Πάντα η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά

• Απέφυγε την εκτέλεση και βίωσε τον αργό θάνατο
• Θέλει δουλειά για να αποκτήσει τα στοιχεία ομάδας

Στον επαγγελματικό αθλητισμό μετρά αυτό που παίρνεις. Αυτό που άξιζες απασχολεί τον περίγυρο. Τον κόσμο καθώς αποχωρίζεται τις θέσεις του στο γήπεδο, την αφεντιά μας κ.α. Είναι δύσκολο να βρίσκεσαι μονίμως στη θέση του αποκλεισμένου. Πόσες φορές αντέχεις να διαβάσεις το ίδιο βιβλίο; Τρεις φορές σε τέσσερα χρόνια είναι πολλές. Δεν άξιζε με τη Μόλντε, μα αποχαιρέτησε. Δεν του άξιζε με την Αστάνα αλλά το ίδιο. Και τώρα με τη Μακάμπι η κατάθεση ψυχής θα έπρεπε να είχε μετουσιωθεί. Ίδιος πρόλογος (κακό εκτός έδρας παιχνίδι), ίδιο περιεχόμενο, αντίστοιχος επίλογος. Και να’ σου η εικόνα της τελευταίας φάσης στο Τελ Αβίβ. Πίστευα ότι την είχε αποβάλλει ο εγκέφαλος αλλά μάταια. Ένα πιο πειστικό άγγιγμα ήθελε από τον Καμάτσο. Μια μικρή λεπτομέρεια που συνήθως περνά απαρατήρητη. Λάθος. Κάθε λεπτομέρεια κρύβει ανεκτίμητη αξία.

Η στιβαρότητα των υποθετικών σεναρίων είναι όμοια μ’ αυτή ενός φύλλου που ταξιδεύει καθώς φυσά ο βαρδάρης. Στις σπουδαίες βραδιές του Άρη «φοριέται» ο βαρδάρης στους τίτλους των media. Χθες στο «Κλ. Βικελίδης», φυσούσε ένας γλυκός νοτιάς, αλλά ήταν καλό σημάδι. Στο τέλος της βραδιάς έμειναν τα «αν» τα οποία φωτογράφιζαν 3-4 φάσεις που τελικώς έκριναν τον νικητή από τον ηττημένο.

- Η φάση του Καμάτσο στο 95’ στο Bloomfield Stadium

- Το παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα στον μακράν καλύτερο παίκτη του Άρη χθες, Γιάκουμπ Μπράμπετς, του οποίου το λάθος ήταν ολέθριο.

- Η εκτέλεση του Εράν Ζάχαβι και η αστοχία του Άντρε Γκρέι έγιναν σε χρονική απόσταση 2-3 λεπτών. Οι φάσεις δεν ήταν ίδιες αλλά πανομοιότυπες. Ο Ισραηλινός σκόραρε το υπ’ αριθμόν 300ο γκολ του σε επαγγελματικό διασυλλογικό επίπεδο. Μόλις δέκα λεπτά είχαν περάσει από την είσοδό του στο παιχνίδι. Δεν είχε προλάβει να ιδρώσει το μέτωπό του. Η πάσα του Κανικόφσκι ήταν εξαιρετική, ομοίως και το κοντρόλ παράλληλα με την εκτέλεση του 35χρονου. Ο Γκρέι είχε 80 λεπτά στην πλάτη, του έφυγε και το κοντρόλ, πλήρωσε περισσότερο όμως την αναποφασιστικότητά του ως προς τον τρόπο εκτέλεσης. Λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά. Εξιλεώθηκε με το τακουνάκι.

- Και πάλι η εκτέλεση του Ζάχαβι στον πρώτο αγώνα. Περιτριγυρισμένος από τρεις παίκτες αλλά σούταρε σε πρώτο χρόνο στο πιο ακραίο σημείο της αριστερής γωνιάς της εστίας του Χουλιάν Κουέστα, από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Εκεί βρέθηκε και ο Λούις Πάλμα, με τον πιο κοντινό παίκτη στα τρία μέτρα και με μια εστία να φωνάζει. Δεν βρήκε στόχο. Ο ένας διανύει τα τελευταία μέτρα μιας σπουδαίας διαδρομής. Ο δεύτερος, μόλις ήρθε από την Ονδούρα.

