EURO 2024: Την πρώτη νίκη στο τουρνουά, την πήραν οι Σκωτσέζοι

EURO 2024: Την πρώτη νίκη στο τουρνουά, την πήραν οι Σκωτσέζοι
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης γράφει από το Μόναχο για την παρουσία των Σκωτσέζων στην εξέδρα, αλλά και έξω από το γήπεδο, που άξιζε το χειροκρότημα στο φινάλε της πρεμιέρας.

Αποστολή στη Γερμανία: Γιάννης Σαπουντζάκης

Και θα αναρωτιέστε αν πήγα στο σωστό γήπεδο. Ή αν είδα κι εγώ, όπως κι εσείς, την ευρεία νίκη της Γερμανίας επί της Σκωτίας. Να επιβεβαιώσω, λοιπόν, ότι και στο σωστό γήπεδο πήγα και την επίδειξη δύναμης των Πάντσερ στο χορτάρι είδα.

Πράγματι, το σύνολο του Νάιγκελσμαν πραγματοποίησε μία επιβλητική εμφάνιση. Ο Βιρτζ έγινε ο Λαμ του 2024. Ο Φίλιπ Λαμ ήταν αυτός που είχε ανοίξει το σκορ στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, που είχε διεξαχθεί στο ίδιο γήπεδο. Τότε απέναντι στην Γερμανία ήταν η Κόστα Ρίκα και ο άλλοτε ποδοσφαιριστής της Μπάγερν Μονάχου είχε βάλει νωρίς στο σκορ μπροστά την οικοδέσποινα.

 

Η αλήθεια, πάντως, είναι πως η Κόστα Ρίκα τότε είχε προβάλει μεγαλύτερη αντίσταση στους Γερμανούς. Το βράδυ της Παρασκευής, οι Σκωτσέζοι δεν κατάφεραν ούτε καν να προβληματίσουν τους διοργανωτές, που από το πρώτο κιόλας ημίχρονο είχαν αρχίσει να σκέφτονται την συνέχεια των υποχρεώσεών τους στην διοργάνωση.

Στη φάση του πέναλτι που κέρδισε ο Γκουντογκάν και έφερε και την αποβολή του Πόρτιους, μπήκε τέλος στις όποιες ελπίδες των Σκωτσέζων για να κάνουν την έκπληξη σε αυτήν την πρεμιέρα. Η Γερμανία έδειξε με το «καλησπέρα» πως διαθέτει την ποιότητα για να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής, αλλά για να βγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να ανέβει και το επίπεδο δυσκολίας των αγώνων.

Άρα, λοιπόν, προς τι ο τίτλος του κειμένου αυτού; Θα αναρωτηθεί κανείς. Η νίκη των Σκωτσέζων ήταν εκτός των τεσσάρων γραμμών. Ήταν στις εξέδρες της Αρένας του Μονάχου αλλά και έξω από αυτήν. Φτάνοντας, τρεις περίπου ώρες πριν την πρώτη σέντρα, είδαμε τους ταξιδιώτες από την Σκωτία να έχουν δώσει το δικό τους υπέροχο χρώμα στην ατμόσφαιρα. Με τις παραδοσιακές τους φούστες, με τις γκάιντες, με το τραγούδι τους.

Φωνακλάδες θα έλεγε κανείς, αλλά σε σημείο που δεν ενοχλούσαν, αρκετοί από αυτούς γιόρταζαν την παρουσία της χώρας τους στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ραντεβού της Γηραιάς Ηπείρου. Καπέλα με καρφίτσες από τους αγώνες που έφεραν την πρόκριση στο Euro, μπλουζάκια με τους αγαπημένους ποδοσφαιριστές της εξέδρας και πολλά ακόμα συνέθεταν ένα κολάζ που αποτυπώνει την πιο όμορφη πλευρά της διοργάνωσης.

Λίγο πριν την τελετή έναρξης, το υπέροχο κορεό που σχημάτιζε την σημαία της χώρας, έκανε όλα τα βλέμματα να στραφούν προς τα καρεκλάκια που κάθονταν οι φιλοξενούμενοι. Κατά την διάρκεια του αγώνα, ακούγονταν σε πολλά σημεία, πιο δυνατά από τους Γερμανούς ακόμα και αν ήταν αισθητά λιγότεροι.

Κακά τα ψέματα, σε αυτές τις διοργανώσεις τον πιο σημαντικό ρόλο, τον παίζει ο κόσμος. Ειδικά για όσους βρισκόμαστε εδώ, η ατμόσφαιρα που δημιουργείται στα γήπεδα, είναι ο «Νούμερο 1» παράγοντας που καθορίζει την εμπειρία μας.

Ασφαλώς και παίζουν σημαντικό ρόλο τα όσα κάνουν οι ποδοσφαιριστές εντός των τεσσάρων γραμμών. Τι είναι, όμως, το ποδόσφαιρο χωρίς τον κόσμο; Οι οπαδοί δίνουν το σύνθημα, χαρίζουν αναμνήσεις. Με τις σημαίες τους, με τα κασκόλ τους, με τις μπύρες τους και τις αντιδράσεις τους.

Δεν γίνεται να ξεχάσει κανείς, την πρεμιέρα του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, τότε που οι οικοδεσπότες βλέποντας την ομάδα τους να ηττάται από το Εκουαδόρ, αποχώρησαν από το γήπεδο πολύ πριν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Μία εικόνα, που δεδομένα, δεν τιμούσε την διοργάνωση.

Το βράδυ της Παρασκευής, αμέσως, μετά το τέλος της αναμέτρησης και έχοντας ολοκληρώσει την δουλειά μου, φεύγοντας από το γήπεδο και κατευθυνόμενος προς το ξενοδοχείο, έβλεπα στον δρόμο πηγαδάκια Σκωτσέζων να τραγουδούν ακόμα. Παρά την απογοήτευση για το τελικό αποτέλεσμα. Υπήρχε και ένας που έπαιζε γκάιντα, έχοντας βάλει στο «παιχνίδι» και Γερμανούς. Όλοι μαζί, μία παρέα. Γιατί, αυτό είναι το Euro.

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image

 

Γιάννης Σαπουντζάκης
Γιάννης Σαπουντζάκης

Όσο θυμάται τον εαυτό του, τρέχει πίσω από μία μπάλα. Για να δει αγώνες, όχι να παίξει (αν εκεί πήγε το μυαλό σας!) Σαν να έχει βάλει στόχο της ζωής του να γυρίσει κάθε γήπεδο του κόσμου στο οποίο κυλάει η ασπρόμαυρη θεά. Ονειρευόταν μια μέρα να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και εν τέλει τα κατάφερε. Κρατούσε πάντα αρχείο από όλους τους αγώνες που παρακολουθούσε (και όχι μόνο). Είχε πάντα αδυναμία στις συνεντεύξεις και όταν δεν έχει κανονίσει με κάποιον άλλον, προτιμά να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να παίρνει από τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όχι; Δεν έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Αφού εργάστηκε για τέσσερα και κάτι χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανε το επόμενο βήμα στο γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού πριν φορέσει τη φανέλα με το g στο στήθος.