Ρέιντζερς: 10 χρόνια μετά την κόλαση του υποβιβασμού, ευρωπαϊκός τελικός

Ρέιντζερς: 10 χρόνια μετά την κόλαση του υποβιβασμού, ευρωπαϊκός τελικός

bet365

Ανατρέποντας το σκορ του πρώτου αγώνα κόντρα στη Λειψία, κι έχοντας στο πλευρό της 50.000 ορκισμένους πιστούς, η Ρέιντζερς έκλεισε εισιτήριο για τον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό μετά από 14 χρόνια!

Στη γαλάζια πλευρά της Σκωτίας δύο τραγούδια παίζουν σε λούπα και στη διαπασών τους τελευταίους δύο μήνες. Το «I'm feeling it» των Sunset Bros X Mark McCabe, σε πιο σύγχρονο ρυθμό και το «Heaven is a place on earth» της Belinda Carlisle με άρωμα 80's. Για τους φίλους της Ρέιντζερς ο Παράδεισος είναι ένα μέρος στη Γη, πράγματι. Το λένε Άιμπροξ και εκεί μέσα «ένιωσαν την αλλαγή» ένα βράδυ μιας Πέμπτης.

Αν οι χρυσές πύλες υπάρχουν, τότε περίπου 50.000 άνθρωποι μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι τις πέρασαν και να περιγράψουν το συναίσθημα αυτού του «τόπου», απλώς μιλώντας για όσα είδαν στο ματς της ομάδας τους με την Λειψία. Να πουν ότι έφτυσαν για 90+ λεπτά τα λαρύγγια τους, ότι τα πόδια τους οριακά τους κρατούσαν όρθιους, κι ότι η δική τους Ρέιντζερς, αυτή που πριν από 10 χρόνια υποβιβάστηκε στην 3η κατηγορία ξεκινώντας αυτό που εκείνοι αποκαλούν «το μεγάλο ταξίδι». Αυτή που έναν Μάη του 2013 γιόρταζε το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης για παιχνίδι τέταρτη κατηγορίας (Scottish League Two) μαζεύοντας σχεδόν 51.000 «ημίτρελους» αιώνια πιστούς στο ματς με την Μπέργουικ, έκλεισε μια θέση για τον τελικό του Europa League.

Το τελικό 3-1 και το σφύριγμα της λήξης έφερε τέτοια έκρηξη συγκίνησης, τόσο βαθιά και ειλικρινή που πιθανότατα θα περάσουν πολλά χρόνια για να γίνει κανείς μάρτυρας σε κάτι παρόμοιο. Ένα σμήνος από ανθρώπους, έτρεξε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ και το προπονητικό του staff σχημάτισαν μια ιδιότυπη «παλίρροια». Ο ήρωας της βραδιάς Λάντστραμ έκρυψε το κεφάλι στα χέρια του, αδυνατώντας να πιστέψει τί έχει γίνει, ενώ ο τέταρτος τερματοφύλακας της ομάδας Άντι Φερθ άρπαξε μια σημαία της ομάδας και έτρεξε μπροστά στην κερκίδα.

 

Όλοι όσοι ήταν παρόντες συμμετείχαν σε αυτή την ιερή στιγμή, στην ιστορική βραδιά, στον τρελό χορό των πανηγυρισμών. Οπαδοί σε αναπηρικά αμαξίδια οδηγούσαν τα συνθήματα και στις εξέδρες άνθρωποι τηλεφωνούσαν στους φίλους τους να μοιραστούν την στιγμή. Η έκσταση έδωσε τη θέση της στην συγκίνηση, οι κραυγές έγιναν ρυθμικό τραγούδι, ο συναισθηματισμός πλημμύρισε τα μάτια και τις φωνητικές χορδές όλων. Εκφράστηκε με σπασμένες, τρεμάμενες φωνές και δακρυσμένα μάτια.

Ο 40χρονος πια Άλαν ΜακΓκρέγκορ ξεκίνησε για τον γύρο του θριάμβου αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε. Μπροστά από την κερκίδα Sandy Jardine. Στάθηκε εκεί με τα πόδια σφηνωμένα στο γρασίδι, τα χέρια του σε έκταση και το βλέμμα του στραμμένο στον ουρανό. Έμοιαζε έτοιμος να πετάξει προς τον νυχτερινό ουρανό της Γλασκώβης, αλλά όχι, ήταν άλλος ο σκοπός του. Ήθελε απλώς να θυμίσει στους συμπαίκτες του ότι συνθέτουν μια ομάδα θνητών. Κι ότι αυτή η τρελή ευφορία μπορεί να διαρκέσει μόνο για λίγες ακόμα μέρες. Αν νικήσουν την Άιντραχτ στη Σεβίλλη και υπογράψουν τη δεύτερη ευρωπαϊκή κούπα του συλλόγου τους, ίσως τότε να μπορούν να φτάσουν και στον ουρανό!

