Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ: Με το βλέμμα, σταθερά, προς τους ημιτελικούς του Conference League

• Το παιχνίδι της υπομονής στην Τούμπα
• Το άγχος θα το έχει (πάλι) η Φενέρ

Που βρισκόμαστε από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης και σε σχέση με τις προβλέψεις -μετά την κλήρωση- αναφορικά με τις ελπίδες για ελληνική παρουσία και μάλιστα διπλή, στα ημιτελικά του Conference League; Θα τολμήσω να πω, σε όχι κακό σημείο. Αποφεύγω να πω σε “καλό σημείο” για τους προφανείς λόγους που αφορούν την ήττα του ΠΑΟΚ και την -εντέλει- ισχνή νίκη του Ολυμπιακού. Αλλά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, θεωρώ πως οι ελληνικές ομάδες ίσως είναι και σε ελαφρά καλύτερο θέση από αυτή που υπολογίζαμε όταν προέκυψαν οι αντίπαλοι.

Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό, όταν ο ΠΑΟΚ καλείται να πετύχει ακόμα μια ανατροπή και ο Ολυμπιακός από το άνετο 3-0 πάει να υπερασπιστεί το “στενό” 3-2; Μα πολύ απλά γιατί... ναι ο ΠΑΟΚ πάει για “ακόμα μια” ανατροπή, πράγμα που σημαίνει (το “ακόμα”) ότι θα βαδίσει σε ένα δρόμο που τον γνωρίζει πολύ καλά αυτή τη σεζόν, ενώ ο Ολυμπιακός έχει νικήσει και έχει κάτι να υπερασπιστεί σε μια αναμέτρηση όπου αυτός που θα κυνηγάει θα είναι ο αντίπαλος. Ο οποίος μάλιστα είναι σαφές πως κουβαλάει και το άγχος του φαβορί και των “αποδείξεων”.

• ΠΑΟΚ: Τριτοκοσμικές καταστάσεις στην καρδιά της Ευρώπης, όμως στην Τούμπα θα είναι διαφορετικά...

Το παιχνίδι της υπομονής στην Τούμπα

“Δεν είναι κάθε μέρα του Αη Γιαννιού” θα πείτε όσον αφορά τον ΠΑΟΚ, αλλά θα διαφωνήσω κάθετα. Σε σχέση με τις ανατροπές σε αυτή τη διοργάνωση η ομάδα του Λουτσέσκου έχει κάνει του “Αη Γιαννιού”... Σαββατοκύριακο. Η ουσία είναι πως απέναντι σε μια μέτρια βερσιόν του Δικέφαλου η Μπριζ έμεινε στο 1-0 (να είναι καλά και ο Κοτάρσκι στο πέναλτι) και δεν έδειξε ότι δεν μπορεί να υποκύψει στον νόμο της Τούμπας. Σίγουρος -ως γνωστόν- είναι μόνο ο θάνατος, οπότε αν πέσει κάποιος στην παγίδα να μιλάει για σίγουρη πρόκριση το πιθανότερο είναι να λουστεί την αλαζονεία του. Όμως, ψημένος σε ζόρικες ευρωπαϊκές βραδιές, με αυτοπεποίθηση και αντιμετωπίζοντας μια Μπριζ χωρίς τρεις βασικούς παίκτες, ο ΠΑΟΚ μπορεί να τη φέρει εκεί που θέλει. Το ότι το ματς θέλει προσοχή το γνωρίζαμε και μετά την κλήρωση. Αποδείχθηκε και χθες. Ακόμα και σε μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα η Μπριζ έχει ποιότητα, ταλέντο και φανέλα που μετράει στην Ευρώπη. Το γεγονός πως έχει υπέρ της σκορ, μπορεί να διαφοροποιήσει το παιχνίδι της στην Τούμπα και αυτό ενδεχομένως να είναι πρόβλημα για τους γηπεδούχους καθώς οι Βέλγοι μπορούν να είναι φονικοί στο επιθετικό transition. Ο Βιεϊρίνια στάθηκε, μετά το ματς, στους χώρους που υπήρχαν ανάμεσα στις γραμμές της ομάδας κάτι που είναι απαγορευτικό αν ο ΠΑΟΚ δεν θέλει να βρεθεί με την πλάτη στο καναβάτσο μένοντας πίσω στο σκορ στην ρεβάνς η οποία θα είναι (πιθανότατα) και ένα παιχνίδι υπομονής. Ας μην έχουμε στο μυαλό μας την... καταιγίδα του επαναληπτικού με την Ντιναμό. Μακάρι να έρθει άλλη μια δηλαδή, αλλά -πέρα από καλύτερη ομάδα- η Μπριζ θα είναι και πολύ “ψιλιασμένη”. Η ουσία όμως είναι πως ο Δικέφαλος του Βορρά θα παίξει το χαρτί του για να φτάσει στα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, χωρίς να έχει απαγορευτικό σκορ εναντίον του, ούτε και αντίπαλο μεγαθήριο.

