Γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει φρεσκάδα; Και γιατί τρώει όλα τα γκολ στο ίδιο κομμάτι του β΄ ημιχρόνου (!!!);…

Ο Ολυμπιακός στα 12 πρώτα λεπτά του αγώνα του με την Σλόβαν ήταν ένας…κανονικός Ολυμπιακός. Μία ομάδα επιπέδου να διεκδικεί μία θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Σε αυτό το ξεκίνημα του αγώνα, οι παίκτες του βρέθηκαν δύο φορές σε θέση για γκολ, χάρη στις καλές συνεργασίες του Τικίνιο με τον Μασούρα, με τον Εμβιλά να βγάζει ωραίες πάσες από πίσω. Θυμόμαστε όλοι ότι ο Μασούρας έχασε την ευκαιρία του αγώνα για τον Ολυμπιακό στο 7’ κι ότι ο Τικίνιο είχε σουτ από απόσταση βολής, αλλά η μπάλα κόντραρε σε αμυνόμενο και κατέληξε στον γκολκίπερ.

Μπορεί δε να μην θυμούνται όλοι, όμως ο Ολυμπιακός σε αυτά τα πρώτα λεπτά είχε βγάλει και δύο πάρα πολύ καλές ακόμη επιθέσεις. Την πρώτη με Εμβιλά, Τικίνιο, Κούντε, Ζίνκερναγκελ και τη δεύτερη με Εμβιλά, Μαντί, Όλεγκ. Στη μία περίπτωση τα χάλασε όλα ο Άβιλα με μία κακή σέντρα και στην άλλη τα χάλασε όλα ο Ζίνκερναγκελ, γιατί κόπηκε υπερβολικά εύκολα. Στο ίδιο δε διάστημα ο Ολυμπιακός είχε και μία ακόμη τελική, με τον Όλεγκ.

Και ξαφνικά, αυτή η ομάδα που στο ξεκίνημα του αγώνα σου «έλεγε» ότι είναι εδώ, έτοιμη να παίξει ωραίο, επιθετικό, δημιουργικό ποδόσφαιρο, όσο περνούσε η ώρα, τόσο και έπεφτε και γινόταν ένας Ολυμπιακός που και απειλούνταν ο ίδιος και δεν απειλούσε ουσιαστικά, καθώς με εξαίρεση μία (άστοχη) κεφαλιά του Τικίνιο στο πρώτο δοκάρι από σέντρα του Όλεγκ με καλά φάλτσα μετά από συνδυασμό του με τον Ζίνκερναγκελ, δεν είχε ως το τέλος του ημιχρόνου καμία ευκαιρία, παρά μόνο κάποια σουτ έξω από την περιοχή χωρίς τύχη από τους Μαντί (πάνω στον Μασούρα!), Εμβιλά, Ζίνκερναγκελ, Κούντε και μία κεφαλιά του Σισέ από κόρνερ, επίσης χωρίς τύχη.

Στο β΄ ημίχρονο, περίπου τα ίδια: λίγο καλό ξεκίνημα με το σουτ του Μασούρα στην κλειστή γωνία του γκολκίπερ και με την αδυναμία του Σισέ να σουτάρει μέσα στην περιοχή σε μία άλλη στημένη φάση και λίγο μετά ένα γύρισμα του Μαντί ξανά στην κλειστή γωνία κι εδώ από στατική φάση. Ήρθε το γκολ της Σλόβαν στο 63’, μπλόκαρε ο Ολυμπιακός για 15 λεπτά κι άρχισε να λειτουργεί πάλι από το 80^ο λεπτό και μετά με τα φρέσκα πόδια των Ραντζέλοβιτς, Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί και Ροντρίγκες, για να έρθουν το επικίνδυνο σουτ του Γκάρυ, μία άλλη απειλητική σέντρα-σουτ του Κούντε, η κεφαλιά-γκολ του Αραμπί από το κόρνερ και άλλη μία κεφαλιά του Σωκράτη, πάλι από κόρνερ, που θα μπορούσε να δώσει και τη νίκη, εάν ο αρχηγός σε αυτό το ματς του Ολυμπιακού έβρισκε πιο γεμάτα την μπάλα με το κεφάλι κι όχι λίγο με τον ώμο και λίγο με το κεφάλι.

