Με τον “πλέιμποϊ” Ιμπόρα, και με τον Κίνι

Στην διάρκεια του τελευταίου τετραμήνου έκανα έναν κύκλο μαθημάτων στο ψηφιακό πανεπιστήμιο της Μπαρτσελόνα στο αντικείμενο της τακτικής ανάλυσης του παιχνιδιού. Και τον τελευταίο μήνα μελετούσα το high-press στο ποδόσφαιρο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία είχα για ακόμη μια φορά την ευκαιρία να παρατηρήσω, να θυμηθώ και να κατανοήσω βαθύτερα πόσο απαιτητική και σύνθετη είναι η διαδικασία της εκπαίδευσης μιας ομάδας προκειμένου αυτή να συμπεριφέρεται αποτελεσματικά στην φάση άμυνας βγάζοντας στο γήπεδο τις ιδέες του προπονητή της.

Είναι πάρα πολλή η δουλειά του προπονητικού επιτελείου για να ετοιμάσει τις προπονήσεις που θα βοηθήσουν μια ομάδα να βελτιστοποιήσει την απόδοσή της κατά την αμυντική λειτουργία. Και πρέπει να είναι πολύ αποτελεσματική μια προπονητική ομάδα για να καταφέρει να βοηθήσει τους ποδοσφαιριστές να λειτουργούν με “ένα μυαλό” και “ίδιο ένστικτο” όταν κάνουν άμυνα και αλλάζουν τα μέτρα που τοποθετούνται, ή αποφασίζουν να παρακινηθούν από ένα ερέθισμα και να αλλάξουν τα μέτρα της τοποθέτησης και την ένταση στο πρέσινγκ.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ CONFERENCE LEAGUE

Αυτό που εμφάνισε ο Ολυμπιακός το βράδυ της Πέμπτης απέναντι στην Αστον Βίλα μετά από 2,5 μήνες δουλειάς με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είναι εντυπωσιακό. Έβλεπα τους ποδοσφαιριστές του να τοποθετούνται για να κλείσουν τους κάθετους διαδρόμους και να κρατήσουν μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών τους, και να διατηρούν τη συνοχή τους δίχως να επιτρέπουν στην Βίλα να τους παρασύρει και να δημιουργήσει έτσι κενούς χώρους για να επιτεθεί και αναλογιζόμουν πόση εμπιστοσύνη έχουν οι παίκτες στον προπονητή. Παρέμεναν συγκεντρωμένοι, διαρκώς συνδεδεμένοι μεταξύ τους και με τον πάγκο τους, διαρκώς ενεργοποιημένοι. Πέρα από όλα τα άλλα, αυτός ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα με απόλυτη πίστη στο πλάνο του προπονητή του.

Δείτε εδώ τι συνέβη: μέσα σε 2,5 μήνες ένας προπονητής παρουσιάζει μια ελληνική ομάδα, η οποία ήταν σε 2 παιχνίδια ημιτελικής φάσης ευρωπαϊκής διοργάνωσης σαφώς ανώτερη από την αντίπαλό της, η οποία κατάγεται από την Premier League και διεκδικεί μέσω αυτής εισιτήριο για το επόμενο Champions League. Ανάμεσα στις δύο, ο Ολυμπιακός ήταν η ώριμη ευρωπαϊκή ομάδα, όχι η Βίλα.

Και αυτό ο Μεντιλίμπαρ το έκανε με τον Ιμπόρα και με τον Κίνι. Ναι, τον Ιμπόρα που εμείς οι βλάσφημοι Έλληνες είχαμε βαφτίσει “ζιγκολό” και “μπλέιμπόι”. Ένας προπονητής έκρινε ότι του κάνουν δύο ποδοσφαιριστές που έτρωγαν κράξιμο, και μαζί τους ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, προτού καλά καλά φορέσουν την φανέλα του Ολυμπιακού, και τους έβαλε σε έναν ευρωπαϊκό “τελικό”. Το ίδιο έκανε εδώ και αρκετό πλέον καιρό με τον Τζολάκη. Το ίδιο έκανε σε αρκετά ματς με τον Ρέτσο. Ναι, ο Μεντιλίμαρ ευεργετήθηκε από τις μεταγραφές του Καρβαλιάλ, και κυρίως τους Κάρμο, Τσικίνιο, Ορτα, αλλά εμφάνισε αλλαγμένο Ολυμπιακό με πολλούς “ίδιους” ή και “περιθωριοποιημένους” ποδοσφαιριστές.

Μετά το πρώτο ματς με την Αστον Βίλα έγραφα ότι χρωστάμε ένα “ευχαριστώ” στον Μεντιλίμπαρ που μας έδειξε τι μπορεί να πετύχει μια ελληνική ομάδα όταν δείξει εμπιστοσύνη σε έναν ικανό προπονητή. Τώρα λέω ότι πολύ σημαντική η συνεισφορά του και επειδή μας έδωσε το μάθημα, σε όλους εμάς τους “προπονητές του καναπέ” που απαξιώνουμε αβασάνιστα την δουλειά προπονητών και ποδοσφαιριστών.