Για δώρο γενεθλίων το τρόπαιο του EURO2024!

Τα ελληνικά social media, αμέσως μετά το φινάλε του ημιτελικού μεταξύ της Ισπανίας και της Γαλλίας, κατακλύστηκαν από προσωπικές εξομολογήσεις για το πού ήμασταν και τι κάναμε ο καθένας από εμάς όταν ήμασταν 17 ετών.

Ο υπογράφων πήγαινε Β’ Λυκείου, έκανε ήδη όνειρα για να γίνει δημοσιογράφος και να ασχοληθεί με τα αθλητικά που λάτρευε, μάθαινε να επιβιώνει με το μπούλινγκ στο σχολείο και περνούσε τον ελεύθερο χρόνο με τους φίλους του παίζοντας στο Amiga, έναν από τους πιο αξιοπρεπείς προγόνους του PlayStation.

Στα 16 (προς 17), ο Λαμίν Γιαμάλ παίζει PS5 με τους φίλους του και πριν από λίγες ημέρες τελείωσε το ESO, το αντίστοιχο Λύκειο στην Ισπανία, παρότι παραδέχεται ότι ζορίζεται με Μαθηματικά και Ιστορία, γιατί χρειάζεται πολύ περισσότερο διάβασμα από τα υπόλοιπα μαθήματα.

Όταν πατάει το χορτάρι του γηπέδου, όμως, δεν ζορίζεται με τίποτα και κανέναν. Ο Αντριέν Ραμπιό, χωρίς προφανώς να το πολυσκεφτεί, επέλεξε πριν από τον αγώνα να τον προκαλέσει, λέγοντας ότι «αν ο Λαμίν Γιαμάλ θέλει να παίξει στον τελικό, θα πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα από αυτά που έκανε μέχρι τώρα».

Πως απάντησε ο Γιαμάλ; Αρχικά με μια ανάρτηση όλο νόημα, ανεβάζοντας ένα χέρι που κρατάει ένα πιόνι στο σκάκι και την φράση: «Κινήσου σιωπηλά, μιλά μόνο όταν είναι η στιγμή να πεις ρουά ματ».

Και, όταν η μπάλα άρχισε να κυλάει στο χορτάρι του «Αλιάντς Αρένα» του Μονάχου, έκανε απανωτά ματ στην πιο σταθερή μέχρι τώρα άμυνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η οποία είχε δεχθεί μόλις ένα γκολ σε 500 λεπτά.

Το κερασάκι, βεβαίως, ήταν η γκολάρα που έφερε τα πάνω κάτω στον ημιτελικό, ισοφαρίζοντας το γρήγορο τέρμα του Ραντάλ Κολό Μουανί και δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στους Φούριας Ρόχας για να φτάσουν στην ανατροπή με δεύτερη γκολάρα, αυτή του Ντάνι Όλμο.

Ο Γιαμάλ δεν έγινε μόνο ο νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία του EURO, αλλά και ο νεαρότερος σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση, αφού ο θρυλικός Πελέ σημείωσε το πρώτο του γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 σε ηλικία 17 ετών και 241 ημερών.

Το παιδί – θαύμα της Μπαρτσελόνα γιορτάζει τα 17α γενέθλιά του το Σάββατο (13/07). Μια ημέρα, δηλαδή, πριν από τον τελικό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, όπου φρονώ πως αυτή η Ισπανία είναι φαβορί, ανεξαρτήτως αν αντίπαλος θα είναι η Ολλανδία ή η Αγγλία.

Ειλικρινά, αυτή την στιγμή δεν βλέπω πως η παρέα του Γιαμάλ, του Νίκο Γουίλιαμς, του Όλμο και του Ρόδρι (ο κορυφαίος μέσος στον κόσμο, με διαφορά από τον δεύτερο), μπορεί να χάσει το τέταρτο ευρωπαϊκό στέμμα στην ιστορία της και πρώτο μετά το 2012.

Ναι, ξέρω, μπάλα είναι και όλα γίνονται. Αλλά μήπως αυτή η διοργάνωση θα αποδειχθεί μια από αυτές όπου η καλύτερη ομάδα θα είναι αυτή που θα κερδίσει; Γιατί αυτή η Ισπανία άφησε πίσω της την τρίτη του κόσμου Κροατία, την κάτοχο Ιταλία, την οικοδέσποινα Γερμανία και την δευτεραθλήτρια κόσμου Γαλλία.

Έγινε η πρώτη ομάδα με έξι διαδοχικές νίκες σε Euro, έχει ήδη 13 γκολ και θέλει άλλο ένα για να ισοφαρίσει την Γαλλία του Μισέλ Πλατινί το 1984 και, κυρίως, να κατακτήσει το τέταρτο Euro, ώστε να γίνει η μοναδική με τόσα τρόπαια.

Τι χρειάζεται για να τα καταφέρει; Να δείξει ένα παρόμοιο πρόσωπο το βράδυ της Κυριακής και να σηκώσει ένα τρόπαιο που, εκτός από την επιβράβευση ενός καταπληκτικού τουρνουά, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας, ένδοξης εποχής για την Ισπανία.

Διαβάστε και… κλάψτε: Γιαμάλ 17, Γκάβι 19, Πέδρι 21, Γουίλιαμς 21, Ντάνι Όλμο 26, Φαμπιάν Ρουίθ 28, Ρόδρι 28… Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ λέω να ρίξω μερικά ψιλά από τώρα στην Ισπανία για κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026. Ακόμα και αν (τα) χάσω, είναι σίγουρο ότι θα το έχω διασκεδάσει…