EURO 2024, Wyscout Analysis: Ο Σάουθγκεϊτ που «θα φορούσε σωσίβιο στην... μπανιέρα» και η Αγγλία

• Σάουθγκεϊτ: Το ποδόσφαιρο κάποιου που «θα φόραγε σωσίβιο στην... μπανιέρα»
• Αγγλία: Προβληματικές ισορροπίες, τρομακτικοί δείκτες
• Μπορεί η κακή Αγγλία να φτάσει μακριά στο EURO 2024;

Τρία παιχνίδια, δύο γκολ, πέντε βαθμοί και... άπειρη γκρίνια. Σχεδόν μηδαμινή δημιουργία, ελάχιστα ψήγματα του συναρπαστικού ποδοσφαίρου που κανείς θα περίμενε να απολαύσει από αυτό το υπερταλαντούχο ρόστερ. Τα πράγματα δεν έχουν πάει καθόλου καλά για την Αγγλία στο EURO 2024. Όχι σε επίπεδο αποτελεσμάτων, αλλά κυρίως εικόνας. Μιας εικόνας που δεν θυμίζει σε τίποτα ένα από τα μεγάλα, βάσει ποιότητας, φαβορί του τουρνουά. Κανείς δεν μπήκε στο τουρνουά με περισσότερο βάρος από τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, κανείς δεν καλείται να σηκώσει την αφόρητη πίεση που κουβαλά εκείνος.

View this post on Instagram

A post shared by England football team (@england)

Όμως δεδομένα φέρει το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης. Πολύ απλά γιατί αυτό που παρουσιάζει στο EURO η Αγγλία είναι φοβερά προβληματικό, δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο με το potential της. Τα Τρία Λιοντάρια ετοιμάζονται να μπουν στην τελική ευθεία του τουρνουά, αρχής γενομένης από το παιχνίδι των «16» κόντρα στη Σλοβακία (30/06-19:00), και το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, ρίχνει το βλέμμα του στα ζητήματα της Αγγλίας και αναρωτιέται πού μπορεί να φτάσει σε αυτή την τελευταία της ευκαιρία.

Σάουθγκεϊτ: Το ποδόσφαιρο κάποιου που «θα φόραγε σωσίβιο στην... μπανιέρα»

Ανάμεσα στα μύρια όσα που έχει ακούσει ο Σάουθγκεϊτ για αυτό που δείχνει η Αγγλία, ξεχώρισε μια ατάκα που έκανε τον γύρο των social media και αποτυπώνει - με δόση υπερβολής και ύφος χιουμοριστικό φυσικά - τις αρχές του παιχνιδιού των Τριών Λιονταριών: «Ο Σάουθγκεϊτ είναι ο τύπος που θα φορούσε σωσίβιο μέχρι και στην μπανιέρα του».

Ποιος θα το έκανε αυτό; Κάποιος που ορίζεται από τον φόβο, την εμμονή να «υπερ-ελέγχει» κάθε κατάσταση, κάποιος που 100 στις 100 φορές θα επέλεγε να φυλάξει τα νώτα του, από το να ρισκάρει έστω και λίγο. Ό,τι δηλαδή αντικατοπτρίζει και ο Σάουθγκεϊτ με το ποδόσφαιρό του.

Αυτός ήταν κι αυτός είναι. Έτσι έφτασε την Αγγλία στον τελικό του προηγούμενο EURO, έτσι στα ημιτελικά του Μουντιάλ του 2018. Τα δικά του Τρία Λιοντάρια ποτέ δεν συγκινούσαν με την... μπαλάρα τους. Βασίζονταν στον τρόπο με τον οποίο ελαχιστοποιούσαν όσα συνέβαιναν στο γήπεδο και εκμεταλλεύονταν τις στιγμές τους. Μόνο που πλέον ίσως το πράγμα έχει... ξεφύγει. Έλεγχος, ναι. Αυτό θέλει να έχει κυρίως ο Σάουθγκεϊτ και καλά κάνει. Αλλά η παθητικότητα έχει πιάσει ταβάνι και η «boring, boring England» έχει ξεπεράσει τον εαυτό της.

