Κανελλόπουλος στο Gazzetta: «Με ρωτούσαν πώς είναι δυνατόν να διεξάγονται αγώνες κεκλεισμένων των θυρών»

• «Έμαθα να παίρνω ευθύνες, πήρα τη ζωή στα χέρια μου»
• «Ο Μίλαν Ράσταβατς με βοήθησε πολύ, είναι πάντα κοντά στους παίκτες του»
• «Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας να είσαι, μπορείς να βγεις έξω να πιείς καφέ ή να πας σε ένα κλαμπ»
• Το κοκκινιστό κοτόπουλο με μακαρόνια, οι σκέψεις για το μέλλον και ο θεληματικός χαρακτήρας!

Ήταν Ιανουάριος του 2023 όταν ένα παιδί από τον Αστέρα Τρίπολης, έμπαινε στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει στην άλλη άκρη της Ευρώπης και να ολοκληρώσει την μετακίνησή του στην Ελσίνκι. Κι όμως, όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπισε, ο Γιώργος Κανελλόπουλος γνώριζε πως αυτό το ταξίδι, είχε έναν σκοπό.

Πήγε εκεί για να παίξει ποδόσφαιρο, να εξελιχθεί, να ζήσει εμπειρίες μοναδικές σε αυτό με το οποίο ήθελε να ασχοληθεί από παιδί. Και τα κατάφερε! Στέφθηκε πρωταθλητής, έπαιξε στα Κύπελλα Ευρώπης, ωρίμασε. Τόσο ποδοσφαιρικά, όσο και ως προσωπικότητα.

Λίγες εβδομάδες πριν ο Έλληνας χαφ συμπληρώσει δύο χρόνια παρουσίας στη Φινλανδία, το Gazzetta τον συνάντησε στο Ελσίνκι και εκείνος μίλησε για την καθημερινότητά του, το ποδόσφαιρο στη χώρα της βόρειας Ευρώπης, τον Αστέρα Τρίπολης και τον Μίλαν Ράσταβατς.

Χαμογελαστός, προσγειωμένος και πάντοτε ευγενικός, δεν θα έλεγε «όχι» σε μία νέα πρόκληση στην καριέρα του, έχοντας, φυσικά και το μυαλό του πίσω στην πατρίδα. Υπήρξε και κάτι που δεν προλάβαμε να κάνουμε στη συνάντηση μας με τον Γιώργο Κανελλόπουλο, καθώς εκείνος έπρεπε να πάει για προπόνηση. Την επόμενη φορά, όμως, που θα ανταμώσουμε, θα μαγειρέψει κοκκινιστό κοτόπουλο με μακαρόνια και θα μας κάνει το τραπέζι. Είναι η σπεσιαλιτέ του!

Ξεκινώντας, τι είπες στον Γιώργο Αντζουλά, όταν σε ρώτησε για το αν πρέπει να έρθει στην Ελσίνκι;

Εγώ του είπα τα πράγματα, όπως είναι. Ότι θα έρθει σε μία ομάδα, στην οποία υπάρχει πίεση. Υπάρχουν στόχοι, να πάρουμε το πρωτάθλημα και να παίξουμε στην Ευρώπη. Του είπα ότι η ζωή είναι διαφορετική, σε σχέση με την Ελλάδα. Είναι μία καθημερινότητα, που δεν έχουμε συνηθίσει, από πλευράς καιρού και ζωής. Από εκεί και πέρα, τον άφησα να πάρει την απόφασή του και εκείνος επέλεξε να έρθει στην ομάδα.

Είναι η πρώτη φορά που έχεις Έλληνα συμπαίκτη στην Ελσίνκι. Πώς το βιώνεις αυτό;

Είναι σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο να μιλάς ελληνικά, να νιώθεις πιο κοντά. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, οπότε υπήρχε οικειότητα. Είναι όμορφο να έχεις έναν άνθρωπο, με τον οποίο να έχεις τον ίδιο κώδικα επικοινωνίας.

Θα το πω χαριτολογώντας, στο μυαλό του κόσμου στην Ελλάδα, η Φινλανδία είναι, απλά, η χώρα του Άι Βασίλη. Δεν έχουμε αίσθηση για το πρωτάθλημα. Πώς θα το περιέγραφες;

Νομίζω ότι είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Όλοι, μπορούν να κερδίσουν όλους. Κυριαρχεί η δύναμη και η ταχύτητα. Μέχρι το φινάλε, το πρωτάθλημα έχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν δύο ή τρεις ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο, ως την τελευταία αγωνιστική. Και αυτό λέει πολλά, για το επίπεδο της λίγκας.

