Όταν βλέπεις ότι μπαίνει κι αφήνει τα κόκκαλά του στο γήπεδο ο Γιόβετιτς, θα τον πάρει τον τελικό ο Ολυμπιακός!

Πριν τα δύο παιχνίδια του Ολυμπιακού με την Άστον Βίλα είχα γράψει μία κουβέντα, ότι οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ έπρεπε να αφήσουν τα κόκκαλα τους και στα δύο παιχνίδια, στο Βίλα Παρκ και στο Καραϊσκάκη, εάν ήθελαν να φτάσουν στον τελικό. Ακριβώς το ίδιο ίσχυε και στο παιχνίδι με τη Φιορεντίνα.

Μη γελιόμαστε, ήταν ο μοναδικός τρόπος για να γίνονταν οι μεγάλες υπερβάσεις που έγιναν. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο και το σχέδιο του προπονητή, αλλά και η ατομική ποιότητα των παικτών, αλλά χωρίς κατάθεση ψυχής και πάθους και πείσματος και αποφασιστικότητας, τίποτε δεν θα γίνονταν. Την δε Τετάρτη υπήρχε ένας παίκτης που έπαιξε πενήντα λεπτά και που έβγαλε ακριβώς αυτά τα στοιχεία, χωρίς ποτέ στην καριέρα του να ήταν τέτοιος παίκτης!

Ο μπαλαδόρος και τεχνίτης και κλασάτος Γιόβετιτς μπήκε στο 72’ κι ως το τελευταίο λεπτό της παράτασης δεν σταμάτησε να τρέχει, να μαρκάρει, να γυρίζει και να βοηθάει την άμυνα, να παίρνει κεφαλιές, να κερδίζει φάουλ, να κόβει! Έχετε ξαναδεί έτσι τον Γιόβετιτς σε παιχνίδι του Ολυμπιακού! Ποτέ! Όλοι στέκονται στην πολύ όμορφη προσπάθεια του και στο πολύ επικίνδυνο σουτ, με τον Ιταλό γκολκίπερ να σώζει την εστία του. Ναι, αυτό ήταν η μόστρα της εμφάνισης του Μαυροβούνιου, αλλά το ζουμί ήταν άλλο. Ήταν η αυταπάρνηση του να βοηθήσει όσο μπορεί την ομάδα, ήταν οι επιστροφές του στην άμυνα, ήταν οι μάχες που έδωσε.

Βλέπετε, ήταν ο πρώτος τελικός στην καριέρα του! Φοβερό! Ένας παίκτης που έχει παίξει σε Μάντσεστερ Σίτι, Σεβίλλη, Μονακό, Φιορεντίνα, Χέρτα, να μην έχει αξιωθεί να παίξει μαζί τους σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κι όμως, τα κατάφερε με τον Ολυμπιακό. Και το εκτίμησε αυτό, δίνοντας τα όλα, κάνοντας κατάθεση όχι μόνο κλάσης, αλλά και ψυχής. Αυτή την παράμετρο ήταν που είχα σκεφθεί και λίγες ώρες πριν τον τελικό είχα εκφράσει στο ραδιόφωνο την εκτίμηση ότι ο Γιόβετιτς μπαίνοντας ως αλλαγή θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά-και νομίζω ότι δεν έπεσα μακριά.

Όπως κι αν έχει, όλα αυτές οι μεγάλες προκρίσεις και νίκες του Ολυμπιακού, μας έδειξαν πάνω απ΄ όλα ένα πράγμα: δεν μπορείς να πας ψηλά σε τέτοιο επίπεδο, Κυπέλλων Ευρώπης, κατάκτησης πρωταθλήματος και Κυπέλλου, αν δεν είσαι έτοιμος να βάλεις τα πόδια σου στη φωτιά. Και για να δούμε και την άλλη πλευρά: ο Ολυμπιακός έχασε το πρωτάθλημα γιατί πήγε στην Τούμπα κι οι παίκτες του διαλύθηκαν από τους παίκτες του ΠΑΟΚ-όχι επειδή αυτοί ήταν ανώτεροι, αλλά γιατί έβγαζαν αφρούς από το στόμα τους! Γιατί ήταν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα, να πεθάνουν μέσα στο γήπεδο, για να πάρουν το τρίποντο.