Η στάση του μπροστά στην κεντρική κερκίδα του Άιμπροξ έμοιαζε με τον άγαλμα του Ιησού στο Ρίο ντε Τζανέιρο και καθώς κοιτούσε στον ουρανό, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μοιράστηκαν την ίδια σκέψη, που σκέφτηκαν όλους όσοι δεν είναι εδώ. Όσους κοιτούν από την κερκίδα τ' ουρανού. Όλος ο σύλλογος εξάλλου απέτισε φόρο τιμής στον Jimmy Bell πριν από την σέντρα, οποίος άφησε την τελευταία του πνοή δύο μέρες πριν, μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στις υπηρεσίες της ομάδας. «Η καρδιά και η ψυχή του κλαμπ», έγραφε το στεφάνι που κατέθεσε ο αρχηγός Τζέιμς Ταβερνιέ μπροστά στο άγαλμα του Τζον Γκρέγκ. Ο θάνατός τους υπενθύμισε σε όλους ότι είναι τρωτοί και ο χρόνος ανίκητος δυνάστης.

Αυτές οι μέρες της τρελής ευφορίας δεν έρχονται συχνά στη Σκωτία. Πολλοί θεώρησαν ότι ο τελικός ενάντια στη Ζενίτ το -μακρινό πια- 2008 ήταν εμπειρία που δεν θα ξαναζούσαν. Από αυτές που συμβαίνουν μια φορά στη ζωή. Το ίδιο πίστευε τότε και ο ΜακΓκρέγκορ. Μοιραίος σε εκείνο το παιχνίδι με την ομάδα της Αγ. Πετρούπολης. Έκανε όμως λάθος. Υπάρχει πλέον η πιθανότητα τα δύο τελευταία του παιχνίδια στο ποδόσφαιρο να είναι ένας ευρωπαϊκός τελικός και ένας τελικός Κυπέλλου Σκωτίας.

Το «σπίτι» της ομάδας, το Άιμπροξ είναι το σημείο που συναντιέται «κόλαση» και «παράδεισος». Το βράδυ της Πέμπτης ήταν γεμάτο με άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, άνθρωποι αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν έβγαλαν τις μπλούζες τους, έκλαψαν, λύγισαν. Μόλις πριν από εννέα χρόνια, ο Άλι ΜακΚόιστ σήκωνε το τρόπαιο της Τρίτης Κατηγορίας, καθώς η Ρέιντζερς έκανε το πρώτο βήμα ανόδου, επιστροφής στις μεγαλύτερες κατηγορίες, αλλά τώρα, τώρα το ταξίδι τους έφτασε ως την κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Αυτός είναι ο λόγος που το αποτέλεσμα συγκίνησε τόσο πολύ. Ο Ντένις Μπρέναν, ένας 67χρονος φίλαθλος που είχε καθίσει στην πίσω σειρά της μεσαίας βαθμίδας της κύριας κερκίδας για δεκαετίες, παρακολούθησε τους Ρέιντζερς να κερδίζουν το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1972 και είδε την ήττα από τη Ζενίτ το 2008. Έμεινε ακίνητος δίπλα στον φίλο του και άφησε τα δάκρυα να γεμίσουν το πρόσωπό του, μέχρι το χαμόγελο να τα ξορκίσει.

Ο κύριος Ντένις ήταν παρών σε όλο το ταξίδι. Στα χαμηλότερα στρώματα του ποδοσφαίρου της χώρας, σε ένα πούλμαν οπαδών που διευθύνει ο σύλλογος οργανωμένων Kilbirnie Tam Forsyth RSC. Ακολουθούσε παντού και δεν σταμάτησε να πιστεύει στον σύλλογο. Ότι θα ανακάμψει, ότι θα τα καταφέρει, ότι θα ανθίσει ακόμα κι αν πρέπει να τα βάλει με ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζερ από το δικό του (χρηματιστηριακή αξία Λειψίας 465 εκατ.- Ρέιντζερς 132 εκατ). Και τώρα μπορούσε να απολαύσει την κάθαρση. Τίποτα δεν θα θεραπεύσει επαρκώς τις πληγές από εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς, αλλά ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο θα βοηθούσε.

Το ποδόσφαιρο συχνά περιγράφεται ως τρόπος να ξεπλύνει από τις ψυχές των ανθρώπων την σκόνη της καθημερινότητας. Να τους μεταφέρει σε άλλον πλανήτη για ένα δίωρο. Να τους μετατρέψει πάλι σε παιδιά, μια εικονική απόδραση από την πραγματικότητα. Για κάποιους βέβαια, η Ρέιντζερς -όπως κάθε ομάδα για τους δικούς της πιστούς- είναι ακόμα περισσότερα. Είναι η ψυχή τους.

«Η ατμόσφαιρα στο Ibrox είναι μαγική» - Ντιντιέ Ντρογκμπά

«Νομίζω ότι το πιο τρομακτικό στάδιο στο οποίο έχω παίξει ήταν όταν παίζαμε με τη Ρέιντζερς» - Βίκτορ Βαλντές

«Η τέλεια ατμόσφαιρα για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα» - Κλάρενς Ζέεντορφ

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

EUROPA LEAGUE Τελευταία Νέα