Το ποδόσφαιρο, ως κοινωνικό αγαθό

Αυτό το blog λειτουργεί, εκτός των άλλων, ως σημειωματάριο των εμπειριών μου. Στην διάρκεια των τελευταίων περίπου 12 ετών βάζω εδώ τα σημειώματα με τις σκέψεις μου. Αυτό κάνω περίπου κάθε μέρα. Γράφω.

Όμως σήμερα δεν είναι μια άλλη Πέμπτη. Απέχουμε μερικές ώρες από την πρώτη φορά που ένας ελληνικός σύλλογος σήκωσε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Έχουμε μόλις ζήσει κάτι που δεν είχαν ζήσει ποτέ οι Ελληνες. Ερχόμαστε από μια νύχτα που δεν ησύχασε. Ερχόμαστε από μια μέρα που βρήκε ένα σωρό μικρά παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο με την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας. Μέρα με πολλούς απόντες από τους χώρους εργασίας. Πολλούς που πήγαν για δουλειά άυπνοι, με κλειστή φωνή. Και άλλους που δεν πήγαν για δουλειά όχι επειδή τους δυσκόλευε η αυπνία αλλά επειδή τους ζόρισε η ιδέα ότι θα φανεί η συγκίνηση. Δεν πήγαν λόγω του “φόβου” ότι θα τους πάρουν τα ζουμιά. Μέρα που ένας γείτονάς μου, κοντά στα 80 του χρόνια, δυσκολεύτηκε να με καλημερίσει με λόγια. Έκανε μόνο ένα νεύμα, διότι ο κόμπος της συγκίνησης τον δυσκόλευε πολύ. Δεν είχε χαρά μικρού παιδιού. Είχε τη συγκίνηση του ευτυχισμένου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που ανησυχούσε ότι μπορεί να πάθει κάτι η υγεία του από την υπερβολική ευτυχία.

Αυτή δεν είναι μια μέρα για να κουράσω το μυαλό σας με την τακτική ανάλυση ενός αγώνα, να σας μιλήσω για την αξία του πρέσινγκ ψηλά στο αντίπαλο μισό ή για τα xGoals. Για εμένα είναι μόνο μια ημέρα για να τη νιώσεις και να τη φυλάξεις. Να νιώσεις την χαρά των ανθρώπων, και να τα φυλάξεις όλα αυτά για να θυμάσαι τον ορισμό της έννοιας “ποδόσφαιρο” ως κοινωνικό αγαθό. Μια μέρα για να αναλογιστώ τι τροφή θα ήταν για την ψυχή μας το ποδόσφαιρο αν ζούσαμε καθημερινά στην Ελλάδα την αληθινή του φύση.

Έχουμε όλο τον χρόνο του κόσμου για να μιλήσουμε περισσότερο πάνω στα ποδοσφαιρικά ερεθίσματα που μας έδωσε ο τελικός. Σήμερα είναι ημέρα για να κάνουμε χώρο στα πανηγύρια. Για να πούμε ένα “μπράβο” στους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές, και μαζί ένα “ευχαριστώ” που μας έδειξαν ότι “γίνεται” και για τις ελληνικές ομάδες να φτάσουν στην κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Μπράβο Ολυμπιακέ!