Πολύ μικρή σημασία έχει με ποιον κληρώθηκε ο ΠΑΟΚ

Μία τέτοια κλήρωση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, την κρίνεις μόνο με βάση τη δυναμικότητα όλων των πιθανών αντιπάλων. Συγκριτικά λοιπόν, μόνο αυτό μπορεί να σχολιαστεί και όχι αν… «είναι εύκολη ή δύσκολη αντίπαλος για τον ΠΑΟΚ». Όλοι είναι δύσκολοι! Κάποιοι απλά είναι πολύ… χειρότεροι και ίσως να μην παίζονται. Όπως θα ήταν η Λέστερ για παράδειγμα…

Κάπως έτσι λοιπόν ο ΠΑΟΚ είχε μία πιο βατή κλήρωση σε σχέση με ότι θα συνέβαινε αν έπαιζε με τους Άγγλους, ή τη Μαρσέιγ, ή την PSV. Νομίζω ότι είναι θετικό πως οι Δανοί της Μίντιλαντ θα ξαναπαίξουν μπάλα τον Φεβρουάριο, ενώ βάσει παράδοσης είναι κακό ότι το δεύτερο ματς γίνεται στην Τούμπα. Θα μπορούσε να πει από τώρα κάποιος ότι… «περιμένουμε να δούμε πώς ο ΠΑΟΚ στις 24/2 θα διαχειριστεί το αποτέλεσμα που θα έχει πάρει 17 του μήνα μέσα στη Δανία».

Όλα τα παραπάνω όμως δεν έχουν τόση αξία, όσο μετράει η κατάσταση του ίδιου του ΠΑΟΚ μετά από δύο μήνες. Πρόκειται για ένα… δίμηνο μακριά, ένα πολύ μεγάλο διάστημα για το οποίο ΜΟΝΟ ΕΝΑ πράγμα έχει ενδιαφέρον όσον αφορά στον Δικέφαλο. Μόνο για την ομάδα του πρέπει να ανησυχεί, να νοιάζεται, να δουλέψει, να προγραμματίσει ο ΠΑΟΚ. Πολύ απλά…

Σήμερα που γράφουμε, ο ΠΑΟΚ που παρουσιάζεται στα γήπεδα, δεν μπορεί να περάσει εύκολα, ούτε τον ΠΑΟΚ Β (ειδικά αν στους μικρούς παίξουν Λύρατζης, Τσιγγάρας, Κούτσιας και Κωνσταντέλιας). Εδώ και ένα μήνα ο ΠΑΟΚ είναι πολύ άρρωστος και το μόνο που μετράει είναι πώς και πότε θα σταθεί στα πόδια του, πότε θα έχει υγιείς (σωματικά και πνευματικά) παίκτες που θα μπορούν να ξαναπαίξουν κανονικό και πιο ποιοτικό ποδόσφαιρο. Όλα αυτά συνδυάζονται και με την ενίσχυσή του που φαντάζει… αυτονόητη.

Ενόψει των επόμενων ημερών βέβαια, όλα τα παραπάνω… αποκλείονται. Εδώ και δύο εβδομάδες φαίνεται ότι ο ΠΑΟΚ μέχρι να μπει ο νέος χρόνος, δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβρεί τον καλό εαυτό που έδειχνε συχνά-πυκνά μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου. Τώρα, απλά… εμφανίζεται στο γήπεδο μια ομάδα με 7-10-12 προβλήματα διαφόρων ειδών και προσπάθεια μέσα από τις λεπτομέρειες του κάθε αγώνα, να πάρει τις νίκες.

Έτσι έγινε και χθες με τη Λαμία. Ο ΠΑΟΚ υπέφερε, βρέθηκε πίσω στο σκορ (έστω και αν προηγήθηκε πεντακάθαρο φάουλ) αντέδρασε, έτρεξε, μόχθησε, αλλά φυσικά υστέρησε σε ποιότητα. Ελάχιστες οι συνεργασίες κοντά στην αντίπαλη περιοχή, μεγάλη δυσκολία για συνδυαστικό ποδόσφαιρο από τον άξονα, γι’ αυτό και τα πολλά γεμίσματα από τα πλάγια που τώρα τελευταία φέρνουν και αρκετά γκολ με κεφαλιές. Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ και χθες, δεν βγήκαν καθόλου φάσεις από στημένες μπάλες. Παρολ’ αυτά όμως και με τόσα προβλήματα, μία τόσο ταλαιπωρημένη (σωματικά και πνευματικά) ομάδα, πήρε τρεις βαθμούς με τον Κούρτιτς να έχει αναλάβει την πρωτοβουλία στο σκοράρισμα. Έτσι είναι οι προσωπικότητες. Το δύσκολο τώρα δεν είναι να τρέξεις, να μοχθήσεις, να κυκλοφορήσεις την μπάλα στο κέντρο. Το δύσκολο είναι να κάνεις το κάτι παραπάνω μπροστά. Και ο Κούρτιτς χθες το έκανε και πάλι σε πολλές περιπτώσεις, βγαίνοντας και σαν κρυφός επιθετικός με αλλεπάλληλες κάθετες κινήσεις. Μήπως να μετρήσουμε πόσους βαθμούς έχει δώσει στον ΠΑΟΚ ο αμυντικός του χαφ, κάτι που έπρεπε να κάνουμε με τους φορ ή τους μεσοεπιθετικούς και τις δικές τους ποιοτικές ενέργειες;

Τώρα βέβαια για τον ΠΑΟΚ ακολουθούν δύο πολύ πιο δύσκολα ματς. Ο ΠΑΣ και ο Αστέρας δεν είναι Λαμία, ούτε Λίνκολν… Θα πάει ο ΠΑΟΚ και με αυτούς έχοντας τη φρεσκάδα και τα τρεξίματα Λύρατζη-Τσιγγάρα, την προσωπικότητα και την ποιότητα (άρα και τις ενέργειες) Κούρτιτς-Ζίβκοβιτς και… θα περιμένει κάτι καλύτερο από τις στημένες μπάλες για να πάρει τους βαθμούς, εφόσον βέβαια εμφανιστεί σοβαρός στην άμυνα.

* Αμφισβητούμενη φάση χθες υπήρξε μόνο στο 0-1. Κι εκεί (πέρα από το τι είδαν ή τι έκαναν οι διαιτητές) κάποιοι δεν μας έδειξαν το φάουλ στον Τσιγγάρα και άλλοι μας είπαν ότι… «και να υπάρχει φάουλ θα ήταν άδικο να ακυρωθεί τέτοιο γκολ μετά από τόσα μέτρα…». Αυτοί είμαστε…

* Αλήθεια τώρα… Γίνεται ακόμη κουβέντα περί σύγκρισης Ρονάλντο με Μέσι (έστω και αν τελικά δεν θα παίξουν μαζί μετά το κάζο της UEFA και το λάθος στην κλήρωση); Τι ακριβώς να συγκρίνεις πλέον; Ο ένας παίζει και πρωταγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο και ο άλλος απλά συμμετέχει και περιμένει την μπάλα στα πόδια για να κινηθεί, σε κάτι που θυμίζει ποδοσφαιρικό θίασο που δίνει παραστάσεις, ειδικά στα εβδομαδιαία ματς πρωταθλήματος.

Άσκοπη κουβέντα και ανάλυση, όπως βεβαίως είναι άσκοπο πλέον να κρίνεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι Ολυμπιακού-Άρη. Βλέπετε κάποιον που σοβαρά αναλύει αυτές τις αναμετρήσεις;