Εθνική Ελλάδας: Όσο και αν το περιμένουν, στο Euro θα πάμε εμείς!

Αποστολή στην Τιφλίδα: Γιάννης Σαπουντζάκης
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κανείς αυτόν τον τελικό. Στο τέλος της βραδιάς, το μόνο που θα μετράει θα είναι η πρόκριση. Το παραδέχθηκε ο Γκουστάβο Πογέτ στην συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας, πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Η Εθνική τα έχει κάνει, σχεδόν, όλα σωστά ως εδώ. Τόσο στο γκρουπ του Nations League, όσο και σε αυτό των προκριματικών, έπεισε και τον πλέον δύσπιστο πως «επέστρεψε». Τώρα, πρέπει να επιστρέψει και χωρίς εισαγωγικά. Σε ένα μεγάλο ραντεβού. Σε ένα τουρνουά από εκείνα που «φτιάχνουν» το καλοκαίρι κάθε ανθρώπου που αγαπάει το ποδόσφαιρο.
Ακολουθώντας ένα προς ένα τα βήματα της εξέλιξης, αυτοί οι παίκτες πήραν την Εθνική προ κάποιων ετών από το σημείο «μηδέν» και την έφεραν 90’ ή 120’ ή και κάτι παραπάνω, από ένα μεγάλο τουρνουά. Τώρα, ήρθε η ώρα για αυτό το τελευταίο, μα και πιο καθοριστικό βήμα.
Αυτό το βήμα δεν είναι καθόλου εύκολο. Μα ποιος είπε ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι φτιαγμένοι για τα εύκολα; Σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα τους μέσα από τις δυσκολίες και σήμερα γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν μας, πόσο πολύ θέλουν αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό το ματς για την καριέρα τους, για την ζωή τους όλη. Θέλουν όσο τίποτα να γίνουν αυτοί που θα δημιουργήσουν τις νέες γενιές φιλάθλων της Εθνικής ομάδας. Αυτοί που θα αναγκάσουν τον προσεχή Ιούνιο τις παρέες των ποδοσφαιρόφιλων – και όχι μόνο – να ρωτούν «που θα δούμε απόψε την ομάδα ρε παιδιά κόντρα στην Τουρκία ή στην Πορτογαλία ή στην Τσεχία;».
Για την Γεωργία ξημέρωσε η μέρα που θαρρείς πως περίμεναν μία ζωή. Η μέρα που αυτός ο «μουντός» λαός με τα σκυθρωπά πρόσωπα, θα μεταμορφωθεί. Όπου και αν γυρίσει κανείς στην πόλη, θα δει μηνύματα για το μεγάλο ματς. Στους δρόμους, στις στάσεις των λεωφορείων, παντού. Ένα από αυτά γράφει «βρισκόμαστε σε καλή κατάσταση». Όχι, δεν μάθαμε την γλώσσα, απλά ζητήσαμε από έναν ντόπιο να μας κάνει την μετάφραση.
Στο γήπεδο απόψε θα βρεθούν άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες δεν ασχολούνται με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας. Ακόμα και αρκετοί που δεν τους αρέσει καν το ποδόσφαιρο. Κάποιοι που μπορεί να μένουν στην πόλη και να χρειαστεί να βάλουν στο… Google Maps το «Μπόρις Παϊχάτζε Ντιναμό Αρένα» για να φτάσουν ως εκεί. Ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι έχουν δώσει σύνθημα «εκεχειρίας» για μία και μόνο ημέρα. Γιατί αυτήν την ημέρα ο στόχος είναι κοινός για όλους.
Για τους Γεωργιανούς αυτή είναι η πιο μεγάλη ευκαιρία της ιστορίας τους. Όχι, δεν το λένε επιδιώκοντας να μειώσουν στο ελάχιστο την ελληνική ομάδα. Την σέβονται και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Όμως, αντιλαμβάνονται πως ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα διαμορφωθούν ξανά ανάλογες για εκείνους προϋποθέσεις. Πότε θα έχουν ξανά μία πραγματικά καλή «φουρνιά» παικτών. Θυμούνται τον αντίστοιχο τελικό κόντρα στην Βόρεια Μακεδονία προ κάποιων ετών, όταν ο Πάντεφ τους χάλασε τα σχέδια. Μα λένε και ξαναλένε πως τότε το γήπεδο ήταν άδειο λόγω της πανδημίας, ενώ είχαν και πολλούς απόντες μεταξύ των οποίων και ο Κβαρατσχέλια.