Απέφυγε την εκτέλεση και βίωσε τον αργό θάνατο

Ο Άρης γλίτωσε την «εκτέλεση» στο Τελ Αβίβ – γιατί θα μπορούσαν όλα να είχαν τελειώσει στη βραδιά του πρώτου αγώνα – και είχε την ατυχία να βιώσει τον αργό θάνατο μέσα στο σπίτι του. Προφανώς δεν τον άξιζε, όπως δεν άξιζε και στη Μακάμπι να απολαύσει τέτοια εγκώμια έπειτα από την επιβλητική παρουσία της στον πρώτο αγώνα. Αποδείχθηκε ότι το έκανε όχι λόγω της ποιότητάς της αλλά της αυτοκαταστροφικής τάσης του Άρη. Ασφαλώς είναι σύνολο επιπέδου. Ξεκάθαρα άντλησε συνοχή από τη στιγμή που είναι ίδια ομάδα κατά 80% και δεν είπε ψέματα ο Χερμάν Μπούργος περί της εμπειρίας των ποδοσφαιριστών της. Αυτή αναδείχθηκε από τη μεθοδολογία τους για να ανακόψουν τον Άρη μετά το εκρηκτικό δεκάλεπτο του πρώτου μέρους. «Κοίμισαν» το παιχνίδι μέχρι το τέλος του ημιχρόνου και από την κατηφόρα ισορρόπησε ο αγωνιστικός χώρος.

Πράγματι η Μακάμπι έχει καλύτερο σύνολο από τον Άρη αλλά η τύχη της έγινε… δίφραγκο στον αέρα. Έχει καλύτερη δομή σαν ομάδα, είναι περισσότερο συμπαγής γιατί δεν άλλαξαν τα ονόματα στα ερμάρια των αποδυτηρίων και μπαροτοκαπνισμένη έπειτα από μια κακή διετία. Είχε πιο ξεκάθαρο τρόπο έκφρασής της στο γήπεδο. Κάθε χρόνο παίζει στην Ευρώπη και οι παραστάσεις που αποκτά είναι τα όπλα της για τη διαχείριση καταστάσεων τύπου «Κλ. Βικελίδης».

Θέλει δουλειά για να αποκτήσει τα στοιχεία ομάδας

Ο Άρης δεν έχει τα περισσότερα από τα παραπάνω, κατά δήλωση του προπονητή του, προσπαθεί να τα αποκτήσει αλλά θα χρειαστεί να φανεί ανθεκτικός και υπομονετικός με τον χρόνο που θα χρειαστεί για να γίνει ομάδα. Η απόφαση ανανέωσης του ρόστερ ήταν σωστή, χρειαζόταν όμως ένας ακόμη κεντρικός χαφ για να χρησιμοποιηθεί εκεί που ο Σέικ Ντουκουρέ είχε παραδώσει πνεύμα. Χαφ έμπειρος, γνώστης του περιβάλλοντος. Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, χρειαζόταν κι ένας ψηλέας δεύτερος επιθετικός.

Ο Άρης δεν έχει φτάσει σε επίπεδο να εντυπωσιάσει με την κυκλοφορία μπάλας και την ανάπτυξή του αλλά γοητεύει ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς του γιατί αυτόν θα πρέπει να έχει σε υπερθετικό βαθμό έως ότου γίνει ομάδα. Μη κρυβόμαστε, κινητήριος δύναμη ήταν η ενέργεια και η ένταση που μετέδιδε ο κόσμος από την κερκίδα. Αυτή η γλυκιά ανυπομονησία. Η πίστη που είχε η φωνή του.

Είναι αναγκαίο να προσθέσει τα στοιχεία που οφείλει να έχει μια ομάδα για να προοδεύσει στην Ευρώπη έχοντας και την κληρωτίδα απέναντί της. Στο τέλος, με κοντή 11αδα, δείλιασε να γεμίσει στην περιοχή όπως είπε και ο Μάρβιν Πίρσμαν. Ίσως δεν πίστεψε ότι θα μπορούσε να κερδίσει κάποιος μια κεφαλιά και κατέφυγε στη λογική του συνδυαστικού ποδοσφαίρου απέναντι σε μια άμυνα σκληροτράχηλων παικτών. Αλλά δεν αποκλείστηκε λόγω αυτού. Γλιτώνοντας τον… sudden death στο Τελ Αβίβ, στο τελικό ταμείο μένουν οι λεπτομέρειες.

Υγ: Στον Μπράμπετς δεν άξιζε αυτό το λάθος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έπινε γουλιά-γουλιά τους επιθετικούς της Μακάμπι, κάπου ξεροκατάπιε κι έστειλε την μπάλα σε λάθος πόδια. Ο Τσέχος είναι εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός και ο λόγος που θα προστεθεί ένας ακόμη δεν έχει να κάνει με το χθεσινό. Είναι ντροπή να «λιθοβολείται» ένας παίκτης σαν τον Μπράμπετς γιατί έχει βγάλει ασπροπρόσωπους αυτούς που τον επέλεξαν. Αντιθέτως, φαίνεται ότι ο κύκλος του Ματέο Γκαρσία έχει κλείσει στον Άρη. Δεν είναι ο θρασύς πιτσιρικάς που ξεχειλίζει από ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Έμοιαζε με τον φάλτσο μιας ορχήστρας. Κρίμα γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πίστεψε ότι θα μπορούσε να αντιστρέψει την εις βάρος του κατάσταση.