Ο Βαλμπουενά έδειξε τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός

Κάποια πράγματα είναι τόσο εξόφθαλμα. Δεν χρειάζεται να κάνεις ρεπορτάζ Ολυμπιακού 40 χρόνια για να τα δεις…

Μόλις χθες το πρωί σημείωνα ότι είναι καίριας σημασίας για τον Ολυμπιακό να μάθει πάλι να κερδίζει μέσα στο Καραϊσκάκη! Τα ίδια τα αποτελέσματα μέσα στο 2022 μας έδειχναν το πρόβλημα: βαριές ήττες από Μακάμπι κι Αταλάντα…Ήττα από τον Παναθηναϊκό μετά από χρόνια…Ισοπαλία αποκλεισμού από τον ΠΑΟΚ…Ισοπαλίες με την ΑΕΚ και πάλι με τον ΠΑΟΚ…Τώρα και ισοπαλία με την Σλόβαν σε ένα παιχνίδι στο οποίο σώθηκε η ισοπαλία στο 86’…

Από τη μία σκέφτομαι ότι ο Ολυμπιακός εδώ και τόσους μήνες είναι καλύτερος εκτός έδρας παρά στο σπίτι του (!) κι αυτό ίσως να σημαίνει ελπίδες για πρόκριση στα πλέι οφς του Γιουρόπα Λιγκ. Από την άλλη, καμία ομάδα δεν μπορεί να προχωρήσει εάν δεν μπορεί να κερδίσει ένα δύσκολο παιχνίδι μέσα στο γήπεδο της.

Ο Ολυμπιακός έχει ξεκάθαρα αγωνιστικά προβλήματα, τα οποία τα βλέπουμε όλοι. Έχει, όμως, και τεράστιο πρόβλημα αυτοπεποίθησης. Η ομάδα έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Δεν είναι τόσο κακή ομάδα που να μην μπορεί να πάρει ένα αποτέλεσμα. Το ηθικό όμως είμαι στο μηδέν. Ακούσατε τι είπε ο Βαλμπουενά στο τέλος του παιχνιδιού; «Αυτό που μας έλειπε είναι η αυτοπεποίθηση»…Διαβάσατε τι δήλωσε ο προπονητής της Σλόβαν; «Ήταν προφανές ότι ο Ολυμπιακός, που έχει εξαιρετικούς παίκτες, είναι υπό ψυχολογική πίεση».

Πώς επανέρχεται η καλή ψυχολογία; Μόνο μέσα από τα αποτελέσματα-κι εκεί πρέπει να επικεντρωθεί, στο πώς θα επιστρέψει άμεσα στις νίκες. Έχοντας και την συγκυρία ότι του λείπουν μονάδες που μπορεί να τον βοηθήσουν. Χθες ο νέος προπονητής δεν είχε στο ντεμπούτο του τέσσερις σημαντικές μονάδες: τον Βρσάλικο, τον Μανωλά, τον Χουάνγκ και τον Αμπού Καμαρά. Το τι μπορεί να κάνει μία σημαντική μονάδα το είδαμε στην περίπτωση του Γκάρυ Ροντρίγκες: γύρισε από θλάση ενάμιση μήνα και παρότι έπαιξε μόλις 18 λεπτά είχε τρεις στιγμές κλάσης-ένα σουτ λίγο άουτ, μία έξοχη αλλαγή παιχνιδιού, ένα κερδισμένο φάουλ κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

Τέτοιους παίκτες έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός, να μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Όπως ο Βαλμπουενά-μόνο που τους έχει ανάγκη σε καλύτερη ηλικία από τον Ματιέ και λιγότερο επιρρεπείς σε τραυματισμούς από τον Γκάρυ. Παρεμπιπτόντως, ο Ματιέ μπαίνοντας αλλαγή για 25 λεπτά μας απέδειξε με τις καλές εκτελέσεις του στις στημένες φάσεις, με τα φάουλ που κέρδισε, με τις σέντρες που έβγαλε και την κινητικότητα του, τι παίκτες πρέπει να φέρει ο Ολυμπιακός: παίκτες με προσωπικότητα, που όταν καίει η μπάλα θα είναι εκεί.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ζίνκερναγκελ: δεν μπορεί να είναι τόσο κακός παίκτης όσο δείχνει. Στα 55 λεπτά που έπαιξε έκανε πολύ λίγα καλά πράγματα, άντε να καταγράψω συμμετοχή σε δύο καλές επιθέσεις, ένα κλέψιμο και μία πάσα και δεν πέρασε κιόλας στον Τικίνιο και δύο καλές επιστροφές για αμυντικές βοήθειες. Να σας πω τι καταλαβαίνω εγώ: ο Δανός σε μία ομάδα που ρολάρει, μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος. Σε μία ομάδα που δεν τραβάει, όμως, δεν μπορεί να την πάρει στις πλάτες του. Ο γεροΒαλμπουενά μπορεί, αλλά στα 38 του είναι σαν να παίζει ο Ολυμπιακός με παίκτη λιγότερο ανασταλτικά.