Ανέφερες προηγουμένως ότι υπάρχει πίεση στην Ελσίνκι. Πώς θα την συνέκρινες με την πίεση που υπάρχει στην Ελλάδα;

Νομίζω ότι είναι διαφορετική πίεση. Πίεση υπάρχει σε οποιαδήποτε ομάδα κάνεις πρωταθλητισμό. Στην Ελλάδα υπάρχει περισσότερη πίεση, όμως, όταν θεωρείσαι η καλύτερη ομάδα της Φιλανδίας, υπάρχουν απαιτήσεις από τον κόσμο.

Με τον κόσμο τι αλληλεπίδραση έχετε; Έρχεται να σας μιλήσει στην προπόνηση ή μπορεί να σας σταματήσει στον δρόμο;

Όχι. Μόνο στα παιχνίδια, θα έρθουν να μας υποστηρίξουν. Αν δεν πάει καλά η ομάδα, μπορεί να πουν και κάτι παραπάνω. Ποτέ, όμως, δεν θα σε δει κάποιος στον δρόμο και θα έρθει να σου μιλήσει. Είτε για να σου πει κάτι καλό, είτε για να αποδοκιμάσει.

«Έμαθα να παίρνω ευθύνες, πήρα τη ζωή στα χέρια μου»

Αυτό το διάστημα που είσαι στη Φινλανδία, έχει έρθει κάποια στιγμή που να σκέφτηκες ότι αυτή η εμπειρία σε κούρασε και θέλεις να αλλάξεις περιβάλλον;

Ναι, υπήρξαν τέτοιες στιγμές. Όπως είπα και πριν, ο καιρός και η ζωή είναι πολύ διαφορετικά στη Φινλανδία. Έχω έρθει, όμως, για έναν λόγο στο Ελσίνκι. Είμαι συνειδητά σε αυτήν την ομάδα.

Τι είναι αυτό που σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;

Ο τρόπος ζωής και το γεγονός ότι οι δικοί μου άνθρωποι είναι πίσω στην Ελλάδα. Η Φινλανδία είναι μακριά και τα κενά που έχουμε, ειδικά στην αρχή της χρονιάς, δεν είναι τόσα πολλά για να μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα.

Σε έχει απογοητεύσει ποτέ το ποδόσφαιρο;

Νομίζω ότι για κάθε επαγγελματία, περισσότερες είναι οι απογοητεύσεις στο ποδόσφαιρο, παρά οι χαρές. Πρέπει να είσαι πολύ τυχερός, για να ισχύει το ανάποδο. Από την άλλη, είναι τόσο μεγάλες οι χαρές που παίρνεις, που αξίζουν την προσπάθεια. Αυτό ήθελα να κάνω από παιδί, αυτό κάνω επαγγελματικά και νιώθω ότι όλα έχουν νόημα.

Σε έχει ωριμάσει ως άνθρωπο αυτή σου η εμπειρία στην Ελσίνκι;

Σίγουρα. Και ως άνθρωπο και ποδοσφαιρικά. Στην προηγούμενη ομάδα που ήμουν, ζούσα κοντά στο σπίτι μου. Είμαι από τη Σπάρτη, η Τρίπολη είναι μισή ώρα με το αυτοκίνητο. Είχα τους δικούς μου δίπλα και βρισκόμουν στο comfort zone μου. Ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι μου, όταν ήρθα στη Φινλανδία. Έφτασα Γενάρη μήνα με χιόνι και ενώ νύχτωνε από αργά το μεσημέρι. Την επόμενη μέρα, βρέθηκα μόνος μου. Έπρεπε να κανονίσω με τους ανθρώπους της ομάδας για το σπίτι, να προσαρμοστώ. Έμαθα να παίρνω ευθύνες, πήρα τη ζωή στα χέρια μου.

Ποια ήταν η ατάκα που είπες στους δικούς σου όταν τους πήρες πρώτη φορά τηλέφωνο, αφού έμεινες μόνος σου;

Δεν νομίζω ότι ήταν ατάκα. Στην αρχή αυτό που ζούσα ήταν κάτι ωραίο, τις πρώτες μέρες δεν είχα συνειδητοποιήσει τι γινόταν. Ήταν κάτι, τελείως, διαφορετικό. Όταν ζεις κάτι τόσο καινούργιο, στην αρχή, μοιάζει διασκεδαστικό. Παράλληλα, φυσικά και ήταν δύσκολο.

