Μια νύχτα που θα τη θυμάσαι για πάντα…
Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στο πολιορκημένο «Βελοντρόμ», που εν μέρη θύμιζε σκηνές από τα «Τα Πάθη της Ζαν ντ' Αρκ», βιώνοντας πρωτόγνωρες καταστάσεις εκτός γηπέδου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, πλην των δυο παιδιών μου, ήταν αφού φτάσαμε, όπως φτάσαμε, ως εκεί «τώρα ζήστο ως το τέρμα». Τέτοιες ποδοσφαιρικές βραδιές οφείλεις να τις ζήσεις για να τις θυμάσαι.
Κι όλα αυτά που ζήσαμε στη Μασσαλία, όπου βρέθηκα με το Gazzetta πιστέψτε με, θα τα θυμόμαστε για πάρα πολλά χρόνια…
Οι «ασπρόμαυροι» «πειρατές του Λουτσέσκου», όπως ακριβώς τους φαντάστηκε και φιλοτέχνησε για το Gazzetta ο Χρήστος Ζωίδης, έφυγαν από τη Μασσαλία, έχοντας στο μυαλό τους ό,τι θα είχαν μπροστά τους να κάνουν ακόμη κι αν κέρδιζαν το χτεσινό ματς, το ίδιο έχουν μπροστά τους να κάνουν και τώρα.
Μια μεγάλη νίκη στην Τούμπα ήθελε, έτσι κι αλλιώς, ο ΠΑΟΚ πριν το πρώτο παιχνίδι. Μια μεγάλη νίκη θέλει και τώρα, με το γκολ του Ομάρ Ελ Καντουρί και τις αποκρούσεις του Αλέξανδρου Πασχαλάκη να τον κρατάνε «ζωντανό» στο παιγνίδι της πρόκρισης.
Στο ποδόσφαιρο ό,τι συμβαίνει ωφελεί, νομίζω, να το τοποθετεί κανείς εντός του πλαισίου της ευρύτερης συγκυρίας. Και έτσι να το αξιολογεί. Εδώ, η συγκυρία είναι ότι ο ΠΑΟΚ του πανούργου Ραζβάν Λουτσέσκου είναι πολύ κοντά στο να περάσει στα ημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Δεν μπορώ παρά να το εκτιμώ. Δεν συμβαίνει δα, για να το προσπερνώ, κάθε χρόνο. Δεκαεννιά χρόνια είχε να γίνει. Από την προηγούμενη παρουσία ελληνικής ομάδας στους «8», να μην σκεφτώ πότε ήταν η τελευταία φορά που υπήρχε ελληνική ομάδα παρούσα στους «4» ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Ο ΠΑΟΚ πείθει ότι, αργά αλλά σταθερά, προσεγγίζει τον χαρακτήρα που θέλει να του δώσει ο προπονητής του. Δεν αναφέρομαι σε τρόπο παιγνιδιού, στέκομαι στον χαρακτήρα. Ο οποίος χαρακτήρας υπάρχει, και είναι ανεξάρτητος απ’ την όποια απόδοση στην ημέρα. Μπορεί να παίξεις καλά σε μία ημέρα, μπορεί να παίξεις άσχημα σε μία άλλη ημέρα. Ο χαρακτήρας είναι το «άλφα και το ωμέγα».
Ο «Δικέφαλος» αντιστάθηκε στις μικρές-μικρές ήττες του, εδώ κι εκεί, στο «Βελοντρόμ». Αντεξε, και τον αδύναμο κρίκο του. Τον… Μαρτσίνιακ, αλλά κυρίως τον βοηθό του. Ο Πάβελ Σοκολνίσκι, όπως λέγεται το παλικάρι από την Πολωνία, κράτησε κάτω τη σημαία του στην εξαιρετική κάθετη του Παγιέ προς τον Ζέρσον στη φάση του 1-0.
Να τον χαίρεται η UEFA τον βοηθό που «έχασε» και μια φάση νωρίτερα με δύο παίκτες της Ολιμπίκ σε θέση οφσάιντ, έχασε και τη φάση του Άκπομ στο δεύτερο ημίχρονο. Αλλά, μισό λεπτό; Τι φταίει ο Πολωνός βοηθός. Για ποια UEFA μιλάμε. Για την συνομοσπονδία, που το καλοκαίρι, «έστησε» ένα νέο προϊόν, υποτίθεται με στόχευση την προώθηση του αθλήματος, αλλά δεν φρόντισε να επιβάλλει την παρουσία VAR. Κι άντε στα προκριματικά και τη φάση των ομίλων, να το καταλάβω υπάρχουν… τεχνικά προβλήματα. Άντε τρέχα να βρεις καλώδια και γραμμές στα βράχια του Γιβραλτάρ, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η πορεία του ΠΑΟΚ τον περασμένο Σεπτέμβριο στους ομίλους. ΟΚ, δεκτόν ως εκεί.
Στα νοκ άουτ παιχνίδια, όμως, γιατί επιμένει και τα αφήνει όλα στην τύχη τους. Το παράλογο στην όλη υπόθεση είναι πως από τη φάση των «8» και μετά, η UEFA λειτουργεί και συμπεριφέρεται στη διοργάνωση των αγώνων, όπως στα αντίστοιχα του Champions League και του Europa League. Χωρίς, πάντως, VAR μέχρι τον τελικό και χωρίς μια πειστική απάντηση στο σχετικό ερώτημα: γιατί να κρίνονται προκρίσεις λόγω «απουσίας» του Video Assistant Referee.
Στο «Βελοντρόμ» όλα ήταν στιγμές. Η πρώτη με την κατεβασμένη σημαία. Η δεύτερη με το άνευ λόγου και αιτίες κόρνερ του Ίνγκασον απ’ όπου ξεκινάει η ζωγραφιά του Παγιέ για το 2-0. Στιγμές είναι και ένα σωτήριο κόψιμο του Κρέσπο.
Οι αποκρούσεις του Πασχαλάκη, ειδικά αυτή η διπλή στο εξ επαφής σουτ (με την... πλάτη) του Γκεντουζί και την κεφαλιά του Σαλιμπά, που αποτρέπει το 3-1. Μία καίρια στιγμή. Όπως και η κούρσα του Μιτρίτσα στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων. Με δύο παίκτες της Ολιμπίκ να τον κυνηγούν δεν είχε κουράγιο και καθαρό μυαλό να σηκώσει το κεφάλι, να δει τον ολομόναχο Τσόλακ εντός της μεγάλης περιοχής και η ιστορία να γραφόταν αλλιώς...
Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο 45λεπτο σεβάστηκε μέχρι εκεί όπου δεν πάει τον αντίπαλό του. Οι παίκτες του Λουτσέσου μπήκαν στο τερέν με πολλές σκέψεις στο κεφάλι τους. Το γήπεδο. Ο αντίπαλος. Η φάση της διοργάνωσης και η (μικρή) απόσταση από την υπέρβαση. Γι' αυτό δυσκολευόταν απίστευτα στη δημιουργία. Σε τέτοια ματς υψηλής έντασης δεν αρκούν τα τρεξίματα του Τσιγγάρα στη μεσαία γραμμή, χρειάζεσαι ποιότητα, ευτυχώς, τη βρήκε στο πρόσωπο του Καντουρί και του Αουγκούστο (του δεύτερου μισού) που μεταμόρφωσαν την ομάδα. Ο Λουτσέσκου δε φοβήθηκε, έκανε πρώτος την κίνησή του και από το 46ο λεπτό μέχρι και καμιά εικοσαριά λεπτά αργότερα στο ματς, ο ΠΑΟΚ βγάζει χαρακτήρα, κυριαρχεί στο χορτάρι και στο τέλος έρχεται αυτό το 2-1.
Η βραδιά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι έκλεισε με την Ολιμπίκ να χάνει τρεις ποδοσφαιριστές (Ζέρσον, Ντιένγκ, Καμαρά) και τον προπονητή της (Σαμπαόλι) ενόψει της ρεβάνς. Στο «Βελοντρόμ» ο Ζέρσον ήταν μια ομάδα μόνος του στη μεσαία γραμμή. Κολώνα και μοχλός πίεσης μαζί.
Ο «Δικέφαλος» ενόψει της ιστορικής, όπως εξελίχθηκε, βραδιάς της ερχόμενης Πέμπτης οφείλει να κρατήσει χαμηλά την μπάλα. Αντικειμενικά, η Ολιμπίκ ήταν από τη μέρα της κλήρωσης και παραμένει να είναι μετά το πρώτο παιχνίδι το φαβορί. Απλώς, λέω πως ήρθε η ώρα η Τούμπα να δώσει, επιτέλους, μεγάλη πρόκριση.
«Je suis... Journaliste»
Πάμε και στις τραγελαφικές καταστάσεις που ζήσαμε επί τρεις μέρες στη Μασσαλία. Το Gazzetta ήταν παρέα με τη Novibet από την Τρίτη στην πόλη ακολουθώντας τον ΠΑΟΚ σε ένα ακόμη μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού του.
Το τι ζήσαμε επί 72 ώρες δεν λέγεται, ούτε περιγράφετε, όση προσπάθεια κι αν γίνεται από πλευράς της τοπικής αστυνομίας να μεταφέρει τις ευθύνες στους 3.500 Έλληνες φιλάθλους. Αυτά που έζησα δεν τα έχω ξαναζήσει σε κανένα ευρωπαϊκό γήπεδο και δόξα τω θεό είναι πάρα πολλά όσα έχω επισκεφτεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ή προσωπικής επιθυμίας.
