ΠΑΟΚ - Λουτσέσκου: Η αξία να προχωράς μπροστά με τις ιδέες σου

Αυτή η ομάδα, o ΠΑΟΚ (έτσι όπως δημιουργήθηκε, πορεύτηκε, θαυμάστηκε, αυτό το καλοκαίρι), φρόντισε μπροστά να έχει ακόμα τρεις γεμάτους μήνες από υποχρεώσεις εντός κι εκτός συνόρων.

Αν μη τι άλλο είναι πολύ ωραία η αίσθηση να παίζεις έξι Πέμπτες στην Ευρώπη, αφήστε που το πρεστίζ του κλαμπ επιβάλει για πολλούς λόγους, οικονομικούς και αγωνιστικούς, την παρουσία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις

Η μακρινή ημερομηνία λήξης, Μάιος του 2024, αρκεί για να υποδηλώνει ότι δεν αμφιβάλλω, δεν ανησυχώ (και δεν κουράζω το μυαλό με υπολογισμούς) αν θα κάνει τη δουλειά, έως το τέλος, σωστά.

Θα την κάνει. Η διαδρομή, σε τούτο τον προκριματικό γύρο του UEFA Conference League, μαρτυράει εύγλωττα τη δυναμική. Και η δυναμική δεν αναχαιτίζεται.

Η εικόνα της ομάδας ως και πριν από το δεύτερο ματς με τη Χαρτς, ήταν περισσότερο ψυχολογική παρά πραγματική. Ολοι, κατά βάθος, ξέραμε. Αλλά θέλαμε και να το... δούμε. Τον ΠΑΟΚ (του Λουτσέσκου) ξανά σε ευρωπαϊκούς ομίλους.

Ο «Δικέφαλος» τη δουλειά, που είχε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι της έντονης αμφισβήτησης και των πολλών αλλαγών, την έκανε. Επαγγελματικά. Στην αρχή της πορείας. Πειστικά στο τέλος της διαδρομής από το 2ο προκριματικό μέχρι τους ομίλους. Όποιος πιστεύει ότι ήταν κάτι εύκολο, απλώς δεν έχει ιδέα το βαθμό δυσκολίας να περάσεις καλοκαιριάτικα τρεις προκριματικούς γύρους. Αήττητος. Με απολογισμό 4-2-0, νίκες/ισοπαλίες/ήττες, και συνολικά γκολ: 13-2. Η ίδια πάνω-κάτω ομάδα που πέρσι είχε τεράστιο θέμα με το γκολ, φέτος είχε μ.ο. δύο γκολ ανά αγώνα στην Ευρώπη.

Όπως έχω γράψει και θα το επαναλαμβάνω, με κάθε ευκαιρία που θα μου δίνει αυτή τη σεζόν το γκρουπ του Λουτσέσκου, «ο ΠΑΟΚ (θα) είναι μια ομάδα που (θα) επιδιώκει να πιέζει ψηλά, να ελέγχει το ρυθμό και να κυριαρχεί στο χορτάρι, αν κατορθώνει να οργανώνεται σωστά και γρήγορα όταν χάνει την μπάλα».

Γιατί, απέναντι (και) στη Χαρτς οι «ασπρόμαυροι» βρήκαν γκολ (το τέταρτο) με σχέδιο και πλάνο. Κλέψιμο ψηλά, γρήγορη σκέψη και μετάβαση στην επίθεση, τελείωμα.

Η παραίνεσή μου προς τους βιαστικούς φίλους του «Δικεφάλου», που πριν από δύο μήνες είχαν ρίξει «μαύρη πέτρα», αφορίζοντας τους πάντες και τα πάντα, είναι να απολαύσουν (σαν μοναδικό κι ανεπανάληπτο) το κάθε λεπτό, το κάθε μέτρο που θα διανύει η ομάδα, τους επόμενους μήνες. Οπως απολαμβάνει κανείς ένα υπέροχο ταξίδι που δεν ξέρει αν, ποτέ, θα αξιωθεί να το ξανακάνει.

Ο Ραζβάν για να επανέλθουμε στα καθαρά ποδοσφαιρικά ζητήματα, είναι πολύ καλός προπονητής. Καλός άνθρωπος. Καλός επαγγελματίας. Δίχως χειροπιαστό ορίζοντα, δουλεύει σκυλίσια σαν να υπάρχει ορίζοντας.

Ο Ρουμάνος έρχεται, σε τούτο το πρώτο φίνις της σεζόν, κι αναδεικνύεται (από την απομόνωση της περσινής αποτυχίας) πρωταγωνιστής. Αξία στη ζωή έχει να ζεις, και να πεθαίνεις, με τις ιδέες σου. Να πετυχαίνεις με τις ιδέες σου, ακόμα μεγαλύτερη. Αυτό το καλοκαίρι ο Λουτσέσκου νίκησε «με τις ιδέες του».

