ΠΑΟΚ: Έστω κι έτσι, ο Λουτσέσκου οφείλει επιτέλους να βρει το κέφι του

Παραξενεύτηκαν πολλοί ακούγοντας τον Λουτσέσκου να παραδέχεται χθες το βράδυ ότι ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ ήταν καλά προετοιμασμένος για τους αγώνες με τη Λέφσκι. Αυτή είναι η αλήθεια που βαραίνει τον ίδιο, την ΠΑΕ, τον Μπότο και φυσικά τον Σαββίδη.

Για την εικόνα του ΠΑΟΚ και τον φυσιολογικό αποκλεισμό απέναντι σε μία ομάδα που έπαιξε καλύτερα από αυτόν στα δύο ματς, δεν έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς. Ο ΠΑΟΚ έκανε πάρα πολλά λάθη αυτό το καλοκαίρι με πρώτο και κυρίαρχο το ότι κοίταξε το… μεθαύριο με τις υπεραξίες που θέλει να δώσει στους νεαρούς του παίκτες, υποτιμώντας σε απίστευτο βαθμό το σήμερα, με τους πρώτους ιδιαίτερους ευρωπαϊκούς αγώνες.

Δεν θα σταθώ στις επισημάνσεις που έκανα όλο το καλοκαίρι για τους κινδύνους της πολιτικής και του πλάνου ανανέωσης, γιατί όλα αυτά ήταν αυτονόητα. Όταν όμως παίρνεις τόσο σοβαρές αποφάσεις, φροντίζεις να μειώνεις τους κινδύνους με το timing υλοποίησης. Στις 7 Ιουλίου ήμασταν στην Ολλανδία και από εκεί αναρωτιόμουν... Πόσο καλά είναι ο ΠΑΟΚ δύο εβδομάδες πριν τους πρώτους τελικούς;. Μετρήστε εκκρεμότητες που είχε τότε η ομάδα, η οποία αποφάσιζε να αλλάξει σε τόσο μεγάλο βαθμό το ρόστερ της.

Επειδή όμως όλα αυτά τα έχω σημειώσει και δεν τα επαναλαμβάνω ως δικαίωση, θέλω να σταθώ σε ένα βαθμό και σε αυτά καθ’ αυτά τα δύο 90λεπτα των αγώνων ΠΑΟΚ-Λέφσκι. Πρώτος αναγνωρίζω στον Λουτσέσκου το δίκιο του για τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση του πλάνου, αλλά και με τις ατυχίες που βρήκαν την ομάδα από τα μέσα της προετοιμασίας και μετά. Έστω και έτσι όμως, πρέπει να παραδεχθούμε και εμείς που τον εκτιμάμε τόσο, αλλά και εκείνος κάνοντας την αυτοκριτική του, ότι στα 180 λεπτά υπέστη πολύ μεγάλη ΤΑΚΤΙΚΗ ήττα από τον αντίπαλο προπονητή. Ήττα που θύμισε έντονα… Βίντι. Και τότε και τώρα, ήξερε. Είδε, ανέλυσε και γνώριζε τι έχει να αντιμετωπίσει στο τακτικό κομμάτι. Και τότε και τώρα, επί 180 σχεδόν λεπτά, δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει. Δεν το παίζω έξυπνος, δεν είμαι προπονητής, δεν έχω να προτείνω κάτι, αλλά δεν γίνεται να έχει αντίπαλο που παίζει τόσο μα τόσο ψηλά και να μην βρίσκει τρόπο, συνεργασία, αυτοματισμό, το οτιδήποτε, για να δημιουργήσει έστω μία φορά, μία φάση στην πλάτη τους! Ναι, ο ΠΑΟΚ χάρισε και στα δύο ματς το πρώτο γκολ με ασίστ παίκτη του σε αντίπαλο. Ναι, πήγαν όλα στραβά σε πρόσωπα και καταστάσεις. Ναι δεν είχε όσους θα έπρεπε και στο χρόνο που θα έπρεπε, αλλά πώς είναι δυνατόν ο ΠΑΟΚ να μην κάνει ούτε μία ή δύο φάσεις σε αυτή την άμυνα την οποία είχε διαβάσει από την προετοιμασία; Έχασε κατά κράτος και αυτό πρέπει να το παραδεχθεί χωρίς να ψάχνει άλλες γενικές δικαιολογίες.

