Ο Λουτσέσκου έχει μια επιλογή, να τον αλλάξει…

Η εικόνα του ΠΑΟΚ ήταν ένα σοκ, τις προάλλες στην Τούμπα. Για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Στην Τούμπα, εναντίον του ΠΑΣ, εμφανίστηκε στ’ αλήθεια, σε σχέση με όσα ξέραμε γι’ αυτόν, αγνώριστος. Κακάσχημος, θα έλεγα. Εκτός λειτουργίας. Καμία σχέση, ενώ ο Λουτσέσκου επέμενε στο ίδιο σχήμα και πάνω κάτω στο ίδιο βασικό ρόστερ επίσης, με την ομάδα που είδαμε ειδικά στη ρεβάνς με τη Ριέκα.

Η ίδια προβληματική εικόνα συνεχίστηκε στο μεγαλύτερο διάστημα του σημερινού αγώνα. Με τον προπονητή του να αποφεύγει να τη σχολιάσει και να επιμένει πως το πιο σημαντικό πρόβλημα αυτή την στιγμή είναι το πνευματικό κομμάτι, βλέποντας παίκτες που αποφεύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα.

Είναι η προσωπικότητα, δεν είναι η ατυχία ή ό,τι άλλο. Το γήπεδο. Το χορτάρι. Ο αντίπαλος. Η προσωπικότητα, να βάλεις τη μπάλα γκολ όταν αυτή, η μπάλα, καίει. Το είπε την Κυριακή ο Σβαμπ. Το επανάλαβε ο Βιεϊρίνια. Το επιβεβαίωσε με τα λεγόμενα του ο Λουτσέσκου την παραμονή του αγώνα στο Γιβραλτάρ, αλλά και με όσα είπε σήμερα μετά το τέλος της αναμέτρησης με τους ημιεπαγγελματίες της Λίνκολν.

Η προσωπικότητα στο ποδόσφαιρο αποκτάται με κόπο γι’ αυτό το μόνο που κρατάει ο ΠΑΟΚ από την αποψινή πρεμιέρα είναι η νίκη στη σκιά του βράχου στο Γιβραλτάρ και συνεχίζει…

Στο ποδόσφαιρο ό,τι συμβαίνει ωφελεί, νομίζω, να το τοποθετεί κανείς εντός του πλαισίου της ευρύτερης συγκυρίας. Και έτσι να το αξιολογεί. Εδώ, η συγκυρία είναι ότι ο ΠΑΟΚ συνεχίζει στην Ευρώπη, έστω και στο Conference League, την ίδια ώρα που κάποιες άλλες ομάδες από πολύ νωρίς έχουν «πάει σπίτια» τους.

Η φετινή ευρωπαϊκή παρουσία του δίνει ξεκάθαρο δικαίωμα να διεκδικεί, στο τοπίο του νεοσύστατου Conference League, ρόλο σημαντικής περιφερειακής δύναμης. Ένα κλαμπ που συμμετέχει ενεργά στα κοινά της Ευρώπης, με 205 επίσημα παιχνίδια, ένα κλαμπ που θέλει να γίνει αξιόπιστος συνομιλητής, οφείλει να παίρνει στα σοβαρά τέτοια παιχνίδια-παγίδες σαν το αποψινό στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Το ότι δεν το πήρε ή δεν μπόρεσε να το πάρει εξ ολοκλήρου στα σοβαρά είναι μια «άλλη» συζήτηση, κυρίως, για το που θέλει και που μπορεί να φτάσει αυτή τη ομάδα.

Στο μικρό «Victoria Stadium» όλοι είχαν φορέσει τα καλά τους για την πρεμιέρα της φάσης των Ομίλων του Europa Conference League. Κοσμοϊστορικό γεγονός για την κοινωνία του μικρού κρατιδίου στην άκρη της Ευρώπης. Για ένα αν μη τι άλλο παράξενο ματς. Ο Δικέφαλος κατέβηκε να παίξει με επτά αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα της περασμένης Κυριακής. Στον πίνακα τακτικής παρέμεινε ζωγραφισμένο το 4-2-3-1, με άλλα όμως πρόσωπα να υπηρετούν αυτή τη φορά το αγαπημένο πλάνο του προπονητή τους ή τουλάχιστον να θέλουν να το υπηρετήσουν, αφού για μεγάλο διάστημα η εικόνα τους ήταν κακή πάνω στον συνθετικό χλοοτάπητα του μικρού γηπέδου.

