Θα τον τρελάνουν και τον Βιτόρια

Συχνά όλοι εμείς που παρακολουθούμε τη ζωή μιας ποδοσφαιρικής ομάδας μπαίνουμε στην δίνη της υπερανάλυσης. Και ναι, μπορεί το ποδόσφαιρο σήμερα, στο επαγγελματικό επίπεδο, να είναι πιο σύνθετο και περίπλοκο από ποτέ, αλλά καμιά φορά η εξήγηση για μια επιτυχία ή μια αποτυχία είναι απλή διότι έρχεται από τους βασικούς νόμους της φύσης του αθλήματος. Τέτοια είναι η περίπτωση του Παναθηναϊκού σήμερα.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΜΑΤΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, ΠΑΟΚ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η φετινή του έκδοση είναι ένα γκρουπ που μέχρι σήμερα, στις 107 ημέρες που έχουν περάσει από το πρώτο επίσημο παιχνίδι του για τη σεζόν δεν έχει καταφέρει να γίνει ομάδα. Η κύρια εξήγηση κρύβεται στο γεγονός ότι από τον Ιούλιο άρχισε να δουλεύει με έναν καινούργιο προπονητή, ο οποίος δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στην Ελλάδα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτό το καλοκαίρι πρόσθεσε επτά καινούργιους παίκτες. Και επειδή αρκετούς ποδοσφαιριστές τους πρόσθεσε αργά, η όλη διαδικασία της προσπάθειας του προπονητή να δέσει το γκρουπ και να το κάνει ομάδα καθυστέρησε.

Αυτό το γκρουπ παραδόθηκε πριν από μια εβδομάδα σε έναν καινούργιο προπονητή, ο οποίος επίσης δεν έχει ξαναδουλέψει στην Ελλάδα. Άρα ο Παναθηναϊκός που ταξίδεψε στην Σουηδία για το ματς με την Τζουργκάρντεν είχε μαζί του προπονητικό επιτελείο που δεν γνωρίζει ακόμη τα ονόματα και τα παρατσούκλια των ποδοσφαιριστών. Δηλαδή την ευθύνη της υποστήριξης και της καθοδήγησης του γκρουπ την είχαν άνθρωποι που ακόμη δεν γνωρίζουν τους ποδοσφαιριστές στο ανθρώπινο επίπεδο.

Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς στην μεταφυσική για να εξηγήσει το φαινόμενο του Παναθηναϊκού. Δεν έχει καλή ομαδική λειτουργία επειδή ακόμη δεν έχει καταφέρει να γίνει ομάδα. Αν κανείς αναλογιστεί ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν σύλλογοι που έχουν τον ίδιο προπονητή με πέρσι, πώς να μην τα αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός, ο οποίος στην διάρκεια του τελευταίου έτους έχει αλλάξει πέντε (Γιοβάνοβιτς, Τερίμ, Κόντης, Αλόνσο, Βιτόρια) προπονητές;

Ψάχνουμε να δούμε γιατί “έπεσε” ο Παναθηναϊκός στο β’ ημίχρονο του ματς με την Τζουργκάρντεν. Είναι απλό: έπεσε διότι δεν την “πρόλαβε” την πτώση ένας προπονητής που είχε κάνει 4 προπονήσεις όλες κι όλες πριν από αυτό το παιχνίδι. Τα ζητήματα που είναι σχετικά με τη νοοτροπία και την ψυχολογία συχνά δυσκολεύονται να τα “συλλάβουν” εγκαίρως προπονητές που εργάζονται για χρόνια σε έναν σύλλογο. Αν συμβαίνει σε αυτούς που κουβαλούν εμπειρία ετών στον ίδιο σύλλογο, πώς να μη συμβεί σε έναν προπονητή 7 ημερών;

Ο Παναθηναϊκός ως κοινωνία, και αναφέρομαι στην μικροκοινωνία αυτών που ασκούν διοίκηση ή επηρεάζουν την διοίκηση, θα έπρεπε σήμερα να έχει ιεραρχήσει τους στόχους του. Ο κύριος στόχος του είναι να μάθει να λειτουργεί σαν ομάδα. Για να γίνει ομάδα. Αν σε έναν άνθρωπο που μόλις έχει αναλάβει ο Παναθηναϊκός του βάλει πάνω του τον εκνευρισμό του αποτελέσματος της Πέμπτης ή του αποτελέσματος της ερχόμενης Κυριακής, το μόνο που θα καταφέρει είναι να αυξήσει τις πιθανότητες για να προλάβει να αλλάξει ξανά προπονητή προτού ολοκληρωθεί η σεζόν. Διότι αν τον τρελάνουν, ούτε ο Βιτόρια θα καταφέρει να φτιάξει ομάδα.