Προσωπικότητα έχει ο Παπασταθόπουλος-αλλά είναι μισή δουλειά να την βγάζει αφότου η ομάδα έχει δεχθεί γκολ με δική του εμπλοκή στη φάση (μπορεί να υπάρχει ένα όχι τόσο έντονο σπρώξιμο από τον σκόρερ, όμως γενικά περιμένεις καλύτερη αντίδραση από τον κεντρικό σου αμυντικό). Μετά το 0-1 πράγματι ο Σωκράτης στάθηκε όρθιος, βγήκε και μπροστά, κατέθεσε προσωπικότητα, ωστόσο αυτό πρέπει να γίνεται από το πρώτο λεπτό κι όχι με το που γίνει το 0-1. Μέχρι το 0-1 ο Σωκράτης δεν ήταν κανονικός Σωκράτης, υπήρξαν στιγμές που απλά παρακολουθούσε και τον θυμάμαι μόνο για μία κίνηση που πραγματικά πρέπει να βλέπουμε από στόπερ του Ολυμπιακού, να βγαίνει δηλαδή πρώτος στην μπάλα, κάνοντας άμυνα ψηλά και να πασάρει σε συμπαίκτη του (Ζινκ) για σουτ.

Προσωπικότητα είδαμε από τον Εμβιλά, που όσο είχε δυνάμεις αφενός μεν βοηθούσε αμυντικά, αφετέρου δε έπαιζε σωστά το ρόλο του πλέι μέικερ από πίσω με τις καλές του πάσες και τις αλλαγές παιχνιδιού. Για να αποδειχθεί πόσο λάθος έκανε ο Μαρτίνς που τον είχε αφήσει 77 λεπτά στον πάγκο στη ρεβάνς με τη Μακάμπι. Το ζητούμενο είναι να έχει βοήθειες κι από τον έτερο κεντρικό χαφ-βοήθειες που δεν είχε από τον Μαντί, που μοιάζει πλέον να έχει χάσει, σε μόνιμη βάση, τον εαυτό του.

Προσωπικότητα είδαμε κι από το Βατσλίκ, που σε δύο περιπτώσεις στις οποίες βρέθηκε τετ α τετ με τους επιθετικούς της Σλόβαν, κατάφερε και τους νίκησε και τις δύο, με την ικανότητα που έχει να κάνει επεμβάσεις με τα πόδια του. Αν στο 89’ γίνονταν το 1-2, τρία λεπτά μετά το 1-1, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς στην Μπρατισλάβα. Και στον επαναληπτικό με τη Μακάμπι ο Τσέχος διεθνής γκολκίπερ είχε κρατήσει το 0-1 σε άλλο τετ α τετ ακριβώς με τη λήξη του ημιχρόνου, το πρόβλημα όμως είναι ότι στο ίδιο παιχνίδι από δική του πολύ κακή αντίληψη της φάσης ο Ολυμπιακός είχε μείνει πίσω στο σκορ από το 5^ο λεπτό. Χθες ήταν ο Σωκράτης που έκανε το λάθος-άμα είναι οι πιο έμπειροι παίκτες σου να «δίνουν» ένα γκολ ανά ματς, δεν έχει νόημα.

Προσωπικότητα έβγαλε ο Ελ Αραμπί, που μπόρεσε κι ισοφάρισε στα δύσκολα με μία πολύ ωραία καρφωτή κεφαλιά. Μόνο που από τον κορυφαίο του επιθετικό ο Ολυμπιακός σε 28 λεπτά συμμετοχής περιμένει πολύ περισσότερα πράγματα από μία καλή εκτέλεση και μία καλή ντρίμπλα.

Κατά τα άλλα, έδωσε «κάτι» στην ομάδα και η άλλη αλλαγή, ο Ραντζέλοβιτς-ναι εν τέλει οι σέντρες του δεν ήταν οι καλύτερες, όμως έβγαλε μία ενέργεια, τον ένιωσε λίγο η αντίπαλη άμυνα, κάτι που δεν συνέβη ποτέ με τον Ζίνκερναγκελ.

Διαιτητικά; Χωρίς πολλά πολλά σχόλια, για δεύτερο στη σειρά παιχνίδι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός έχει πολύ σκληρή διαιτησία.

Άσχετο: το πρώτο που ζητάει ο Κάρλος για τον Ολυμπιακό στο μεταγραφικό κομμάτι είναι παίκτες με ταχύτητα. Εξ ου κι αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στο Σέρβο εξτρέμ.