Ολυμπιακός: Η μάχη στη Βουδαπέστη που θέλει «άλλες» άμυνες κι οι αθόρυβες μεταγραφές που συχνά βγαίνουν καλύτερες

Ο Ολυμπιακός έκανε πολλά ωραία πράγματα στην Τούμπα, αλλά και πολλά πράγματα που χρήζουν ανάλυσης από το τεχνικό τιμ και άμεσης διόρθωσης, όσο αυτό είναι δυνατό, ενόψει του παιχνιδιού με τη Φέρεντσβαρος, που θα είναι σκληρό και δύσκολο αύριο το βράδυ στην κρύα Βουδαπέστη.

Στη θεωρία υπάρχουν πράγματα που μπορεί να αλλάξουν προς το καλύτερο και άλλα για τα οποία μάλλον δεν είναι και τόσο απλό να υπάρξει θεαματική διαφοροποίηση. Ίσως το μεγαλύτερο αγωνιστικό θέμα του Ολυμπιακού είναι οι αντεπιθέσεις που δέχεται όταν χάνουν την μπάλα οι μέσοι του. Ακριβώς αυτό που έγινε με τον ΠΑΟΚ στα πρώτα κιόλας λεπτά, όταν ο Φορτούνης κόπηκε και βγήκε στην κόντρα επίθεση ο Μπάμπα δίνοντας στον Μουργκ, που αστόχησε από καλή θέση-αν εκεί άνοιγαν το σκορ οι γηπεδούχοι, πιθανότατα να βλέπαμε άλλο παιχνίδι. Έβλεπες στη συγκεκριμένη φάση τον Μπάμπα να κάνει κούρσα και κανείς να μην μπορεί να τον σταματήσει. Το ίδιο συνέβη και με τον Σάστρε λίγο μετά το 1-0, όταν έχασε την μπάλα αυτή τη φορά ο Ναβάρο. Προχωρούσε, προχωρούσε και κανείς δεν τον μάρκαρε. Διότι οι κεντρικοί χαφ του Ολυμπιακού είναι αργοί (και ο Όρτα) και λίγο να επιταχύνει ο αντίπαλος τους αφήνει πίσω…

• Ολυμπιακός: Το σημείο συνάντησης στην Βουδαπέστη και οι οδηγίες για τους φιλάθλους

Αν και στο συγκεκριμένο αγώνα νομίζω ότι ο Μεντιλίμπαρ περισσότερο θα προβληματίστηκε από την κακή συμπεριφορά της ομάδας του αμέσως μετά τα δύο γκολ που έβαλε, το 1-0 και το 2-1. Ας θυμηθούμε τι έγινε…

Το 1-0 στο 29’ με τον Ναβάρο. Στο 35’ σουτ άουτ ο Σάστρε από καλή θέση. Στο 39’ το 1-1 ο Ντεσπόντοφ. Στο 45΄πλασέ του Μουργκ ελάχιστα άουτ.

Στο 2-1 στο 54’ ο Ποντένσε. Στο 60΄η ευκαιρία του αγώνα, να την χάνει ο Ντεσπόντοφ. Στο 70’ δύο σουτ στην ίδια φάση ο Μπράντον (κοντραρίστηκαν). Στο 71’ κεφαλιά ο Οζντόεφ (μπλόκαρε ο Πασχαλάκης) κλπ, κλπ.

Και τις δύο φορές δηλαδή που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο σκορ, ο ΠΑΟΚ μέσα σε πέντε-έξι λεπτά μπορούσε να ισοφαρίσει. Εν τέλει το έκανε τη μία φορά, στο δεκάλεπτο.

Τι είχε γίνει στο Ολυμπιακός-Φράιμπουργκ; Στο 41’ ο Ελ Κααμπί το 1-1, σε έξι λεπτά οι Γερμανοί το 1-2. Στο 75’ πάλι ο Ελ Κααμπί το 2-2, σε 11 λεπτά οι Γερμανοί το 2-3…Αλλά και σε λιγότερο δύσκολα παιχνίδια: Στην Τόπολα ο Ποντένσε το 2-0 στο 57’, οι Σέρβοι το 2-1 στο 63’. Στην Κηφισιά ο Ναβάρο στο 39’ το 2-0, οι γηπεδούχοι στο 45’ το 2-1. Ακόμη και με τα Γιάννινα στο Καραϊσκάκη: το 2-0 ο Ναβάρο στο 66’, 2-1 ο ΠΑΣ στο 75’.

