Ευτυχώς, ο Λουτσέσκου σοβαρολογούσε για την Ευρώπη!

Κατά την εκκίνηση της φάσης των ομίλων του Europa Conference League, όταν άκουγα τον Ραζβάν Λουτσέσκου να δηλώνει ότι ο ΠΑΟΚ θα δώσει μεγάλη σημασία στην διοργάνωση και να θέτει δημόσια τον στόχο της πρωτιάς στον όμιλό του, αμφέβαλα. Τον άκουγα με προκατάληψη, δηλαδή με την εντύπωση ότι για εκείνον και πάλι είναι η κατάκτηση του τίτλου στο πρωτάθλημα αυτοσκοπός και ότι θα διαχειριστεί τα ευρωπαϊκά ματς περίπου ως υποχρέωση - ότι θα έκανε μεγάλο rotation στην ενδεκάδα του και θα ετοίμαζε τα παιχνίδια με το μυαλό κολλημένο στη Superleague. Η στρατηγική και η τακτική του ΠΑΟΚ στο Parken της Κοπεγχάγης, και η αγωνιστική νοοτροπία του στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού δείχνουν το ακριβώς αντίθετο: ο προπονητής του ΠΑΟΚ ετοίμασε το ευρωπαϊκό ματς σαν να είχε βγάλει εντελώς από το μυαλό του τη σκέψη ότι την Κυριακή τον περιμένει ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Και η αγωνιστική συμπεριφορά του ΠΑΟΚ μέχρι περίπου το 75’ σου δημιουργούσε ακριβώς αυτή την αίσθηση, ότι οι ποδοσφαιριστές του παίζουν με την συγκέντρωση, τον δυναμισμό, το πάθος και την αποφασιστικότητα μιας ομάδας που νοιάζεται να κάνει τα πάντα για να νικήσει σε αυτό το παιχνίδι δίχως να πηδάει η σκέψη της στο επόμενο.

Μέχρι την στιγμή της αποβολής του τερματοφύλακα Γκραμπάρα το αγωνιστικό πλάνο του ΠΑΟΚ δεν λειτουργούσε καλά. Έμοιαζε σαν να μην είχε προετοιμαστεί αποτελεσματικά για την περίπτωση που η Κοπεγχάγη θα τον πίεζε τόσο ψηλά στο τερέν, και δυσκολευόταν πολύ να χτίσει τις επιθέσεις του. Καταλάβαινες ότι ο ΠΑΟΚ είχε ετοιμαστεί καλά για τη λειτουργία του σε φάση άμυνας, με στόχο να επανακτήσει την κατοχή της μπάλας στο μεσαίο τρίτο του τερέν και να επιτεθεί άμεσα, αλλά τον έβλεπες να προβληματίζεται πολύ στο αρχικό στάδιο των επιθέσεών του, δηλαδή όταν ξεκινούσε να τις χτίσει από τον Πασχαλάκη. Από το 8’ο λεπτό και μετά όμως ο ΠΑΟΚ δεν έφερε απλώς το παιχνίδι στα μέτρα του - έδειξε να ξέρει τον τρόπο για να χειριστεί τη νέα συνθήκη του παιχνιδιού, το 11 εναντίον 10 και κατάφερε να ξεχαρβαλώσει την αντίπαλό του. Ήταν σαν να το περίμενε ο Λουτσέσκου ότι ο αντίπαλος προπονητής θα κάνει την επιλογή να αφήσει την ομάδα του στημένη ψηλά στο τερέν και ότι δεν θα “μαζευτεί”. Η Κοπεγχάγη δεν άλλαξε στρατηγική, δεν έβαλε στόχο να κρατήσει το ματς στο 0-1 μέχρι το τελευταίο διάστημα και να κρατήσει τις δυνάμεις της για να παίξει τη ζαριά της στα τελευταία λεπτά και ο ΠΑΟΚ κατάφερε να το εκμεταλλευτεί αυτό. Η “εντάξει, οι άλλοι έμειναν με 10, γι’ αυτό φάνηκε καλός ο ΠΑΟΚ” εντύπωση είναι εντελώς επιφανειακή, και η απόδειξη για αυτό ήταν η εικόνα του Ατλέτικο - Λίβερπουλ κατά το β’ ημίχρονο την περασμένη Τρίτη: η ομάδα που έμεινε με 10 ήταν καλύτερη από αυτή που είχε 11 παίκτες στο τερέν.

Βγάζοντας τετραπλάσιες (8) επιθέσεις από το συνηθισμένο του (2) ο ΠΑΟΚ δημιούργησε περισσότερες (15) ευκαιρίες από τον μέσο όρο του (13). Και δεν ήταν καλός μόνο στις αντεπιθέσεις αλλά και στις οργανωμένες επιθέσεις, όπως σε αυτή από την οποία βρήκε το πρώτο του γκολ. Τα έκανε όλα σωστά μέχρι να φτάσει στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή ο ΠΑΟΚ, και αν οι τελικές αποφάσεις των ποδοσφαιριστών του ήταν καλύτερες θα είχε φτάσει σε πολύ μεγαλύτερο σκορ και θα είχε αποφύγει την λαχτάρα που έζησε στο τελευταίο δεκάλεπτο, όταν τον έζωσαν τα φίδια λόγω του στραπάτσου από το οποίο ερχόταν, με το 4-4 του ματς με τον Βόλο. Το μόνο που του έλειψε του ΠΑΟΚ ήταν η συγκέντρωση και η αποφασιστικότητα κατά την ολοκλήρωση των επιθέσεων. Αν τα είχε αυτά τα στοιχεία, θα είχε φτιάξει μεγάλο σκορ σε ένα ματς κατά το οποίο έζησε στην αντίπαλη περιοχή (24% του χρόνου) λιγότερο από όσο επέτρεψε στην αντίπαλό του να ζήσει στην δική του (32%) επειδή ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος για να κάνει αυτού του είδους το παιχνίδι.

Όπως έχω σημειώσει ξανά, στο μυαλό μου όσοι παρατηρούμε από απόσταση την εξέλιξη του έργου που παρουσιάζει ένας προπονητής δεν μπορούμε να το κρίνουμε σωστά επειδή δεν γνωρίζουμε τους στόχους που παρουσίασε και με τους οποίους συμφώνησε με την διοίκηση. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση του ΠΑΟΚ δεν γνωρίζουμε πόσο ψηλά μπήκε η ευρωπαϊκή πορεία στην λίστα των στόχων, από των οποίων την επίτευξη θα κριθεί η ποιότητα του έργου του προπονητή. Είτε του τον έβαλαν ψηλά τον ευρωπαϊκό στόχο είτε όχι όμως, για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι παραπάνω από ευχάριστο που ο Λουτσέσκου δίνει τόση σημασία στο Conference League - είναι λυτρωτικό. Αν οι ελληνικές ομάδες συνεχίσουν με την προηγούμενη νοοτροπία στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, σε λίγο η UEFA θα αναγκαστεί να φτιάξει μια διοργάνωση τέταρτης κατηγορίας προκειμένου να μας χωρέσει. Είναι πραγματική ευχή όλων όσοι θέλουμε να βλέπουμε ευρωπαϊκά παιχνίδια ελληνικών ομάδων να πάνε όσο το δυνατόν μακρύτερα ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός στις φετινές διοργανώσεις.

Πηγή στοιχείων απόδοσης: Wyscout