συγκλονίζουν την κοινωνία.

Το 2023 στιγματίστηκε από επεισόδια εντός αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων που στοίχισαν ανθρώπινες ζωές. Είναι αδιανόητο να χάνονται άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά, με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχει σημασία τι χρώμα κασκόλ ή φανέλα φοράει ο καθένας, δεν έχει σημασία σε ποιο γήπεδο λαμβάνουν χώρα τα επεισόδια.

Δεν είναι μόνο οπαδοί, άλλωστε. Στο πιο πρόσφατο θλιβερό συμβάν, ένας αστυνομικός έχασε τη ζωή του επειδή είχε… την ατυχία, να τον στείλουν να εργαστεί στο λάθος μέρος. Δεν ξέρω αν τα μέτρα της κυβέρνησης με το κλείσιμο των ποδοσφαιρικών γηπέδων και τους επιπλέον ελέγχους που θα εφαρμοστούν, θα αποδειχθούν αποτελεσματικά. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι πως ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί είναι αυτοί που τους βαραίνει η ευθύνη για την εξεύρεση λύσης.

@Photo credits: INTIME

 

Γιάννης Σαπουντζάκης
Γιάννης Σαπουντζάκης

Όσο θυμάται τον εαυτό του, τρέχει πίσω από μία μπάλα. Για να δει αγώνες, όχι να παίξει (αν εκεί πήγε το μυαλό σας!) Σαν να έχει βάλει στόχο της ζωής του να γυρίσει κάθε γήπεδο του κόσμου στο οποίο κυλάει η ασπρόμαυρη θεά. Ονειρευόταν μια μέρα να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και εν τέλει τα κατάφερε. Κρατούσε πάντα αρχείο από όλους τους αγώνες που παρακολουθούσε (και όχι μόνο). Είχε πάντα αδυναμία στις συνεντεύξεις και όταν δεν έχει κανονίσει με κάποιον άλλον, προτιμά να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να παίρνει από τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όχι; Δεν έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Αφού εργάστηκε για τέσσερα και κάτι χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανε το επόμενο βήμα στο γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού πριν φορέσει τη φανέλα με το g στο στήθος.