Κοιτάξτε, δεν είναι παράλογο να προσπαθεί να αντιδράει ο αντίπαλος σου όταν του βάζεις γκολ. Ποδοσφαιρικό είναι. Αλλά ως Ολυμπιακός, όταν τρως έξι γκολ μέσα σε λίγα λεπτά αφότου σκόραρες, σημαίνει πως κάτι δεν κάνεις καλά. Κανονικά, ως Ολυμπιακός όταν σκοράρεις, πρέπει να εκμεταλλευθείς το μομέντουμ και να κυνηγήσεις να βάλεις και άλλο γκολ στον αντίπαλο σου, για να τον τελειώσεις. Πότε το είδαμε αυτό στον φετινό Ολυμπιακό, σε παιχνίδι με κάποιο βαθμό δυσκολίας; Μόνο στη νίκη του 2-1 στο Χαριλάου, όπου το 1-0 στο 17, έγινε 2-0 στο 21’. Και τώρα στο τέλος του αγώνα στην Τούμπα, που ο ΠΑΟΚ ήταν όλος μπροστά κι οι Πειραιώτες έκαναν γκολ και στο 83’ και στο 90’.

Αντιθέτως, είδαμε τον Ολυμπιακό όταν δέχθηκε γκολ από την ΑΕΚ στο 32’, να τρώει κι άλλο στο 40’ στην ήττα του 1-2 στο Καραϊσκάκη…Είδαμε όταν έφαγε γκολ από τον ΠΑΟΚ στο 56’, να τρώει κι άλλο στο 60΄στην ήττα του 2-4 στο Καραϊσκάκη…Είδαμε στη συντριβή του στην Φράιμπουργκ να τρώει δύο γκολ στο 3’ και στο 8’ κι άλλα δύο στο 36’ και στο 42’…

Το να θριαμβολογούμε κάθε μέρα για το 4-1 στην Τούμπα, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα. Νόημα έχει να δούμε, ενόψει άλλωστε της μεγάλης αυριανής μάχης (γιατί τέτοια θα είναι) στην Ουγγαρία, τι καλό και τι όχι καλό έκανε η ομάδα κι όχι να στεκόμαστε απλά στο όντως εκπληκτικό σκορ, που πολλές φορές μπορεί και να μην λέει τα πάντα: στο 4-2 του ΠΑΟΚ στον α΄ γύρο, ο Ολυμπιακός εύκολα θα μπορούσε να είχε εκείνος ανοίξει το σκορ στο τετ α τετ του Ποντένσε με τον Κοτάρσκι. Και τότε θα είχαμε ένα άλλο παιχνίδι. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο.

Ο Ολυμπιακός την Κυριακή είχε καλές αντιδράσεις στις εννιά στατικές φάσεις (κόρνερ και φάουλ) του ΠΑΟΚ γύρω από την περιοχή του Πασχαλάκη, παρότι ο Μεντιλίμπαρ «χαμήλωσε» την ομάδα με τους Ποντένσε, Ναβάρο, Όρτα αντί των Μασούρα, Ελ Κααμπί, Αλεξανδρόπουλου. Είχαν, όμως, οι ‘ερυθρόλευκοι’ καλή οργάνωση στα κτυπήματα του ΠΑΟΚ, αλλά και αποφασιστικότητα στις επεμβάσεις τους. Ο Έσε καθάρισε με κεφαλιές δύο σέντρες από τέτοιες εκτελέσεις, o Κάρμο άλλες δύο κι ο Μπιανκόν μια ακόμη επίσης με κεφαλιές. Μόνος κίνδυνος από στημένη φάση ήρθε από την (όχι δύσκολη για τον Πασχαλάκη) κεφαλιά που πήρε ο Οζντόεφ από τον Μπιανκόν σε εκτέλεση κόρνερ.