Αν ο ΠΑΟΚ καταφέρει να φτάσει ακόμα πιο ψηλά μ' αυτές τις ιδέες, θα 'ναι χρήσιμο όπλο και καλή ευκαιρία για ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τα παλαιά μυαλά της Τούμπας. Μ' εκείνους που δεν τους αρέσει η προπόνηση κι η τακτική του Λουτσέσκου. Είναι κατάλοιπα νοοτροπίας που (εφόσον προστατεύει κανείς την, όντως, σημαντική επένδυση στο προπονητικό τιμ) δεν μπαίνουν σε διαπραγμάτευση, μόνο σε διαδικασία ξεριζώματος.

Σε ακτίνα χιλιομέτρων, αν αντιληφθούμε ως κέντρο του κύκλου τον ΠΑΟΚ, ο «Τζενεράλ» Λουτσέσκου είναι ό,τι πιο κοντινό (στοιχείο) στην «ποδοσφαιρική υγεία». Κι αυτό στη Μικράς Ασίας θα πρέπει να το κατανοήσουν, ίσως και να το αποδεχθούν.

Το μεγάλο στοίχημα, συνεπώς, δεν θα 'ναι από δω και πέρα αν ο «Δικέφαλος» θα’ χει νέους παίκτες. Το στοίχημα είναι αν ο Λουτσέσκου θα παραμείνει, καθώς λήγει το συμβόλαιό του, κυρίως γιατί άλλος στη θέση του μπορεί να τα’ χε, ήδη, βροντήξει και να είχε αποσυρθεί στα ιδιαίτερά του, και στις αναμνήσεις του, με τη σύζυγό του Άνα-Μαρία και τα εγγόνια του στο Βουκουρέστι.

Το επάγγελμα-προπονητής απαιτεί, απαιτεί, απαιτεί. Βιολογική ανθεκτικότητα. Νοητική δύναμη. Υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, απαιτήσεις. Όλα αυτά μαζί. Ένα βήμα μπρος και δέκα πίσω. Καμία σκέψη, κανένα σχέδιο για το μέλλον. Ζούμε για το σήμερα, αδιαφορώντας ή κάνοντας ότι αδιαφορούμε για το αύριο.

Είχα την τύχη-ευλογία, μέσω του Gazzetta, να βρεθώ για δεκαπέντε ημέρες στην προετοιμασία της ομάδας. Στο πιο κρίσιμο και καθοριστικό κομμάτι κάθε νέας σεζόν, όπως λέει και πιστεύει ότι είναι κι ο Ραζβάν. Ζώντας για δύο εβδομάδες δίπλα στον ΠΑΟΚ αντιλήφθηκα πολύ καλά το πόσο σημαντικός είναι για ολόκληρο τον «ασπρόμαυρο» οργανισμό ο προπονητής και το τιμ που έχει δημιουργήσει γύρω του. Δύο εβδομάδες στην Ολλανδία, εκεί που και ένας άσχετος θα αντιλαμβανόταν την απόλυτη αντιδιαστολή, θετικότητα μέσα αρνητισμός έξω, αρκούσαν σαν δύο διαφορετικοί κόσμοι σε ένα κλαμπ, για να αντιληφθείς ότι o Λουτσέσκου είναι το «άλφα και το ωμέγα» αυτή την εποχή για τον ΠΑΟΚ.

Αντί για επιλόγου, θα επαναλάβω κάτι που έγραψα στις 19 Αυγούστου, με αφορμή το αφιέρωμα του Gazzetta, πολλοί θα το διάβασαν, λίγοι ενδεχομένως να έδωσαν σημασία:

«Θα είναι μια τεράστια επιτυχία», σημείωνα, «αν ο Ρουμάνος (σ.σ. Λουτσέσκου) καταφέρει να βάλει αυτό το καλοκαίρι την ομάδα στους ομίλους του UEFA Conference League, προσωπικά, θεωρώ ότι θα είναι μεγαλύτερη κι από την πορεία μέχρι τους «8» της ίδιας διοργάνωσης την σεζόν 2021-22, ίσως, μεγαλύτερη κι από την κατάκτηση του νταμπλ, αν καθίσουμε και σκεφτούμε το ποιος ήταν ο ΠΑΟΚ το 2018 και ποιος είναι ο ΠΑΟΚ (του Σαββίδη...) πέντε χρόνια μετά». Και επιμένω σ’ αυτό…