Γιατί ελαχιστοποιεί όχι μόνα όσα κάνουν οι αντίπαλοί της, αλλά και όσα - θέλει να - κάνει εκείνη στο γήπεδο. Η Αγγλία κατά κανόνα έχει την μπάλα, αλλά δεν κάνει με αυτή και είναι οκέι με αυτό. Μέχρι τώρα στο EURO μετρά 1820 μεταβιβάσεις, μόνο η Γερμανία και η Πορτογαλία έχουν περισσότερες. Πόσες από αυτές όμως είχαν πραγματική «πρόθεση» για τη δημιουργία μιας επικίνδυνης κατάστασης; Το 0,3% αυτών! Ανάμεσα στις 1820, βρίσκει κανείς μόνο 4 Key Passes (πάσες που δημιουργούν άμεσα καθαρή ευκαιρία) και 3 Smart Passes (διεισδυτικές πάσες που επιχειρούν να διασπάσουν τις γραμμές άμυνας)... Μόνο η Σκωτία και η Ρουμανία έχουν λιγότερες Key Passes, μόνο η Κροατία και η Τσεχία λιγότερες Smart Passes.

Δεν ξέχασαν ο Κέιν, ο Φόντεν και ο Σάκα να δημιουργούν ξαφνικά, να παίζουν με πρωτοβουλία. Πρόκειται για προβληματικές ισορροπίες αλλά κυρίως επιλογή. «Αυτό κάνουμε. Θέλουμε μια στιγμή και μετά, ιδανικά, παγωνούμε τα πάντα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα». Την ίδια επιλογή που για παράδειγμα έκανε τη Δανία να δείχνει σαν την... Ισπανία του Ντελ Μπόσκε όταν έμεινε πίσω στο σκορ.

Η Αγγλία έκανε το 1-0 με τον Κέιν στο 18' και μέχρι τότε είχε 130 πάσες. Μέχρι να ισοφαριστεί, σχεδόν 20 λεπτά μετά, έκανε 41 πάσες και 0 σουτ, την ώρα που οι Δανοί ανέβηκαν στις 130 μεταβιβάσεις από τις 64 που είχαν στο 0-0. Είναι επιλογή το να γίνεσαι τόσο παθητικός ξαφνικά, με το που προηγείσαι, ειδικά όταν έχεις μεγαλύτερη δυναμική από τον αντίπαλό σου. Είναι κάτι που δεν σου επιβάλλεται, κάτι που θέλεις να κάνεις. Και είναι ακόμα μια ποδοσφαιρική αντανάκλαση του Σάουθγκεϊτ, του προπονητή θα φορούσε σωσίβιο στην μπανιέρα του.

Αγγλία: Προβληματικές ισορροπίες, τρομακτικοί δείκτες

Το είπαμε και πιο πάνω, πάντα αυτός ήταν ο Σάουθγκεϊτ. Απλά τώρα οι επιπτώσεις του «αυτός είναι» είναι πιο κομβικές από ποτέ. Γιατί αυτή η Αγγλία είναι η χειρότερη που έχει παρουσιάσει: Ένα φοβερά ποιοτικό σύνολο που δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν σύνολο, γιατί δεν του το επιτρέπει ο προπονητής του.

«Δεν έχουμε κάποιον φυσικό αντικαταστάτη για τον Κάλβιν Φίλιπς, οπότε πειραματιζόμαστε», είπε ο Σάουθγκεϊτ για το στήσιμο της ομάδας του μετά την πρώτη αγωνιστική, λες και μιλούσε για τον... Σέρτζιο Μπουσκέτς. Μα αλήθεια αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι το βασικό πρόβλημα.

Ο Σάουθγκεϊτ παραπονέθηκε για τον Φίλιπς, ενώ τοποθέτησε τον Αλεξάντερ-Άρνολντ στα χαφ. Προσέξτε: Ο μπακ της Λίβερπουλ δεδομένα μπορεί να λειτουργήσει εσωτερικά. Ψηλά όμως, σε δεύτερη φάση, και με πρόσωπο στο γήπεδο. Όχι εκεί που χρησιμοποιείται τώρα, χαμηλά δηλαδή στο γήπεδο, επιφορτισμένος να υποδέχεται την μπάλα με πλάτη και κολλημένο παίκτη πάνω του. Έτσι, κινδυνέυει να κάνει λάθος και τα δυνατά του στοιχεία αδρανοποιούνται.

Την ίδια ώρα, τρεις παίκτες «κουτουλάνε» μεταξύ τους κεντρικά. Κέιν, Μπέλινγκχαμ, Φόντεν. Όλοι τους θέλουν την μπάλα στα πόδια, όλοι τους πέφτουν χαμηλά για να την πάρουν, όλοι λειτουργούν στους ίδιους σχεδόν χώρους, με παρόμοιο τρόπο. Αυτό δεν είναι ισορροπία, μάλλον είναι «προσπαθώ να τους χωρέσω όλους». Είναι κάτι που αφήνει την ομάδα με τρεις παίκτες που δημιουργούν χώρους πέφτοντας χαμηλά και στην πραγματικότητα κανέναν που να μπορεί να τους εκμεταλλευτεί και να τρέξει στην πλάτη της άμυνας! Μετά όμως οι - δεδομένα ελίτ - Κέιν, Μπέλινγκχαμ και Φόντεν είναι που δεν αποδίδουν... Πώς να το κάνουν όταν η συνολική λειτουργία της ομάδας δεν φροντίζει να τονίζει τα ατού τους;

