Η Μασσαλία τον… πλήγωσε, αλλά η πληγή μπορεί να κλείσει στην Τούμπα

Αν δεν δεις τι έγινε πραγματικά, αν παραμυθιαστείς ότι ο ΠΑΟΚ περίπου την πάτησε την Μαρσέιγ, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρχαν Γάλλοι, αν διαβάσεις τον ελληνικό Τύπο, τότε δύσκολα θα βρεις και τι έφταιξε για τον ΠΑΟΚ και τι πρέπει να αλλάξει στη ρεβάνς.

Όχι δεν ήταν τυχερός ο ΠΑΟΚ στη Μασσαλία. Τυχερός θα ήταν αν έφευγε χωρίς ήττα. Το αν το ματς έδειχνε 3-1 και ήρθε 2-1 δεν το λες και καμιά μεγάλη τύχη, το λες ποδόσφαιρο. Ηταν όμως ένα ματς στο οποίο, ο ΠΑΟΚ έχασε μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία να παίξει καλύτερα όπως είπε ο προπονητής του για 90 λεπτά και όχι για ένα μέρος του παιχνιδιού και να πάρει αποτέλεσμα, καλύτερο από αυτό το 2-1. Το είχα γράψει πριν από το ματς, το γράφω και τώρα. Το… εύκολο ματς ήταν αυτό, το δύσκολο είναι στην Τούμπα και ισχύει ακόμη φυσικά.

Ο ΠΑΟΚ στο «Βελοντρόμ» αντιμετώπισε μία καλή ομάδα, με ορισμένους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που σε ατομικό επίπεδο έκαναν τη διαφορά, αλλά δεν αντιμετώπισε μία Μαρσέιγ, την οποία δεν μπορούσε να παίξει. Η ομάδα του Σαμπάολι δεν έκανε μία από εκείνες τις εμφανίσεις της που πνίγει τον αντίπαλο. Επαιξε τόσο όσο, για να νικήσει. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός. Ηταν ψαρωμένος και αγχωμένος στο πρώτο ημίχρονο. Ηταν λίγο σαν να τον πήρε μαζί του αυτό το σπουδαίο το μεγάλο που ζει φέτος. Εχασε συγκέντρωση, έχασε στόχο, έχασε προσήλωση σε αυτόν. Τον παρέσυρε το ταξίδι, όχι η Μαρσέιγ.

Ο Λουτσέσκου επανέφερε την ομάδα στην τάξη στο ημίχρονο. Την ταρακούνησε. Ο ΠΑΟΚ βγήκε στο δεύτερο όχι για να ζήσει το ταξίδι, αλλά για να φτάσει στην Ιθάκη – πρόκριση. Οσο είχε δυνάμεις έδειξε πρώτα και πάνω από όλα στον εαυτό του ότι γίνεται. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, μετά φυσικά από το πιο μεγάλο κέρδος που είναι το γκολ του Ελ Καντουρί.

Ο ΠΑΟΚ και οι παίκτες του, το έζησαν για 20 -25 λεπτά, το είδαν ότι το έχουν, ότι μπορούν, ότι γίνεται. Μετά ήρθε η κούραση, πιο εύκολο από όσο ήρθε στους παίκτες της Μαρσέιγ, απολύτως φυσιολογικά. Άλλος ο ρυθμός του γαλλικού πρωταθλήματος, άλλος αυτός του ελληνικού. Εδώ να τονίσω ότι η λογική λέει ότι θα έρθει και στην Τούμπα, για όλους εκείνους που μιλούν με ευκολία για παράταση. Στο τέλος του ματς, ο ΠΑΟΚ πιέστηκε ξανά. Ο Πασχαλάκης έκανε διπλή επέμβαση, τα στημένα των Γάλλων σταμάτησαν σε κορμιά και κεφάλια και το ματς τελείωσε με αυτό το 2-1 που αφήνει παράθυρο πρόκρισης.

Ο ΠΑΟΚ πληγώθηκε στη Μασσαλία, διότι πληγή είναι αυτό το 2-1 στην εποχή που το εκτός έδρας γκολ δεν μετράει. Τώρα θέλει νίκη με δύο γκολ διαφορά στην Τούμπα για να περάσει ή έστω να αντέξει να νικά 120 λεπτά μία γαλλική ομάδα με τα τρεξίματα της Μαρσέιγ, με ένα γκολ διαφορά και μετά να την πάρει και στα πέναλτι. Καθόλου εύκολο με μία ομάδα που σε όλη τη χρονιά, σε όλες τις διοργανώσεις είναι σαφώς καλύτερη και εντελώς πιο αποτελεσματική, μακριά από την έδρα της, από όσο είναι σε αυτήν.

