Ολυμπιακός: Ο Ποντένσε είναι ο πιο φορμαρισμένος (και ποιοτικός) παίκτης, αλλά δίνει μόνο το 50% από αυτό που μπορεί…

Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν και για σχεδόν τέσσερις μήνες, όλοι είχαμε καταλάβει ποιος ήταν ο μακράν πιο επιδραστικός παίκτης του Ολυμπιακού. Ο Φορτούνης ήταν αυτός που τις ασίστ, τα γκολ και γενικά την εντυπωσιακή παρουσία του «έσερνε το κάρο», όπως καμιά φορά λέμε.

Η εποχή αυτή, όμως, έχει περάσει. Εδώ και τουλάχιστον ένα τρίμηνο, ο αρχηγός του Ολυμπιακού όχι απλά δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, αλλά απέχει πολύ από εκείνο τον καλό εαυτό του, τον οποίο εν τέλει περισσότερο είχε αναδείξει με τον Μαρτίνεθ στον πάγκο. Πλέον, βρίσκουμε αραιά και πού κάποια καλά πράγματα από τον Φόρτου: τις ασίστ στον Ελ Κααμπί για το γκολ στη Μακάμπι και στον Μασούρα για το γκολ στην ΑΕΚ, άντε κι ένα ωραίο γκολ με τον ΟΦΗ σε τελειωμένο παιχνίδι.

Κακή την απόδοση του Φορτούνη δεν την λες, όμως από τον καλύτερο σου παίκτη για τέσσερις ολόκληρους μήνες, στους οποίους είχε βάλει οκτώ γκολ και είχε φτιάξει 12, δεν περιμένεις τέτοια διαφορά στα στατιστικά του στο επόμενο τρίμηνο της σεζόν. Ίσως και να κουράστηκε να «σέρνει το κάρο». Η ουσία είναι ότι εδώ και πάνω από ένα μήνα, έχει αναλάνβει άλλος το ρόλο να κάνει το πρώτο βιολί στον Ολυμπιακό.

Κι αναφέρομαι βέβαια στον Ποντένσε, που μετά από ένα δίμηνο απίστευτης ξηρασίας, βρήκε εδώ και περίπου πέντε εβδομάδες τον καλό εαυτό του και βοηθάει πολύ τον Ολυμπιακό με γκολ κι ασίστ. Ποια είναι, όμως, η γνώμη μου; Ο Πορτογάλος δίνει το 50% από όσα μπορεί να δώσει στον Ολυμπιακό! Ακριβώς όπως το λέω, τα μισά δίνει από αυτά που έχει τη δυνατότητα. Πολύ απλά, γιατί ενώ φαίνεται ότι έχει τη διάθεση να παίξει, να διακριθεί, να βοηθήσει, μέσα στο παιχνίδι παίρνει πολλές κακές αποφάσεις.

Ας ξεπεράσουμε την αδυναμία του να ανταποκριθεί ανασταλτικά, αφού πλέον δυστυχώς έχουμε μάθει να ζούμε με αυτή. Κι ας πάμε στο καθαρά δημιουργικό-εκτελεστικό κομμάτι: είναι τώρα εννιά παιχνίδια στα οποία ο Ποντένσε βρίσκεται σε πραγματικά πολύ καλή φόρμα. Λοιπόν, το να έχει απολογισμό σε αυτά τα εννιά παιχνίδια τρία γκολ, μία ασίστ και δύο κερδισμένα πέναλτι, είναι πολύ λίγο, για να μην πω απογοητευτικό. Προσέξτε, απογοητευτικό με βάση την καλή εικόνα που έχει.

Να πάρουμε για παράδειγμα το τελευταίο παιχνίδι, με τον Παναθηναϊκό-επαναλαμβάνω ξεχνώντας την τραγική του αδυναμία να προσφέρει έστω κάτι αμυντικά. Βάζει στο 24’ μία γκολάρα, σχεδόν τόσο ωραία όσο εκείνη της Τούμπας, και δίνει το προβάδισμα στο σκορ. Στο αμέσως επόμενο λεπτό, στο 25’, κλέβουν την μπάλα έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού οι δύο επιθετικοί, ο Ναβάρο κι ο Ελ Κααμπί, με ωραίο πρες. Κλέβουν λοιπόν κι αφήνουν την μπάλα στον Ποντένσε, που έχει το μομέντουμ από την γκολάρα. Πάνω στον «κοντό» πάνε δύο αμυντικοί για να τον κλείσουν. Η στιγμή είναι ιδανική για μία πάσα: δεξιά του έχει τρεις (!) συμπαίκτες που έχουν φύγει πίσω από τις πλάτες των «πράσινων», τον Ελ Κααμπί, τον Ναβάρο και τον Όρτα. Μπροστά τους οι τρεις έχουν μόνο έναν αμυνόμενο, ο οποίος μάλιστα πρέπει να έχει την προσοχή του και στον Μασούρα, που κι αυτός έχει φύγει και είναι σε εξαιρετική θέση, ζητώντας ήδη την μπάλα με την κίνηση του χεριού του.

