Ένα πειστήριο σταθερότητας ενόψει ντέρμπι

• Ο ιός της αμφιβολίας
• Τα σημαντικά πρόσωπα ήταν άλλα, όχι ο Αντρίγια…
• Από το γεμάτο Parken στο άδειο Καραϊσκάκη
• Ο Λουτσέσκου τους «έκλεισε το μάτι»

Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟΚ έκανε πρόωρη (μέρες που’ ναι…) παρέλαση στο Parken, αυτό που ξέρω είναι πως ο ΠΑΟΚ, γενικώς, έκανε ό,τι όφειλε να κάνει. Κατ’ αρχήν, προστάτευσε και θωράκισε το ευρωπαϊκό μέλλον του. Έπαιξε και πρόσφερε πολύτιμους βαθμούς στην Ελλάδα. Οι παίκτες του υπεράσπισαν το έμβλημα. Πήγαν το πράγμα, ως εκεί που μπορούσαν να το πάνε. Εσπρωξαν επί πολλήν ώρα, χάρη και στην αποβολή του τερματοφύλακα, τον αγώνα προς το «διπλό». Το έκτο, παρακαλώ, στη σειρά σε Ελλάδα και Ευρώπη!

Η αγωνιστική συμπεριφορά, το σκεπτικό της ομάδας, η νοητική προσέγγιση του παιγνιδιού, ο χαρακτήρας, είναι το νούμερο-ένα. Δικαιολογημένα αναδείχθηκε μετά το πρόσφατο «κάζο» της Τούμπας, και από την πραγματικότητα στο γρασίδι και από τη στάση του προπονητή εν συνεχεία, ως το μείζον. Δεν νοείται, ήταν το συμπέρασμα, μια αναποδιά να φέρνει κατάρρευση. Από ένα ξέφτι, να ξηλώνεται όλο το πουλόβερ.

Αντιλαμβανόμαστε ότι, ως το χτεσινό ματς, μεσολάβησε αρκετή «εσωτερική» συζήτηση γι’ αυτό. Τέσσερις μέρες αργότερα, η αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών του Λουτσέσκου «υπερέβη» τα γεγονότα της αναμέτρησης με τον Βόλο. Το πιο ευχάριστο όλων είναι ότι φαίνεται να αλλάζει η λογική και η προσέγγιση των ευρωπαϊκών βραδιών. Ο ΠΑΟΚ δεν αδιαφορεί, πλέον, για τις ευρωπαϊκές βραδιές. Δεν τις αφήνει στην τύχη. Μέχρι πριν δύο χρόνια ο ΠΑΟΚ (του Λουτσέσκου) το έκανε επιδεικτικά προς χάρη των εγχώριων τίτλων. Όταν, όμως, αδιαφορείς για την Ευρώπη, θ’ αδιαφορήσει και η Ευρώπη για σένα. Κι αυτό, φέτος, φαίνεται να αλλάζει.

Ο ιός της αμφιβολίας

Με το που η Κοπεγχάγη έμεινε με παίκτη λιγότερο στον αγωνιστικό χώρο, ο Λουτσέσκου με την γούρικη γκρι ζακέτα κάτω από το μπουφάν έκανε λες και… μυρίστηκε αίμα. Ηταν η αποβολή που έδωσε στον «Δικέφαλο» την ιδανική ευκαιρία να έπαιζε, εν συνεχεία, με το μυαλό των γηπεδούχων. Με την ευάλωτη, παραδοσιακά, μενταλιτέ τους. Η στιγμή για να έβαζε τον ιό της αμφιβολίας, τον φόβο, μέσα τους. Η ευκαιρία ήλθε και αυτή τη φορά δεν παρήλθε. Ηταν η ομάδα, φυσικά και νοητικά, καλά. Αρκούσε το αρχικό δεκάλεπτο, για να φανεί αυτό.

Ο Λουτσέσκου έπραξε το αυτονόητο. Εδωσε εντολή στους παίκτες του να ανέβουν στο γήπεδο και να πιέσουν ψηλά. Στρίμωξαν, τερματοφύλακα και αμυντικούς, σε αμέτρητα λάθη. Με το δίδυμο Εσίτι-Σβαμπ έκλεψαν τη μπάλα. Φρόντισαν να βάλουν κι άλλους μπελάδες στα μυαλά των αντίπαλων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι από τα γεννοφάσκια τους έχουν μάθει να παίζουν ή τουλάχιστον να προσπαθούν να παίξουν επιθετικά, μ’ όσους παίκτες κι αν έχουν απομείνει στο χορτάρι. Όταν βρήκε το πρώτο γκολ, όλα είχαν πάρει το δρόμο τους. Κι αν ο Σφιντέρσκι, που έτρεχε κι άνοιγε χώρους, είχε περισσότερες δυνάμεις και κυρίως καθαρό μυαλό, τότε, το… ταμπλό θα είχε γράψει τέσσερα και πέντε στην «ασπρόμαυρη» πλευρά. Όπως, ακριβώς, είχε γράψει πριν από έξι χρόνια όταν η Μπρόντμπι ήρθε στην Τούμπα και έπαιξε, με τον Ντάνιελ Άγκερ στα 32 του, άμυνα 25 μέτρα από την περιοχή της. Οι Δανοί στο τέλος της βραδιάς είχαν φύγει με πέντε γκολ στην πλάτη από τη Θεσσαλονίκη.

