Τα φρικτά μεσάνυχτα του ελληνικού ποδοσφαίρου

Η φράση του τίτλου ανήκει στον Βορειοιρλανδό συγγραφέα Έιντριαν ΜακΚίντι. Τη χρησιμοποίησε για να περιγράψει τη ζοφερή περίοδο των Ταραχών στη χώρα του. Τούτη την ώρα, κυριολεκτικά μεσάνυχτα, δεν μπορούσε να μην επανέλθει στο άδειο ποδοσφαιρικά μας μυαλό. Δεν είναι (μόνο) η βαθμολογία της UEFA και το απολύτως, πλέον, ρεαλιστικό σενάριο να περάσουμε τη σεζόν με μια μόνο ομάδα σε ευρωπαϊκό όμιλο, αλλά η συνειδητοποίηση της συνεχούς πτώσης. Της νύχτας που δεν λέει να ξημερώσει.

Η αρχή, φυσικά, έγινε με τους αποκλεισμούς του Ολυμπιακού από τη Μακάμπι Χάιφα και του ΠΑΟΚ από τη Λέφσκι, ο οποίοι συνδυάστηκαν με την αποκαρδιωτική αγωνιστική εικόνα του πρωταθλητή και του δευτεραθλητή. Το σοκ της απόδοσής τους ήταν μεγαλύτερο από αυτό του αποκλεισμού, ακόμα και στην περίπτωση των «ερυθρόλευκων», που συνεχίζουν τη μάχη. Ο «Δικέφαλος» έγινε ο πρώτος που αποχαιρέτησε πρόωρα.

Ο Παναθηναϊκός είδε τον διαιτητή Μπουκέ να ανακαλύπτει θέατρο στην πτώση του Παλάσιος εντός περιοχή και να του καταστρέφει την ισορροπία που είχε χτίσει στον αγώνα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Με ένα βουνό από προβλήματα, είχε καταφέρει να προσαρμοστεί στο γρήγορο τρανζίσιον και στις επιθετικές αρετές της Σλάβια, δείχνοντας ικανός να κρατήσει το ματς στα μέτρα του. Η ομάδα της Τσεχίας εκμεταλλεύτηκε την αναταραχή και χτύπησε στο χειρότερο δυνατό σημείο. Ο Παναθηναϊκός είδε τα ατομικά λάθη να του στοιχίζουν και δεν κατάφερε να βγάλει αντίδραση, με αποτέλεσμα να φύγει ηττημένος με 2-0. Το έργο του στη ρεβάνς είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Ο Άρης παρουσίασε μια εντελώς διαφορετική εικόνα από την πρεμιέρα του με την Γκομέλ. Προφανώς, ο αντίπαλος ήταν ανώτερος, όμως οι «κίτρινοι» μπήκαν στο γήπεδο σαν υπνωτισμένοι κι αν δεν ήταν σε εξαιρετική μέρα ο Κουέστα, ίσως το σκορ να έγραφε νωρίτερα και περισσότερο. Η αδυναμία του στο κέντρο και στη συνολική ανασταλτική λειτουργία πρέπει να χτυπήσει καμπανάκια. Κι όμως, παρά την τραγική του εικόνα, στο 95' έκρυψε την μπάλα, αλλά ο Καμάτσο σε κενή εστία κατάφερε να αστοχήσει και το 2-0 παρέμεινε. Το γκολ θα άλλαζε πολλά για τη ρεβάνς. Πλέον, με δεδομένη και την εικόνα του Τελ Αβίβ, η ανατροπή φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη.

Ο Ολυμπιακός, στο πρώτο ματς του Κάρλος Κορμπεράν, δεν κατάφερε να αλλάξει πολλά πράγματα, αλλά τουλάχιστον έσωσε την παρτίδα. Αποδείχθηκε ξανά προβληματικός στη δημιουργία, ευάλωτος στις αντεπιθέσεις και αναποτελεσματικός. Βρέθηκε πίσω στο σκορ από ένα ατομικό λάθος και παρότι βρήκε αντίδραση από τις δύο αλλαγές του Ισπανού (Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί), έμεινε στο 1-1 στην έδρα του με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το γκολ της ισοφάρισης, ήταν η Σλόβαν εκείνη που απείλησε με τον Ραμίρες και βρήκε χώρους για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο. Δεν μπορεί για τον Ολυμπιακό, το 1-1 με τη Σλόβαν στο «Γ. Καραϊσκάκης» να είναι ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ακόμα κι αν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Θα παίξει τα ρέστα του στη Μπρατισλάβα κι έχει το «κανονάκι» του Conference, όμως δεν μπορεί παρά να είναι απογοητευμένος.

Τι μένει, λοιπόν, στο τέλος της βραδιάς; Η πλήρης συνειδητοποίηση, ή υπενθύμιση για αρκετούς, ότι δεν υπάρχουν πια εύκολες κληρώσεις και βατοί αντίπαλοι από χώρες που δεν ανήκουν σε αυτές που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «προηγμένες ποδοσφαιρικά». Τα κλαμπ από Τσεχία, Δανία, Κροατία και Τουρκία, που βρίσκονται κάτω από την 16η Ελλάδα στην κατάταξη της UEFA, βάζουν εμπόδια που μπορούν να αποδειχθούν αξεπέραστα. Εδώ το κάνει το 22ο Ισραήλ, η 24η Βουλγαρία, η 30η Σλοβακία. Αν η Ευρώπη είναι ο «καθρέφτης», όπως λέει το κλισέ, η αντανάκλαση είναι αποκρουστική.

Και μένουμε να παλεύουμε σε ένα πρωτάθλημα χωρίς βασικό χορηγό, με τη διοργανώτρια αρχή και την Ομοσπονδία να είναι στα μαχαίρια, με τους συλλόγους να εξετάζουν το ενδεχόμενο αναβολής της πρεμιέρας λόγω των χρημάτων που τους έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση από το στοίχημα και αναβάλει την καταβολή τους, με την επικοινωνία να κλωτσά εκτός γηπέδου την ουσία. Φυσικά, θα είμαστε απλοί θεατές και στο Μουντιάλ.

Φρικτά μεσάνυχτα, που θα έλεγε και ο Έιντριαν…