Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν απειλητικός, αλλά αν γίνει στην Τούμπα θα περάσει

Αυτή ήταν μια από τις πιο σκληρές ήττες σε ευρωπαϊκή αναμέτρηση ελληνικής ομάδας του τελευταίου καιρού, δεδομένου ότι ο ΠΑΟΚ πλήρωσε ακριβά μια στιγμή αδυναμίας σε ένα, κατά τα άλλα, πολύ καλό ημίχρονο - το πρώτο απέναντι στην Μίτιλαντ. Μια ομάδα που οργανωνόταν πολύ καλά αμυντικά, με καλές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και των ποδοσφαιριστών και συγχρονισμένες τακτικές κινήσεις, δέχθηκε γκολ σε μια εντελώς ανύποπτη στιγμή. Έχασε την κατοχή της μπάλας με επιπολαιότητα σε ένα σημείο του τερέν που θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική και συντηρητική, δηλαδή έξω από την μεγάλη περιοχή της, και έδωσε έτσι την ευκαιρία στην Μίτιλαντ να εκδηλώσει γρήγορα μια επίθεση και να εκμεταλλευτεί τον κενό χώρο στην αριστερή πλευρά της άμυνας του ΠΑΟΚ.

Αυτή ήταν μια σκληρή ήττα, αλλά και δίκαιη, δεδομένου ότι στην διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου ο ΠΑΟΚ έδειξε απροετοίμαστος για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κατάσταση παιχνιδιού που διαμορφώθηκε. Η Μίτιλαντ τον πίεζε από το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεών του με ενεργητική άμυνα ψηλά στο τερέν, και ο ΠΑΟΚ μολονότι το περίμενε, όπως ακούσαμε στη λήξη από τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη, δεν βρήκε τρόπο για να σπάει το πρέσινγκ και να επιτεθεί σε ανοιχτούς χώρους. Πιθανόν αυτό να συνέβη επειδή έλειπε ο Κούρτιτς και επειδή δεν ήταν σε καλό βράδυ ο Σβαμπ, στου οποίου την απόδοση ήταν φανερό ότι η αγωνιστική κατάστασή του δεν είναι καλή. Ο Αυστριακός έμοιαζε να έχει βγει από τον ρυθμό. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε κεντρικός μέσος που να κατάφερε να συνεισφέρει σε αυτό το κομμάτι ώστε να δώσει στον ΠΑΟΚ τρόπο για να βελτιώσει την ποιότητα στην κυκλοφορία της μπάλας και να καταφέρει να φτιάξει επιθέσεις και να γίνει απειλητικός. Και επειδή η Μίτιλαντ έκανε τα πάντα για να περιορίσει τον Ζίβκοβιτς αλλά και τον Μπίσεσβαρ στο β’, ο ΠΑΟΚ έμεινε ακίνδυνος στο δεύτερο ημίχρονο. Σε 45’ λεπτά κατάφερε να βρει μόνο 2 τελικές προσπάθειες σε 44 επιθέσεις, εκ των οποίων στις 22 κατάφερε να φτάσει στο επιθετικό τρίτο με την μπάλα.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δοκίμασε πολλά. Άλλαξε πρόσωπα, άλλαξε ρόλους στους ποδοσφαιριστές που είχε στο τερέν, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε ποτέ τρόπο για να περάσει ποιοτικές πάσες ώστε να διασπάσει τις γραμμές άμυνας της Μίτιλαντ και να γίνει απειλητικός.

Η εικόνα του ματς λέει ότι ήταν φυσιολογική η επικράτηση της Μίτιλαντ. Αυτή η εικόνα όμως επιτρέπει στον Λουτσέσκου να είναι όσο ήρεμος έδειχνε μετά τη λήξη του ματς. Διότι η εικόνα του παιχνιδιού επιτρέπει στον ΠΑΟΚ να πιστεύει ότι γίνεται να “το γυρίσει” στην Τούμπα μπροστά στον κόσμο του.

Φυσικά αυτή η αποστολή δεν μοιάζει εύκολη διότι η Μίτιλαντ, μια ομάδα με καλή οργάνωση, θα είναι πιο έτοιμη όταν ταξιδέψει στην Τούμπα, δηλαδή θα έχει αρχίσει να ανεβάζει ρυθμό μέσα από τους επίσημους αγώνες, και επειδή είναι πολύ αθλητική και αμύνεται με ένταση μοιάζει ικανή να προβληματίσει τον ΠΑΟΚ. Αν όμως ο ΠΑΟΚ έχει στο τερέν όλα τα βαριά χαρτιά του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει την ποιότητα και την προσωπικότητα για να επιβληθεί, να κάνει καλύτερο παιχνίδι με όρους δημιουργικούς και άρα να έχει τις ευκαιρίες για να βρει τα γκολ που δεν βρήκε στην Δανία.