Ναι, πράγματι αυτός ο τελευταίος, είναι ο θεός τους. Μα δεν είναι μόνο αυτός. Το βράδυ της Δευτέρας, μετά την τελευταία προπόνηση της Εθνικής μας ομάδας, είχα την ευκαιρία να βρεθώ στα γραφεία ενός εκ των κορυφαίων αθλητικών Μέσων της Γεωργίας, του belive.ge. Εκεί, λοιπόν, μπορεί να δεσπόζει η φιγούρα του σούπερ σταρ της Νάπολι σε έναν από τους τοίχους, αλλά οι συνάδελφοι δεν μιλούν μόνο για αυτόν. Λατρεύουν τον αρχηγό τους, τον Κάσια, καμαρώνουν για τον τερματοφύλακα της Βαλένθια, τον Μαμαρντασβίλι. Περιμένουν στο φινάλε της βραδιάς ένα standing ovation για τον 38χρονο Κανκάβα, που αν και είχε αποσυρθεί από την εθνική ομάδα, επέστρεψε μόνο για αυτά τα δύο ιστορικά παιχνίδια.
Οι Γεωργιανοί δημοσιογράφοι φρόντισαν να μας ενημερώσουν σχετικά με το πλάνο τους για την μεγάλη βραδιά. Για τους ανθρώπους που έχουν σχεδιάσει να καλύψουν κάθε σπιθαμή γης στην πόλη της Τιφλίδας. Ακροβολισμένοι σε κάθε πλατεία, σε κάθε σημείο που θα έχει στηθεί μία γιγαντοοθόνη. Έτοιμοι, ώστε να μην χάσουν ούτε στιγμή από τους πανηγυρισμούς για την πρόκριση που ευελπιστούν να πάρουν.
Όχι, αυτό το πάρτι δεν θα γίνει ποτέ. Τα παιδιά του Γκουστάβο Πογέτ έχουν έρθει με έναν και μόνον στόχο. Να είναι αυτά που θα σηκώσουν ψηλά τις γροθιές τους στο τέλος. Και θα τα καταφέρουν. Και είναι υπέροχος ο Ιούνιος (και ο Ιούλιος) στην Γερμανία!
mpouri21
Ζήτω η Γεωργία!
cineparadiso
Ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα χρόνια είχα να βιώσω τέτοια αγωνία για ένα ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα όπως για το σημερινό. Πολλά χρόνια. Ίσως γιατί υπάρχει εντονότατη αυτή η αίσθηση του «όλα ή τίποτα». Αν αποκλειστούμε, κανείς δεν θα θυμάται την πολύ καλή προσπάθεια που κάναμε για να φτάσουμε έως εδώ, ο Πογιέτ θα φύγει με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ, ακόμα και σε μια χρονιά με ιδιαίτερα συναρπαστικό πρωτάθλημα και δύο σπουδαίες πορείες ομάδων μας στην Ευρώπη, είναι δεδομένο πως, αφού βρίσουμε για ένα 24ωρο προπονητή και παίκτες, από αύριο κιόλας θα γυρίσουμε στην εσωστρέφεια και την καχυποψία. Αν περάσουμε, το ποδόσφαιρό μας δεν θα γίνει καλύτερο (όπως δεν έγινε μετά τον θρίαμβο του 2004), ωστόσο θα ζήσουμε ωραίες στιγμές: η προσμονή για το τελικό τουρνουά (ακόμα περισσότερο, βεβαίως, στις τάξεις των ομογενών μας στη Γερμανία), το συμβολικό και ουσιαστικό βάρος του πρώτου αγώνα με την Τουρκία, η μετάδοση των αγώνων από την ελεύθερη τηλεόραση (όλα παίζουν τον ρόλο τους), ο όμιλος που μας περιμένει στο Euro («γαργαλιστικός» για τους φιλάθλους και όχι απαγορευτικός για διάκριση), ωραία και πολύτιμα πράγματα για το ποδόσφαιρό μας και όχι μόνο. Έχουμε την εμπειρία, την παράδοση και το καλό σερί απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες, έχουν την έδρα, το ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο της πρώτης φοράς και τον πιο ποιοτικό από τους παίκτες που θα παραταχθούν στο γήπεδο. Ο ορισμός του 50-50%, Για να δούμε...