Είχα απογοητευθεί πραγματικά από εκείνη την ήττα, όχι για την ήττα αυτή καθ΄ εαυτή, όσο για τον τρόπο που ήρθε, με κάτω τα χέρια. Απογοητεύθηκα, γιατί ήμουν βέβαιος ότι αν ο Ολυμπιακός πήγαινε και κέρδιζε στην Τούμπα θα έπαιρνε και το πρωτάθλημα. Κάτι που αποδείχθηκε από τη νίκη 2-0 επί της ΑΕΚ, ακόμη ακόμη κι από την ισοπαλία 2-2 στη Λεωφόρο, καθώς η ομάδα του Μεντιλίμπαρ ενώ έχανε 0-2 έκανε επική αντεπίθεση ισοφαρίζοντας και αν χρειάζονταν και το διπλό, θα το έπαιρνε στα 10-15 τελευταία λεπτά έχοντας διαλύσει τους «πράσινους» σε εκείνο το κομμάτι του αγώνα.

Δεν μπορώ ακόμη να το χωνέψω εκείνο το 0-2 από τον ΠΑΟΚ, γιατί νομίζω ότι μπορούσε να το διαχειριστεί καλύτερα κι ο Μεντιλίμπαρ, καθώς τρεις ημέρες πριν είχε προηγηθεί η απίστευτη πρόκριση με την Άστον Βίλα. Οι βασικοί παίκτες είχαν όλοι αδειάσει, κι από δυνάμεις και πνευματικά, έχοντας φτάσει στο ταβάνι τους με το 2-0 επί της αγγλικής ομάδας, σε συνδυασμό και με το 4-2 μέσα στο Μπέρμιγχαμ. Ο Ολυμπιακός στην Τούμπα ήθελε και φρεσκάδα, αλλά και παίκτες παλικάρια, που θα είχαν τις ψυχικές δυνάμεις να παλέψουν σαν σκυλιά.

Ειλικρινά πιστεύω ότι αν ο Μεντιλίμπαρ έβαζε 11 άλλους παίκτες, ας ήταν αναπληρωματικοί, θα βλέπαμε άλλο Ολυμπιακό. Με Πασχαλάκη, Κίνι, Βέζο, Άμπι, Αποστολόπουλο, Ντόη, Όρτα, Γιόβετιτς, Ζέλσον, Ναβάρο, Μασούρα! Με κατάλληλη προετοιμασία, αυτοί οι παίκτες θα έμπαιναν με το μαχαίρι στα δόντια και θα βλέπαμε άλλο αγώνα. Όπως είχε κάνει στο Καραϊσκάκη, στο άλλο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφς, και ο Ολυμπιακός είχε νικήσει 2-1 τον ΠΑΟΚ με τις ρεζέρβες, γιατί οι βασικοί προέρχονταν από τη μεγάλη μάχη στην Κωνσταντινούπολη και την πρόκριση με τη Φενέρμπαχτσε.

Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε, αλλά θα με θυμηθείτε ότι στο μέλλον ο Μεντιλίμπαρ σε ανάλογη περίπτωση θα διαχειριστεί αλλιώς ένα μεγάλο παιχνίδι πρωταθλήματος που θα έρθει μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι Ευρώπης. Γιατί έχει αποδείξει ότι βλέπει τα λάθη και μαθαίνει από τα λάθη.

Ας κρατήσουμε από το μεγάλο τελικό με τη Φιορεντίνα, ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού έβγαλαν τα πνευμόνια τους σε τρεξίματα (150 plus χιλιόμετρα!) και έδωσαν και την ψυχή τους σε μάχες, ακολουθώντας το πλάνο. Γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Ο έξω δεξιά Φορτούνης, ας είναι ο καλύτερος τεχνικά προικισμένος παίκτης της ομάδας, πρέπει να γυρίζει και να βοηθάει το δεξί μπακ, όπως έγινε πολλές φορές. Ο έξω αριστερά Ποντένσε, ας είναι μάγος της μπάλας, πρέπει να γυρίσει και να βοηθάει τον αριστερό μπακ. Μία φορά δεν το έκανε στα πρώτα λεπτά και άφησε ακάλυπτο τον Ορτέγκα και πήγε η Φιορεντίνα να μπει μέσα στα δίκτυα!

Γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αλυσίδα. Θέλει όλοι να παίζουν σωστά το ρόλο τους, αν μιλάμε για υψηλές στοχεύσεις. Αυτό πρέπει να είναι το μεγάλο μάθημα όλων στο Ρέντη από τη φετινή σεζόν. Όταν βλέπεις τον Γιόβετιτς να βοηθάει πίσω, σκυλιάζοντας, ξέρεις ότι την κούπα θα την πάρει η ομάδα σου…

Άσχετο:

Ο Μεντιλίμπαρ είχε κάνει ένα…φάουλ στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, όταν δεν έβαλε στα τελευταία λεπτά τον Ελ Αραμπί για να τον αποθεώσει το Καραϊσκάκη, στην πιθανότατα τελευταία εμφάνιση του στο Φάληρο.

Ο Βάσκος, όμως, το διόρθωσε στο παιχνίδι με τη Φιορεντίνα, βάζοντας αλλαγή τον Μαροκινό στο 122’ στη θέση του συμπατριώτη του Ελ Κααμπί, για να του δώσει τη δυνατότητα της συμμετοχής για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ένα τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Και είδαμε ότι ο Ελ Αραμπί το πανηγύρισε με την ψυχή του.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Οι προσκεκλημένοι του Μαρινάκη στη Φιλαδέλφεια για το τελικό του Κόνφερενς Λιγκ πρέπει να ξεπερνούσαν από πλευράς περιουσίας τους τα 10 δις Ευρώ! Οι περισσότεροι από την Αγγλία, ασφαλώς. Μιλάμε για τον Τζον Τέξτορ, ιδιοκτήτη των Κρίσταλ Πάλας, Μποταφόγκο, Λιόν, τον ιδιοκτήτη της Λέστερ, τον γιό του ιδιοκτήτη της Γουέστ Χαμ και για άλλους ακόμη που δεν τους εντόπισα. Εκεί και πάρα πολλοί ακόμη αξιωματούχοι, όπως ο Βραζιλιάνος τεχνικός διευθυντής της Άρσεναλ, ο Εντού.

Το θέμα, όμως, δεν είναι κυρίως αυτό, η παρουσία τόσων επώνυμων του ποδοσφαίρου, αλλά οι αντιδράσεις τους την ώρα του τελικού-σχεδόν όλοι ήταν ο ένας πιο φανατικά από τον άλλο με τον Ολυμπιακό! Έπρεπε να βλέπατε, ειδικά κάποιους από αυτούς, το πως έκαναν και τι μπινελίκια έριξαν στον Πορτογάλο διαιτητή Αρτούρ (!) που δεν έδωσε το καθαρό πέναλτι στο χέρι του αμυντικού της Φιορεντίνα, από τη σέντρα του Κίνι! Χαμός πραγματικά, με την παρουσία και ορισμένων από τους μεγαλύτερους μάνατζερ του πλανήτη, που ήταν κι αυτοί στις σουίτες κι έκαναν σαν τρελοί για τον Ολυμπιακό!

Ξέρετε, νομίζω ότι ήταν το χέρι του θεού του ποδοσφαίρου, που έπιασε τον Ελ Κααμπί δυνατά και τον πέταξε μέσα στη φάση και στα δίκτυα της Φιορεντίνα στο γκολ στο 116!!! Ο θεός του ποδοσφαίρου ήθελε να απονέμει δικαιοσύνη κι όχι να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα ενός τελικού, στον οποίο έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της η μεγαλύτερη ομάδα μίας χώρας. Ένας θεός του ποδοσφαίρου που μεταμορφωμένος σε…Κάρμο τελείωσε τον τελικό όπως έπρεπε, με εκείνη τη σωτήρια επέμβαση του Πορτογάλου στο 121’, σε μία φάση που για ένα κλικ δεν έστειλε το παιχνίδι στη διαδικασία των πέναλτι.

Και, κάπως έτσι ολοκληρώθηκε κανονικά και ο τελικός!...

Και για το τέλος ένα

Don José Luis Mendilibar, auténtico, sin egolatría, lenguaje de gafapasta, inventos de ADN... no es simple en modo peyorativo, es la inteligencia de saber dónde está lo necesario y básico para competir y dónde no, Campeón de la Conference con Olympiakos, enorme. pic.twitter.com/XHucUsvG0y

— Frank Hetfield 🤘 (@FrankHetfield) May 29, 2024