Ευρώπη με εξαιρετικό ΠΑΟΚ και χαμένα «κανονάκια»!
Ο απολογισμός της πρώτης φάσης της παρουσίας των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της τρέχουσας περιόδου, εστιάζει σε αυτό που ενδιαφέρει τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που θα παίξουν σε αυτές και το 2024 και στην πρόοδο της Ελλάδας στην ειδική βαθμολογία της UEFA και στο τι μπορεί να σημαίνει αυτή για το μέλλον. Τα αναλύει -όπως πάντα- υπέροχα ο Ανδρέας Δημάτος που ήταν πάντα και πιο αισιόδοξος από εμένα. Όσον αφορά την πορεία της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, περισσότερο για την πρώτη και λιγότερο για τον δεύτερο η προσέγγιση αφορά σε κριτική «μη επιτυχίας» και όχι αποτυχίας. Μέρες, γιορτινές, που είναι δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Αλλά όπου υπάρχουν αποτέλεσμα και βαθμολογία, όλα είναι μετρήσιμα ειδικά μετά από μια σειρά αγώνων, οπότε η προσέγγιση τείνει να γίνει και αρκετά κυνική. Άρα…
Ο ΠΑΟΚ και οι άλλοι…
1. Πειστική, «γεμάτη», η πορεία του ΠΑΟΚ, με το διπλό στη Φραγκφούρτη να είναι όχι απλά το κερασάκι αλλά…ολόκληρη η τούρτα και βαθμολογικά και αγωνιστικά και όσον αφορά την καταξίωση. Γιατί ο Δικέφαλος ήταν σε όμιλο με μεγάλη «υποχρέωση» πρόκρισης απέναντι σε Αμπερντίν και Ελσίνκι αλλά παρ’ ότι έπαιξε με τη φωτιά και χρειάστηκε πολλές ανατροπές, έφτασε δίκαια στην πρώτη θέση, άφησε τον ενδιάμεσο γύρο για άλλους και συνέχισε να χτίζει το ευρωπαϊκό του προφίλ. Ειδικά σε σεζόν με πολλές, σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ. Χτίζω και κερδίζω παράλληλα είναι ζόρικη υπόθεση. Και σε όποιον οπαδό δεν αρέσει το Conference μπορεί να… απαγορεύσει στην ομάδα του να παίζει εκεί. Ο φετινός ΠΑΟΚ, πρέπει να είναι παράδειγμα όση οπαδική… στραβωμάρα και να έχει κάποιος.
2. Αν ο Ολυμπιακός δεν κατάφερνε να συνεχίσει στο Conference έχοντας σαν αποστολή να περάσει πάνω μόνο από τον Μπάτσκα Τόπολα που είναι στο σέρβικο πρωτάθλημα δέκα βαθμούς πίσω από Παρτίζαν και Ερυθρό Αστέρα θα μιλούσαμε για την αποτυχία της δεκαετίας. Επειδή πολλές φορές τα συναισθήματα διαμορφώνονται από την πιο πρόσφατη εικόνα μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση για το 5-2 σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό των παραδοσιακών αντιπάλων, αλλά αυτό δεν αναιρεί την μεγάλη εικόνα.
Οι Ερυθρόλευκοι μπορεί να είχαν μαθηματικά μέχρι και στο ματς στο Λονδίνο κόντρα στην Γουέστ Χαμ (υπό προϋποθέσεις και μετά στη Γερμανία) ελπίδες να συνεχίσουν στο Europa League, αλλά δεν το έδειξαν ποτέ αυτό πειστικά μέσα στο γήπεδο. Όταν δέχεσαι 14 γκολ σε έξι παιχνίδια, πρέπει να νιώθεις ευτυχής που έχεις μια Τόπολα στον όμιλο, παρότι και αυτή σου έβαλε τέσσερα γκολ. Οκ, κρατάς την πρόκριση και πας παρακάτω με τις όποιες ελπίδες στον νέο προπονητή και (άντε φτου κι απ’ την αρχή) στις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Εκεί όπου ποτέ δεν λύθηκε τίποτα ουσιαστικά για κάποια ομάδα.