ΓιάννηςL
Υπάρχει αυτό που θέλουμε εμείς. Και υπάρχει αυτό που θέλουν και οι άλλοι. Και αν κρίνω από το παραπάνω κείμενο, η άλλη το θέλουν "λίγο" περισσότερο από όσο το θέλουμε εμείς. Και επειδή ακούω αρκετούς "ειδικούς" και μη που βγαίνουν στα ραδιόφωνα και λένε ότι είμαστε καλύτερη ομάδα, εγώ προσωπικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Διότι την "καλύτερη ομάδα" δεν την κάνει το παρελθόν και η προϊστορία, αλλά το παρόν. Και το παρόν λέει ποσό πως και εμείς έχουμε παίκτες που παίζουν σε καλά πρωταθλήματα του εξωτερικού, το ίδιο έχουν και εκείνοι. Και γενικότερα, βλέπω να υπάρχει μία υπεραισιοδοξία, που δεν μπορώ να βρω από ποιά ρεαλιστικά δεδομένα πηγάζει. Καλό θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί φοβάμαι πως ορισμένοι κινδυνεύουν να προσγειωθούν απότομα...
Γιάννης_ΑΕΚ21
Το παρόν λέει ότι στις 9 από τις 11 θέσεις έχουμε ανώτερους παίκτες από την Γεωργία.
Orion13
Δεν χρειαζονται τετοια αρθρα και ειδικα σε μονο ματς εκτως εδρας. Αν ηταν 2 ματς μεσα εξω τοτε οκ. Το θελουν πολυ οπως και εμεις,ζουν και ανασαινουν γι αυτο το ματς και θα μπουν οχι μονο με το μαχαιρι στο στομα αλλα μην σου πω με το μπαζουκα στο στομα. Βεβαια αυτο μπορει να ειναι και κακο γιατι αν βαλουμε γκολ πρωτοι να τους σπασει η ψυχολογια. Παμε εμεις καλα,να κανουμε αυτο που καναμε και με τον Καζακτσαν και φυγαμε για γιουρο αλλα με το κεφαλι χαμηλα.
P@sl@s
Το άγχος το έχουν αυτοί για όλους αυτούς τους λόγους. Πρέπει οπωσδήποτε να τους κρατήσουμε χωρίς εκνευρισμό και μετά να χτυπήσουμε. Ο παίκτης της Νάπολη είναι ένας..
vevaiosvevaios
Την τελευταία φορά που κάποιοι ήταν έτοιμοι για πάρτι και πανηγύρια στην έδρα τους, τους το χαλάσαμε. Έχουν περάσει 20 χρόνια βέβαια, αλλά κάτι μπορούμε να κάνουμε κι εκεί.
Copacabana4
Ηρεμήστε παιδιά! Ποια Γεωργία τώρα, εύκολα η δύσκολα θα περάσουμε και έχω κλείσει εισητηριο για Τουρκία Ελλάδα στο ντορτμουντ
andy_559
Τι σύστημα είναι αυτό εντωμεταξυ που τόσο κρίσιμο παιχνίδι θα γίνει στην έδρα ενός εκ των δύο που διεκδικούν το εισιτήριο; Διάβασα κάπου ήταν λέει τυχερή στην κλήρωση..Ας είχα δίπλα ματς ή να γινόταν σε ουδέτερη έδρα..Αυτό είναι άδικο, ακόμη και εμείς να ήμασταν στην έδρα μας..
READMAN
Δεν το ξερεις αυτο. Μπορει να πανε αυτοι.