Και κάτι ακόμη που με παραξένεψε από τον Λουτσέσκου. Είναι δυνατόν με τόση εμπειρία σε καλοκαιρινά προκριματικά να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ποντάρει στους παλιούς, αφού ξεκινάει η προετοιμασία; Άσχετα αν τελικά δεν είχε την ευκαιρία λόγω των προβλημάτων... Και μόνο το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ φέτος ξεκίνησε τη χρονιά, αγνοώντας ή καταπατώντας τον βασικό κανόνα των καλοκαιρινών προκριματικών, δείχνει και το πόσο λάθος προετοιμάστηκε γι αυτά.

Σε ατομικό επίπεδο δεν πρόκειται να κατηγορήσω κανέναν παίκτη επειδή δεν ανταποκρίθηκε και δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος. Δείχνει τεράστια αμπαλοσύνη να βγάζεις και συμπεράσματα για νέους παίκτες από δύο ματς. Οι μόνες ευθύνες υπάρχουν σε εκείνους τους έμπειρους που χθες το βράδυ δεν άφησαν την ομάδα να προσπαθήσει 11 εναντίον 11 μέχρι το τέλος, μπας και… Ο Βιεϊρίνια και ο Ντόουγκλας έκαναν ασυγχώρητα λάθη και δεν έχουν δικαιολογίες. (Τι καλά να τα ρίχναμε όλα στην… UEFA; Έτσι δεν συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις;)

Η ζημιά έγινε. Όσοι ένιωθαν και έβλεπαν κατάλαβαν ότι το κακό συνέβη στη Βουλγαρία, αφού αυτός ο ΠΑΟΚ δεν υπήρχε περίπτωση να έκανε το τέλειο ματς για να κερδίσει μία καλά οργανωμένη και δουλεμένη ομάδα. Από εδώ και πέρα…

Αφού ο ΠΑΟΚ εκπόνησε ένα πλάνο, πρέπει να το στηρίξει. Πρώτα ο Σαββίδης και μετά όλοι οι άλλοι. Τώρα, διαμορφώνεται μία χρονιά με ένα ματς την εβδομάδα και εδώ υπάρχει μια άλλη συνθήκη. Ο Λουτσέσκου την έζησε και πάλι το 2017. Τότε, ζήτησε δυο μήνες και πράγματι κατάφερε να παρουσιάσει μία δική του ομάδα σε τακτική και νοοτροπία. Τότε είχε έμπειρους παίκτες, αλλά και κέφι. Είχε όραμα. Φέτος έχει πιο νεαρούς παίκτες, μέχρι χθες όμως ΔΕΝ είχε κέφι. Ήταν σαν να φοβόταν την αποτυχία. Τώρα που αυτή ήρθε, καλό θα είναι να το βρει το κέφι για να κάνει τη δουλειά του χωρίς πλέον να σκέφτεται τις δικαιολογίες. Προχθές, πολύ σωστά σημείωσε ότι… «το πλάνο ανανέωσης όλοι μαζί το αποφασίσαμε». Μπράβο του γιατί έτσι έκοψε το βήχα σε όλους τους άσχετους που έψαχναν να δημιουργήσουν ίντριγκες. Τώρα όμως, ας δουλέψει, ας μάθει από το πάθημα, ας αναλάβει ουσιαστικά τις ευθύνες του, γιατί ο φετινός καλοκαιρινός Λουτσέσκου, δεν ήταν αυτός που όλοι γνωρίζαμε.Όλα αυτά αφού βέβαια βοηθηθεί από όλους τους άλλους που επαναλαμβάνω κοιτούσαν το 2023 και το 2024 με το πώς θα πάρουν υπεραξία οι παίκτες, ξεχνώντας το καλοκαίρι του 2022 λες και οι προκρίσεις αυτές ήταν αυτονόητες.

* Όσοι περιμένουν λαϊκισμούς του στυλ… όλοι οι παίκτες είναι άχρηστοι, ο Μπότο δεν ξέρει τι του γίνεται, ή όσοι ανυπομονούν να «διώξουν» τον Λουτσέσκου, ξέρουν που πρέπει να πάνε για να διαβάσουν όλα αυτά τα επιπόλαια…