Γίνεται, αλλά χρειάζεται όλα να δουλέψουν άψογα. Χρειάζεται μεγαλύτερη συγκέντρωση για 90 λεπτά. Το γεγονός ότι το πρώτο γκολ της Μαρσέιγ είναι οριακά οφσάιντ, δεν αφαιρεί το τεράστιο λάθος της άμυνας του ΠΑΟΚ, να αφήσει σε open play, με στημένη κανονικά τη δική του άμυνα, δύο παίκτες της Μαρσέιγ εντελώς αμαρκάριστους. Το ξέρουν οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ πρώτα και πάνω από όλα, για αυτό τα έψαλλαν ο ένας στον άλλο αμέσως μετά το γκολ.

Ο Παγιέτ είναι μία τρομερή παικτάρα και το γκολ που έβαλε αριστούργημα, αυτό δεν δικαιολογεί τον ΠΑΟΚ που σε γνωστή κομπίνα στο κόρνερ γενικά και της Μαρσέιγ ειδικά, του έδωσαν όλο το χώρο και τον χρόνο για να σουτάρει. Η ευκολία με την οποία έδιναν επίσης στημένα στη Μαρσέιγ (κόρνερ και φάουλ σε επικίνδυνα σημεία) δείχνει επίσης έλλειμμα συγκέντρωσης. Η Μαρσέιγ εκτέλεσε δέκα κόρνερ και τέσσερα πέντε φάουλ σε πολύ καλό σημείο είτε για απευθείας εκτέλεση, είτε για σέντρα. Μοιραία από όλα αυτά θα έβαζαν τουλάχιστον ένα γκολ οι Γάλλοι και το έβαλαν. Αν πάρουν τόσα και στην Τούμπα, πάλι θα βάλουν τουλάχιστον ένα, με τέτοιους εκτελεστές που διαθέτουν και τόση δουλειά που έχουν ρίξει στα στημένα τους.

Επιπλέον αν τους δυσκολέψεις τη ζωή, σε ότι έχει να κάνει με την κυκλοφορία της μπάλας, μόνο για 20 -25 λεπτά όπως έκανε ο ΠΑΟΚ στο «Βελοντρόμ», μάλλον δεν φτάνει. Γνωρίζω ότι είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις, αλλά ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να βρει εκείνες τις δυνάμεις και το καθαρό μυαλό που θα του επιτρέψουν να πιέσει ψηλά περισσότερο από ένα 20λεπτο στην Τούμπα και ταυτόχρονα σε αυτή την πίεση να μην μείνει εκτεθειμένος. Το γκολ στο «Βελοντρόμ» ήρθε από αυτή την πίεση, θα ξανάρθει και στην Τούμπα, μπορείς να το υποθέσεις βάσιμα αν δεις πως συμπεριφέρθηκαν οι παίκτες του Σαμπάολι σε αυτήν.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν, πολλά που πρέπει να γίνουν και πολλά που δεν πρέπει να γίνουν σε σχέση με το πρώτο ματς, στη ρεβάνς στην Τούμπα. Θα είναι πολύ δύσκολο για τον ΠΑΟΚ, θα χρειαστεί μία μεγάλη υπέρβαση και σίγουρα θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από αυτά που έκανε η ομάδα στο «Βελοντρόμ», αλλά γίνεται. Τουλάχιστον γίνεται ο ΠΑΟΚ να εξαντλήσει τις πιθανότητες του.

Υ.Γ. Προφανώς τα όσα έγιναν στη Μασσαλία έξω από το γήπεδο και στις κερκίδες είναι προς διερεύνηση. Το ξέρουμε ότι τα δικά μας παιδιά, οι οπαδοί των ελληνικών ομάδων, δεν είναι και τα καλύτερα του κόσμου, όταν ταξιδεύουν, αλλά ακόμη καλύτερα ξέρουμε τι συμβαίνει στη Μασσαλία με τους οπαδούς της Μαρσέιγ σχεδόν σε κάθε ματς που οι οπαδοί των φιλοξενούμενων φτάνουν στην πόλη. Ευτυχώς δεν είχαμε τίποτα χειρότερα, όπως έγραψε και η ανακοίνωση του ΠΑΟΚ. Τώρα όμως θα πρέπει να γίνει σαφές και σε όλους τους τόνους από την ίδια διοίκηση, στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, ότι την ερχόμενη Πέμπτη η Τούμπα δεν είναι το σημείο εκδίκησης για ότι συνέβη στη Μασσαλία. Για κανένα λόγο. Η ομάδα θα είναι κρίμα να μπει σε αυτό το τριπάκι. Η ομάδα και ο κόσμος της, πρέπει να μείνουν στο ματς, στο ποδόσφαιρο, συγκεντρωμένοι 100%, στην απόπειρα μιας μεγάλης υπέρβασης. Όλα τα άλλα, μόνο κακό θα της κάνουν, έρθουν, δεν έρθουν, οπαδοί της Μαρσέιγ στη Θεσσαλονίκη.