Μιλάμε για ιδανική ευκαιρία να κάνει ο Ολυμπιακός το 2-0, με δεύτερο γκολ μέσα σε ένα λεπτό μετά το 1-0! Και τι κάνει ο Ποντένσε: το χειρότερο δυνατό που θα μπορούσε να κάνει. Παίρνει την μπάλα, βάζει το κεφάλι κάτω και μπουκάρει στην περιοχή έχοντας δύο αμυντικούς να τον καταδιώκουν. Τι καταφέρνει στο τέλος; Να κάνει μία απονενοημένη κίνηση στην γραμμή του άουτ και φυσικά να χάσει την μπάλα. Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω ότι δεν προσπαθεί. Ίσως προσπαθεί περισσότερο απ΄ όλους στο επιθετικό κομμάτι κι αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Θα κάνει συνεργασίες καλές, όπως π.χ. την Κυριακή με τον Ορτέγκα και τον Ναβάρο. Θα περάσει επικίνδυνες σέντρες. Θα πάει στο ένας μ΄ έναν, έστω κι αν περιμέναμε κάτι καλύτερο από το να κοπεί από τον Κώτσιρα στο 21΄σε μία στιγμή που αν τον περνούσε θα δημιουργούνταν ευνοϊκές συνθήκες, καθότι ήταν κόντρα επίθεση. Εκεί όμως που πρέπει να κάνει τη διαφορά, οι περισσότερες αποφάσεις και ενέργειες του δεν θα είναι αυτές που πρέπει να είναι.

Τέσσερα μόλις λεπτά μετά την φάση που περιέγραψα, στο 29’, με τον Ολυμπιακό να έχει στριμώξει άγρια τον Παναθηναίκό μετά το 1-0 και την εξέδρα να έχει πάρει φωτιά, ο Ποντένσε παίρνει την μπάλα γύρω στα 25-30 μέτρα έξω από την περιοχή του Λοντίγκιν, έχοντας τη δυνατότητα να συνεργαστεί με τέσσερις συμπαίκτες του (Ορτέγκα, Ναβάρο, Ελ Κααμπί, Μασούρα). τι κάνει; Ένα μακρινό σουτ πάνω στα χέρια του γκολκίπερ. Μία εντελώς επιπόλαια επιλογή, που το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει μία ανάσα στους «πράσινους».

Δύο λεπτά πριν το 1-3, στο 68’, ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει κόρνερ. Ο Ποντένσε παίρνει το ριμπάουντ στην περιοχή. Έχει δύο επιλογές, είτε να σουτάρει, με αρκετούς αμυνόμενους μπροστά του, είτε να πασάρει δεξιά του στον εντελώς αμαρκάριστο Τσικίνιο, για να πάρει εκείνος την ευθύνη της τελικής. Τι κάνει; Μία τρίτη επιλογή: να πάει να τρυπήσει με προσωπική ενέργεια μία άμυνα που είχε μπροστά του τρεις παίκτες-φυσικά απέτυχε.

Κι έχει κι άλλο: ένα λεπτό πριν το 1-3, στο 69’, ξανά σε διάστημα στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει κλείσει άσχημα τον Παναθηναϊκό στα καρέ του κι έχει κερδίσει και τον κόσμο που μπιζάρει στην εξέδρα, με την προσδοκία της ισοφάρισης. Οι «ερυθρόλευκοι» πατάνε πάλι στην περιοχή του ΠΑΟ με Τσικίνιο, Φορτούνη και τον Ποντένσε τελικό αποδέκτη από θέση μέσα αριστερά. Οι επιλογές του είναι δύο: να σουτάρει προσπαθώντας να περάσει την μπάλα όπως τη μύτη από τη βελόνα η, να πασάρει στον Έσε, που ήταν λίγο αριστερά του και μόνος του. Μαντέψτε την απόφαση που πήρε-ένα σουτ χωρίς καμία τύχη.

Γιατί επικεντρώνομαι στον Ποντένσε, στο σημερινό άρθρο; Πολύ απλά γιατί από αυτόν έχω περισσότερες απαιτήσεις. Κατ΄ αρχάς γιατί είναι πιο ποιοτικός από σχεδόν όλους τους επιθετικογενείς παίκτες του Ολυμπιακού και κατά δεύτερον γιατί είναι σε καλή κατάσταση. Είναι φανερό ότι αυτός είναι ο πρώτος που μπορεί να κάνει αυτή την εποχή τη διαφορά. Και έχει την όρεξη, την διάθεση, δείχνει το παιδί ότι θέλει να παίξει και κατ΄ επέκταση να μείνει στον Ολυμπιακό. Δεν έχει, όμως, την σωστή νοοτροπία η, δεν παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Ό,τι κι από τα δύο ισχύει, καλό δεν είναι.

