EURO 2024: Όσες μπύρες δεν προσγειώθηκαν πάνω μας, ας ξαναμπούν στο ψυγείο
Αποστολή στη Γερμανία: Γιάννης Σαπουντζάκης
Αφού έχω την δυνατότητα να γράψω αυτές εδώ τις γραμμές, έχω κάθε λόγο να σκέφτομαι πως βγήκα αλώβητος από το ματς του Σαββάτου ανάμεσα σε Αλβανία και Ιταλία. Μπορώ να αισθάνομαι τυχερός που το λάπτοπ μου παραμένει λειτουργικό. Βέβαια, χωρίς τις ίδιες δυνατότητες που είχε πριν τον αγώνα, αλλά αυτό έχει μικρότερη σημασία. Το ποντίκι επί παραδείγματι έπαψε να συνεργάζεται. Και θα αναρωτηθείτε γιατί πρέπει να σας ενδιαφέρει το τι έγινε με τον υπολογιστή μου. Γιατί πολύ απλά, ό,τι συνέβη, συνδέεται άμεσα με τα όσα ζήσαμε το βράδυ του Σαββάτου, όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο της Ντόρτμουντ.
Οι Αλβανοί δημιούργησαν μία απίστευτη ατμόσφαιρα. Έχοντας δει αρκετά ματς σε μεγάλα τουρνουά, δυσκολεύομαι να θυμηθώ πολλές περιπτώσεις με αντίστοιχη ανισορροπία στην εξέδρα ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων. Αν το παιχνίδι γινόταν στα Τίρανα, η εικόνα δεν θα είχε σημαντικές διαφορές. Όπου και αν γύριζε κανείς, έβλεπε κόκκινο και μαύρο. Με τις σημαίες τους, με τα παραδοσιακά τους καπέλα, τα κελέσι.
Πριν ακόμα την πρώτη σέντρα, μπορούσε κανείς να εισπράξει το πάθος, την δίψα, την προσμονή. Αλλά και την πίστη στους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους, πως εκείνοι μπορούν να πετύχουν κάτι καλό σε αυτό το τουρνουά. Να ξεκινήσουν αυτήν την διαδρομή με μία έκπληξη κόντρα στους κατόχους του τίτλου και ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης Ιταλούς.
Η έκρηξη συναισθημάτων και οι μπύρες στον αέρα!
Αυτή η δίψα, στα 23’’ από το πρώτο σφύριγμα, μετατράπηκε σε έκρηξη. Ο Μπαϊράμι με το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του και έδωσε το σύνθημα για ένα ρεσιτάλ πανηγυρισμών στην εξέδρα. Οι μπύρες που εκτοξεύθηκαν στον αέρα, ήταν δεκάδες. Μία από αυτές, προερχόμενη από την κερκίδα πάνω από τις θέσεις των δημοσιογράφων προσγειώθηκε στο λάπτοπ μου. Ομολογώ, πως αντέδρασα ψύχραιμα. Οι Ιταλοί συνάδελφοι δίπλα μου, εξέτασαν το σενάριο να πάνε να βρουν τους οπαδούς που το έκαναν! Αντίο ποντίκι. Ευτυχώς, ο καλός μου φίλος Παναγιώτης Δαλαταριώφ, είχε ένα έξτρα ποντίκι και τώρα, όπως ανέφερα και προηγουμένως, μπορώ να γράφω τούτες εδώ τις γραμμές.
Η φράση που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε μετά από ένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα λέει «οι σαμπάνιες ας ξαναμπούν στο ψυγείο». Για τους Αλβανούς το ματς δεν είχε την εξέλιξη που θα ήθελαν. Οι Ιταλοί ανέτρεψαν γρήγορα την εις βάρος τους κατάσταση, δίνοντας κάποιες ανεπαίσθητες ελπίδες τους γείτονες τους, μονάχα προς το φινάλε της αναμέτρησης. Κυρίως, αυτές οι ελπίδες είχαν να κάνουν με το ότι οι ποδοσφαιριστές του Σπαλέτι δεν αξιοποίησαν τις ευκαιρίες που δημιούργησαν και το «ρευστό» 2-1, παρέμεινε ως το φινάλε. Μία καλή στιγμή είχαν, ουσιαστικά, οι Αλβανοί, σε όλο το δεύτερο 45λεπτο, όταν ο Ρέι Μανάι απέναντι στον Ντοναρούμα δεν κατάφερε να βρει στόχο.
Η νίκη της Ιταλίας ήταν πέρα για πέρα δίκαιη και η εμφάνιση της ιδιαίτερα πειστική. Έτσι, λοιπόν, μιας και σαμπάνιες δεν είδαμε στο γήπεδο το βράδυ του Σαββάτου, ας τροποποιήσουμε λίγο την φράση και ας ζητήσουμε να ξαναμπούν το ψυγείο οι μπύρες των Αλβανών. Τουλάχιστον μέχρι τα ματς κόντρα σε Ισπανία και Κροατία.
Το Ντόρτμουντ δεν έγινε η Λυών του 2024
Ομολογώ πως σε αρκετές περιπτώσεις, ανακάλεσα στην μνήμη μου εκείνο το ματς της Αλβανίας κόντρα στην Ρουμανία στη Λυών, στο Euro του 2016. Kαι τότε οι Αλβανοί είχαν δημιουργήσει μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρα στη γαλλική πόλη αλλά και στο γήπεδο. Μόνο που τότε, το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή τους είχε βρει να πανηγυρίζουν μία σπουδαία νίκη με σκορ 1-0. Ακόμα και αν τελικά, αυτή δεν έμελλε να τους είναι αρκετή για να πάρουν την πρόκριση για την επόμενη φάση.
Κόντρα στην Ιταλία, το αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό για εκείνους. Και αυτό έφερε, σίγουρα, απογοήτευση, στον κόσμο. Αυτά, όσο περιμένω να ξεκολλήσουν τα παπούτσια μου από τις μπύρες, μήπως και καταφέρω να ξεκινήσω για το Γκελζενκίρχεν, αφού το Gazzetta θα βρίσκεται το βράδυ στην αναμέτρηση της Σερβίας με την Αγγλία.