3. Η κλήρωση έβαλε μια τεράστια πρόκληση στην ΑΕΚ από αυτές που μπορούν να κάνουν το μέλλον μιας ομάδας καλύτερο ακόμα και αν δεν καταφέρει να πετύχει τον στόχο της πρόκρισης. Που μέχρι τον πρώτο γύρο και παρά την ήττα στη Μασσαλία για την Ένωση ήταν να συνεχίσει στο Europa. Αυτή την εικόνα έβγαζε παρά τις αποβολές, τα εις βάρος της πέναλτι και την (μετά Μπράϊτον) δυστοκία. Όσες δικαιολογίες και να βρει κάποιος ο δεύτερος γύρος ήταν απογοητευτικός. Η απειλή από μόνη της δεν λέει τίποτα όταν βρίσκεις δίχτυα μόνο μια φορά και καις μέχρι τέλους όλα τα «κανονάκια» που είχες (κατ εξακολούθηση) για την πρόκριση. Βασικός στόχος του παιχνιδιού είναι να βάζεις τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα. Το να μην το κάνεις μια φορά όταν έχεις υπέροχή μπορεί να θεωρηθεί συγκυριακό, όταν συμβαίνει κατ εξακολούθηση το πρόβλημα είναι δομικό.
4. Ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ποτέ την ισορροπία ανάμεσα στο περσινό αμυντικογενή «ζόρικο» εαυτό του ήταν πειστικός μόνο την πρώτη αγωνιστική απέναντι στην Βιγιαρεάλ στο ΟΑΚΑ και κατάφερε να αποκλειστεί δεχόμενος δύο γκολ στη Λεωφόρο από την ομάδα που είχε βάλει μόλις ένα σε πέντε αγώνες. Αν θέλετε (όπως και στην ΑΕΚ) να σταθούμε στα διαστήματα υπεροχής των Πρασίνων σε αρκετά παιχνίδια τους και στην πίεση που άσκησαν στον αντίπαλο, απλά να τονίσω ότι, όχι, δεν περιμέναμε να μπουν στον όμιλο παθητικά και να περιμένουν πόσα γκολ θα φάνε. Τι ακριβώς σημαίνει «υπεροχή» όταν δεν την κάνεις γκολ, δεν το γράφει και καμία στατιστική.
Πήγαμε «καλά» επειδή…πηγαίναμε χάλια
Ναι η Ελλάδα από αυτό που έκανε κυρίως ο ΠΑΟΚ και από τις προκρίσεις στους ομίλους πήρε ανάσα στην ειδική βαθμολογία. Στο κεφάλι μου δεν λέει και πολλά πράγματα, καθώς δεν μπορεί κανένας να με πείσει ότι θα δούμε σύντομα την πλειοψηφία των ελληνικών ομάδων (λιγότερες από τη νέα σεζόν) που ξεκινάνε στα προκριματικά να παίζουν μέχρι τουλάχιστον τον Δεκέμβριο, όπως φέτος. Καθαρά και ξάστερα θεωρώ πως το φαινόμενο ήταν συγκυριακό και μακάρι να διαψευστώ. Άλλωστε το ελληνικό ποδόσφαιρο πέρα από όλα τα άλλα κουσούρια του, έχει και να κουβαλάει και το «γήρας» του παρουσιάζοντας στο χορτάρι ομάδες με πολύ υψηλό μέσο όρο ηλικίας και χωρίς παίκτες προοπτικής με ελάχιστες εξαιρέσεις (βλέπε και πάλι –κυρίως- ΠΑΟΚ).
Συμπερασματικά η ευρωπαϊκή σεζόν ήταν καλή γιατί έχουμε δει πολύ χειρότερα και γιατί μείναμε στα απόνερα του καλού πρώτου γύρου και της (βαθμολογικής) ελπίδας μέχρι το τέλος για μεταπήδηση στο Conference. Εντέλει, η χειροπιαστή συγκομιδή για κάθε ομάδα, πέρα από κάποια επιπλέον έσοδα (από τις προκρίσεις περισσότερο και εξαιρώντας πάντα τον ΠΑΟΚ) η διαφορά δεν ήταν μεγάλη. Όσον αφορά τη συνέχεια μακάρι να το πάνε όσο πιο μακριά μπορούν ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, απλά να επισημάνω ότι το… goal/goal «βρέξει-χιονίσει» δεν είναι ότι καλύτερο όταν οι διοργανώσεις προχωρούν. Τέλος, η ευχή είναι όσα δεν πήγαν καλά (και για όσες ομάδες δεν πήγαν) να μην αρχίσουν να ακυρώνουν τη δουλειά αξιόλογων προπονητών που μας δίνουν και τις ενέσεις σοβαρότητας που έχουμε ανάγκη. Αλλά δεν είμαι και σίγουρος…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