Ήμασταν από την Τρίτη το απόγευμα στη Μασσαλία, τα είδαμε με τα ματάκια μας, τα βιώσαμε στο μισό μέτρο, νιώσαμε στο πετσί μας την ίδια αγωνία, όπως και οι Ελβετοί της Βασιλείας που τους έστειλαν με το ίδιο σχέδιο στο «στόμα του λύκου» χωρίς το παραμικρό μέτρο προστασίας.
Ας έρθει, λοιπόν, ο υπεύθυνος της αστυνομίας του Μπους ντυ Ρον να μου πει πως είναι να σε έχουν περικυκλώσει καμιά τριανταριά Αλγερινοί, όταν το «βανάκι» μιας ομάδας Ελλήνων απεσταλμένων δημοσιογράφων «κόλλησε», λόγω κίνησης, στο δρόμο για το «Βελοντρόμ». Κι άντε το να σε έχουν περικυκλώσει δεν λέει και τίποτα. Όταν όμως αρχίζουν να κολλάνε τα πρόσωπα τους στα τζάμια και να σε απειλούν ουρλιάζοντας «murt les grecs», τότε το νιώθεις μέσα σου, η κατάσταση σοβαρεύει, δεν είναι παίξε-γέλασε.
Ευτυχώς, που ο νεαρός οδηγός που μας μετέφερε στο γήπεδο κάνει δουλειές με τη Μαρσέιγ. Το παλικάρι έβγαλε και έδειξε μια κάρτα της Ολιμπίκ, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να πει προς το εξαγριωμένο πλήθος, που αναζητούσε Έλληνες και διψούσε για αίμα, «ils sont journalistes Grecs». Άγιο, είχαμε…
Για ποιο σχέδιο μιλάει η τοπική αστυνομία όταν αποφάσισε να απαγορεύσει την οργανωμένη μετακίνηση των φίλων του ΠΑΟΚ, προτρέποντάς τους να πάνε μεμονωμένα σ΄ ένα γήπεδο που περιμετρικά και σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου κυριαρχούν χιλιάδες οπαδοί της Μαρσέιγ.
Πολύ σωστά το λέει η σημερινή ανακοίνωση της ΠΑΕ. Από τύχη δε θρηνήσαμε θύματα. Η ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Για ποια αθέτηση της συμφωνίας κάνει λόγο η αστυνομία του Μπους ντυ Ρον όταν περικύκλωσαν το ξενοδοχείο της διοίκησης και ήξεραν οι χούλιγκανς της Ολιμπίκ κάθε βήμα της αποστολής, που στο δρόμο προς το γήπεδο δέχθηκε επίθεση με πέτρες. Για ποιο σχέδιο μιλάνε οι Γάλλοι όταν υποχρέωσαν εκατοντάδες Έλληνες φιλάθλους να αποχωρήσουν από το γήπεδο κοντά στις 3 τα ξημερώματα χωρίς την παραμικρή προστασία και χωρίς να υπάρχει ενναλακτικός τρόπος διαφυγής από το εκεί. Κάποιοι νοίκιασαν επί τόπου αυτοκίνητα, μέσω εφαρμογών, κάποιοι άλλοι έψαχναν εναγωνίως ένα ταξί, οι περισσότεροι, πάντως, διέσχισαν πεζοί μες το σκοτάδι μια απόσταση 6-7 χιλιομέτρων για να φτάσουν στα ξενοδοχεία τους. Τα 24 λεωφορεία που είχαν βάλει το απόγευμα, δεν εμφανίστηκαν ποτέ μετά τη λήξη.
Η κατάσταση πέριξ του γηπέδου επί πέντε ώρες θύμισε… μεσαίωνα. Την ίδια συμπεριφορά έτυχαν και φιλοξενούμενοι φίλαθλοι κι άλλων ευρωπαϊκών ομάδων. Μόνον η ΑΕΚ και οι οπαδοί της είναι καλοδεχούμενη στο «Βελοντρόμ» και τη Μασσαλία. Το καταλάβαμε μια χαρά το τριήμερο.
Αυτό και τίποτα άλλο περί των επεισοδίων, πλην μιας παρότρυνσης να μην θελήσουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ να απαντήσουν για τα όσα έζησαν το τριήμερο στη Μασσαλία. Είτε δεν έρθουν, το πιθανότερο, είτε έρθουν οι οργανωμένοι οπαδοί της Ολιμπίκ. Θα είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα έχουν κάνει γιατί θα είναι κρίμα να περάσει η ομάδα στους «4» ευρωπαϊκής διοργάνωσης και να παίξει «κεκλεισμένων των θυρών».
Όπως προανέφερα δεν συμβαίνει δα και κάθε χρόνο.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
