Τι σημαίνει… «πεθαίνω για τη νίκη»

Προφανώς υπάρχει μία υπερβολή σε όλη αυτή την ποδοσφαιρική έκφραση… Ξεκινάμε από τα αυτονόητα για να μην παρεξηγηθούμε μέρες που είναι. Σε κάθε περίπτωση και αυτή η ακραία έκφραση εξηγείται με ποδοσφαιρικούς όρους…

Για το πόσο κρίσιμο και κομβικό είναι το αποψινό ματς του ΠΑΟΚ στη Ριέκα έχουμε αναφέρει πολλές φορές κατά τις περασμένες ημέρες. Ο ΠΑΟΚ παίζει πάρα πολλά απόψε στην Κροατία! Τόσα πολλά δεν γίνεται να διακυβεύονται σε κάποιο άλλο ματς μέσα σε αυτή την αγωνιστική περίοδο…

Καλώς; Κακώς; Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μετά το πρώτο ματς με τους Ιρλανδούς, ο Λουτσέσκου είχε πει… «για να πάρετε την πρόκριση, θέλω να βλέπω αίμα στα μάτια σας». Μετά το 1-1 με τους Κροάτες είπε… «πρέπει να πεθάνουμε για τη νίκη». Δηλαδή;

Πεθαίνω για τη νίκη σημαίνει πολύ απλά…

• Ό τι και να μου τύχει μέσα στο ματς, εγώ το ξεπερνάω και κερδίζω. Δεν έχει σημασία αν ατυχήσω, αν χτυπήσω, αν με αδικήσουν, αν... δεν μπορώ να αλλάξω πάσα. Πρέπει να κερδίσω με οποιοδήποτε τρόπο.
• Η νίκη-πρόκριση δεν βγαίνει από το μυαλό ούτε δευτερόλεπτο στα 90 λεπτά ή στα 120 ή στα πέναλτι… (Καλό είναι να μην φθάσει εκεί το πράγμα. Όσο παίζεται ποδόσφαιρο, όσο κυλάει η μπάλα στο χορτάρι, ο ΠΑΟΚ έχει πιο πολλές πιθανότητες να κερδίσει).
• Δεν δέχομαι, δεν ανέχομαι άλλο αποτέλεσμα και κάνω τα πάντα για να κερδίσω.

Τέλος πάντων, για να μην ξεφεύγουμε…

• Δεν μπαίνω για να παίξω. Μπαίνω για να κερδίσω… Έτσι απλά.

Όλα αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά οι συγκεκριμένοι παίκτες του Λουτσέσκου. Έχουν κατηγορηθεί για διάφορα, τους έχουν καταλογιστεί πολλά, αλλά το πώς να κερδίζουν μεγάλα ματς το ξέρουν πολύ καλά! Το έχουν αποδείξει.

* Αλλά ας αφήσουμε τις θεωρίες. Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και να «μιλήσουμε» με παραδείγματα. Αν κάποιος θέλει να καταλάβει και να θυμηθεί τι ακριβώς σημαίνει… «πεθαίνω για την νίκη και την πρόκριση» δεν έχει παρά να δει τα βιντεάκια από τον ιστορικό αγώνα Φενέρμπαχτσε-ΠΑΟΚ που έγινε σαν σήμερα το 2010. Τι να θυμηθείς και τι να αναφέρεις; Το «πεθαίνω για τη νίκη» τότε, μετουσιώθηκε σε πράξη από την παρουσία μέσα στο γήπεδο… τεσσάρων-πέντε Πάμπλο Γκαρσία! Ο Ουρουγουανός, ήταν παντού σε ματς που έλειπε και ο Βιτόλο και ο Ίβιτς. Αλλά τι σημασία έχει ποιος παίζει, ποιος λείπει, που είσαι, πόσο χάνεις, πόσοι είναι αυτοί… Μπαίνεις μέσα και δεν νοιάζεσαι για ΤΙΠΟΤΑ άλλο, πέρα από την πρόκριση. Εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη ο ΠΑΟΚ ΕΠΡΕΠΕ να προκριθεί και… προκρίθηκε, όσο και αν ούρλιαζαν οι Τούρκοι, στο ματς με την πιο έντονη ατμόσφαιρα που έζησα ποτέ στη ζωή μου. Η εικόνα των ΠΑΟΚτσήδων στο Σαράτσογλου, δεν θα σβήσει ποτέ από την μνήμη.

Κλείνοντας, ξαναγράφω: Αν ο ΠΑΟΚ περάσει, κερδίζει –απλά- ηρεμία και βοηθάει τον Λουτσέσκου να φτιάξει την ομάδα του μέσα σε πιο ωραίες συνθήκες. Αν ο ΠΑΟΚ δεν τα καταφέρει, θα έχει να διαχειριστεί μία μεγάλη αποτυχία. Δεν ξέρω τι θα κάνουν, στο ποδόσφαιρο και ειδικά στη μία βραδιά, όλα είναι πιθανά. Ελπίζω όμως ότι θα τα καταφέρουν…

* Για τα μεταγραφικά του ΠΑΟΚ, αφού ανακοινώθηκε ο Άκπομ να σχολιάσουμε τα αυτονόητα. Τον Ιούνιο που ο Δικέφαλος έψαχνε για φορ, δεν θα έπαιρνε ΠΟΤΕ τον Άκπομ. Τώρα στις 25/8 σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπου χτύπησε ο Ολιβέιρα, η λύση του Άγγλου είναι καλή. Καλός γιατί δεν θέλει προσαρμογή, καλός γιατί ξέρει τις απαιτήσεις του Λουτσέσκου, καλός γιατί γνωρίζει το περιβάλλον και φυσικά γιατί είναι γρήγορος και πιο αθλητικός, τομέας στον οποίο ο ΠΑΟΚ υστερεί. Επιτέλους θα έχει και έναν παίκτη μπροστά να τρέξει και να πιέσει λίγο παραπάνω. «Φονιάς» δεν είναι, αλλά στη ζυγαριά τα πλεονεκτήματα είναι περισσότερα. Όταν τελειώσουν και τα άλλα, τα ξαναλέμε… Προς το παρόν μένουμε με την απορία: Μία υπέρβαση –έστω- θα γίνει;