Κι αν είχε αστοχήσει ο Τικίνιο;

Είναι γεμάτο από χρήσιμες και διδακτικές ιστορίες το ποδόσφαιρο. Ακόμη μια τέτοια γεννήθηκε το βράδυ της Πέμπτης στο Καραϊσκάκη. Την έγραψαν ένας προπονητής και τρεις - τέσσερις ποδοσφαιριστές που μας έδωσαν πολύτιμη τροφή για σκέψη.

Ο Πέδρο Μαρτίνς, κάποιος που μετρήθηκε με αμφιβολίες στην διάρκεια της σεζόν μετά από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Champions League, βγάζει μια σειρά από στοιχεία για να υπενθυμίσει ποιος είναι. Χειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματά του, όπως και αυτά της ομάδας, κρατάει καθαρό το μυαλό του και κάνει επιλογές για αλλαγές από νωρίς, στην αρχή του β’ ημιχρόνου, δείχνει εμπιστοσύνη σε ποδοσφαιριστές που έχουν αμφισβητηθεί.

Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης έρχεται από τον πάγκο και μπαίνει αμέσως στο παιχνίδι, ανεπηρέαστος από τα αγωνιστικά λεπτά που έχει χάσει τον τελευταίο καιρό, πολύ συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του και πολύ ανθεκτικός ακόμη και όταν ακούει το Καραϊσκάκη να δυσανασχετεί σε ένα από τα τρία άστοχα σουτ που επιχείρησε. Κάπως έτσι φτάνει σε μια απόδοση με 68% θετικές ενέργειες, 88% ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, 63% ακρίβεια στις μακρινές μεταβιβάσεις, 78% ακρίβεια στις πάσες που επιχείρησε στα τελευταία μέτρα του γηπέδου - απόδοση που αποτελεί μέρος της εξήγησης για το γεγονός ότι στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έκανε 14 τελικές προσπάθειες και η Φενέρ 2.

Ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, ένα παιδί που ένιωσε το περιβάλλον να αμφιβάλλει για την επάρκειά του για την θέση του βασικού στον Ολυμπιακό φτάνει την βελτίωσή του στο επίπεδο που να μπορεί να την δείχνει σε έναν οριακής σημασίας αγώνα απέναντι στην Φενέρμπαχτσε και να ευστοχεί στις 7 από τις 9 σέντρες που επιχείρησε, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η ασίστ για το γκολ. Ο Μολδαβός άφησε πίσω του ένα ματς με 70% επιτυχημένες ενέργειες και με τον χαρακτήρα που έδειξε στα καθοριστικά τελευταία λεπτά του παιχνιδιού.

Παρόμοια είναι η συζήτηση που σχετίζεται με τη βελτίωση που δείχνει στο τερέν, σε μεγάλα ματς, ο Κέβιν Λαλά, που ερχόταν με τη φόρα από την εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ, και ολοκλήρωσε ένα ματς στο οποίο επικράτησε στο 69% των μονομαχιών, επανέκτησε 5 φορές την κατοχή της μπάλας, και πάσαρε με 75% ακρίβεια στο επιθετικό τρίτο του τερέν. Μπορεί στις σέντρες να μην ήταν εύστοχος, αλλά η συνεισφορά του ήταν σημαντική σε ακόμη ένα μεγάλο ματς.

Σε αυτά τα πρόσωπα θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και τον Τικίνιο. Σε περίπου 13’ αγωνιστικά λεπτά συμμετοχής δεν πρόλαβε να κάνει πολλά - 9 ενέργειες και 4 πάσες. Με μια εκτέλεση της μιας επαφής όμως έγινε ο χρυσός σκόρερ και, σε συνέχεια όσων είχε κάνει στο πρώτο ματς με την Φενέρ, έδιωξε και την τελευταία αμφιβολία σχετικά με την χρησιμότητά του.

Είναι τέτοια η φύση του ποδοσφαίρου, που τα αποτελέσματα αποφασίζουν και διαμορφώνουν αξίες, ανεβάζουν και κατεβάζουν ονόματα σε διάστημα ημερών ή μηνών. Όμως ευτυχώς για αυτούς που εργάζονται στο ποδόσφαιρο, αυτό συχνά είναι δίκαιο. Και αυτό που συνέβη το βράδυ της Πέμπτης ήταν δίκαιο για την ποιότητα της δουλειάς που κάνει εδώ και 3,5 χρόνια ο Μαρτίνς, για την ποιότητα και την δουλειά που κάνει ο Μπουχαλάκης, για την ανθεκτικότητα που έχουν δείξει ο Ρέαμπτσιουκ και ο Λαλά.

Ιστορίες σαν αυτή του Ολυμπιακός - Φενέρ είναι πολύ χρήσιμες διότι βάζουν πολλούς από εμάς στην διαδικασία να είμαστε πιο προσεκτικοί στις κρίσεις σχετικά με την αξία προπονητών και ποδοσφαιριστών. Ματς σαν αυτό σε εκπαιδεύουν, διότι σε βάζουν να σκεφτείς την διαφορά, και γι’ αυτό την αξία, ενός χτυπήματος στην μπάλα. Μετατρέπεις σε άστοχη την εκτέλεση του Τικίνιο και σκέφτεσαι πώς θα ήταν η επόμενη ημέρα για τους προαναφερθέντες και κυρίως για τον προπονητή και τον εκτελεστή. Αυτό, το τελευταίο είναι ποδόσφαιρο των εντυπώσεων. Στο ποδόσφαιρο δυστυχώς συμβαίνει συχνά να αποφασίζουν οι εντυπώσεις, διότι αυτοί που κάνουν διοίκηση επηρεάζονται πολύ από αυτές. Ευτυχώς όμως δεν ισχύει το ίδιο για τους προπονητές. Τουλάχιστον αυτοί πλειοψηφικά αποφασίζουν κοιτάζοντας την ουσία. Ο Μαρτίνς είναι ένας τέτοιος. Και γι’ αυτό πέρασε ξανά στην νοκ άουτ φάση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Επειδή δεν βιάζεται ούτε να θεοποιήσει αλλά ούτε και να απαξιώσει τους ποδοσφαιριστές, επειδή τους εμπιστεύεται και τους δίνει χρόνο, και επειδή δουλεύει για να τους βελτιώνει προκειμένου να βελτιώνει την ομάδα του. Για τον Μαρτίνς ο Ρέαμπουτσιουκ είναι την Παρασκευή όσο καλός παίκτης ήταν και την Τετάρτη.