Ο αγώνας, απ’ το 1’ ως το 45’ ήταν δίχως διακυμάνσεις. Χωρίς πολλές εναλλαγές. Όχι μια ευθεία γραμμή, καθώς για ένα δεκάλεπτο από το 25’ μέχρι το 35’ η Λίνκολν στρίμωξε στα σχοινιά τον ΠΑΟΚ, που πάσχιζε να φτιάξει μια φάση της προκοπής. Κι όταν το έκανε με τον Μπίσεσβαρ, ήρθε ο Άκπομ να την πετάξει στα σκουπίδια. Όπως και λίγο αργότερα στο ανέβασμα και το γύρισμα του Σίντκλεϊ. Κι επειδή δεν εξηγούνται όλα στο ποδόσφαιρο, το γκολ του Άγγλου με νιγηριανές ρίζες στις καθυστερήσεις έμοιαζε λυτρωτικό.

Παρεμπιπτόντως, η παράδοση που έχει ο Τσούμπα με τα ακυρωμένα γκολ, συνεχίζεται. Στις δύο προηγούμενες σεζόν (2018-2020) που κυκλοφορούσε με τα «ασπρόμαυρα» στην Ελλάδα, ο Άγγλος είδε πέντε τέτοια γκολ να μη μετράνε, αν και θα έπρεπε, είπε και στο ξεκίνημα της δεύτερης θητείας του στο Δικέφαλο να προσθέσει ένα ακόμα.

Επίσης, ο Λουτσέσκου είχε ένα σημαντικό πρόβλημα πριν από την σέντρα του αποψινού αγώνα. Να δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που δεν μπορεί να πει ότι την γνώριζε πολύ καλά, σ’ ένα τερέν που ξεκάθαρα ευνοούσε τον αντίπαλο, επειδή έχει παίξει πολλές περισσότερες φορές στο πλαστικό χορτάρι του, γενικώς ήταν αυτό το άγνωστο που τρόμαζε και στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου μέρους έδειχνε να επαληθεύεται. Συμφωνώ και επαυξάνω με μια ατάκα του Ρουμάνου στο τέλος του αγώνα: «Είναι ένα ταξίδι που πρέπει να κάνεις, να κερδίσεις και να φύγεις, ενδεχομένως όποιος χάσει πόντους εδώ να βγει εκτός ομίλου»!

Ο ΠΑΟΚ δεν την πάτησε, δεν έχασε, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με τους βαθμούς που ήθελε από την πρώτη αναμέτρηση στη φάση των ομίλων και εκ των πραγμάτων επανερχόμαστε σε μια κουβέντα που έχει πει πολλές φορές ο προπονητής του, ο οποίος πιστεύει ότι θα υπάρχουν και μέρες στη δουλειά που το αποτέλεσμα, δηλαδή η νίκη, θα έρχεται δίχως κάποια τρομερή εμφάνιση, αλλά θα έρχεται με κάποιον τρόπο. Όπως αυτόν απόψε, με τον Μουργκ να κρατάει ζωντανή μια μπάλα στην πλάγια γραμμή, τον Τέιλορ πριν παραπατήσει και πέσει κάτω να κάνει την ασίστ και τον Άκπομ να σκοράρει δίχως να προλάβει να κάνει δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Γιατί αν συνέβαινε το αντίθετο, ίσως και να μην είχε στείλει την μπάλα στα δίχτυα, αλλά... στο διάσημο βράχο του Γιβραλτάρ.

Στο ποδόσφαιρο, εξάλλου, υπάρχει η θεωρία, για τις άσχημες νίκες και τις όμορφες ήττες. Διαλέγεις και παίρνεις τη νίκη με άσχημη εικόνα ή την ήττα με στιλ…