Ο Πορτογάλος είναι κυνηγός που θα έπρεπε να κάνει πλάκα στο ελληνικό πρωτάθλημα, με την κλάση του. Κι ούτε φυσικά τον πήραν τα χρόνια, στα 28 του. Αυτό που του λείπει είναι να κάνει focus στην ουσία. Κι η ουσία για τον κυνηγό είναι τα γκολ κι οι ασίστ. Η, οι ασίστ και τα γκολ. όταν πρέπει να σουτάρει, να σουτάρει. Αλλά όταν πρέπει να δώσει την μπάλα, πρέπει να δώσει την μπάλα. Ωραία είναι κι η γιρλάντα στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν έχει νόημα αυτή την εποχή που ο Ολυμπιακός καίγεται για τα αποτελέσματα.

Άσχετο: Με βάση την εικόνα τους στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι δεν δικαιούνται να είναι κι απόψε βασικοί ο Όρτα κι ο Ελ Κααμπί κι ο Μασούρας. Ο Πορτογάλος σε ρόλο δεύτερου κεντρικού χαφ ήταν πολύ φτωχός δημιουργικά και μέτριος ανασταλτικά. Ο Μαροκινός είναι ζήτημα αν φάνηκε δύο-τρεις φορές σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Κι ο διεθνής μας άσος είχε τρεις καλές ενέργειες ανασταλτικά και επιθετικά πολλές σέντρες, αλλά καμία επικίνδυνη. Όπως δεν ήταν καλός κι ο Φορτούνης, μπαίνοντας πρώτη αλλαγή στο 59’. Μου έκανε δε εντύπωση ότι ενώ γενικά σουτάρει και ίσως και παραπάνω απ΄ότι πρέπει, σε μία στιγμή του στρώθηκε η μπάλα στο ύψος της περιοχής, αλλά δεν το τόλμησε το σουτ και πήγε στην πάσα. Είναι, ίσως, η ψυχολογία όταν χαλάει.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού πάλεψαν πολύ στο ντέρμπι, ανεξάρτητα από τα λάθη που έκαναν και από την ήττα. Και οι τέσσερις αμυντικοί προσπάθησαν πολύ, κυρίως οι στόπερ Μπιανκόν-Κάρμο, όπως κι ο Έσε κι ο Ναβάρο ακόμη, όπως κι ο Ποντένσε, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Κι ο Γιόβετιτς στα μόλις 15 λεπτά που έπαιξε τα έδωσε όλα! Όπως κι ο Τσικίνιο είχε καλές προσπάθειες, μπαίνοντας μαζί με τον Φορτούνη.

Το θέμα είναι ότι δεν υπήρχε καθαρό μυαλό από τους περισσότερους «ερυθρόλευκους». Ακόμη κι από τους πιο έμπειρους, όπως τον Ρόντινεϊ, που προσπαθούσε πολύ, πίσω και μπροστά, αλλά συνήθως χωρίς το καλύτερο αποτέλεσμα, ενώ σε μία στιγμή εκτέθηκε από τον Μπερνάρ. Ο Ορτέγκα εσχάτως έχει αρχίσει και γίνεται, έστω λίγες φορές, πιο ουσιαστικός δημιουργικά, όμως πάντα τον χαρακτηρίζει μία επιπολαιότητα-θυμηθείτε ένα εντελώς άστοχο σουτ από πολύ μακριά η, ένα κακό διώξιμο που έφερε την μπάλα πίσω στην περιοχή στη φάση στην οποία ο Κάρμο ρίσκαρε να κάνει πέναλτι στον Παλάσιος. Και ο Πορτογάλος στόπερ και ο Μπιανκόν είχαν πολύ κρίσιμες επιτυχείς επεμβάσεις μέσα στην περιοχή, ωστόσο σε αυτές τις περιπτώσεις που τρως τρία γκολ εντός έδρας σε ντέρμπι, όλα τα καλά ξεχνιούνται και μένουν τα άσχημα.

Πολύ δουλειά έκανε κι ο Έσε, ιδίως ανασταλτικά, όπως και ορισμένες καλές πάσες, ενώ ο Ελ Αραμπί και δέκα λεπτά να παίζει, πάντα κάτι καλό θα κάνει. Τώρα, γι΄ αυτή την επιλογή να παίζει, έστω και λίγο, σε κάθε παιχνίδι ο Ιμπόρα, δεν ξέρω…

Και για το τέλος ένα

UEFA Youth League 23/24 top scorers:

🇵🇹Rodrigo Mora (Porto) - 7 goals
🇩🇰Amin Chiakha (København) - 7
🇵🇹Anhá Cande (Porto) - 6
🇬🇷Charalampos Kostoulas (Olympiacos) - 5
🇮🇹Diego Sia (Milan) - 5
🇬🇷Christos Mouzakitis (Olympiacos) - 5
🇳🇱Yoël van den Ban (AZ Alkmaar) - 5
🇸🇰Vladimir… pic.twitter.com/GaV4pvW7ey

— Football Talent Scout - Jacek Kulig (@FTalentScout) March 14, 2024