Οι φάσεις που μόνο ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς βγάζει και η κακή αλλαγή του Αραμπί

Ο Ολυμπιακός έχασε τη μάχη για την κορυφή του ομίλου του Γιουρόπα Λιγκ με ψηλά το κεφάλι. Έπαιξε καλά, ήταν σε μεγάλα διαστήματα ανώτερος της Άιντραχτ, είχε σαφώς καλύτερες και σίγουρα περισσότερες ευκαιρίες, αλλά ξέρουμε όλοι ότι «έτσι είναι το ποδόσφαιρο» και δεν κερδίζει πάντοτε αυτός που δίνει τα περισσότερα πάνω στο χορτάρι.

Βάσει απόδοσης ομάδων, ο Ολυμπιακός στον όμιλο έπρεπε να είχε από πέντε έως εφτά βαθμούς-έχει έξι- κι η Άιντραχτ έπρεπε να είχε επίσης πέντε με εφτά-έχει 10! Εκεί τελειώνουν όλα. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κερδίσει χθες και να μην κερδίσει την Άντβερπ, ενώ στάθηκε τυχερός στο δοκάρι του Πέλκα με το σκορ 1-0 στην Πόλη. Η Άιντραχτ έπρεπε να χάσει από τη Φενέρ και κέρδισε χωρίς να το αξίζει με γκολ στο 90’ και στο Βέλγιο και στο Φάληρο. Μετράνε, όμως, τα αποτελέσματα.

Ο Ολυμπιακός έβγαλε χθες μία ποιότητα παιχνιδιού που αποδεικνύει γιατί μπορεί εδώ και χρόνια κι ανταγωνίζεται τις ομάδες από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οι φάσεις που δημιούργησε ήταν φάσεις ομάδας πλου παίζει πραγματικό ποδόσφαιρο, δεν ήταν ευκαιρίες από κόρνερ και φάουλ, ούτε από λάθη αντίπαλων παικτών. Ήταν ευκαιρίες δουλεμένες από μία καλή ομάδα όπως αυτή του Πέδρο Μαρτίνς. Ευκαιρίες που, με όλη την υπερβολή της φράσης, «μόνο ο Ολυμπιακός του Μάρτινς βγάζει»….

Στο γκολ (1-0) ο Παπασταθόπουλος άλλαξε ωραία στον Ρέαμπτσιουκ κι αυτός άφησε στον Αγκιμπού. Η κάθετη πάσα του Αγκιμπού στον Ονιεκουρού ήταν υποδειγματική και η κούρσα του Ονιεκουρού εκπληκτική, με ακόμη καλύτερο το γύρισμα στον σκόρερ Ελ Αραμπί για το γκολ με το άψογο πλασέ. Μία τέλεια επίθεση!

Στο 28’ Εμβιλά, Μασούρας, Αραμπί άλλαξαν αστραπιαία την μπάλα κι ο Αραμπί έβγαλε τον Αγκιμπού σε θέση βολής. Είχε δύο επιλογές, το σουτ από τα 22 μέτρα και την πάσα στον Ρέαμπτσιουκ, που έφευγε ολομόναχος από τα αριστερά του. Ο Αγκιμπού πήρε την επιλογή ενός παιδιού και σούταρε στα χέρια του γκολκίπερ. Ο Ρέαμπτσιουκ παίρνοντας την μπάλα θα είχε όλο το χώρο και τον χρόνο να βγάλει μία ασίστ στον Αραμπί, που καιροφυλακτούσε.

Στο 34’ και στο 39’ ο Ρέαμπτσιουκ ήταν αυτός που πλαγιοκόπησε την γερμανική άμυνα και πέρασε τις μπαλιές στον Μαντί Καμαρά για μία κεφαλιά κι ένα σουτ αντίστοιχα. Ατυχώς η κεφαλιά δεν ήταν καλή και το σουτ, που ήταν καλό, το έβγαλε ο φοβερός γκολκίπερ Τραπ.

Στο 36’ χάθηκε η μπάλα! Κλέψιμο Αγκιμπού και αντεπίθεση-φωτιά. Ο Ονιεκουρού άδειασε τους αντιπάλους του, έβγαλε στον Αραμπί κι αυτός κάθετη-πάρε βάλε στο Μασούρα. Όλα έμοιαζαν ιδανικά βγαλμένα. Όχι όμως και το τελικό σουτ. Θα μπορούσε ο Μασούρας να σουτάρει ψηλά στην δεξιά γωνία του τερματοφύλακα. Πήγε να πλασάρει χαμηλά στην αριστερή και ο τραπ το έωσε με το πόδι.

