Το ημίχρονο που μπορεί να φτιάξει τη χρονιά του ΠΑΟΚ

ΠΑΟΚ στα δύσκολα του πρώτου ημιχρόνου, ΠΑΟΚάρα στο μαγικό δεύτερο ημίχρονο! Εννοείται ότι θα μπορούσε να είναι και το αντίστροφο! Γιατί όχι; ΠΑΟΚάρα πάντα και παντού με εμπιστοσύνη και στήριξη στον Λουτσέσκου και τα παιδιά του, που πήγαν στη Φινλανδία και μετά τα εφτά γκολ σε Ισραήλ και Σκωτία, έβαλαν άλλα τρία…

Το αποτέλεσμα ήταν, είναι και θα είναι πάνω από όλα, ειδικά σε τέτοιους είδους ματς, στο συγκεκριμένο timing. Πριν από την αναμέτρηση γνωρίζαμε ότι αν ο ΠΑΟΚ πάρει το τρίποντο μέσα στο γήπεδο της τρίτης (θεωρητικά) ομάδας του ομίλου, θα έκανε αποφασιστικό βήμα πρόκρισης και μαζί θα έβγαζε μεγάλο κομμάτι άγχους από την Φθινοπωρινή πορεία του στην Ευρώπη. Τα κατάφερε και κέρδισε σε αυτοπεποίθηση επάνω σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο που αλλάζει και ενσωματώνει νέους παίκτες πραγματοποιώντας μία επανεκκίνηση. Αυτά είναι τα πιο βασικά και θα επιστρέψουμε αργότερα στα γενικά συμπεράσματα…

Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι και στο 90λεπτο πάνω στον πλαστικό χλοοτάπητα της Bolt Arena, ΔΕΝ γίνεται να μην αναφερθούμε στην τεράστια διαφοροποίηση της εικόνας από ημίχρονο σε ημίχρονο. Ντροπή είναι να σημειώσουμε πόσο κακός ήταν ο ΠΑΟΚ στο πρώτο 45λεπτο; Τα… πώς και τα γιατί, έπονται. Επί της ουσίας ο ΠΑΟΚ ήταν χειρότερος των αγώνων με Άρη και ΟΦΗ, μία εγκλωβισμένη ομάδα που φαίνονταν να σκέφτεται και να αγχώνεται πάρα πολύ για τις επαφές με την μπάλα που «έτρεχε» πιο γρήγορα και έκανε πάρα πολλά αβίαστα λάθη σε διάστημα που δεν πάτησε στην αντίπαλη περιοχή. Ο Λουτσέσκου δεν ξέρω γιατί διαφώνησε με την διαπίστωση, θεωρώντας ίσως ότι η προσπάθεια του πρώτου μέρους έφερε την κόπωση των γηπεδούχων στο δεύτερο. Σε κάθε περίπτωση εννοείται ότι προφυλάσσει την προσπάθεια των παικτών του ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές

Και τι να πρωτογράψεις για το δεύτερο 45λεπτο το οποίο έβγαλαν οι ίδιοι σχεδόν παίκτες του πρώτου, επάνω στον ίδιο «δύσκολο» χλοοτάπητα. Από τα πρώτα 90 δευτερόλεπτα ο ΠΑΟΚ είχε πιο πολλές φάσεις σε σχέση με όσες έκανε στα 45 πρώτα λεπτά. Οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου είχαν γυρίσει το κουμπί. Πρώτα πνευματικά και μετά τακτικά και αγωνιστικά. Ήταν με την πλάτη στον τοίχο και αντέδρασαν καταπληκτικά! «Πάτησαν» τους Φινλανδούς και πέρα από τα τρία γκολ μπορούσαν να βάλουν άλλα τρία-τέσσερα. Ήταν διάστημα στο οποίο η ομάδα απέδωσε απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, ήταν καλή στις μεταβάσεις και απείλησε αρκετές φορές από στημένη μπάλα. Σε ανοικτό γήπεδο είχε και η Ελσίνκι φάσεις με τον εξαιρετικό Σέρβο Ραντούλοβιτς, αλλά θα ήταν πραγματικά άδικο ένα πιθανό 2-0 σε εκείνο το σημείο, σε σχέση με το 1-3 που διαμορφώθηκε λίγο πριν το φινάλε.