Ήταν μία πολύ απότομη αλλαγή. Πώς αντέδρασες όταν έμαθες για πρώτη φορά για την Ελσίνκι;

Ήξερα την ομάδα. Στον Αστέρα δεν έπαιρνα χρόνο συμμετοχής, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω. Ήξερα ότι η Ελσίνκι είχε πάρει το πρωτάθλημα και την προηγούμενη χρονιά είχε παίξει στους ομίλους του Europa League. Έτσι, ήθελα να δοκιμάσω. Πήρα την απόφαση να έρθω στη Φινλανδία και η αλήθεια είναι, ότι η αλλαγή ήταν απότομη.

Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ποδοσφαιριστής;

Δεν ήταν απόφαση. Όσο μεγάλωνα, ήξερα ότι με αυτό θέλω να ασχοληθώ στη ζωή μου. Δεν ήταν ότι κάποια στιγμή πήρα την απόφαση να το πάω επαγγελματικά. Εξελισσόταν έτσι, από την παιδική μου ηλικία.

«Ο Μίλαν Ράσταβατς με βοήθησε πολύ, είναι πάντα κοντά στους παίκτες του»

Από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκες στον Αστέρα Τρίπολης, ποιους ξεχωρίζεις για όσα σε έμαθαν;

Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, έβαλε το λιθαράκι του για να εξελιχθώ. Πήρα πράγματα από όλους εκείνους, με τους οποίους συνεργάστηκα. Όσο ήταν ο Μίλαν Ράσταβατς, νομίζω με βοήθησε πολύ να εξελιχθώ και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στη Superleague.

Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που έχει κάνει τον Μίλαν Ράσταβατς να θεωρείται ως ένας από τους πιο καλούς προπονητές του ελληνικού πρωταθλήματος τα τελευταία χρόνια;

Είναι πολύ καλός άνθρωπος και είναι πάντα κοντά στους παίκτες του. Ξέρει πως να διαχειρίζεται μία ομάδα, τόσο από ψυχολογικής άποψης, αλλά και ποδοσφαιρικά. Δεν είναι από τους ανθρώπους που θα σε μπερδέψουν ή που θα ζητήσουν παράλογα πράγματα.
Τον έχει κατηγορήσει, όμως, μερίδα του κόσμου, υποστηρίζοντας ότι οι ομάδες του έχουν αμυντικό προσανατολισμό.
Αυτό είναι το στιλ που επιλέγει ο κάθε προπονητής. Άμα δουλεύει για κάποιον και είναι κομμάτι της φιλοσοφίας του, είναι απόλυτα αποδεκτό.

«Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας να είσαι, μπορείς να βγεις έξω να πιείς καφέ ή να πας σε ένα κλαμπ»

Έχεις αισθανθεί, μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια που λείπεις από την Ελλάδα, να σου έχει λείψει λίγο αυτή η ίντριγκα που διακρίνει το ποδόσφαιρο στη χώρα μας; Αυτή η αίσθηση να ξυπνάς το πρωί και να διαβάζεις στην εφημερίδα να γράφουν… πολλά και διάφορα!

Δεν ξέρω αν μου λείπει, γιατί εμείς είμαστε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Παίζουμε ποδόσφαιρο. Το καλό είναι ότι σε μία χώρα όπως η Φινλανδία, μπορούμε να επικεντρωθούμε σε αυτό. Δεν υπάρχουν εφημερίδες να ασχολείται όλος ο κόσμος με εμάς. Ποτέ δεν μου άρεσε η ίντριγκα, εγώ ήθελα πάντα μόνο να παίζω ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι όλη αυτή η ίντριγκα στην Ελλάδα, υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι πρέπει. Θα σχολιάσουμε, φυσικά, ένα ντέρμπι ή κάποιο περίεργο αποτέλεσμα. Βλέπω τι γίνεται στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, γιατί παίζουν άτομα που ξέρω από παλιά. Αλλά αυτό είναι το κίνητρο για μένα για να δω ποδόσφαιρο.

Σε αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι στην Ελσίνκι, σε έχουν ρωτήσει ποτέ οι ξένοι συμπαίκτες του ή οι Φινλανδοί στην ομάδα, για τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Ναι. Ειδικά πέρσι όταν είχαν κλείσει τα γήπεδα για τον κόσμο για δύο μήνες. Όλοι με ρωτούσαν τι συμβαίνει και πως είναι δυνατόν το 2023 να διεξάγονται αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Τους απάντησα ότι πολλές φορές, στην Ελλάδα, το πάθος ξεπερνά τα όρια.

Έχουν, άραγε, φανταστεί ποτέ οι Φινλανδοί να δίνουν αγώνα κεκλεισμένων των θυρών, λόγω τιμωρίας;

Όχι! Ποτέ!