Στο 57’ άλλη επίθεση-παράδειγμα! Αυτή τη φορά από δεξιά, ο Λαλά έβγαλε με έξοχη πάσα μπροστά τον Καμαρά κι αυτός με υπέροχο τακουνάκι έδωσε στο Μασούρα. Με τη μία αυτός στον Αραμπί και δεύτερη πάσα για γκολ του αρχηγού του Ολυμπιακού, αυτή τη φορά στον Ονιεκουρού. Από θέση για γκολ, αντί να πλασάρει με το εσωτερικό, πήγε να σκοράρει με το εξωτερικό κι αστόχησε, έστω για λίγο.

Στο 65’ καταπληκτική πάσα 30 μέτρων του Καμαρά πάλι για τον Ονιεκουρού. Ξανά αυτός σε θέση καλή στην αντίπαλη περιοχή. Ο αντίπαλος αμυντικός τον τζαρτζάρει-σπρώχνει κι ο κυνηγός του Ολυμπιακού πέφτει χάνοντας τη δυνατότητα για ένα σουτ από θέση για γκολ.

Στο 79΄ κι άλλη φοβερή μπαλιά του Καμαρά προς τον Αραμπί αυτή τη φορά. Πανέξυπνα αυτός άφησε στον Αγκιμπού, που ερχόταν από πίσω. Ο Μασούρας έβγαινε μόνος του από αριστερά. Αρκούσε μία καλή πάσα πέντε μέτρων για να βγει ο Μασούρας σε θέση είτε για γκολ, είτε για ασίστ στον Αραμπί, που στο μεταξύ είχε πλασαριστεί στην περιοχή. Ο Αγκιμπού για δεύτερη φορά μέσα στο 90λεπτο ενεργεί σαν παιδί κι όχι σαν ποδοσφαιριστής, κάνοντας τη χειρότερη μπαλιά.

Στο 86’ ο Καμαρά πάλι έκανε τη διαφορά, βγαίνοντας σε θέση έξω δεξιά. Πέρασε τη σέντρα προς το πέναλτι, ο Τικίνιο πρόλαβε τον στόπερ και σούταρε, αλλά ο στόπερ έβαλε την κόντρα κι έδιωξε σε κόρνερ.

Μιλάμε για εννιά φάσεις στις οποίες ο Ολυμπιακός λειτούργησε επιθετικά πραγματικά σαν μία καλοδουλεμένη, υψηλών προδιαγραφών ομάδα, παίρνοντας ωστόσο το μικρότερο δυνατό αποτέλεσμα, μόλις ένα γκολ. Όταν έχεις τρεις απολύτως καθαρές ευκαιρίες για γκολ και τις καλύτερες προϋποθέσεις για δημιουργία άλλων έξι ευκαιριών για γκολ, αλλά σκοράρεις μία φορά, είναι ένα ποδοσφαιρικό κρίμα.

Η Άιντραχτ με δύο καθαρές ευκαιρίες κι ένα καλό σουτ από τα 20 μέτρα έκανε δύο γκολ! Τέλος.

Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 20 λεπτά είχε σοβαρό πρόβλημα με την ικανότητα της Άιντραχτ που έβρισκε κενούς χώρους ανάμεσα στα τρία του κεντρικά χαφ (Εμβιλά κόφτης, Μαντί κι Αγκιμπού εσωτερικά χαφ) και την άμυνα του. Έτσι ήρθε το 1-1, με τον Μπα να χάνει την πάσα στην πλάτη του (όπως περίπου είχε χάσει και το Βέργο στο Αγρίνιο) και τον Σωκράτη να μένει πάλι κολλημένος πίσω κι έτσι να μην βγάζει οφσάιντ την αντίπαλη επίθεση. Η μπάλα αυτή τη φορά πήγε δοκάρι και μέσα κι όχι δοκάρι κι έξω όπως στο πλασέ του Πέλκα…

Οι τρεις χαφ ήταν πλέον πιο συμπαγείς και διόρθωσαν την τρύπα στον άξονα έστω μετά το 1-1 κι ο Σωκράτης ήταν κυρίαρχος πίσω σε όλο το β΄ ημίχρονο. Ήταν αρκετή, όμως, μία στιγμή, στο 91’, για να κάνει τη διαφορά στο ματς. Ο Λαλά βγαίνοντας μπροστά έχασε την μπάλα (πιθανότατα με φάουλ), στην αντεπίθεση των Γερμανών ο Σωκράτης έμεινε πίσω και η πάσα βρήκε τον Μπα να μπερδεύεται τόσο πολύ, που η μπάλα πέρασε μέσα από τα πόδια του κι αυτός έπεσε χάμω. Μία ήττα εν τέλει και δη με τον πιο επώδυνο τρόπο.

Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο ο Μαρτίνς για να αλλάξει περισσότερο το παιχνίδι υπέρ του Ολυμπιακού; Νομίζω δύσκολα. Ο Μπουχαλάκης δεν μπορούσε να παίξει. Ο Λόπες μπήκε 13 λεπτά και ήταν σαν να έπαιζε ο Ολυμπιακός με 10 παίκτες-o Χάουγκε μπήκε πέντε λεπτά νωρίτερα κι έκανε το νικητήριο γκολ…Ο Βαλμπουενά έπαιξε 24 λεπτά και η προσφορά του ήταν μόνο ένα κόρνερ κι ένα φάουλ…Ο Κούντε να έπαιρνε τη θέση του Αγκιμπού; Ίσως, απλά ίσως…

Για εμένα το θέμα με τις αλλαγές ήταν κατά βάση ένα, αν υποθέσουμε ότι όντως ο Ονιεκουρού, που βρίσκοντας ανοικτούς χώρους έκανε σε κάποιες περιπτώσεις όργια, κουράστηκε: ο Αραμπί δεν βγαίνει. Ειδικά σε βραδιά που είχε γκολ, δύο ασίστ, κεφαλιά απειλητική και μεγάλη συμμετοχή σε δύο-τρεις άλλες μεγάλες στιγμές του Ολυμπιακού, αλλά και περιόρισε αισθητά το χούι του να χάνει μπάλες (είχε μεγάλη ακρίβεια χθες στις πάσες προς τα πίσω). Έτσι απλά, δεν βγαίνει ο Αραμπί.

Βγήκε στο 82’ με την Άιντραχτ, με το σκορ 1-1. Τελικό 1-2…

Βγήκε στο 105’ στη Λούντογκορετς, με το σκορ 2-2 και δεν είχε ο Ολυμπιακός τον καλύτερο του πεναλτίστα στη διαδικασία των πέναλτι, χάνοντας εκεί με κάτω τα χέρια…

Βγήκε στο 77’ με την Άρσεναλ, με το σκορ 1-1. Τελικό 1-3…

Βγήκε στο 76’ με τη Σίτι, με το σκορ 0-1. Τελικό 0-3…

Βγήκε στο 77’ με τον ΠΑΟΚ, στο 0-0. Τελικό 0-1 και πάει το αήττητο…

Τώρα ο Ολυμπιακός καλείται να διαλέξει αν θέλει τη δεύτερη θέση-κι αντίπαλο από το Τσάμπιονς Λιγκ στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ- η, την τρίτη θέση κι αντίπαλο κάποιον δεύτερο ομίλου από το Κόνφερενς Λιγκ…

Άσχετο: Χθες δεν είχε 20 λεπτά VAR και καλά γι΄ αυτό δεν αποβλήθηκε ο μπακ της Άιντραχτ, που πήγε με μίσος και κτύπησε με σκαριά τον αστράγαλο του Ρέαμπτσιουκ. Στην Φρανκφούρτη που δεν είχε χαλάσει το VAR, βρε λαμόγια, πώς την γλίτωσε ο Γιάκιτς που έβγαλε αίμα από τον Αραμπί και χρειάστηκαν ράμματα για να συνεχίσει; Ούτε φάουλ εκεί δεν είχαν δώσει! Όπως και χθες δεν είχε δοθεί καν φάουλ στον Ρέαμπτσιουκ. Απλά σταμάτησε το παιχνίδι, είδε ο διαιτητής τον τραυματισμό και έβγαλε μία κίτρινη…Λαμόγια!

Some of the atmospheres in the stadiums for Europa League matches are incredible. Crowds at Marseille and Olympiacos home games today are just two of many examples. #UEL

— World Soccer Talk (@worldsoccertalk) November 4, 2021