Αρης: Η ατομική ποιότητα του δίνει την πρόκριση

• Το κάθετο ποδόσφαιρο και το ρίσκο
• Ο Πάλμα αποδείχθηκε πιο έξυπνος
• Ο Μανού Γκαρθία είναι ο παίκτης που χρειάζεται

Το (ευρωπαϊκό) πρόβλημα του Άρη στα καλοκαίρια που προηγήθηκαν δεν είχε να κάνει με το επίπεδο δυναμικής του αντιπάλου όσο με τη δική του ετοιμότητα αλλά και δυσκολία στη διαχείριση must win αγώνων. Η Γκόμελ δεν ήταν δα πολύ χειρότερη από την Κόλος Κοβαλίβκα ή την Αστάνα, είχε όμως την ατυχία να συναντήσει μια – έτοιμη πνευματικά – ομάδα, γεγονός το οποίο αποδείχθηκε από τη διαχείριση της ψυχρολουσίας των πρώτων λεπτών. Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, τούτη τη φορά ο Άρης είχε συνήθειες επαγγελματία εκτελεστή κι αν εκπλήσσει το γεγονός ότι σκόραρε δύο φορές από στημένη μπάλα, όσοι γνωρίζουν τη σχετική ικανότητα του Λούις Πάλμα αλλά και του Χουάν Ιτούρμπε, έχουν ένα σωρό στοιχεία για να επιχειρηματολογήσουν για το αντίθετο.

Πνευματικά, ήταν έτοιμος γιατί εκεί που «στράβωσε» το παιχνίδι, είχε την ωριμότητα αλλά και την προσωπικότητα να απορροφήσει την παγωμάρα 20.000 φιλάθλων μες το κατακαλόκαιρο, σε αντίθεση με τους Λευκορώσους οι οποίοι (λόγω έλλειψης εμπειρίας) ένιωσαν ότι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους παρότι είχανε αγγίξει την τελειότητα. Εκεί ο Άρης δεν κοίταξε πίσω, ούτε άφησε τους δαίμονες του παρελθόντος να κυριεύσουν το μυαλό του. Βέβαια, από τους «έντεκα» που χρησιμοποίησε ο Χερμάν Μπούργος, μόλις οι δύο (Φαμπιάνο, Κουέστα) έζησαν τον περσινό αποκλεισμό. Και η αντίδρασή του ήταν υποδειγματική.

Η (ουσιαστικά) εξασφάλιση της πρόκρισης από τον πρώτο αγώνα και το ευρύ σε επίπεδο απόλαυσης 5-1 προφανώς καλλιεργεί συνθήκες ενθουσιασμού, αλλά η σύνεση είναι καλύτερος οδηγός όπως και η ρεαλιστική προσέγγιση του αγώνα γιατί η Μακάμπι Τελ Αβίβ δεν είναι Γκόμελ αλλά επ’ αυτού έχουμε χρόνο μπροστά μας. Γιατί επίσης, οι «κίτρινοι» είναι μια νέα ομάδα η οποία θυμίζει μπόμπιρα που προσπαθεί να βρει τα πατήματά του. Χρειάζεται χρόνος κι έως ότου τα βρει και θέλει να περάσει αυτός όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.

Επί του παρόντος, ο Άρης διέλυσε μια ομάδα η οποία κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα από αυτόν, έβγαλε συνδυαστικό ποδόσφαιρο, είχε υπομονή στο παιχνίδι της για να βρει την καλύτερη δυνατή συνθήκη αλλά εκεί που χρειάζεται η ποιότητα, η δική της μετρήθηκε με το σταγονόμετρο. Αντιθέτως, ο ίδιος την είχε σε υπερθετικό βαθμό κι ας υστέρησε στα υπόλοιπα. Γιατί η ατομική ποιότητα τον διευκόλυνε στην επίτευξη του στόχου.

Το κάθετο ποδόσφαιρο και το ρίσκο

Απέναντι στην Γκόμελ όλα έμοιαζαν υπέροχα, θαρρώ όμως ότι το αγωνιστικό σχέδιο που κατέστρωσε και εκτέλεσε ο Χερμάν Μπούργος μάλλον αφορούσε μόνο το συγκεκριμένο παιχνίδι. Θεωρητικά, ο Άρης παρατάχθηκε με 4-4-2 μα στην πραγματικότητα το σύστημά του ήταν 4-2-4 κι αυτό εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο καθώς πέραν της δοκιμής των αντοχών του Σέικ Ντουκουρέ, είναι φανερό ότι ο Μπριάν Νταμπό δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας. Αυτή τη στιγμή ο Άρης δεν είναι τόσο συμπαγής στον άξονα, δείχνει ευάλωτος σε καταστάσεις transition άμυνας, ζήτημα το οποίο φάνηκε σε 2-3 περιπτώσεις χθες και απέναντι σε ποιοτικότερο αντίπαλο θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρυφτεί. Η τετράδα στην άμυνα είναι καλή, έχει ταχύτητα, προσωπικότητα και τεχνική αλλά δεν μπορεί να απορροφήσει το σύνολο των επιθέσεων του αντιπάλου. Χρειάζεται μεγαλύτερη υποστήριξη από την γραμμή που προπορεύεται.

Το δεύτερο στοιχείο που ξεχωρίζει από τον φετινό Άρη είναι ότι έβαλε το παράλληλο ποδόσφαιρο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και προσπαθεί να παίξει κάθετα έχοντας πλέον το υλικό για να το υποστηρίξει. Στα άκρα μοιάζει τρομερά ικανός με τα δίδυμα των Πίρσμαν-Καμάτσο (αριστερά) και Οντουμπάτζο-Ιτούρμπε (δεξιά) γιατί οι τέσσερις έχουν έναν φορ ο οποίος τους αποδεσμεύει με τις κινήσεις του. Θεωρητικά, ο Άντρε Γκρέι σημείωσε δύο εύκολα γκολ (σ. σ. από εκτέλεση πέναλτι αλλά και σε κενή εστία), στην πραγματικότητα όμως κουβαλά στην πλάτη του τους κεντρικούς αμυντικούς, ενίοτε και τον κεντρικό χαφ, ανοίγοντας χώρους για τους συμπαίκτες του. Στην εκτέλεση δεν έχει βρει ρυθμό, επιμένω όμως να μην τον φοβάμαι. Γιατί στη στραβοκλωτσιά του πρώτου ημιχρόνου έκανε το σουτ με το σωστό πόδι (αριστερό), ομοίως και στο πλάγιο τετ α τετ του δεύτερου μέρους όπου έξυπνα έσκαψε την μπάλα. Αυτή δεν μπήκε στα δίχτυα αλλά θα μπει.

Ο Πάλμα αποδείχθηκε πιο έξυπνος

Προφανώς ήταν ο man of the match με δύο ασίστ, ένα γκολ και το κερδισμένο πέναλτι όπου εκεί ο Λούις Πάλμα εκμεταλλεύτηκε την ψυχοσύνθεση του παιχνιδιού και την πίεση που παρήγαγε το γήπεδο. Η περίπτωση του νεαρού από την Ονδούρα είναι αξιοσημείωτη αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από 7-8 μήνες έπαιζε στο – ουσιαστικά – ημιεπαγγελματικό Πρωτάθλημα της χώρας του κι έφτασε να έχει κρίνει τα δύο σημαντικότερα ματς του Άρη στους τελευταίους τρεις μήνες. Αυτό έβαλε τις βάσεις της ανατροπής σ’ εκείνο το μυθικό παιχνίδι με την ΑΕΚ, ο ίδιος άλλαξε το momentum του χθεσινού αγώνα. Δείχνει να έχει αποκτήσει γραμμή επικοινωνίας με τον Άντρε Γκρέι αλλά θα πρέπει να βελτιώσει την τακτική συμπεριφορά του η οποία αφορά και τις βοήθειες που πρέπει να δίνει στους κεντρικούς χαφ σε κατάσταση άμυνας.

Ο Μανού Γκαρθία είναι ο παίκτης που χρειάζεται

Αυτή η διαπίστωση αναδείχθηκε μέσα από τα φιλικά προετοιμασίας και ενισχύθηκε μετά τον πρώτο επίσημο αγώνα κι ας υπάρχει στο συρτάρι αυτό το 5-1 επί της Γκόμελ. Μπορεί η «παραχώρηση» της κατοχής της μπάλας στην Γκόμελ να ήταν μέρος του χθεσινού σχεδίου αλλά στην πλειοψηφία των αγώνων που θα δώσει ο Άρης, θα χρειαστεί αυτός να κάνει παιχνίδι και να ψάχνει να βρει τρόπους για να ανοίξει πολυπρόσωπες άμυνες. Οπότε είναι μεγάλη η ανάγκη προσθήκης ενός δημιουργικού κεντρικού χαφ και με την απόκτηση του Μανού Γκαρθία θα αυξήσει τους τρόπους έκφρασής του στην επίθεση και σίγουρα το ρισκαδόρικο 4-2-4 δεν θα είναι ο σχεδιασμός με τον οποίον θα ξεκινά ένα παιχνίδι.