Το άγχος θα το έχει (πάλι) η Φενέρ

Μεγαθήριο βλέπει τον εαυτό της η Φενέρ και αυτό δεν είναι και άσχημο για τον Ολυμπιακό. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το αγωνιστικό σκέλος, την τακτική κλπ αλλά πάντα μπορείς να υπολογίζεις ότι οι τουρκικές ομάδες, ειδικά αυτές από το πάνω ράφι που ξοδεύουν εκατομμύρια με τη σέσουλα, μπορούν να πνιγούν μέσα στην αυτοκρατορική μεγαλομανία τους. Ναι η Φενέρ έχει εξαιρετικό υλικό, είναι πολύ καλή ομάδα, αν βάλεις τα ρόστερ δίπλα-δίπλα ήταν και το φαβορί στο ζευγάρι, αλλά όταν ήρθαν τα ζόρια οι παίκτες της ήταν σαν χαμένοι στο διάστημα και ο Τζέκο άρχισε από νωρίς τις γραφικότητες για να φανεί στο γήπεδο από τη στιγμή που η άμυνα του Ολυμπιακού τον είχε απενεργοποιήσει. Τις δηλώσεις του Καρτάλ για “σίγουρη πρόκριση” μπορεί επίσης κάποιος να τις βάλει στην ίδια κατηγορία, αλλά αυτός από τη στιγμή που κατά την... πτώση από την Ακρόπολη βρήκε από το πουθενά ως δώρο ένα πέναλτι που άλλαξε τη ροή του αγώνα, μπορεί να λέει ότι θέλει. Το σίγουρο είναι πως καμία αθλητική αναμέτρηση δεν κρίθηκε με γραφικές εθνικιστικές επιδείξεις και αλαζονεία. Μη σας πω κιόλας ότι αυτό (το δεύτερο) είναι και αρκετά ασφαλής δρόμος για να φας τα μούτρα σου.

• Ολυμπιακός: Η αφόρητη πίεση στο επιθετικό τρίτο της Φενέρμπαχτε δείχνει το δρόμο για τη ρεβάνς (vid)

Ζόρική έδρα θα ήταν ούτως ή άλλως το “Σουκρού Σαράτσογλου” και 3-0 να είχε μείνει το σκορ. Επίσης δεν υπάρχει ελληνική ομάδα που να μην ξέρει τη θα πει “ζόρικη έδρα”, όσον αφορά την εξέδρα. Το θέμα είναι πόσο “πάγο” θα βάλουν από νωρίς οι Ερυθρόλευκοι στην Φενέρ ώστε να αρχίσουν να μεγαλώνουν τα ποσοστά άγχους της. Ειδικά μετά τις εξελίξεις στο εσωτερικό τους μέτωπο οι γηπεδούχοι έχουν ανάγκη να επιδείξουν ευρωπαϊκή επιτυχία, αλλά αυτό δεν τους κάνει περισσότερο επικίνδυνους απ' όσο και πριν τα ματς. Αντίθετα όλο αυτό το νταβαντούρι τους έχει βγάλει εκτός αγωνιστικού ρυθμού και έχει δημιουργήσει υποχρέωση επιτυχίας. Με αυτή την προσέγγιση η εικόνα μοιάζει να είναι “πίεση από το πρώτο λεπτό”, οπότε αν ο Ολυμπιακός, με Ποντένσε στην σύνθεση του, βρει τους χώρους που θέλει αλλάζουν οι κανόνες και οι ισορροπίες.

Το σίγουρο είναι πως οι Ερυθρόλευκοι πρέπει να σκοράρουν, καθώς όσο και αν έχουν βελτιωθεί (και) ανασταλτικά με τον Μεντιλίμπαρ δεν καταφέρνουν να μείνει η εστία τους ανέπαφη. Ευκαιρίες θα βρουν αλλά πρέπει να αξιοποιηθούν, όπως στον πρώτο αγώνα. Ο Βάσκος είναι σίγουρο πως δεν θα κρατήσει πίσω την ομάδα του, καθώς αυτό θα δώσει επιπλέον αέρα στην Φενέρ. Η πίεση ψηλά προφανώς είναι ρίσκο και το παιχνίδι θα βρεθεί στην κόψη του ξυραφιού, τουλάχιστον για το πρώτο ημίωρο αλλά δεν μπορείς να δώσεις μέτρα και να φέρεις την πίεση έξω από την περιοχή σου. Το ερώτημα είναι οι δυνάμεις αλλά ο Ολυμπιακός άντεξε για μεγάλο διάστημα στο Καραϊσκάκης και χωρίς αγώνα πρωταθλήματος μέχρι τη ρεβάνς, θα είναι φρέσκος παράλληλα με τις όποιες διορθωτικές κινήσεις γίνουν πέρα από την αναγκαστική στο κέντρο της άμυνας με την απουσία του Ρέτσου. Μαζί με όσες θα χρειαστεί να κάνει ο Μεντιλίμπαρ. Με την υποσημείωση πως αρκετές φορές παρουσιάζεται διστακτικός στο να αποφασίσει να αλλάξει πράγματα.

Και μια κουβέντα για τον Ρέτσο. Δεν ξέρω αν το θέμα είναι και να “σε θέλει” που λένε, γιατί όταν κάτι επαναλαμβάνεται πάμε παραπέρα από την τύχη. Η περίπτωση του 25χρονου αμυντικού είναι όμως.. να μη σου τύχει για έναν προπονητή. Τι κάνεις όταν έχεις στα χέρια σου έναν παίκτη που κάνει (συνήθως) το τέλειο παιχνίδι, με ωριμότητα και συνέπεια αλλά θα κάνει τη μία “χοντρή” (συχνά κομβική) στραβή, με πέναλτι ή κόκκινη χωρίς η φάση να δικαιολογεί τέτοια ακραία αντίδραση; Ομολογώ ότι δεν ξέρω, αλλά σίγουρα ξέρει ο Μεντιλίμπρ που συνεχίζει να τον εμπιστεύεται προφανώς πιστεύοντας πως θα μάθει από τα παθήματα του. Βγάζω πάντως το καπέλο και στους δύο που δεν τους έχει πάρει από κάτω αυτή η κατάσταση.