Θα έχουν να λένε, για τα λιοντάρια του Μεντιλίμπαρ

• Ο τελικός του Conference League είχε μέσα του κάτι από όλη τη χρονιά
• Ολυμπιακός, Conference League: Η ιστορία της επόμενης γενιάς

Δεν έχει πια τίποτα σημασία. Οι ευκαιρίες, οι κατοχές, οι δείκτες απόδοσης, τα expected goals. Το πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο, η παράταση. Τίποτα. Ο τελικός της Νέας Φιλαδέλφειας πέρασε στην ιστορία: Ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που σηκώνει ευρωπαϊκή κούπα σε επίπεδο ανδρών. Σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο! Μια μυθική πορεία που δεν σταμάτησε στον τελικό, αλλά έφτασε μέχρι το τέλος. Για πρώτη φορά στα χρονικά. Mια ευρωπαϊκή κούπα που γράφει πάνω Olympiacos.

Από πού να την πιάσεις και πού να την αφήσεις αυτή τη χρονιά που έζησε ο Ολυμπιακός; Κλείνεις τα μάτια και τσιμπιέσαι, να δεις αν είναι πραγματικότητα. Θυμάσαι τις αλλαγές προπονητών, τις ήττες στο πρωτάθλημα, τις δύσκολες μέρες στην Ευρώπη, την εντός έδρας ήττα από τη Μακάμπι. Και μετά, πατάς το κουμπί και τηλεμεταφέρεσαι στο παράλληλο σύμπαν, στο σύμπαν που ζεις σήμερα: Την ιστορική ανατροπή, την κραυγή πρόκρισης μέσα στην Τουρκία, το υπερηχητικό πέρασμα από το Βίλα Παρκ. Και τον τελικό με τη Φιορεντίνα.

Ο τελικός του Conference League είχε μέσα του κάτι από όλη τη χρονιά

Έναν τελικό που είχε μέσα του κάτι από όλη τη χρονιά. Προβλήματα, ανησυχία, άγχος, πίεση. Και σαν τον πυγμάχο που αντέχει τα χτυπήματα και φυλάει την ενέργειά του για το τέλος, ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που κάνει συνεχώς φέτος. Στάθηκε όρθιος. Έσφιξε τα δόντια. Και πέρασε στην αντεπίθεση. Λίγο πριν το φινάλε, εκεί που το βάρος γινόταν μεγαλύτερο. Εκεί, ο Ολυμπιακός, βγήκε πρώτος σε όλες τις μονομαχίες. Πήγε στις φάσεις που προηγήθηκαν του γκολ σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί, για τον οργανισμό του, η 31 Μαΐου θα ξημέρωνε μόνο με έναν τρόπο: Με την κούπα στον Πειραιά.

Το είχαν όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους: Θα ήταν και πάλι ο Ελ Κααμπί. Ο Μαροκινός αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες σε όλο το ματς από το ασφυκτικό μαρκάρισμα των κεντρικών αμυντικών των βιόλα, αλλά όσο έμενε στο παιχνίδι γινόταν ολοένα και πιο σαφές ότι χρειαζόταν απλά μια στιγμή. Η στιγμή ήρθε. Κι εκείνος δεν λάθεψε. Πρώτος σκόρερ στο Conference League. Ο killer που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Ολυμπιακός, Conference League: Η ιστορία της επόμενης γενιάς

Κάθε γενιά έχει μια ιστορία που διηγείται στις επόμενες. Για την ακρίβεια έχει πολλές, αλλά όταν η κουβέντα φουντώνει και τα δάκρυα είναι έτοιμα να βγουν, ξεχωρίζει πάντα μία: Ο «θρύλος» του 50', η ομαδάρα του Μπούκοβι, η τριετία του Πετρόπουλου, τα τέσσερα σερί των 80s, η κυριαρχία του Μπάγεβιτς. Η ιστορία της επόμενης γενιάς δεν θα είναι άλλη από τα λιοντάρια του Μεντιλίμπαρ. Οι πιτσιρικάδες θα κλείνουν με νόημα το μάτι και θα λένε στους φίλους τους «πάλι υπερβάλλει αυτός ο μπαμπάς μου», όμως μεγαλώνοντας θα τη διηγούνται στα εγγόνια τους με ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση. Θα προσπαθούν να καταλάβουν πώς έγινε.

Θα λένε για έναν Βάσκο που βγήκε πρώτη φορά από την Ισπανία στα 62 του, καταμεσής της σεζόν, για να αναλάβει ένα σύνολο που είχε αλλάξει ήδη δύο προπονητές, δύο τεχνικούς διευθυντές και αρκετούς παίκτες στο ρόστερ. Ένα σύνολο χωρίς ταυτότητα, με τον εγωισμό του πληγωμένο. Και κατάφερε να το οδηγήσει στην κατάκτηση του Europa Conference League.

Η «σπίθα», όπως είπε ο Γιώργος Αμανατίδης, υπήρχε. Ο Ολυμπιακός έκανε σημαντικές νίκες στην Ευρώπη και τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά ποτέ δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι τη Γη της Ποδοσφαιρικής Επαγγελίας. Πλέον το έκανε κι αυτό. Κλείνει 100 χρόνια ύπαρξης, με έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Και το έκανε σε μια από τις πιο κινηματογραφικές χρονιές της ιστορίας του. Οι σεναριογράφοι έχουν ήδη πιάσει δουλειά.

Είναι αλήθεια. Τα λιοντάρια νίκησαν τα φαντάσματα του παρελθόντος.