Να προσέξουμε ότι κάπως έτσι είχε κυλήσει και το άλλο ισόπαλο παιχνίδι του Ολυμπιακού, το Μακάμπι-Ολυμπιακός, ανεξάρτητα από το πότε μπήκαν τα γκολ: ο Ολυμπιακός και τότε μπήκε καλά, αλλά γρήγορα έχασε τον έλεγχο, ύστερα στο ξεκίνημα του ημιχρόνου ήταν πάλι καλός, ωστόσο στη συνέχεια κυριάρχησε η Μακάμπι.

Προσπαθώντας να κάνω μία ανάλυση για το τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό και εμφανίζεται έτσι, αρχίζω να θυμάμαι τα όσα μου έλεγαν οι παίκτες σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας: ότι δηλαδή έκαναν την πιο σκληρή προετοιμασία εδώ και χρόνια, ειδικά δε επί Μαρτίνς ξεκάθαρα την πιο «δυνατή», με πολλά τρεξίματα κλπ. Και σκέφτομαι μήπως αυτή η εικόνα της ομάδας, που μοιάζει σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων της τόσο «σφιγμένη» λες και τα πόδια είναι δεμένα, οφείλεται ακριβώς σε αυτή την σκληρή προετοιμασία. Μήπως δηλαδή η ομάδα είναι υπερπροπονημένη και δεν μπορεί να βγάλει φρεσκάδα.

Γιατί δεν αμφιβάλλει κανείς ότι ο Ολυμπιακός έχει κενά που πρέπει να καλυφθούν με μεταγραφές, όμως είναι δυνατόν να μην μπορούν οι παίκτες να πάρουν τα πόδια τους; Νιώθεις ότι η ομάδα έχει μηδέν φρεσκάδα. Και το ερώτημα είναι γιατί επέλεξε ο Μαρτίνς να αλλάξει προετοιμασία και να την κάνει πιο σκληρή, ειδικά φέτος που λόγω Παγκοσμίου Κυπέλλου οι ομάδες θα έχουν τη δυνατότητα μίας δεύτερης προετοιμασίας μέσα στο Νοέμβριο και το Δεκέμβριο. Κι ενώ ήξερε ότι ο σύλλογος ήθελε πολύ την πρόκριση για το Τσάμπιονς Λιγκ, άρα έπρεπε η ομάδα να είχε φρεσκάδα μέσα στο καλοκαίρι.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να είμαι απολύτως βέβαιος σε τέτοιου είδους ζητήματα, ας το πούμε έτσι επιστημονικής ποδοσφαιρικά φύσεως. Προσπαθώ όμως να εξηγήσω πώς ο Ολυμπιακός πάει σαν σβησμένος, σαν να έχει κλατάρει από την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου! Σαν μία συνέχεια του περσινού β΄μισού της σεζόν, όπου βλέπαμε την ομάδα να ασθμαίνει.

Προσέξτε δε κάτι: στα περισσότερα ευρωπαϊκά παιχνίδια του μέσα στο 2022 ο Ολυμπιακός τρώει γκολ στο ίδιο χρονικό σημείο, στα μισά του β΄ ημιχρόνου, όταν και δείχνει σημεία κατάρρευσης!

• Αταλάντα-Ολυμπιακός 2-1 με τα γκολ της Αταλάντα στο 61’ και στο 63’
• Ολυμπιακός-Αταλάντα 0-3 με τα δύο γκολ της Αταλάντα στο 66’ και στο 69’
• Ολυμπιακός-Μακάμπι 0-4 με τα δύο γκολ της Μακάμπι στο 61’ και στο 65’
• Ολυμπιακός-Σλόβαν 1-1 με το γκολ της Σλόβαν στο 63’

Εφτά γκολ από το 61’ έως το 69’ σε τέσσερα παιχνίδια!!! Θέλετε κι άλλο; Στο Μακάμπι-Ολυμπιακός 1-1 η Μακάμπι είχε χαμένο τετ α τετ στο 63’ και άλλη μεγάλη ευκαιρία στο 69’…

Όλα αυτά κάτι πρέπει να μας λένε, κάπως πρέπει να εξηγηθούν στο Ρέντη και να βρεθούν λύσεις…

Άσχετο: Δεν υπάρχει ομοφωνία απόψεων στον Ολυμπιακό για τον Μπάρντι. Οι τάσεις είναι διαφορετικές κι όταν υπάρχουν διαφορετικές τάσεις, πιο πιθανό είναι να μη γίνει, παρά να γίνει μία μεταγραφή, όπως έχει διδάξει το παρελθόν.