Κανένας, μα κανένας, σήμερα δε θα κατηγορήσει τον Θόρουπ για την στρατηγική του. Για το αποτέλεσμα, ναι, υπάρχει γκρίνια. Αρκετή για μια ομάδα που έχει αγαπήσει τις ευρωπαϊκές βραδιές. Το να παίξει με τάξη, να προσπαθήσει όσο γίνεται να συρρικνώσει το εγνωσμένο χάντικαπ, μετά την αποβολή, δεν υπάρχει κάπου γραμμένο στα χαρτιά του. Σε χώρες σαν τη Δανία το κοινό, όπως χτες το βράδυ στο Parken, αρέσκεται στο να βλέπει μια ομάδα να εξυπηρετεί το θέαμα δίχως σκοπιμότητα, να παίζει χαρούμενα… και στο τέλος δεν τους πειράζει καθόλου να έχει φάει δύο γκολ, αντί για πέντε και έξι.

Τα σημαντικά πρόσωπα ήταν άλλα, όχι ο Αντρίγια…

Γι’ αυτό ως προς το επιθετικό κομμάτι, οι «ασπρόμαυροι» δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να σπάσουν το κεφάλι τους για να βρουν πώς θα δημιουργήσουν προβλήματα. Οι της Κοπεγχάγης, σ’ αυτό, υπέροχα μπορούσαν να τα καταφέρουν… δίχως τη βοήθεια, τη μέριμνα, του ΠΑΟΚ. Τα δημιούργησαν μια χαρά, οι ίδιοι στον εαυτό τους. Μία τσαπατσούλικη πάσα του ενός, μία γλίστρα του διπλανού, ένα, χέρι του τερματοφύλακα εκτός περιοχής για κόκκινη κάρτα, ο,τιδήποτε.

Ο ΠΑΟΚ δεν μπήκε στη βάσανο να τους πλαγιοκοπήσει. Τους έβαλε δύο γκολ, και θα μπορούσε να τους έχει βάλει κανα-δυο ακόμη, κατά μέτωπον. Το προσκλητήριο ήταν διαρκές. Τα υπόλοιπα, τα «αποφάσισε» το χορτάρι. Εκεί επάνω, πολύ περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, εκεί όπου ο παίκτης ζυγίζει τον κραδασμό, εκεί λοιπόν, στο ένας με ένα, οι παίκτες καταλαβαίνουν και καταλαβαίνονται.

Τα σημαντικά νέα πρόσωπα στη σκηνή του Parken, σε σχέση με το σοκαριστικό 4-4 της Τούμπας με τον Βόλο, ήταν (όχι ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς που δείχνει να έχει επιστρέψει) ο Εσίτι, ο Σίντκλεϊ, ο Πασχαλάκης, ο Μιχάι με τον Μιχαηλίδη, ακόμη και ο Τέιλορ που σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις του, λες ότι τα πήγε μια χαρά και στα δύο κομμάτια του γηπέδου.

Από το γεμάτο Parken στο άδειο Καραϊσκάκη

Αυτή ήταν πρώτη νίκη του «Δικεφάλου» στη Δανία στην ιστορία του. Ένα πειστήριο σταθερότητας. Ένα «διπλό» που δίνει στον ΠΑΟΚ ξεκάθαρο δικαίωμα να διεκδικεί, στο τοπίο του Europa Conference league, ρόλο σημαντικής περιφερειακής δύναμης, αν μάλιστα κερδίσει τους Δανούς και στην Τούμπα, τότε θα αφήσει να μαλώνουν μεταξύ τους η Κοπεγχάγη με την Σλόβαν όταν εκείνος θα υποδέχεται τους ημιεπαγγελματίες της Λίνκολν στη Θεσσαλονίκη.

Τώρα υπάρχει μπροστά το ντέρμπι κορυφής στο Καραϊσκάκη. Ο χρόνος δεν είναι φίλος του Λουτσέσκου. Δεν του δίνει την πολυτέλεια να περιμένει, το ίδιο και στον Μαρτίνς, ξέρει πως η αντίδραση των παικτών του, μια καλή αντίδραση, όπως η χτεσινή, πρέπει να συνεχιστεί. Ο ΠΑΟΚ όταν είναι καλά, φαίνεται. Όποτε δεν είναι καλά, επίσης φαίνεται. Οπότε σ’ ένα ντέρμπι ειδικών συνθηκών σαν αυτό της Κυριακής, όλα θα κριθούν στο μυαλό. Στην εγρήγορση.

Το θετικό είναι πως δεν υπάρχουν προβλήματα και κυρίως όταν ο ΠΑΟΚ είναι στα… κόκκινα, αντιδρά σωστά και παίρνει αυτό που θέλει. Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Ο Λουτσέσκου τους «έκλεισε το μάτι»

ΥΓ: Ο κόσμος που έκανε και πάλι χιλιάδες χιλιόμετρα για να βρεθεί στο Parken ζέστανε τις ψυχές των ποδοσφαιριστών και του Λουτσέσκου. Έδωσε την ευκαιρία στον Ρουμάνο να ανοίξει την κουβέντα για την επιστροφή των οπαδών στη ΘΥΡΑ 4. H Τούμπα που ξέρουμε όλοι μας, δίχως τη ΘΥΡΑ 4 δεν υπάρχει. Ας μη γελιόμαστε. Ίσως, αυτή να είναι και μια εξήγηση για το δεύτερο χειρότερο εντός έδρας ξεκίνημα της τελευταίας εικοσαετίας με μόλις 2 νίκες σε έξι αγώνες ως γηπεδούχος.

«Ενδεχομένως να χρειαζόμαστε ένα γεμάτο γήπεδο, να είμαστε εκεί ΟΛΟΙ μαζί με μία τεράστια πίεση για τον αντίπαλο», είπε χτες ο Λουτσέσκου και δεν έχει άδικο να το ζητάει από τους οργανωμένους.