Ίδια ομάδα, ίδιοι παίκτες, ίδιος χλοοτάπητας, ίδιοι αντίπαλοι. Στο πρώτο μέρος ο ΠΑΟΚ έπαιξε κάτι σαν ποδόσφαιρο, στο δεύτερο έπαιξε… μπαλάρα! Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη λογική εξήγηση από το ότι κατάλαβαν τον κίνδυνο και αντέδρασαν! Ξέχασαν όλες τις δικαιολογίες και έβγαλαν επιθετικότητα σε φάση άμυνας και επίθεσης. Με τον Σβααμπ να είναι ένας, αλλά να παίζει στα τέσσερις! Απίθανη προσπάθεια με μαγνήτες στα πόδια που τραβούσαν κάθε μπάλα στο κέντρο. Και με τον Ντεσπόντοφ να έχει πείσει το γκρουπ ότι μπορεί και πρέπει να τον βρίσκει για να εκτελεί! Μεγάλη υπόθεση να κερδίζεις την εμπιστοσύνη των άλλων, όπως έκανε και ο Μπάμπα από τις πρώτες ημέρες. Εξαιρετική η προσπάθεια του συμμετοχικού Κουλιεράκη, ενώ ο Λουτσέσκου πήρε πολλά και από όλες τις αλλαγές του. Ο Εκόνγκ κάνει συνεχώς μεγάλα λάθη, ο Σαμάτα δεν μπήκε και πάλι στις τελικές, ο Κεντζιόρα δυσκολεύεται, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει τόσες πολλές λύσεις ο Λουτσέσκου που θα την βρει την άκρη γιατί είναι και δίκαιος.

Το θέμα ήταν και είναι να ξεπεράσει ο ΠΑΟΚ τη μίνι-κρίση της μετάβασης από την καλοκαιρινή ομάδα στο σύνολο που έχει και τους νεοαποκτηθέντες και αυτό το δεύτερο μέρος στο Ελσίνκι μπορεί να αποτελέσει το ορόσημο. Πέρα από τη δουλειά του προπονητή για την οποία κανείς δεν έχει αμφιβολία, είναι και το πνευματικό κομμάτι όπου μετά από ένα τέτοιο ημίχρονο όλοι πλέον ξέρουν ότι… «το έχουν».

* Η ΠΑΟΚτσήδικη κερκίδα εδώ στο Ελσίνκι ήταν εξαιρετική όπως και η πορεία τους στους δρόμους της ήσυχης Φινλανδικής πρωτεύουσας. Τους βλέπεις και πραγματικά σκέφτεσαι ότι αυτοί είναι ΠΑΟΚ και όχι όσοι στο ημίχρονο του αγώνα βρίζουν χωρίς επιχειρήματα την ομάδα, τον προπονητή και τους παίκτες με το χειρότερο τρόπο. Η κατάντια των σόσιαλ έχει ξεπεράσει κάθε όριο και τέλος-τέλος κακώς ασχολούμαστε και δίνουμε αξία σε οπαδούς της νίκης που έχουν το "εγώ ξέρω" και το "εγώ τα έλεγα" πάνω από τον ΠΑΟΚ.

* Οι ελληνικές ομάδες προχωράνε. Δείτε τι έγραφα πέρσι τέτοιο καιρό όταν μετά τις αποτυχίες όλοι αναθέματιζαν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν πολύ βέβαιο ότι θα σοβαρευτούν και επειδή δεν είμαστε για τα… μπάζα και την 20η θέση στο ranking, θα έβρισκαν τη θέση που τους αρμόζει. Έχουμε καλές ομάδες που απλά θέλουν συγκέντρωση, αφού βέβαια αποτινάξουν και την τοξικότητα του πρωταθλήματος.

* «Ο ΠΑΟΚ δεν κάνει τίποτα για τη διαιτησία». Οκ… Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε…