Δεν ήταν “καφενεία” που έγιναν ξαφνικά “ομαδάρες”

Επικεντρώνομαι στο “ηθικό δίδαγμα” της ιστορικής βραδιάς της Πέμπτης 14 Μαρτίου 2024: σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός φώναξαν πρώτα από όλους προς τους οπαδούς τους ότι μια ομάδα δεν μετατρέπεται από “μπάχαλο” σε “υπερομάδα” σε διάστημα μιας εβδομάδας. Πρόκειται για ένα γκρουπ επαγγελματιών, του οποίου η δουλειά άλλοτε δικαιώνεται και άλλοτε “αποτυγχάνει” όταν κρίνεται σε μια βραδιά - δηλαδή μόνο από ένα ή από δύο αποτελέσματα. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν “μπάχαλο” όταν έχασε στο Ζάγκρεμπ, ούτε έγινε “υπερηχητικός” επειδή διέλυσε την Ντινάμο στην Τούμπα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν “μπάχαλο” όταν έχασε από την Μακάμπι, ούτε έγινε γενικά “υπερηχητικός” επειδή την διέλυσε στο βράδυ της ρεβάνς.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ “ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ” ΕΡΩΤΗΣΗ

Σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, δύο επαγγελματίες προπονητές εγνωσμένη αξίας φώναξαν με την δουλειά τους προς τους οπαδούς της ομάδας τους ότι δεν είναι ούτε “μάγειρες” ούτε “μάγοι”. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν έγινε καλύτερος στην δουλειά του στις 14 Μαρτίου. Ήταν το ίδιο καλός προπονητής και μια εβδομάδα νωρίτερα, όταν το σχέδιό του δεν είχε αποδειχθεί αποτελεσματικό. Ήταν το ίδιο καλός και τέσσερις μέρες νωρίτερα, όταν δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα του να λύσει το πρόβλημα που της έβαζε ο Άρης με την τακτική του. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ δεν ήταν “μάγειρας” στο πρώτο παιχνίδι - έκανε μια προεκτίμηση που τον οδήγησε σε ένα αγωνιστικό πλάνο που δεν λειτούργησε. Δεν ήταν “μάγειρας” ούτε 4 ημέρες νωρίτερα, όταν έφτιαξε ένα σχέδιο που λειτούργησε σε βάρος της ομάδας του απέναντι στον Παναθηναϊκό. Είναι ένας πολύ καλός επαγγελματίας, που προβληματίστηκε και βρήκε τον τρόπο να φτιάξει ένα σχέδιο το οποίο βοήθησε πολύ περισσότερο την ομάδα του στη ρεβάνς με την Μακάμπι.

Η παράνοια της εποχής μας θέλει όλους να ταξιδεύουμε από το “άσπρο” στο “μαύρο” σε χρόνο dt, αλλά και να χωριζόμαστε σε “φανατικούς θαυμαστές” και σε “haters” της δουλειάς που κάνουν προπονητές και ποδοσφαιριστές. Η αλήθεια της πραγματικότητας όμως βρίσκεται συνήθως στην μέση. Οι ομάδες δεν είναι ούτε “καφενεία” ούτε “υπερομάδες”. Και οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες, τους οποίους θα έπρεπε όλοι να σεβόμαστε στις στιγμές της κριτικής.

Τώρα που έχει ολοκληρωθεί αυτή η μαγική βραδιά για τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, όλοι προφανώς μετράμε τα οφέλη τους. Κι αν εξαντλούσαμε την συζήτηση στην πτυχή της ευρωπαϊκής προοπτικής, νομίζω όλοι θα συμφωνούσαμε ότι μια βραδιά τόσο θεαματικής ανατροπής τονώνει τόσο την αυτοπεποίθηση μιας ομάδας που αυτή φτάνει να πιστεύει ότι “γίνεται” να αποκλείσει οποιονδήποτε - δηλαδή και τον επόμενο αντίπαλο. Στο δικό μου μυαλό το μεγαλύτερο όφελος είναι το σχετικό με την αύξηση των πιθανοτήτων να υπάρξει “συνέχεια” σε κάθε μια από τις δύο ομάδες. “Συνέχεια” στην δουλειά που κάνει ένας προπονητής. Διότι μόνο η “συνέχεια” ανεβάζει και τις πιθανότητες να δούμε να επαναλαμβάνονται στο μέλλον τόσο επιτυχημένες ευρωπαϊκές πορείες από τις ελληνικές ομάδες.

Αυτή την αυτοπεποίθηση προφανώς οι ομάδες θα την κουβαλήσουν και στα Play off της Superleague. Θα έχουμε χρόνο για να το αναλύσουμε αυτό, όπως και το θέμα των πιθανοτήτων που έχουν ο ΠΑΟΚ απέναντι στην Μπριζ και ο Ολυμπιακός απέναντι στην Φενέρμπαχτσε. Στο μυαλό μου όμως είναι πιο σημαντικό, όταν βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά με κριτήριο την σημασία τους, να μιλήσουμε για το μήνυμα που έστειλαν αυτές οι δύο ομάδες πρώτα από όλα στους οπαδούς τους. Και ειδικά στο κομμάτι των οπαδών με την ψυχολογία του ασανσέρ, που τους θεοποιούν στην πρώτη σημαντική νίκη και τους “κυνηγάνε” στην πρώτη βαριά ήττα. Όταν της συμπεριφέρονται έτσι, μια ομάδα αποξενώνεται από τους οπαδούς της. Και προφανώς δεν βοηθιέται. Το αντίθετο συμβαίνει - φτάνει να παίζει με φόβο, με το φόβο των ακραίων αντιδράσεων. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα απαξιώσετε έναν επαγγελματία προπονητή ή ποδοσφαιριστή.