Παρά την καλή συμπεριφορά όλης της ομάδας σε αυτού του είδους τις επιθέσεις του ΠΑΟΚ, είμαι υποχρεωμένος να καταγράψω τον υπερβολικό αριθμό φάουλ κοντά στην περιοχή του Πασχαλάκη, που έδωσαν οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ στους αντιπάλους τους, ιδίως ο Μπιανκόν (τρία-τέσσερα!). Φάουλ που ήταν κι επικίνδυνα για απευθείας εκτελέσεις, από τους Ντεσπόντοφ και Ζίφκοβιτς, άσχετα από το ότι κι αυτά αντιμετωπίστηκαν σωστά από τον γκολκίπερ και τους αμυνόμενους. Το πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ, στην ήττα 1-2 στο Καραϊσκάκη, μας είχε αποδείξει πόσο πολύ κοστίζει να δίνεις απλόχερα κόρνερ και φάουλ…Κι ο Κάρμο πρέπει να προσέξει πολύ, και αύριο και γενικά, καθότι επιρρεπής στα φάουλ, και στα πέναλτι απ΄ ότι ξέρω από την Πόρτο.

Εκεί που ο Ολυμπιακός είχε θέμα από πλευράς ευκαιριών του ΠΑΟΚ ήταν στις βαθιές μπαλιές, ατυχώς στον πιο απλό κι εύκολο τρόπο για να επιτεθεί μία ομάδα. Άλλωστε, τόσο το γκολ του Ντεσπόντοφ, όσο και η σπουδαιότερη ευκαιρία του, πάλι με τον Βούλγαρο, προέκυψαν από ακριβώς τέτοιες μεγάλες πάσες από πίσω, τις οποίες δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει ο Όρτεγκα. Αν και νομίζω ότι στη δεύτερη περίπτωση, ούτε καλή συνεργασία με τον Κάρμο υπήρξε, ούτε είχε γυρίσει κάποιος χαφ η, ακραίος να τον βοηθήσει τον Αργεντίνο μπακ.

Γενικά, εξακολουθεί να παραμένει το πρόβλημα με τις επιστροφές των ακραίων χαφ, μολονότι υπήρξε αυτή τη φορά μεγαλύτερη διάθεση από τους Φορτούνη και (ιδίως) Ποντένσε-είναι σαφές, όμως, ότι δεν αρκεί, χρειάζεται πολύ παραπάνω. Το είδαμε ακόμη κι όταν μπήκε ο Μασούρας στο τέλος: όταν έκανε σωστά τη δουλειά και γύριζε πίσω, όλα ήταν καλύτερα. Όταν καθόταν κι έβλεπε, υπήρχε πρόβλημα από την πλευρά του Ρόντινεϊ.

Μην κοροϊδευόμαστε: ο Ολυμπιακός δεν είναι καλός ανασταλτικά. Μπορείς να το αντιληφθείς από πολλές μικρές λεπτομέρειες. Π.χ. ο Ρόντινεϊ αφήνει να βγαίνουν πολλές σέντρες από την πλευρά του, γιατί δεν πάει να μαρκάρει από κοντά τον αντίπαλο-έτσι προέκυψε, σε συνδυασμό με ένα όχι ξεκάθαρο διώξιμο του Κάρμο, η ευκαιρία του Μουργκ να κάνει το 1-2 στο 45’…Ο Ορτέγκα σε πολλές στιγμές είναι σαν να μην δεν ξέρει να κάνει οφσάιντ-όπως στην ευκαιρία που είχε ο Ντεσπόντοφ όταν νικήθηκε από τον Πασχαλάκη προς το τέλος, με τον Αργεντίνο μπακ να τον καλύπτει δύο μέτρα.

Πέφτει μεγάλο βάρος στα στόπερ, που ναι κάνουν ατομικά λάθη, αλλά προσπαθούν να καλύψουν και λάθη άλλων, με συνέπεια να κάνουν και φάουλ και κάπου να ζουν μάλλον…επικινδύνως, στο όριο για αποβολή. Τόσο ο Κάρμο, όσο και ο Μπιανκόν έφευγαν την Κυριακή πολύ συχνά πλάγια για να καλύψουν τα μπακ, δίνοντας σημαντικές βοήθειες. Ο Γάλλος μπορεί να μην «ακούγεται» τόσο, όμως όσο παίζει και ανεβαίνει, βγάζει μία ηρεμία, και κόβει και πασάρει, χαμηλά και ψηλά, κυκλοφορεί την μπάλα. Ο Πορτογάλος είναι επιβλητικός, έχει καλό αριστερό πόδι, καθαρίζει συνήθως στον αέρα, ωστόσο πρέπει να γίνει πιο ασφαλής στο παιχνίδι του, στα διωξίματα του, στα πάντα. Εκεί μειονεκτεί.

