EURO 2024: Από Ντίσελντορφ - Ντόρτμουντ και από Κολωνία - Γκελσενκίρχεν (α λα Φουρέιρα!)

EURO 2024: Από Ντίσελντορφ - Ντόρτμουντ και από Κολωνία - Γκελσενκίρχεν (α λα Φουρέιρα!)
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης προσπαθεί, ακόμα, να παραφράσει το hit του καλοκαιριού, για χάρη δύο γηπέδων στα οποία το απόγευμα της Κυριακής έσβησαν τα φώτα του EURO 2024.

Όχι πως έχω πρόθεση να της κάνω κάποιας μορφής promotion, αλλά μου αρέσει πολύ αυτό το τελευταίο τραγούδι της Ελένης Φουρέιρα. Αυτό που λέει «από Μεξικό - Ρίο και από Μαρόκο - Μιλάνο». Κάτι ο ρυθμός του, κάτι ότι σε ταξιδεύει, έχει γίνει από τα πιο hot hits αυτού του καλοκαιριού. «Summer 2024», λοιπόν, το hashtag και ουκ ολίγα story στο Instagram να ντύνονται με το εν λόγω τραγούδι.

Στο ταξί που μας πήγαινε το απόγευμα της Κυριακής από το κέντρο της πόλης της Κολωνίας στο γήπεδο, για την αναμέτρηση της Ισπανίας με την Γεωργία, έπεσα κι εγώ πάνω στο τραγούδι. Αυτό ήταν, μου κόλλησε. Ο Παναγιώτης και ο Βασίλης πρέπει να με άκουσαν να το σιγοτραγουδάω ουκ ολίγες φορές στο υπόλοιπο της βραδιάς. Όχι, όμως, ακριβώς έτσι. Όχι, το original.

Μάταια, ίσως, προσπαθούσα να αλλάξω τους προορισμούς. Δεν μπορούσα να βρω ομοιοκαταληξία, δεν μπορούσα να «κολλήσω» την μουσική. Δεν ήθελα το Μεξικό, το Ρίο, το Μαρόκο, το Μιλάνο. Ήθελα το Ντίσελντορφ, το Ντόρτμουντ, την Κολωνία και το Γκελσενκίρχεν. Τις τέσσερις πόλεις αυτής της γειτονιάς της Γερμανίας, στις οποίες περάσαμε τις δύο προηγούμενες εβδομάδες. Με δεδομένες τις μεγάλες αποστάσεις στη χώρα, αποφασίσαμε να καλύψουμε όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούσαμε στα γήπεδα αυτών των τεσσάρων πόλων.

Κάποια ομορφότερα, κάποια πιο σύγχρονα, όλα, όμως, είχαν τη δική τους χάρη. Και σίγουρα, η αύρα του EURO 2024, τους έδινε κάτι το ξεχωριστό, κάτι το μαγικό. Από όλα έχουμε, ήδη, κρατήσει στιγμές. Από όσα συνέβησαν σε αυτά, έχετε κι εσείς διαβάσει ουκ ολίγα κείμενα με συνεντεύξεις, αφιερώματα, παρασκήνια και πολλά ακόμα. Ασφαλώς και για να φτάσουν όλα αυτά στις οθόνες χρειάστηκε όλοι εμείς που βρισκόμαστε για λογαριασμό του Gazzetta στη Γερμανία, να «μετρήσουμε» ουκ ολίγα χιλιόμετρα.

 

Θα ξεχωρίσω κάποια στιγμιότυπα. Όπως του Παναγιώτη να τρέχει στους δρόμους του Γκελσενκίρχεν λίγες ώρες πριν την πρώτη σέντρα στο Αγγλία – Σερβία για να σας μεταφέρει όλα όσα συνέβησαν σε εκείνα τα θλιβερά επεισόδια. Όπως και την απίστευτη βροχή που μας βρήκε στο δάσος καθώς πηγαίναμε από το πάρκινγκ στην εξέδρα. Ναι, καλά διαβάσατε. Το γήπεδο της Σάλκε είναι χτισμένο μέσα στο δάσος.

Από την Κολωνία θα κρατήσω στην μνήμη μου το τρελό πάρτι των Σκωτσέζων στην πόλη λίγο πριν την έναρξη της αναμέτρησης με τους Ελβετούς, αλλά και εκείνο των… γειτόνων Βέλγων πριν από την δική τους κόντρα με την Ρουμανία. Άκρως ποδοσφαιρικό γήπεδο, παρά το γεγονός πως είναι ευδιάκριτο πως έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το έτος της κατασκευής του. Δεν θα μας λείψει, πάντως, το τεστ κοπώσεως που χρειαζόταν να περάσουμε κάθε φορά για να ανέβουμε στις θέσεις μας!

Το βράδυ της Κυριακής, λοιπόν, έπεσε αυλαία στα δύο από τα τέσσερα. Σε Γκελσενκίρχεν και Κολωνία, οι αναμετρήσεις της Αγγλίας κόντρα στη Σλοβακία και της Ισπανίας απέναντι στην Γεωργία, αντίστοιχα, ήταν οι τελευταίες στο πλαίσιο αυτού του τουρνουά. Με το γήπεδο της Φορτούνα, αλλά και αυτό της Μπορούσια… δεν τελειώσαμε ακόμα. Θα υπάρξει και συνέχεια στις επόμενες φάσεις της διοργάνωσης.

Έχει έρθει, όμως, η ώρα να ανακαλύψουμε και τι συμβαίνει σε αυτό το τουρνουά στην άλλη πλευρά της χώρας, την ανατολική. Θα κάνουμε πρώτα, μία στάση στην Φρανκφούρτη και μετά going… east. Έτσι, για δανειστούμε και ένα ακόμα τραγούδι!

 

Γιάννης Σαπουντζάκης
Γιάννης Σαπουντζάκης

Όσο θυμάται τον εαυτό του, τρέχει πίσω από μία μπάλα. Για να δει αγώνες, όχι να παίξει (αν εκεί πήγε το μυαλό σας!) Σαν να έχει βάλει στόχο της ζωής του να γυρίσει κάθε γήπεδο του κόσμου στο οποίο κυλάει η ασπρόμαυρη θεά. Ονειρευόταν μια μέρα να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και εν τέλει τα κατάφερε. Κρατούσε πάντα αρχείο από όλους τους αγώνες που παρακολουθούσε (και όχι μόνο). Είχε πάντα αδυναμία στις συνεντεύξεις και όταν δεν έχει κανονίσει με κάποιον άλλον, προτιμά να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να παίρνει από τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όχι; Δεν έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Αφού εργάστηκε για τέσσερα και κάτι χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανε το επόμενο βήμα στο γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού πριν φορέσει τη φανέλα με το g στο στήθος.