Προβληματικές ισορροπίες, προβληματικοί ρόλοι και αγνοούμενες προθέσεις για όσα η Αγγλία θέλει να κάνει επιθετικά στο γήπεδο οδηγούν στους τρομακτικούς της δείκτες. Τα Τρία Λιοντάρια (με αυτό το υλικό!) είναι η δεύτερη λιγότερο απειλητική ομάδα σε όλο το EURO! Μόνο η Σκωτία έχει γράψει χειρότερη επίδοση από τα δικά τους 0,62xG ανά 90 λεπτά. Η μέση ομάδα στο EURO 2024 πατάει στην αντίπαλη περιοχή 52 φορές ανά παιχνίδι, η Αγγλία 38. Έχουμε να κάνουμε με φοβερά κακούς δείκτες δημιουργίας και απειλής δηλαδή.

Και φυσικά τα πράγματα δεν είναι καλύτερα όσον αφορά στην πίεσή της. Ο Σάουθγκεϊτ είπε πως οι παίκτες του «δεν είναι αρκετά fit για να πρεσάρουν», αλλά είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί το 17,8 PPDA της Αγγλίας, του πιο έμπιστου δείκτη πίεσης μιας ομάδας. Μόνο οι Σέρβοι, οι Αλβανοί και οι Σλοβένοι είχαν χειρότερη επίδοση στο πρέσινγκ.

Από άποψη αριθμών, το μόνο που η ομάδα του Σάουθγκεϊτ θα μπορούσε να κρατήσει είναι το ότι απειλείται ελάχιστα (0,41xGA/90'). Όμως στην πραγματικότητα δεν έχει τεσταριστεί από κάποια... επιθετική υπερδύναμη μέχρι τώρα και αυτό είναι το bare minimum για μια ομάδα όπως η Αγγλία.

Μπορεί η κακή Αγγλία να φτάσει μακριά στο EURO 2024;

Δεν είναι ότι δεν είναι απλά καλή. Η Αγγλία έως τώρα είναι κακή, χειρότερη από ποτέ επί Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Και αυτό είναι μια αλήθεια.

Όπως αλήθεια είναι όμως, πως σε αυτές τις διοργανώσεις στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να είσαι πραγματικά καλός. Καλησπέρα στην Πορτογαλία του 2026, καλησπέρα και στη Γαλλία του 2018. Η τυχαιότητα του ποδοσφαίρου ορίζει καταστάσεις, η ποιότητα μιλάει, μικρές στιγμές κρίνουν τα πάντα. Και οι αμυντικές επιδόσεις έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.

Από τη μια, θα είναι δύσκολο η Αγγλία να βελτιωθεί εντυπωσιακά, να γίνει ξαφνικά η... ομαδάρα. Αν ήθελε, αν μπορούσε, θα είχε ήδη γίνει στην πολυετή πορεία του Σάουθγκεϊτ. Από την άλλη, θα είναι επίσης δύσκολο να παραμείνει τόσο κακή, να μη βελτιωθεί καθόλου.

Και η παραμικρή βελτίωση σε μια τόσο ποιοτική ομάδα μπορεί να είναι αρκετή, κομβική για τη συνέχεια. Μια συνέχεια που της... χαμογέλασε βάσει του bracket στο οποίο βρέθηκε.

Δεν έχει ισορροπία, δεν - δείχνει να - έχει πλάνο, δεν έχει έναν φανταστικό προπονητή στον πάγκο. Έχει όμως τρομακτικό ταλέντο και παίκτες που με μια τους ενέργεια μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Έχει στιβαρή άμυνα και ένα αρκετά ευνοϊκό μονοπάτι για τον τελικό. Και για αυτό διατηρεί τις ελπίδες της. Το τι θα συμβεί, δεν το ξέρει κανείς. Μπορεί να αποκλειστεί στους «16», μπορεί και να το πάρει. Έτσι είναι αυτές οι διοργανώσεις.

Ό,τι κι αν συμβεί πάντως, η FA θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη απόφαση. Ο Σάουθγκεϊτ είναι πετυχημένος (100%), πήρε την Αγγλία σε ένα δύσκολο σημείο και την οδήγησε σε ένα πολύ καλύτερο. Είναι όμως ο κατάλληλος να συνεχίσει να κρατά τα ηνία αυτής της πραγματικά ξεχωριστής γενιάς;