Ο Ορτέγκα έχει ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Ενώ πάει καλά σε πολλές στιγμές του αγώνα, τόσο ως προς το να αμυνθεί, όσο και ως προς το να επιτεθεί, ενίοτε παίρνει κακές αποφάσεις. Κι έτσι, ενώ δίνει πράγματα στην ομάδα, χάνει τις εντυπώσεις γιατί οι κακές αποφάσεις του αμυντικού συχνά στοιχίζουν. Όταν βλέπεις όλους τους προπονητές να σκέφτονται και τον 34χρονο Κίνι, έναν όχι σπουδαίο παίκτη, για τη θέση του αριστερού μπακ, κάτι σημαινει.

Άσχετο: Στη Γερμανία ήταν αυτές τις ημέρες ο μάνατζερ του Μασούρα. Και στο Μπόχουμ, με την τοπική ομάδα να είναι επίσημα και σοβαρά ενδιαφερόμενη για τον διεθνή άσο-και, πολύ σημαντικό κι αυτό, να φαίνεται εύκολα να εξασφαλίζει και φέτος την παραμονή της στην Μπουντεσλίγκα…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Οκτώ παίκτες έφερε ο Ολυμπιακός τον Ιανουάριο και ίσως η πιο αθόρυβη περίπτωση μεταγραφής να ήταν ο Τσικίνιο. Αλλά συχνά στο ποδόσφαιρο οι αθόρυβες μεταγραφές βγαίνουν και καλύτερες.

Ο Πορτογάλος κεντρικός χαφ μέχρι στιγμής αναδεικνύεται σε σημαντικό μοχλό της ομάδας, με τις βοήθειες που δίνει τόσο ανασταλτικά (ακόμη και μέσα στην περιοχή), όσο και δημιουργικά, ενώ είναι πραγματικά box to box μέσος, καθώς βγαίνει και στο γκολ, άσχετα αν ακόμη δεν το έχει βάλει-στην Τούμπα είχε το σουτ πριν σκοράρει ο Ναβάρο κι άλλο ένα στη συνέχεια, άστοχο, από καλή θέση.

Έχει ένα πλην, μία επιπολαιότητα στις πάσες, κάτι που ίσως πάντως να σημαίνει ότι θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο πολύτιμος παίζοντας ως 10 κι όχι ως 8, υπό την έννοια ότι άμα χαθεί η μπάλα από το 8άρι είναι πιο επικίνδυνο για την ομάδα. Να προσέξουμε ότι με το που μπήκε ο Ιμπόρα αλλαγή στην Τούμπα, ο Τσικίνιο πέρασε ως 10άρι, στο ρόλο που είχε ο Όρτα και πέρασε δύο μπαλιές ακριβείας μπροστά στον Ποντένσε, μία για το τέταρτο γκολ και μία για ένα μπάσιμο και ευκαιρία που έχασε ο «κοντός».

Παρεμπιπτόντως, να επιμείνω ως προς το ότι ο Ολυμπιακός έδειξε να αδειάζει…επικίνδυνα από μπαταρία στο τέλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Υπάρχει μία χαρακτηριστική φάση στο 76, όταν χάνουν διαδοχικά την μπάλα από τον έλεγχο τους διαδοχικά πρώτα ο Έσε και μετά ο Ρόντινεϊ, με αποτέλεσμα να αμυνθεί κάνοντας φάουλ ο Μπιανκόν, μισό μέτρο έξω από την περιοχή. Νομίζω ότι γενικά η μόνη λύση πια αυτή την εποχή είναι οι πιο έγκαιρες αλλαγές μέσα στο παιχνίδι.

Και για το τέλος ένα

https://twitter.com/aolivermolina/status/1759323264344567912

PAOK 1 - Olympiacos 4. Algún día tendrá que perder pero, en eso estaremos de acuerdo, #Mendilibar se merecía que el fútbol le devolviera algo por los sinsabores finales en Sevilla. Grecia está mirando con admiración. Me alegro. pic.twitter.com/2UUsEf8Hqp

— antonio oliver (@aolivermolina) February 18, 2024