ΠΑΟΚ: Θα έχουμε πάντα τη Γάνδη... (pics)

• Ακλόνητη η... μαύρη γάτα στο «Auberge du pecheur»
• Η «άνοιξη» του ελληνικού βόλεϊ
• Στο δρόμο για τους Ολυμπιακούς του 2000
• Το χρυσό του Βλάση Μάρα

Η Γάνδη είναι μία πόλη που έχει σημαδέψει τον ελληνικό αθλητισμό, κυρίως στα τέλη των ‘80s και ‘90s, όταν σημαντικές αθλητικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε μια από τις παλαιότερες πόλεις του Βελγίου με τα έντονα μεσαιωνικά χαρακτηριστικά, θαρρείς και είναι βγαλμένη από τις γκραβούρες της Αναγέννησης.

Αν πάτε για τουρισμό θα μαγευτείτε από τα τοπία και τα υψηλής αρχιτεκτονικής κτήρια. Οπωσδήποτε να επισκεφτείτε το Κάστρο των Κομήτων της Φλάνδρας και τη συνοικία Patersol, να πάτε μέχρι τη Γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ και να κάνετε μια βόλτα στο «μεσαιωνικό λιμάνι» του Graslei, ίσως το ομορφότερο σημείο στη Γάνδη.

Αν, πάντως, δεν πολύ καίγεστε για μνημεία, τοπία και όλα τα συναφή, είστε περισσότερο «φαν» του αθλητισμού και πατήσατε για τα καλά τα 40, τότε έχετε κάθε λόγο για να κάνετε μια βόλτα προς τα έξω και το εκθεσιακό κέντρο «Flanders Expo», το μέρος που σημάδεψε τον μπασκετικό Άρη της δεκαετίας του '80 κι έγινε σημείο αναφοράς για το ελληνικό βόλεϊ.

Η Γάνδη επιλέχθηκε από τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς το 1988 στην επανέκδοση της φόρμουλας των φάιναλ φορ, ο Άρης έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφτανε στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αλλά απέτυχε παταγωδώς, τερμάτισε τέταρτος πίσω από Τρέισερ, Μακάμπι και Παρτίζαν, ωστόσο η βελγική πόλη έμεινε στην αιωνιότητα και έγινε διαχρονικό σύνθημα για τους φίλους του.

Ακλόνητη η... μαύρη γάτα στο «Auberge du pecheur»

Τη Μεγάλη Εβδομάδα του '88 η αποστολή του Άρη επέλεξε να καταλύσει σε ένα ερημικό πανδοχείο στα δυτικά της πόλης και μακριά από το κέντρο, δίπλα σε μια λίμνη, το «Auberge du pecheur» («Η ταβέρνα του ψαρά»).

Το ξενοδοχείο των 32 δωματίων έχει ως θυρεό μια μαύρη γάτα η οποία δεσπόζει στην οροφή του, κάτι που για τον προληπτικό Γιάννη Ιωαννίδη θεωρήθηκε ένας από τους λόγους της αποτυχίας και ήττας στον ημιτελικό από Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου, ο οποίος οδήγησε ουσιαστικά μόνος την ομάδα του Μιλάνο στο δεύτερο συνεχόμενο θρίαμβο της, καθώς ένα χρόνο πριν στη Λωζάνη είχαν αναδειχθεί πρωταθλητές Ευρώπης.

Οι στενοί συνεργάτες του «ξανθού» δεν είχαν δει τη μαύρη γάτα, με τον αστικό μύθο να λέει ότι η πυκνή ομίχλη τη μέρα που πήγαν να το κλείσουν δεν τους επέτρεψε να τη δουν, όπως έκανε ο Γιώργος Λιάνης το επόμενο πρωί του ημιτελικού.

Πάντως, αν απορείτε, τo «Auberge du pecheur» συνεχίζει να λειτουργεί τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, φιλοξενεί κυρίως οικογένειες που αναζητούν ησυχία και ηρεμία στην εξοχή της Φλάνδρας.

