EURO 2024: Ένα βράδυ Τρίτης στο Μέγαρο Μουσικής Μονάχου

EURO 2024: Ένα βράδυ Τρίτης στο Μέγαρο Μουσικής Μονάχου
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης γράφει από το Μόναχο για τον πρώτο ημιτελικό του EURO 2024 που παρέπεμπε πολύ περισσότερο σε ένα… one man κονσέρτο!

Ήταν ένας ημιτελικός που αν δεν υπήρχαν τα όσα μαγικά έκανε στο χορτάρι, για μία ακόμα φορά σε αυτό το τουρνουά, το παιδί – θαύμα της Ισπανίας, δεν θα μνημονευόταν δα και για χρόνια. Οι Ίβηρες πήραν μία πρόκριση που άξιζαν και βάσει της συνολικής τους εικόνας έως τώρα, έχουν δικαιωματικά τον τίτλο του φαβορί στον τελικό, ανεξάρτητα του εάν απέναντί τους θα βρουν την Αγγλία ή την Ολλανδία. Ενδεχομένως, για το καλό του αθλήματος, θα ήταν προτιμότερο να δούμε μία επανάληψη του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στα του ημιτελικού ανάμεσα σε Ισπανία και Γαλλία, ήταν ένα ματς που ξεκίνησε με τις ιδανικές προϋποθέσεις. Τόσο για τους τρικολόρ, όσο και για τους ουδέτερους. Το γρήγορο προβάδισμα της ομάδας του Ντεσάν, με το πρώτο «κανονικό» της γκολ στη διοργάνωση, έμοιαζε να δημιουργεί τις συνθήκες για να δούμε ένα ματς που θα μας καθηλώσει. Δεν γινόταν, άλλωστε, οι Ισπανοί να μην βγάλουν αντίδραση. Να μην ψάξουν την ανατροπή της εις βάρος τους κατάστασης.

Ένα τόσο σπουδαίο ματς, ωστόσο, δεν παίζεται μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών. Η «μάχη» συνεχίζεται και στην εξέδρα. Από ένα μικρό τμήμα αυτής είχαν για τους φανατικούς τους υποστηρικτές, Ισπανοί και Γάλλοι. Στο υπόλοιπο κομμάτι της κερκίδας διάσπαρτοι οπαδοί των δύο ομάδων, μα και πάρα πολλοί Γερμανοί. Όχι «καμουφλαρισμένοι», ντυμένοι στα χρώματα της Νασιονάλμανσαφτ. Ήταν ξεκάθαρο πως είχαν αγοράσει τα εισιτήρια τους, περιμένοντας το σύνολο του Νάιγκελσμαν, να βρίσκεται εκεί.

Οι ποδοσφαιριστές του Ντε Λα Φουέντε τους χάλασαν την γιορτή. Και τους άφησαν με αυτοσκοπό στη βραδιά να πάνε στο γήπεδο για να αποδοκιμάσουν τον Κουκουρέγια για την περιβόητη φάση με το χέρι στον προημιτελικό της Στουτγκάρδης. Σε όλο το υπόλοιπο ματς, θαρρείς πως είχαν πάει να παρακολουθήσουν μία θεατρική παράσταση. Ένα κονσέρτο. Ήθελαν να κάνουν, βρε αδερφέ, μία στροφή στην τέχνη μετά από κάμποσες μέρες γεμάτες ποδόσφαιρο. Όχι, ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τέχνη, αλλά τι να σας εξηγούμε!

 

Με μπροστάρη τον Γιαμάλ, οι Ισπανοί ανέτρεψαν το σκορ και πήραν προβάδισμα πρόκρισης. Είχαν, πρώτα, γλιτώσει σε 1-2 περιπτώσεις από το 0-2, που σίγουρα θα δημιουργούσε μία εντελώς διαφορετική συνθήκη στο ματς. Η ουσία είναι πως μετά τη συμπλήρωση του μισάωρου στην αναμέτρηση, ο ρυθμός έπεσε. Το παιχνίδι άρχισε να ακολουθεί την πεπατημένη της πλειοψηφίας των αγώνων στο EURO 2024. Λίγες καλές στιγμές, συνεπώς και λίγες αφορμές για να… ξυπνήσει ο κόσμος στην εξέδρα.

Το δεύτερο ημίχρονο έδινε την αίσθηση σε όσους το παρακολουθούσαν, πως η Ισπανία με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πάρει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Μοναδική, ίσως, εξαίρεση μία ατομική ενέργεια και ένα σουτ του Μπαπέ που πέρασε λίγο πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, τέσσερα λεπτά πριν την ολοκλήρωση του 90λεπτου. Ναι, σε εκείνο το χρονικό σημείο, σηκώθηκε αρκετός κόσμος από τη θέση του. Πίστεψαν πολλοί πως αυτό το ματς είχε κι άλλες συγκινήσεις να μας χαρίσει.

Ο Γάλλος επιθετικός, όμως, αστόχησε και κάπως έτσι μπήκε και η τελεία στον πρώτο ημιτελικό του EURO 2024. Σε ένα ματς, μετά την ολοκλήρωση του οποίου άπαντες ασχολούνται με την σαγηνευτική παράσταση του Γιαμάλ. Ήταν, πράγματι, ο τέλειος μαέστρος σε αυτό το βράδυ Τρίτης στο Μέγαρο Μουσικής Μονάχου.

 

Γιάννης Σαπουντζάκης
Γιάννης Σαπουντζάκης

Όσο θυμάται τον εαυτό του, τρέχει πίσω από μία μπάλα. Για να δει αγώνες, όχι να παίξει (αν εκεί πήγε το μυαλό σας!) Σαν να έχει βάλει στόχο της ζωής του να γυρίσει κάθε γήπεδο του κόσμου στο οποίο κυλάει η ασπρόμαυρη θεά. Ονειρευόταν μια μέρα να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και εν τέλει τα κατάφερε. Κρατούσε πάντα αρχείο από όλους τους αγώνες που παρακολουθούσε (και όχι μόνο). Είχε πάντα αδυναμία στις συνεντεύξεις και όταν δεν έχει κανονίσει με κάποιον άλλον, προτιμά να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να παίρνει από τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όχι; Δεν έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Αφού εργάστηκε για τέσσερα και κάτι χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανε το επόμενο βήμα στο γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού πριν φορέσει τη φανέλα με το g στο στήθος.