Αθλητική δημοσιογραφία υπάρχει στη Φινλανδία;

Ναι, υπάρχει. Όμως η Φινλανδία είναι μία χώρα, στην οποία όποιος και αν είσαι, δεν υπάρχει το σταριλίκι. Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας να είσαι, μπορείς να βγεις έξω να πιείς καφέ ή να πας σε ένα κλαμπ και να μην πει κανείς τίποτα. Δεν υπάρχει η λογική να βάλουμε έναν άνθρωπο πιο ψηλά, επειδή παίζει ποδόσφαιρο ή επειδή βρίσκεται στην πολιτική. Υπάρχει, λοιπόν, δημοσιογραφία, αλλά, δεν λειτουργεί όπως στην Ελλάδα. Δεν ασχολείται κάποιος με το ποδόσφαιρο στην καθημερινότητα, δεν υπάρχουν εκπομπές στην τηλεόραση κάθε μέρα. Στον κόσμο αρέσει περισσότερο το χόκεϊ επί πάγου, με αυτό ασχολούνται περισσότερο. Το ποδόσφαιρο άρχισε να αναπτύσσεται από όταν η Φινλανδία κατάφερε να προκριθεί στο Euro.

Ο Αστέρας, η ομάδα από την οποία ξεκίνησες, δεν έχει από την τοπική κοινωνία της Τρίπολης, τη στήριξη που θα έπρεπε. Πώς το βίωσες εσύ αυτό;

Ο Αστέρας είναι μία ομάδα που βρίσκεται για πολλά χρόνια στην πρώτη κατηγορία. Και οργανωτικά και αγωνιστικά, είναι από τις καλύτερες ομάδες της κατηγορίας. Θα ήταν καλύτερα να υπήρχε περισσότερος κόσμος να στηρίξει την ομάδα. Από την άλλη, η Τρίπολη δεν είναι μία τόσο μεγάλη πόλη, οπότε, είναι λογικό να μην υπάρχει τόσος πολύς κόσμος στο γήπεδο. Φυσικά, πρόκειται για μία ομάδα που έφτασε ως και τη φάση των ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης και θα ήταν καλό να είχε περισσότερη στήριξη από τους φιλάθλους. Ο Αστέρας έχει κάνει πράγματα, που δεν έχουν κάνει πολλές άλλες ομάδες.

Το κοκκινιστό κοτόπουλο με μακαρόνια, οι σκέψεις για το μέλλον και ο θεληματικός χαρακτήρας!

Πώς θα περιέγραφες την καθημερινότητά σου εκτός γηπέδου;

Είμαι απλός, καθημερινός. Μετά την προπόνηση θα μιλήσω με την οικογένειά μου, αλλά και με τους φίλους μου. Επικοινωνούμε σε καθημερινή βάση. Από εκεί και πέρα, θα πάμε για καφέ με τα παιδιά από την ομάδα. Κάνουμε παρέα. Μου αρέσει, επίσης, να μαγειρεύω.

Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου;

Έχω πολλές. Θα πω όμως, κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια! Τους πρώτους μήνες που ήμουν εδώ, δεν είχα τι να κάνω, οπότε πέρασα πολλές ώρες με την μητέρα μου σε βιντεοκλήση, να μου μαθαίνει συνταγές.

Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου να παίζει σε ένα ελληνικό ντέρμπι;

Ναι, τον έχω φανταστεί. Όταν παίζεις ντέρμπι, όλα είναι πολύ διαφορετικά. Στην Ελλάδα που υπάρχει τόσο πάθος, πριν και μετά από ένα ντέρμπι, είμαι σίγουρος ότι θα είναι μία πολύ όμορφη εμπειρία. Έχω σεβασμό για όλες τις ομάδες στην Ελλάδα. Ο κόσμος κάνει ένα ντέρμπι μοναδικό.

Για το μέλλον τι σκέφτεσαι;

Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο. Από την μία μέρα στην άλλη, μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αν με ρωτούσε κάποιος, δεν θα μπορούσα να προβλέψω όταν ήμουν στον Αστέρα, ότι θα έχω κλείσει δύο χρόνια στη Φινλανδία. Προτιμώ να κοιτάω το παρόν, να κάνω τη δουλειά μου, να γίνω όσο καλύτερος μπορώ και από εκεί και πέρα θα ήθελα να δοκιμάσω και κάτι άλλο. Ενδεχομένως και να γυρίσω σε μία ελληνική ομάδα, γιατί αγαπώ τη χώρα μου.

Ποια λέξη σε χαρακτηρίζει περισσότερο;

Θεληματικός! Πάντα, θέλω κάτι παραπάνω.