Έχει ανακαινιστεί, εκμοντερνιστεί, η βαθμολογία του στις εξειδικευμένες σελίδες ταξιδιών ξεπερνάει το 8 και οι τιμές είναι προσιτές, με τη μαύρη γάτα, όπως βλέπετε, να παραμένει ακλόνητη στη θέση της…

Η «άνοιξη» του ελληνικού βόλεϊ

Έξι μήνες πριν το φάιναλ φορ του Άρη, τον Οκτώβριο του 1987, η εθνική βόλεϊ ανέβηκε στο βάθρο του Ευρωβόλεϊ στη Γάνδη, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.

Ήταν Κυριακή 4 Οκτωβρίου του 1987 όταν η Ελλάδα επικρατούσε στον μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με 3-2 της Σουηδίας, στη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ημέρα δόξας και επιτυχίας του ελληνικού βόλει.

Μετά από μια εντυπωσιακή πορεία στη φάση των ομίλων (4-1 ρεκόρ) η εθνική ομάδα με προπονητή τον Θανάση Μαργαρίτη και με μια χρυσή φουρνιά βολεϊμπολιστών όπως οι Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, Θανάσης Μουστακίδης, Στέλιος Καζάζης, Σωτήρης Αμαριανάκης και τα άλλα παιδιά, έφτασε στον ημιτελικό όπου ηττήθηκε από το μεγαθήριο που λεγόταν Σοβιετική Ενωση (στο τέλος στέφτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης) και ηττήθηκε εύκολα 3-0.

Στον μικρό τελικό της 4ης Οκτωβρίου, αντίπαλος ήταν η Σουηδία του Γκούσταφσον, του Σάαφ και του Νίλσον. Μετά από ένα συγκλονιστικό αγώνα, που διήρκεσε δύο ώρες και 46 λεπτά και ήταν ο μεγαλύτερος σε διάρκεια σε όλο το τουρνουά, η Ελλάδα κατάφερε να επικρατήσει με 3-2 και να ανέβει στο τρίτο σκαλί του ευρωπαϊκού βόλεϊ.

Στο δρόμο για τους Ολυμπιακούς του 2000

Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου το 2000 ήταν το... ζέσταμα για πολλούς αθλητές και αθλήτριες στο δρόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

Στη Γάνδη η Ελλάδα κατακτά τρία μετάλλια: ένα χρυσό με την Κατερίνα Θάνου στα 60 μ., ένα ασημένιο και ένα χάλκινο στο αντίστοιχο αγώνισμα των ανδρών με τους Γιώργο Θεοδωρίδη και Αγγελο Παυλακάκη, μια πέμπτη θέση με τον Κώστα Κεντέρη στα 200 μ., μια έκτη με τον Πρόδρομο Κορκίζογλου στο έπταθλο και μία όγδοη με τη Νίκη Ξάνθου στο ύψος.

Εν όψει του Σίδνεϊ ο απολογισμός κρίνεται ικανοποιητικός. Για να βάλουμε λίγο ασπρόμαυρο χρώμα στο θέμα, απλά να θυμίσουμε ότι ο Γιώργος Θεοδωρίδης ταξίδεψε με τη φανέλα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ στο αεροπλάνο της επιστροφής δίπλα στους συναθλητές του και τον τότε πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, Βασίλη Σεβαστή.

Το χρυσό του Βλάση Μάρα

Στο «Τόπσπορτχαλ Φλααντέρεν» της Γάνδης, που χτίστηκε το 2000 και υπάρχει ακόμη και σήμερα, ο Βλάσης Μάρας κατέκτησε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο του.

Στις 4 Νοεμβρίου του 2001, ο 17χρονος τότε Περιστεριώτης πρωταθλητής συστήθηκε στο κοινό του μονόζυγου κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο συγκεκριμένο όργανο.