Μας «ξίνιζε» το Conference, ε; Τώρα;

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο ΠΑΟΚ έχασε μια μικρή ευκαιρία χθες. Να βάλει πολύ – πολύ στέρεες βάσεις πρόκρισης με διαφορά δύο γκολ επί μιας ομάδας η οποία του δημιούργησε μία φάση σ’ όλο το ματς, κι αυτή κατέληξε σε οφσάιντ. Δηλαδή, καμία! Δεν το… κατάφερε μόνη της αυτό η Γάνδη. Η τακτική του ΠΑΟΚ, η «πολιτική» του στο ματς μετά το 1-0, η υπομονή του, οι επιλογές ενδεκάδας του Λουτσέσκου και η πνευματική προετοιμασία της ομάδας ήταν οι λόγοι που άφησαν τους Βέλγους στο «μηδέν ευκαιρίες – μηδέν γκολ». Και, ναι, είναι αυτό το «φτωχό πλην τίμιο» 1-0 σπουδαίο αβαντάζ για τον Δικέφαλο. Δεν είναι, όμως, το μαξιλαράκι πρόκρισης που θα μπορούσε να βρει βάσει της ροής αυτού του συγκεκριμένου αγώνα να διεκδικήσει. Και για να πω την αλήθεια μου, όλα έγιναν πολύ πιο δύσκολα με τις βλακώδεις κίτρινες κάρτες του Ζίβκοβιτς και του Κούρτιτς για… διαμαρτυρία και καθυστερήσεις! Λες και είναι παιδάκια!

Αυτές οι απουσίες δυο παικτών με αναμφισβήτητο ταλέντο, πολλές παραστάσεις και ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα, δυο παικτών που έχουν «γράψει» συνολικά εφέτος 24 γκολ/11 ασίστ (δηλαδή περίπου το 1/3 όλου του ΠΑΟΚ!!!) σε συνδυασμό με την παρουσία στη ρεβάνς του Μαροκινού εξτρέμ, Ταρίκ Τισουνταλί, στα δικά μου μάτια φέρνουν τη ρεβάνς στο 50%-50%.
Η Γάνδη δεν είναι καλύτερη ομάδα από τη Μίντιλαντ, την οποία ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να αποκλείσει πιο εύκολα (είτε με εκτός έδρας γκολ το οποίο άξιζε στη Δανία, είτε με γκολ στην παράταση της ρεβάνς). Η κλήρωση του «χαμογέλασε» στους «16» του Conference League. Όμως μ’ αυτή την κλήρωση είχε μια τύχη και μια ατυχία. Του έλαχε μια ομάδα από το κατώτατο στρώμα των 16, η οποία, ωστόσο, είναι σε τρομερή φόρμα αυτή την περίοδο! Η Γάνδη, η οποία από τις 12 Δεκεμβρίου μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου μετρούσε μόλις μία νίκη (και πέντε ισοπαλίες – δύο ήττες) σε οκτώ αγώνες, βρέθηκε αίφνης με πέντε σερί τρίποντα στο σακούλι της και τον απόντα στην Τούμπα Τισουνταλί να πετυχαίνει τέσσερα γκολ (20 σε 41 ματς όλη την τρέχουσα σεζόν)!

Παρ’ όλα αυτά, όταν σημαντικότερη προσωπικότητα του αντιπάλου είναι ο 33χρονος Οτζίτζα Οφόε, η κουβέντα… τελειώνει ως προς την ευκαιρία του ΠΑΟΚ. Με το 1-0 τη μεγάλωσε ελάχιστα, αλλά το σημαντικό είναι πως δεν τη μίκρυνε! Στο Βέλγιο καλείται να επιδείξει την ίδια αμυντική προσήλωση, συγκέντρωση και διάθεση και είναι βέβαιο ότι ο Λουτσέσκου θα το «διαβάσει» σωστά το ματς. Ευκαιρίες θα βρει, το ζητούμενο είναι να τις αξιοποιήσει, ώστε τελικά να μην χάσει αυτή την τεράστια ευκαιρία που βρέθηκε στο δρόμο του. Όχι μόνο διότι η ίδια η ομάδα παρά τις σποραδικές σπουδαίες νίκες και πορείες της ουδέποτε κατάφερε να φτάσει μέχρι τους «8» από τη δεκαετία του ’70 και τα ματς με τη Μίλαν (ακόμα δεν έχει καν παίξει σε ομίλους του Champions League!), αλλά διότι σπανίως οι ελληνικές ομάδες «αρπάζουν» τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται στην Ευρώπη! Ακόμα και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος συνήθως όταν χτίζει καλές ομάδες κάνει και αξιόλογες πορείες στην Ευρώπη, έχει χάσει αμέτρητες σπουδαίες ευκαιρίες (σημαντικότερη η ρεβάνς με τον Αγιαξ το 1996, πιο πρόσφατα οι αποκλεισμοί από τη Βιγιαρεάλ στους «32» του Champions League μετά από εκτός έδρας ισοπαλία και από τη Σταντάρ Λιέγης στο… βωμό του πρωταθλήματος το 2010 και ενώ είχε αποκλείσει τη Ρόμα, στους «32» του Europa League).

Xαρακτηριστικό παράδειγμα χαμένων ευκαιριών είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος τόσο με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο όσο και με τον Πέδρο Μαρτίνς (ακόμα και με τον Μίτσελ θα μπορούσε να πει κάποιος…) έφτιαξε ωραίες ομάδες, χωρίς όμως (παρά τις πάμπολλες νίκες και τις σημαντικές προκρίσεις) να κάνει την υπέρβαση. Γι’ αυτό και παραμένει εκείνη η βραδιά του… Κόντε στο ΟΑΚΑ, δηλαδή η μεγαλύτερη ευκαιρία του από το 1925 που ιδρύθηκε, η τελευταία στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Και για να το… πάμε και παρακάτω. Σ’ όποιον δεν αρέσει το Conference League… ξυδάκι! Θέλετε να θυμηθούμε τα ζευγάρια των «16»; Παρτιζάν – Φέγενορντ 2-5, Φιτέσε – Ρόμα 0-1, Μαρσέιγ – Βασιλεία 2-1, Μπόντο Γκλιμτ – Αλκμααρ 2-1, Λέστερ – Ρεν 2-0, PSV – Κοπεγχάγη 4-4, Σλάβια Πράγας – Λασκ Λιντζ 4-1. Nαι, λοιπόν, ως φαβορί προβάλλουν η έκτη του Campionato, Ρόμα του Μουρίνιο που πασχίζει να μπει στην πρώτη τετράδα του Champions League και η 12η της Premier League, Λέστερ, του Μπρένταν Ρότζερς, η οποία έχει απόσταση 30 βαθμών από τη Λίβερπουλ και λιγότερους από τους μισούς βαθμούς της Μάντσεστερ Σίτι (69 έναντι 33). Όμως… αυτοί είμαστε κύριοι! Κι αν δεν το συνειδητοποιήσουμε πλέον ότι αυτοί είμαστε, θα πάμε ακόμα πιο παρακάτω. Ο κάθε σύλλογος κι όλοι μαζί οι ελληνικές ομάδες και το επίπεδο ενός πρωταθλήματος που έχει για πρώτο σκόρερ του έναν αργό χαφ με εξαιρετικές εκτελέσεις ο οποίος έχει βάλει τα 9 από τα 15 γκολ του με πέναλτι!

Όταν – στη ζωή και στο ποδόσφαιρο – φτάσεις κάποια στιγμή απ’ τα ψηλά στα χαμηλά το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι πρέπει να βγεις πρώτος στ’ αλώνια για να φτάσεις στην είσοδο του «σαλονιού». Να παλέψεις με άλλους αντιπάλους πια, εκεί, στ’ αλώνια. Κι αν καταφέρεις να τους νικήσεις, ν’ αρχίσεις να πατάς ξανά στα πόδια σου και να σκέφτεσαι σιγά – σιγά τα μεγαλύτερα και τα καλύτερα. Το Conference League, λοιπόν, προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία στο ελληνικό ποδόσφαιρο που έφτασε στον πάτο. Ο σημερινός ΠΑΟΚ ουδεμία σχέση έχει με τον ΠΑΟΚ του νταμπλ. Όπως και ο σημερινός Ολυμπιακός με τον προπέρσινο του Μαρτίνς (για Παναθηναϊκό και ΑΕΚ δεν το συζητάμε, είναι σε φάση «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις»). Γι’ αυτό, λοιπόν, αυτή η πορεία του ΠΑΟΚ η οποία πολύ απλά μεταφράζεται στην «βρε για να δω ποιοι θα περάσουν στους οκτώ» σπίθα, είναι χρήσιμη για όλους. Δεν νομίζω να υπάρχει παίκτης ή μέλος ομάδας του «Βig-5» που δεν «ζηλεύει» με την καλή έννοια τη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Δικέφαλος. Που δεν θα ήθελε να βρίσκεται μια πόρτα από τον προημιτελικό στο δρόμο προς τα Τίρανα. Ναι, με την Μπόντο Γκλιμτ, τη Μαρσέιγ, τη Σλάβια Πράγας και τη Φέγενορντ.

Για εκεί είμαστε προς το παρόν. Αν και όταν φτιάξουμε ομάδες ξανά οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν μια ανάσα από τον προημιτελικό του Champions League, σίγουρα ο Ελληνας οπαδός θα έχει ήδη εκτιμήσει το… Conference. Ισως και όχι: ακόμα ακούω στ’ αυτιά μου τη φράση «έλα μωρέ τώρα, ποιο Europa;» από φίλους μου Ολυμπιακούς. Όχι εφέτος, σε προηγούμενα χρόνια…